bloempje24 schreef:
het kakofonische gebliep, Minder toeters en bellen dan Illinoise, minder theater en een prettiger zingende Sufjan. Voor mij bestonden de vorige platen uit enkele uitschieters en een laag theatrale kermistoestanden waar ik niet veel mee kon. Apart en leuk om te lezen dat perceptie zo kan verschillen!
Jamaar, dat is toch helemaal niet waar: de blazers en strijkers uit "Illinois" zijn nog steeds rijkelijk aanwezig, op de opener na heeft ELK nummer koortjes en daar wordt dan nog eens een doorgaans volstrekt richtingloze en willekeurige overdaad aan glitches en bliepjes overgegoten, zoals Paalhaas terecht aangeeft vaak als opsmuk om het gebrek aan goede ideeën te verbergen (Get Real Get Right en Bad Communication gaan b.v. nergens heen). Het is alsof hij Illinois, Enjoy your Rabbit en the BQE hier tegelijk wil invoceren (vaak letterlijk zoals op het einde van Too Much of Vesuvius). Impossible Soul bijvoorbeeld lijkt wel één of ander onzalig pact tussen The Polyphonic Spree, de Of Montreal van Skeletal Lamping, Muse (zal Bellamy echt spijten dat hij zelf niet eerder op die hommage aan The Final Countdown gekomen is) en MGMT. Nou, aangezien de samenstellende elementen me nooit echt aangesproken hebben zegt het geheel me logischerwijs ook niet bijster veel.
aERodynamIC geeft overigens terecht aan dat eerdere Sufjan-albums ook vaak toeters en bellen (en proggy pretenties) hadden en op bepaalde nummers van "Illinois" enerveerde me dat effectief al (de titeltracks b.v. idem met de titeltrack van "All Delighted People") maar daar had hij het -in afwezigheid van de elektronica- toch allemaal wat meer onder controle (de opbouw van pakweg Chicago is precies en gecontroleerd) en werden deze enkel gehanteerd in functie van het nummer. Bovendien waren er op Illinois toch een aantal broodnodige rustpunten als Casimir Pulaski Day en John Wayne Gacy jr, hier zitten de enige 2 susbtantiële ingehouden momenten helemaal aan de start en de finish. Dan had je ook nog A Sun Came waarop idd eveneens al dergelijke gekte te vinden was maar toen was Sufjan nog geen gevestigde waarde en vond dan ook zowat niemand het goed.
Paalhaas schreef:
De niet bepaald lovende recensie van Morinfen kwam me aanvankelijk nogal zuur over
Ja, komt nogal theatraal over nu ik het zo nalees. Het zal de teleurstelling geweest zijn.