Monsieur' schreef:
Eens in de zoveel tijd kom ik hier om te verkondigen dat Njósnavélin het mooiste ooit gemaakt is.
Mocht er een hemel zijn,
dan is dit de soundtrack.
Prachtig nummer inderdaad. En ook weer een nummer met een prachtige opbouw. Als je aan een nummer denkt met een opvallende opbouw, dan ben je geneigd om aan Popplagio te denken. En terecht overigens: hoe dat nummer uiteenspat aan het einde, grenst niet aan het geniale, maar ìs geniaal. Minder opvallend is dat het geval bij Njósnavelin; dat nummer blijft relatief rustig en de climax is geen scheurend gitaargeweld met gegil, maar een onschuldig pianoriedeltje. Maar zo waanzinnig mooi! Ik zet het vaak op voor het slapen gaan. Heerlijk.
Is het eigenlijk wel een piano, of toch een ander toetsinstrument?
Verder wil ik even jullie aandacht vragen voor Untitled #7, het minst toegankelijke muziekstuk op dit album. Sigur Rós is een band die graag van de platgetreden paden afwijkt en in dit nummer doen ze dat door het ritme. Ritme? Mogen we daarvan wel spreken bij Daudalagio? Probeer maar eens mee te gaan met het slagwerk door met je vinger mee te tikken. Moeilijk! Er is duidelijk iets aan de hand met dat maffe ritme. Kan iemand met een drumachtergrond daar zijn licht over laten schijnen? Ik ben heel benieuwd hoe er over dit ritme gesproken wordt in drummersjargon; mij ontbreekt het juiste vocabulaire. Alvast dank!