menu

Boston - Boston (1976)

mijn stem
3,81 (338)
338 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Epic

  1. More Than a Feeling (4:45)
  2. Peace of Mind (5:02)
  3. Foreplay / Long Time (7:48)
  4. Rock & Roll Band (2:50)
  5. Smokin' (4:20)
  6. Hitch a Ride (4:12)
  7. Something About You (3:48)
  8. Let Me Take You Home Tonight (4:13)
totale tijdsduur: 36:58
zoeken in:
avatar van gigage
4,5
Ik heb me altijd afgevraagd waarom Boston een album wel een volle sound kon geven en andere hardrock bands uit die tijd niet. Ik bedoel dit is een debuutalbum, en gelijk al zo'n eigen herkenbare sound. Maar de gitaren staan best laag gestemd zodat de riffing lang niet zo iel overkomt dan generatie genoten (en soms ook latere bands). Dan heb je nog natuurlijk de overdubs en een extra (spaans) gitaartje ofzo die ook nog even een duit in het zakje doen voor meer gelaagdheid. Als je goed luistert gebeurt er in elk oor wel veel detailering, de zanger is altijd zuiver en energiek, dan weer een ander instrument, dan weer snerpende toetsen, dan weer heavy dan weer rustig, ga zo maar door.
Afijn, de prijspakker is voor velen Foreplay/ Longtime. Die song vat de hele 70's rock scene samen onder de 8 minuten. Orgelspel zoals van Focus/Ekseption en Lord, samenzang van Eagles, gitaargeweld in vorm van zwaar aangezette riffs en gitaarsoloos (Schenker-like, de tweede solo dan), sympho, bombast, vocale uithalen noem maar op.
Is dan de hele plaat zo sterk en gelaagd? Uhh..ja.. 4.5 pegels

avatar van liefkleinhertje
4,5
De laatste drie nummers zijn zeker niet slecht maar vergeleken met het voorgaande geweld toch iets minder 4,5 * makkelijk

avatar van gigage
4,5
In één van de laatste South Park episodes krijgt Smokin' een flinke draaibeurt. Geweldig.

avatar van deric raven
3,5
More Than A Feeling van Boston was zo’n nummer die elk jaar terug te vinden was in Veronica’s Top 100 Allertijden op Goede Vrijdag.
Maar als kind uit de jaren 70 groeide ik op met The Cure, Simple Minds en U2.
Terwijl mijn vader de radio harder zette, was dit voor mij een moment om de eerder opgenomen nummers terug te luisteren.
Eigenlijk best zonde, want het debuut van Boston rockte flink, en zou zo tussen Slippery When Wet van Bon Jovi en The Final Countdown van Europe passen.
1976 was gewoon net te vroeg; twee jaar later zou Van Halen genadeloos toeslaan met hun debuut.
Brad Delp had niet de uitstraling van David Lee Roth, Tom Scholz niet die van Eddie Van Halen.
Geen make-up net als KISS, geen schoolpakjes als AC/DC.
Net teveel symfonische invloeden om stevig door te pakken, maar More Than A Feeling bleef verder wel een lekker nummer.
Laatst hoorde ik Don’t Look Back op de radio, en het geluid was wel heel herkenbaar; de koortjes zijn net wat minder dan bij More Than A Feeling, maar muzikaal is het misschien nog sterker.
Amanda was de hit rond de tijd dat Europe doorbrak, en heeft wat raakvlakken met Carrie, maar ook met Keep On Loving You van REO Speedwagon, net iets te zoet.
Maar het leek mij zinvol om bij het begin te beginnen.
Waarschijnlijk wel een goede keuze, want dit rockt allemaal heerlijk.
En dan lees je dat de zanger Brad Delp in 2007 zelfmoord pleegt, door een opgewekte Koolstofmonoxidevergiftiging door houtskoolovens.
Hoe vreemd is het om dan nu naar Smokin’ te luisteren, met halverwege dat pastorale orgeltje.
Aan zijn shirt zat een briefje met de woorden; Mr. Brad Delp. 'J'ai une âme solitaire'. I am a lonely soul.
Nooit iets van mij gekregen van dit dramatisch einde, blijkbaar was deze eenzame ziel echt door velen al vergeten.

avatar van BlauweVla
Ik zou deze niet zo snel naast die Bon Jovi en Europe platen plaatsen. Eerder naast vroege Aerosmith, Riot of REO Speedwagon albums. Dit debuut heeft wel een vooruitstrevende aanpak gehad qua productie, perfectionisten blijf je altijd houden gelukkig en dat dit ook hele goede dingen kan opleveren blijkt wel!
Hier nog een artikeltje over dit debuut:
Boston’s Debut Album Is One of the Best Records Ever | Observer

avatar van deric raven
3,5
REO Speedwagon was ook een naam die in mij op kwam, Aerosmith en Riot niet.
Misschien eerder het debuut van Toto nog.

avatar van musician
4,0
deric raven schreef:
More Than A Feeling van Boston was zo’n nummer die elk jaar terug te vinden was in Veronica’s Top 100 Allertijden op Goede Vrijdag.
Maar als kind uit de jaren 70 groeide ik op met The Cure, Simple Minds en U2.

Als kind uit de jaren '70 had je toch wel kunnen weten, dat The Cure, Simple Minds en U2 niet eerder dan op z'n allervroegst in 1979 ten tonele verschenen en dat Boston ons begin 1977 al trakteerde op More than a feeling. Niemand was in staat om te zeggen liever (stiekem) naar één van genoemde 3 bands te luisteren. Een relatief klein aantal mensen was juist bezig punk te ontdekken maar zouden in 1977 in aantal zwaar worden ondergesneeuwd door juist opkomende bands als Boston.

De muziek van Boston was, toen het verscheen, vrij uniek, bracht ook wel enige sensatie te weeg en hoeft derhalve in het geheel ook niet te worden vergeleken met latere bands als Van Halen.

avatar van Poeha
3,0
Ik neem aan dat deric raven bedoelde dat hij, geboren in de 70's, actief muziek is gaan luisteren in de begin 80's toen voornoemde bands opkwamen, Hans. Zo ging dat in ieder geval wel bij mij.

avatar van gaucho
4,5
deric raven schreef:
1976 was gewoon net te vroeg; twee jaar later zou Van Halen genadeloos toeslaan met hun debuut.
Brad Delp had niet de uitstraling van David Lee Roth, Tom Scholz niet die van Eddie Van Halen.
Geen make-up net als KISS, geen schoolpakjes als AC/DC.
Net teveel symfonische invloeden om stevig door te pakken, maar More Than A Feeling bleef verder wel een lekker nummer.

Hoezo net iets te vroeg? Je vergelijkt het met bands die net wat later doorbraken, maar dit album verkocht destijds als een tierelier. Minstens zoveel als het debuut van Van Halen, al was dat ook een klapper. Ik denk dat dat mede komt doordat Boston een heel breed publiek aansprak, breder dan alleen de hardrock-liefhebbers, juist vanwege de invloeden die jij noemt.
En ach, dat argument van geen uitstraling. Tja, het zal me worst wezen dat ze geen schmink op hadden of geen gimmick nodig hadden om op te vallen. Eerlijk gezegd kan ik bands als Kiss en AC/DC juist niet al te serieus nemen vanwege die gimmicks. Het draait hier echt om de muziek - of zoals de hoestekst achterop vermeldt: Listen to the record!

Ik denk wel dat Boston met dit debuutalbum de 'blueprint' heeft neergezet voor wat we een paar jaar later AOR zijn gaan noemen, met vergelijkbare bands als Toto, REO Speedwagon, Journey en Styx. Bands die vrij gezichtsloos waren met een radio-vriendelijk geluid dat toch stevig rockte, maar altijd melodieus, met af en toe een ballad om ook de dames aan te spreken - het bleek een formule waarmee je een paar jaar later, en gedurende bijna een heel decennium, miljoenenverkopen kon behalen. Een vergelijkbare band als Head East deed dit rond die tijd ook al, en er zijn ongetwijfeld meer obscure voorbeelden te bedenken, maar dit was volgens mij zo'n beetje het eerste album in zijn soort waarmee miljoenen muziekliefhebbers werden bereikt.

Een klasseplaat, al helpt het ongetwijfeld als je oud genoeg was om die doorbraak persoonlijk mee te maken. Wel zakt het peil aan het einde wat in, waarbij vooral het laatste nummer een opvullertje lijkt om aan voldoende speeltijd te komen.

avatar van deric raven
3,5
Inderdaad, ik ben in 1973 geboren.
Rond 1983 ben ik pas bewuster naar muziek gaan luisteren.

avatar van deric raven
3,5
Nooit geweten dat dit album zo goed verkocht, maar dat zal wel ook met mijn leeftijd te maken hebben.
Voor mijn gevoel kwam de echte glorietijd van de rock pas later, maar blijkbaar zijn de feiten anders.
Voor mij is Boston samen met ELO en Journey de ontdekking van de laatste maanden.
Met dank aan Rob Stenders (Radio 2) en de plaatselijke 2e hands zaken.

avatar van Rufus
2,0
Ja dit album van Boston verkocht destijds geweldig zoals gaucho reeds schreef.
In het begin vond ik het ook erg goed, later werd het toch steeds minder.

avatar van vielip
4,5
Was dit album van Boston niet tot het debuut van Alanis Morissette verscheen het best verkochte debuut album ooit?


avatar van Poeha
3,0
deric raven schreef:
Voor mij is Boston samen met ELO en Journey de ontdekking van de laatste maanden.
Met dank aan Rob Stenders (Radio 2) en de plaatselijke 2e hands zaken.
Dan zul je je aan REO Speedwagon ook geen buil vallen. Dat is juist mijn ontdekking van het laatste jaar. ELO ken ik al wel goed, maar Boston en Journey moet ik dan weer nodig in gaan duiken.

avatar van gaucho
4,5

Alleen was dat niet de debuutplaat van Meat. Net zomin als 'Pill' het debuut was van Alanis. En dus gaat de eer naar Britney...

avatar van Brutus
3,5
Het beste en enige goede album van Boston.

avatar van vielip
4,5
Vind jij...

avatar van Pietro
4,0
Deze debuutplaat van Boston was een van de eerste albums die ik ooit aanschafte. Ik was een jaar of 14 en helemaal gek van het nummer More Than a Feeling, wat ik nog altijd een standaardwerk binnen de rockmuziek vind. Alles daaraan klopt en het blijft ook na honderden luisterbeurten een geweldig nummer. Dankzij een LP van mijn pa met allerlei rocksongs uit de jaren ’70 die ik vroeger veel beluisterde, kende ik ook Peace of Mind en Rock & Roll Band van dit album al en dat vond ik ook ijzersterke nummers.

Ik draai deze plaat niet meer zo heel vaak, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de songs. Het machtige, epische klapstuk Foreplay / Long Time – waarvan ik vooral het eerste stuk geweldig vind – is weer een ander hoogtepunt. De melodieuze sound die Tom Scholz in de nummers weet te creeren spreekt mij erg aan. Het maakt de bandsound van Boston vrij uniek, wat vooral op dit album goed naar voren komt.

Alleen met Hitch a Ride en Let Me Take You Home Tonight heb ik niet zo veel, maar ook dat zijn geen slechte songs. Al met al een heel aardige debuutplaat: 4*.

5,0
jammer dat ze de oversteek niet doen naar Europa. Toeren alleen in de VS

avatar van vielip
4,5
Ik hoor nooit iemand over de gelijkenissen tussen More than a feeling en Smells like teen spirit. Een gitarist uit Engeland wees me jaren geleden eens op de overeenkomsten tussen beide songs. Ik dacht in eerste instantie; huh, wat lul jij nou joh!? Maar het is echt zo.

avatar van Zagato
4,0
vielip schreef:
Ik hoor nooit iemand over de gelijkenissen tussen More than a feeling en Smells like teen spirit. Een gitarist uit Engeland wees me jaren geleden eens op de overeenkomsten tussen beide songs. Ik dacht in eerste instantie; huh, wat lul jij nou joh!? Maar het is echt zo.


Het akkoordenschema? Het is mij nooit opgevallen.

On topic: heerlijk album. Prachtige stem van Brad Delp (RIP) en een eigen geluid. Dit soort rock is mijn guilty pleasure.

avatar van Heer Hendrik
4,0
vielip schreef:
Ik hoor nooit iemand over de gelijkenissen tussen More than a feeling en Smells like teen spirit. Een gitarist uit Engeland wees me jaren geleden eens op de overeenkomsten tussen beide songs. Ik dacht in eerste instantie; huh, wat lul jij nou joh!? Maar het is echt zo.


Ik heb ooit eens een muziekquiz samen gesteld en daar had ik over dit item ook een vraag gemaakt. Er waren toen toch enkele mensen die het wisten.

avatar van GrafGantz
vielip schreef:
Ik hoor nooit iemand over de gelijkenissen tussen More than a feeling en Smells like teen spirit. Een gitarist uit Engeland wees me jaren geleden eens op de overeenkomsten tussen beide songs. Ik dacht in eerste instantie; huh, wat lul jij nou joh!? Maar het is echt zo.


Staat ook gewoon bij Wiki vermeld: "The riff resembles that of Boston's 1976 hit "More Than a Feeling",[9] though it is not identical.[17] Cobain said: "It was such a clichéd riff. It was so close to a Boston riff or The Kingsmen's 'Louie Louie.'"

https://en.wikipedia.org/wiki/Smells_Like_Teen_Spirit#Composition

avatar van vielip
4,5
Oké nooit gelezen

avatar van Pitchman
4,0
Als we toch met andere bands gaan vergelijken , dan wil ik Boston wel een kruising noemen tussen Styx en Triumph.
Twee bands die ik wel aardig goed vind , dus deze plaat is ook wel oke. De produktie is voor die tijd echt geweldig te noemen. Die gitaarsolo in 'More than a Feeling' zegt wat dat betreft genoeg. Wat een magistraal gitaargeluid heeft Boston , heel herkenbaar gewoon. Goeie plaat!

avatar van jorro
3,5
Prima debuutalbum van Boston. Destijds is Boston wat langs me heen gegaan. Het was in mijn beleving MOR rock en ik was meer van de progrock. Nu ik het album tegenkom in de jaarlijst oor 1976 (gedeeld 46) ben ik er eindelijk eens goed voor gaan zitten.

Opener 'More Than a Feeling' is één van de beste starts van een debuutalbum. Wat volgt is een 6-tal fijne rocksongs met als uitschieter 'Foreplay / Long Time'. Alleen afsluiter 'Let Me Take You Home Tonight' vind ik wat minder. De sound van de andere nummers is daar in verdwenen en dat is jammer.

5,0
Beetje lage waardering, Jorro. Het debuutalbum van Boston , Foreigner, Def Leppard en Van Halen verkocht als een gek

avatar van Marco van Lochem
4,5
Boston is een rockband uit...Boston, Massachusetts USA en is eigenlijk het speeltje van multi-instrumentalist Tom Scholz. Midden jaren ’70 richt hij de band op en trekt zanger Brad Delp aan en dat blijkt de juiste zet. Delp heeft een kenmerkende rockstem en daarmee gaat Scholz, aangevuld met een aantal andere muzikanten, de studio in om daar het titelloze debuutalbum mee op te nemen. “BOSTON” wordt op 25 augustus 1976 uitgebracht en is vooral in Amerika een groot succes. De eerste single “MORE THAN A FEELING” wordt daar een top 10 hit, in Nederland bereikt het net niet de top 10, nummer 11 in de Top 40. De 8 tracks klokken ruim 37 minuten kwalitatieve rockmuziek, met een snufje progressieve rock erbij. Opener is “MORE THAN A FEELING” en ik denk dat Boston in zijn carrière nooit over de populariteit van die song gekomen is...een rockklassieker pur sang! Track 2 is de single “PEACE OF MIND”, een heerlijke rocker met een geweldig refrein en Delp zingt fenomenaal. “FOREPLAY/LONG TIME” is één van de beste Boston tracks ever en begint met een progressief rock deel, instrumentaal met een hoofdrol voor de orgel, waarna de song na zo’n 2 en een halve minuut verder gaat met deel 2, een lekkere rocker met geweldige gitaar riffs. “ROCK AND ROLL BAND” is het kortste nummer van “BOSTON” en is een simpele, maar wel goede rocksong. “SMOKIN’”heeft een heerlijk ritme en mooie samenzang, met “HITCH A RIDE” gaat het tempo iets naar beneden, “SOMETHING ABOUT YOU” begint rustig waarna er een heerlijke gitaarsolo invalt en het nummer pas echt begint. Met “LET ME TAKE YOU HOME TONIGHT” eindigt het album. Het is een nummer met een wat afwijkend begin, een tegendraads ritme, waarna Delp opnieuw laat horen de songs van Scholz precies datgene kan mee geven, waardoor het klasse songs worden en het album tot een absolute klassieker wist uit te groeien. Opvolger “DON’T LOOK BACK” verscheen in 1978 en is van een zelfde kwaliteit, zonder echte toppers zoals “MORE THAN A FEELING” en “FOREPLAY/LONG TIME”. Daarna duurde het telkens jaren alvorens er een nieuw Boston album verscheen. “THIRD STAGE” uit 1986 is een prachtig album, “WALK ON” uit 1994 is wat minder en is ook zonder Brad Delp, die in 2007 zelfmoord pleegde, “CORPORATE AMERICA”, dat in 2002 verscheen is te wisselvallig en het in 2013 verschenen “LIFE, LOVE & HOPE” is een regelrechte tegenvaller, wat mij betreft. Je zou kunnen stellen dat Boston met elk album minder indruk heeft gemaakt en dat begon allemaal met “BOSTON”, dat ook wel een ongekend hoog niveau heeft.

avatar van Hans Brouwer
5,0
Marco van Lochem schreef:
Je zou kunnen stellen dat Boston met elk album minder indruk heeft gemaakt en dat begon allemaal met “BOSTON”, dat ook wel een ongekend hoog niveau heeft.
Mooi betoog Marco! Ik heb het debuut album "Boston" destijds vaak en met plezier gedraaid. Hetzelfde geldt voor "Don't look back". Ik geef van harte 5***** voor dit top album.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:42 uur

geplaatst: vandaag om 15:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.