Dit album aangeschaft; prachtplaat. Polly Jean zingt hier, net zoals ongeveer op White Chalk met een hogere, maar ook minder krachtige stem. Zoiets kan voor fans van eerder werk (wat) minder werken, maar ik vind het geen probleem. Goeie songs en ook mooie instrumentatie. Er is eigenlijk maar één nummer dat ik niet waardeer en dat is England.....
. Natuurlijk zijn er ook nummers die ik het liefst hoor. Vanaf Glorious Land (met dissonante, maar thematisch passende bugel) tot en met On Battleship Hill vind ik het hoogtepunt van het album liggen. De Nummers na England vind ik ook prima.
Het aparte is dat het album die hier het best gewaardeerd wordt, ik zelf de "minste'' van Harvey vind vanaf dat album; het is , zo gezegd, 'not my cup of tea'. Het wil overigens niet zeggen dat het buiten mijn smaak om een slechter album is, maar het ligt mij niet.