Deerhunter - Halcyon Digest (2010)

Maat van me was naar Deerhunter in de Melkweg geweest, en hij was licht verbouwereerd over de toestand van de zanger. Wisten jullie dat de beste man er zo uit ziet? Brak kennelijk halverwege het concert een stel tanden af, en ging gewoon door met als reden fuck it, I don't need teeth to sing....

Dat komt omdat hij lijdt aan het Marfansyndroom. Zie ook: Marfansyndroom - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Concert was trouwens super! Ben nu nog meer onder de indruk van dit album. Die epische jam waarin zijn tand afbrak, Nothing Ever Happened, was ook echt geweldig.

Hmm, die foto lijkt wel op een ongelukkig moment geschoten, maar zijn toestand geeft wel andere dimensie aan de plaat.

Vond 'Desire Lines' al snel een van de beste nummers, zo niet beste van 2010; heerlijk intro en dan die overgang . Maar de rest van het album viel me nogal tegen (inclusief Helicopter). Album begint nu eindelijk wat te groeien (met name 'Revival', 'Memory Boy', en 'Basement Scene'), maar echt goed wordt het niet. "Desire Lines" blijft staan; topnummer!

Erg sterke plaat, hoewel ik Helicopter op de plaat toch iets minder vind dan sommige live versies van het nummer. Check bijv. het optreden op Pitchfork, YouTube - Deerhunter at pitchfork 2k11 vanaf de 39ste minuut. 8 minuten durende versie van Helicopter, en echt verbazingwekkend goed, vooral het begin en het laatste stuk zijn geniaal.

Ik vind toch echt Coronado de knaller van deze plaat. (en de afsluiter natuurlijk)

Verder vind ik het moeilijk de aandacht vast te houden bij dit album. The Atlas Sound ligt me toch iets beter. Desalniettemin zeer blij al die projecten van Cox ontdekt te hebben.

Weinig memorabels maar toch een prima plaat. Het lijkt een beetje een zachtaardige vorom van de muziek die Animal Collective maakt. De intro van Desire Lines heeft wat van Rebellion (Lies) van Arcade Fire terwijl Basement Scene me dan weer aan Fleet Foxes doet denken. Het kan aan mij liggen maar deze bands komen bij me op als ik hier naar luister.

Sterke plaat ! Veel afwisseling tussen de nummers.
Psychedelische rock (60's), eletronic en (indie)rock.
Toch wel zware plaat als je het mij vraagt. Zeker in de context van Bradford's ziekte.
Het blok Basement Scene en Helikopter vind ik erg intrigerend.

He Would Have Laughed is een track in de categorie Goodmorning Captain, Decades of The End (The Doors). Angstaanjagend goed.

Zulk een fijne plaat! Hartverscheurend mooie melodieën, lekker dreunende gitaren, fijne soundscapes, een eigenaardige mix van pop, psychedelische rock en electronica. Zeer verslavende muziek.

Deerhunter is sowieso een fijne band, Atlas Sound van Bradford Cox ook, maar Halcyon Digest stijgt daar nog eens boven uit. Echt een all-time klassieker wat mij betreft.

Luister hem vanavond in het gezelschap van een paar fantastische IPA's.
Samen met the Disappears & Spoon voor mij het beste van de laatste 10 jaar (al is Spoon natuurlijk al langer bezig).
Geniale plaat ,vooral kant 2. Jezus wat zijn die gasten goed, He Would Have Lauged, fokking geniaal einde.
Hoop en verwacht wel weer een mooie nw plaat van mr Cox en co.

Grootfaas Zou de vorige albums zeker ook checken. Microcastle / Weird Era Continued en ook Cryptograms (die weliswaar gruiziger en psychedelischer klinkt) zijn van zeer hoge kwaliteit. En deze Halcyon Digest, ja, fantastisch natuurlijk! Geweldige band en voor mij persoonlijk misschien wel de tofste band van de laatste 10 jaar. Monomania vond ik overigens een kleine tegenvaller. Ben zeer benieuwd naar Fading Frontier!

Dat ligt aan jou dan. Deerhunter is geenszins te vergelijken met Fleet Foxes. Arcade Fire heeft meer raakvlakken.

Hoeft niet meer want die staan allemaal in de kast. Ben het met je eens naar Monomania wat tegenvalt (te schreeuwerig/freaky, laat dat maar aan andere bands over) en ook heel benieuwd naar de nieuwe EN het concert op Le GUess WHo!

Grootfaas Haha silly me! Had kunnen weten dat je die ook al had. Je koopt natuurlijk niet één briljant album van zoneen band. Dat de nieuwe weer zo'n intens prachtige droomplaat mag worden...

Desire Lines, wat een prachtig nummer zeg

Na het fantastische optreden op BKS deze maar eens beluisterd. Erg goed idd vooral Desire Lines wat live al opviel in Hilvarenbeek.

Wow, dit is wel liefde op het eerste gezicht. Sterke plaat! Zeer dromerig, boeiend en qua pacing ideaal voor mij. Eerste twee, drie liedjes moest ik er dan inkomen, maar dan had je het ene supersterke nummer na het andere, met eigenlijk geen slecht nummer meer. Er zijn weinig platen die over de gehele lijn zeer sterk is, en lijkt me ook wel typisch een album die beter tot zijn recht komt als je het album luistert (en niet single per single). Hoogtepunt voor mij is Desire Lines! Het zou best al kunnen dat ik de ontdekking van het jaar al gemaakt heb.