The Beatles - The Beatles (1968)

Misschien wel de meest veelzijdige plaat ooit gemaakt. Er worden zoveel verschillende stijlen gebruikt dat het lijkt alsof je naar een verzamelalbum luistert van een band die tientallen bezettingswisselingen achter de rug heeft. 4,5*

Exact ben het helemaal met je eens, zelfs met die 4,5 *
Gewoon een juweeltje die over 100 jaar nog steeds mooi is.

cry baby cry is heel mooi. Een van de toppers van het album. Verder zijn rocky rackoon, I will, blackbird en while my guitar gently weeps ook een paar van mijn favorieten.

Blackbird! Da's nou eens een mooi, lief, bijzonder liedje.

Mijn favoriet is Sexy Sady. Wat een prachtige pianoballad is dat zeg.

Hierboven werd gesteld dat dit misschien wel de meest veelzijdige plaat ooit is en daar kan ik het eigenlijk alleen maar volmondig mee eens zijn. Zeer veel muziekstijlen komen langs tijdens het beluisteren van dit album. Het gekke is natuurlijk dat The Beatles al die liedjes in de verschillende stijlen zomaar uit de mouw schudden. Het lijkt me toch wel behoorlijk demotiverend als je een hardrock band band en je hoort ineens 'Helter Skelter' gemaakt door een band die helemaal niet in dat genre actief is. 4,5 sterren voor deze briljante Beatles plaat.

die intro van martha my dear... ik weet niet maar ik krijg dan altijd van die zwart wit beelden van een gezin met jonge kinderen voor me, van zo'n perfect gezin. Echt raar maar dat heb ik bijna altijd als ik dat nummer hoor :>.

Ob-La-Di, Ob-La-Da is het nummer dat ervoor zorgt dat ik geen 5* aan dit album geef. Zo'n flauw deuntje! Verder trek ik The White Album erg goed, zelfs het experimentele Revolution #9. Ik vind dan ook dat Titan met het eerste bericht de spijker op zijn kop slaat.

Een geweldig album! Met hoogtepunten (Dear Prudence, Glass Onion, Happiness is a Warm Gun, I'm So Tired, Yer Blues, Sexy Sadie (Lennon allemaal). En ook dieptepuntjes als: Wild Honey Pie, Bungalow BiLL, Piggies, Good Night.

Ook McCartney levert een aantal briljantjes zoals, Helter Skelter, waarmee hij liet zien dat hij niet alleen maar 'softe' nummers maakte > waar Lennon zich aan ergerde. Ook Rocky Raccoon en Blackbird vind ik erg goed. Maar ook Martha My Dear vind ik toch echt een lekker nummer, evenals het simpele maar mooi Mother Nature's Son.

Ringo Starr slaat de plank weer is volledig mis met zijn nummer op deze plaat (Don't Pass me By is om te huilen zo slecht).

Ook Harrison faalt met zijn Piggies, maar levert daarnaast ook briljantjes af met: While My Gitar, Long, Long, Long en zeker met Savoy Truffle. Dat misschien wel het beste nummer is van Harrison, in iedergeval het meest originele.

Kortom een heerlijk album, met voor ieder wat wils. En zeker omdat er zoveel opstaat een must have!

Vandaar een 5

ik heb hem 5 sterren gegeven, gewoon een van de betere platen ooit gemaakt.

Back in the USSR is mn persoonlijk favoriet.
Ik vind Ob-La-Di, Ob-La-Da niet flauw, ik vind hem wel leuk, ik word er erg blij van.

Helter Skelter (dat begin) en Cry Baby Cry voor mij mss wel...

Verder staan er voor mij té veel nummers op die me niet voor de volle 100% kunnen boeien/raken/interesseren (whatever) waardoor het te lang duurt en daarom geen 5 sterren. Abbey Road daarentegen

Het zou hét perfecte album zijn als ze er gewoon éen disc van zouden hebben gemaakt. (en waarschijnlijk ook veel goedkoper).

Bij mij zou t dan ongeveer dit lijstje worden:

1. Back In The U.S.S.R.
2. Dear Prudence
3. While My Guitar Gently Weeps
4. Happiness Is A Warm Gun
5. I'm So Tired
6. Blackbird
7. Rocky Raccoon
8. Why Don't We Do It In The Road?
I Will
9. Julia
10.Birthday
11.Yer Blues
12.Mother Nature's Son
13.Everybody's Got Something To Hide Except Me 14.And My Monkey
15.Sexy Sadie
16.Helter Skelter
17.Long, Long, Long
18.Savoy Truffle
19.Cry Baby Cry

totale tijdsduur: 56:59

wat is dat nu voor onzin, van de dubbele witte een enkele witte maken ??
Behalve het gekke Revolution nr. 9 missschien is elke song toch top.
De beste van The Beatles !
Een dikke, vette 5 !!

Nou, ik betrap mezelf er toch stees weer op dat ik onbenullige liedje als Don't Pass Me By en Honey Pie altijd doorskip. Maar begrijp me niet verkeerd, ik heb dit album een dikke 5 sterren gegeven

geen probleem hoor, maar Honey Pie vind ik toch verre van onbenullig ...
anyway, je geeft een 5, dus alles is vergeven

"While my guitar...." springt er als nummer echt uit en is een van de weinige nummers, die mee kan komen met nummers/albums van andere bands (Led Z., Jethro T., The Who, Rolling St) uit dat zelfde jaar. De rest van dit album klinkt in vergelijking met deze andere bands gewoon ronduit knullig! Zelfs een nummer als Helter Skelter (wat dan één van de heftigere nummers van de Beatles moet zijn, maar eigelijk een poging is om een wat meer Stones-esque nummer uit te brengen) is van onnoemelijk slechte kwaliteit. En dan bedoel ik het op technisch gebied (drum/gitaar/bas-partijen die ontzettend slecht doorkomen) en qua productie(het nummer klink onaf, gelijk een soort outtake), want over smaak laat ik me maar niet uit.

'Soort outtake?' Het knalt er gewoon meteen lekker in. 1 van de betere Beatles-songs vind ik, live ook trouwens.

pff denk het niet.....mochten de Stones willen

Ja he?
Ga dan maar eerst eens het album "Beggars Banqet" (uit het zelfde jaar) beluisteren (met name nummers als "Stray Cat Blues", "Jig Saw Puzzle" en "Sympathy For The Devil") en dan praten we wel verder!!!
Nogmaals; het gaat er niet om welke je "leuker" vindt, het gaat hier NIET om smaak. Het is muzikaal-technisch en qua productie gewoon een album, wat IN DAT OPZICHT, de Beatles ver voorbij streeft.

El Duderino, Beatles en Stones KUN je niet met elkaar vergelijken!

haha, sorry maar het nogal overduidelijk dat dat hele verhaal van jou op je smaak gebaseerd is

lekker agressief, hou ik wel van

ja en erg overtuigend ook

Hoewel ik vaker neig te grijpen naar de kleine broertjes Rubber Soul en Revolver, blijft de Dubbele Witte toch steeds mijn favoriete Beatles-album. Waarom? euh...

John, Paul, George en Ringo stonden duidelijk weer met hun beide voetjes op de grond na hun muzikale roes met albums als Sgt. Pepper en The Magical Mystery Tour. The White Album heeft niet voor niets een simpele witte kaft. Het hele album straalt een ongekende volwassenheid uit. Hoewel de samenwerking Lennon/McCartney meer weg had van solo-songwriting, leverde die individuele aanpak een korf prachtige, zeer gevarieerde songs op.
Lennon is good as usual met Dear Prudence, Happiness Is A Warm Gun, Julia en I'm So Tired; McCartney valt vooral op met zijn fijne Blackbird en Mother Nature's Son en Harrisson toont zijn klasse in While my Guitar Gently Weeps en Long Long Long.
Ja inderdaad, er staat ook een paar minder overweldigende nummers op het album, maar als deze zich schuil houden tussen andere topsongs dan heb ik daar niks op tegen. Had men het album niet beter ingekort? Nope. The White Album is misschien wel het enige Beatles-album dat zich niet direct prijsgeeft, maar deze eigenschap getuigt juist van haar grote klasse!

Ik sluit mij bij Brain Stew aan dat men beter één album had kunnen maken met het beste van dit dubbelalbum erop. Dit vond Ringo Starr overigens ook. Dat het een dubbelalbum is geworden komt door het grote ego van de heren die niet wilden dat er nummers van hen moesten sneuvelen.

Wat een onzin. Ik moet er niet aan denken dat de helft van de nummers op deze cd nooit zouden worden uitgebracht.

Revolver klein broertje? In aantal songs bedoel je?
Want Revolver is juist een van de meest gewaardeerde platen van de Beatles.

Dat zeg ik ook weer niet. Ringo Starr merkte erover op dat ze een White Album en een Whiter Album hadden moeten uitbrengen. Dan ben jij ook tevreden.

Een stuk van de romantiek die rond dit album hangt wordt gevormd door dat het juist een immens dubbel album is dat heel erg divers is. Dat moet je in tact laten.

Tuurlijk! In aantal songs, maar ook in aanpak. The White Album is - vergeleken met Rubber Soul en Revolver - veel minder een popalbum. Het is een stuk ambitieuzer vandaar de lange duur, de vele stijlen en vreemde songs als "Wild Honey Pie" en "Revolution #9".
Revolver doet in erkenning en waardering nauwelijks onder voor The White Album hoor.

Ok ok Waarom is White Album meer pop of revolver minder pop. Denk aan Eleanor Rigby en Tomorrow Never Knows, Love You To.
En of White Album een stuk ambitieuzer is, omdat het meer nummers bevat wil ik toch betwijfelen.