Ik beken maar meteen: ik heb het niet zo op Prince. Eigenlijk heb ik hem altijd maar een klein krols katertje gevonden.
Rustig maar, eerst verder lezen:
Mijn eerste kennismaking met Prince zal het nummer When doves cry wel zijn geweest, toen dat in de top 40 kwam. Ik heb dat nummer altijd een soort valse start gevonden. De 2e single Purple rain maakte meer indruk. Dit nummer en de overige hits van die LP (bijkans de hele plaat dus) behoren tot mijn jeugdherinneringen.
Daarna was de belangstelling snel over. Raspberry Beret en Paisley Park schopten het niet ver in de hitparade, in mijn ogen terecht. Nummers als Kiss en If I was your girlfriend bevestigden mijn bovengenoemde visie op het fenomeen.
Toen ik eind jaren 80 een vriendinnetje kreeg die 's nachts droomde van Prince, heb ik me nog serieus verdiept in Parade, Sign of the times en Lovesexy, maar ik heb het licht nooit mogen aanschouwen. Ieder zijn smaak zullen we maar zeggen.
Op vrijdag 9 juli j.l. passeer ik rond de middag de grens bij Hazeldonk, op weg naar vakantiebestemming ergens aan de Belgische kust. Al snel valt Radio 2 weg en schakelen we over op een Belgische zender. Een reclamespotje meldt ons dat een Belgische krant de andere dag de nieuwe CD van Prince gaat weggeven. Ik ben verbaasd. Dit kan niet waar zijn.
Omdat het die dag en ook de bewuste zaterdag bloedheet is, besteed ik er verder geen aandacht meer aan. Ik heb op dat moment meer behoefte aan verkoeling dan aan Prince en lig de hele dag voor pampus op het strand.
Een paar dagen later passeer ik een tijdschriftenwinkel en zie dat je bij Het Nieuwsblad een flesje bier kado krijg. Ik koop de krant met bier en herinner me plots het reclamespotje. Dus ik vraag: hebben jullie die CD nog? Nee heb je, ja kun je krijgen, tenslotte. Prompt krijg ik er 2 mee. Een krant, een flesje bier en 2 CD's voor 1 euro. De Belgen kunnen voor mij niet meer stuk.
Als ik de CD in de CD speler stop, volgt de volgende verrassing. Ik weet niet wat ik moet verwachten en ergens houd ik er rekening mee dat er alleen maar korte stukjes op staan. Het is tenslotte een promo. De CD speler geeft echter 77 nummers aan. Ik denk nog: zeker een foute persing, maar het andere exemplaar zegt precies hetzelfde. Afijn, jullie zullen dezelfde ervaring hebben.
Maar om een lang verhaal kort te maken: Prince heeft mij met dit plaatje toch wel aangenaam verrast. Inmiddels heb ik het CD'tje een aantal maal beluisterd. Als niet-Princefan vind ik dit een genietbaar plaatje. Muzikaal tamelijk toegankelijk, een leuke vakantieherinnering. En als ik dan zie dat er mensen zijn die 20 euro's over hebben voor dit plaatje, voel ik me een soort prijswinnaar. Ik was op het juiste moment op de juiste plaats. Eerlijk gezegd begrijp ik de kritieken daarom ook niet zo. Jullie lijken wel Hollanders. Ik zeg maar zo: een gekregen paard moet je niet in de bek kijken. En daar wilde ik het maar bij laten.