Ik had mij tot voor kort nooit gewaagd aan het kopen van een Boston cd. Ja, een Greatest Hits.
Dat staat je dan netjes, op je muzikale cv, lijkt mij een logische constatering.
Ik heb wel een verklaring. Dit debuut is uit 1976, het volgende album kwam uit 1978. Net even te vroeg om alle albums te kopen die ik graag wel eens zou willen hebben in die tijd. Anders dan andere bands, was het daarna echter afgelopen met Boston. Dat wil zeggen, pas in 1986 volgde Third Stage en toen had ik mijn belangstelling voor Boston grotendeels verloren.
Toch zou ik wel de stelling willen ondersteunen dat je toch minimaal dit album moet kennen/gehoord moet hebben als je praat over met name de geschiedenis van de Amerikaanse rockmuziek. Je praat over een onvervalste klassieker die geweldig klinkt (remaster 2006) en eigenlijk nog maar weinig aan kracht heeft ingeboet, in 36 jaar tijd.
Het begin spat je kamer binnen, met het overbekende More than a feeling, Peace of mind (beide op single gezet) en Foreplay/Long Time. Ik lees dat Tom Scholz vlak voor het uitbrengen van dit album ten einde raad was, financieel platzak en genoodzaakt zijn studio te verkopen.
Dat ten einde raad zijn, dat hoef je met enig zelfvertrouwen toch bepaald niet te zijn, als je deze muziek in je handen hebt?
Hoe dan ook, het is een prima, strak (hard-)rock album uit de AOR-wereld dat een behoorlijk stempel op de muziekgeschiedenis heeft gedrukt. Ben blij dat Kaztor mij nog eens op het bestaan heeft gewezen...