menu

Radiohead - The King of Limbs (2011)

mijn stem
3,63 (1196)
1196 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Electronic
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Bloom (5:15)
  2. Morning Mr. Magpie (4:41)
  3. Little by Little (4:27)
  4. Feral (3:13)
  5. Lotus Flower (5:00)
  6. Codex (4:47)
  7. Give Up the Ghost (4:50)
  8. Separator (5:20)
totale tijdsduur: 37:33
zoeken in:
JanBetonde2e
Vind ik niet eigenlijk, ik vond Kid A juist nog toegankelijker dan Amnesiac.

Ik vind The King Of Limbs eigenlijk niet heel bijzonder, wel redelijk goed, maar ik had ook niet minder verwacht van Radiohead.
Een aantal hele mooie nummers, maar niet zo geweldig als dat ik In Rainbows vond en nog steeds vind.

Lotus Flower en Give Up The Ghost springen er voor mij een beetje bovenuit.

avatar van niels94
3,5
Heeft ook te maken met persoonlijke beleving, toen ik Kid A leerde kennen was ik bijna niks gewend. Ben benieuwd hoe ik het nu zou ervaren als ik het voor het eerst zou horen, maar dat kan natuurlijk niet meer. Maar nummers als Everything In It's Right Place, Kid A en Idioteque zijn toch ontoegankelijker dan de nummers van Amnesiac en HTTT?

JanBetonde2e
Vind ik ook niet eigenlijk, net zoals bij dit album vind ik de nummers niet heel ontoegankelijk of iets in die richting, het kan ook zijn dat ik Amnesiac gewoon een stuk minder vind, maar ik vond de nummers die jij noemt juist als eerste goed.

3,5
Ja een nummer als Pyramid song zou niet thuis passen op kid A, het is te gevoelig ofzo, te kwetsbaar, kid A heeft meer een soort woede over zich, artistieke drift en een sterke boodschap? terwijl amnesiac gevoeliger is, meer rust? Ik zie zo'n duidelijke grens tussen kid A en OKC aan de ene kant en dit album en amnesiac aan de andere kant. Het zit em in de intentie van de muziek er is iets compleet anders maar ik kan het niet verwoorden. Help!

4,0
niels94 schreef:
(quote)

Gisteren stond het een tijdje in de 3,60 meende ik. Dat ik vind dat dit album hoger verdiend is puur op mijn eigen luisterervaring gebaseerd en heeft helemaal niks met niet objectief zijn te maken, geen idee waar je dat idee vandaan haalt. Daarnaast verwacht ik ook dat het nog zal stijgen.


Zo jij bent snel op je pik getrapt zeg!
Bedoel het helemaal niet zo negatief hoor, bovendien zijn zoveel mensen niet objectief hier en zeker niet als het over Radiohead gaat. Ik ben vast ook niet objectief over bepaalde artiesten.

Waar het mij om gaat is dat dit album 2 dagen uit is en niemand hier nog in staat is geweest om dit een beetje te laten bezinken. Dat je dan zegt dat dit hoger moet vind ik een beetje voorbarig.

avatar van Tegid.mzk
3,5
Op pagina 43 van de reacties bij In Rainbows zit je al drie maanden na de release. Bij The King of Limbs nog niet eens drie dagen. Niet te geloven!

4,0
Zitten nu ook wel ietsje meer gebruikers op de site he............

4,5
Ddk
Ik ben dit album nu sinds vrijdag aan het luisteren wanneer ik kan zo ongeveer en moet zeggen dat deze me eigenlijk steeds beter gaat bevallen (en ik was in het begin al enthousiast). Het album begint met bloom, een plaat die je met een dramatisch deuntje en een vreemde beat naar binnen lokt. Als de baspartij begint besef je pas dat dit geen deprimerend nummer wordt. Het is dromerig, bijna euforisch, Yorke zingt iets over zuchten het opbloeien van de oceaan, het suggereert iets van in slaap vallen van een verdoving (so why does it still hurt). Het einde van het nummer markeert het begin van de droom.

Morning mr Magpie (een soort vogel blijkbaar?) laat de luisteraar weten dat de reis nu begonnen is. Het is een beetje de bodysnatchers van dit album, met zn manische beat en baswerk (dat laatste is trouwens vanaf het begin van het album subliem). De vergelijking met In Rainbows houdt daar ook wel op, aangezien dit album veel zachtaardiger en subtieler is, wat vooral uit de latere nummers blijkt.

Little by little loopt net als de eerste twee nummers lekker door, het zweverige gevoel blijft aanhouden. Het nummer heeft een licht exotische ondertoon. Het gaat bijna zonder waarschuwing over in het experimentele Feral. Met de experimentele vocals van Yorke erdoorheen voelt dit als een moment van diepe slaap, de controle is even weg.

Het leidt ons naar het tweede deel van het album, welke opent met de geweldige single Lotus Flower. De zang van Yorke vind ik hier overdonderend goed (en de sfeer van de videoclip sluit helemaal aan bij het album).

Codex is het nummer dat het meeste geduld vraagt, de "nude" van dit album om de vergelijking maar weer eens met In Rainbows te maken, en gewoon een geweldig nummer. Het nummer lijkt in het midden te pieken om daarna over te gaan in wat dramatischere tonen en vervolgens zachtjes af te sluiten met wat ambient geluiden.

Het nummer loopt perfect over in give up the ghost (die overgang is zon momentje dat je even ontwaakt uit je dagdroom en op je mp3 speler kijkt en je opeens realiseert dat het volgende nummer al bezig is). Give up the ghost is vervolgens een geweldig nummer dat constant aan het opbouwen lijkt te zijn, maar nergens losbarst. In eerste instantie voel je je bedrogen maar dit is nou eenmaal niet het moment om wakker te worden; je zit nog in dezelfde verdoofde staat die ingezet was in bloom. Het nummer groeit dan ook op je met elke luisterbeurt.

Seperator, het nummer waardoor mensen oa hoopvol werden op meer radiohead (ik gok zelf nog steeds op een cd2 a la in rainbows bij de cd release ofzoiets, lets hope). Het nummer heeft me compleet weggeblazen. Het is geen epische conclusie zoals eclips op dark side of the moon van pink floyd bijvoorbeeld, maar minstens net zo dramatisch. Het is wederom zon nummer dat constant aan het opbouwen is. De euforie bereikt een piekmoment op twee-en-een-halve minuut als dat gitaarrideltje subtiel inzet vanuit de achtergrond (en eigenlijk nooit echt op de voorgrond komt).

Yorkes vocals zijn het hele albm lang ontastbaar, onverstaanbaar en compleet onderdeel van de ervaring, nooit de boventoon. De lyrics zijn mysterieus en gefragmenteerd en laten je in het midden of dit nou een goeie droom of een nachtmerrie was. Ik heb het album een aantal keer op repeat gehad en het valt meteen op dat seperator eigenlijk perfect overloopt in bloom. Als je iets anders aan het doen bent heb je het nauwelijks door. En dat zegt ook een hoop over dit album; het album is subtiel. Het beloond alleen degenen die zich durven te laten onderdompelen (hoewel ik niet zal suggereren dat de mensen die het niet waarderen het niet goed genoeg geprobeerd hebben ofzo..), het geduld van een visserman is vereist.
Maar belonen doet het, geen overbodige noot op dit album, elke luisterbeurt lijk je nieuwe dingen te ontdekken. Het album begint en gaat voorbij als een trance of een verdoving. Pas bij nabeschouwing besef je welke reis je heb gemaakt. En dat is ook meteen de reden waarom dit album niet als klassieker zal worden beschouwd; het overdonderd niet echt, het is nergens echt 'catchy,' het is nergens episch. Wat dit album echter wel laat zien is dat dit een album is van een volwassen band, met een volwassen geluid en een oog voor subtiele pracht. Een prachtige voortzetting van In Rainbows (waar het eigenlijk niet mee te verglijken is, en toch weer wel) en een positiever geluid van Radiohead. Dit is geen donkere aanval van melancholie en depressie (Kid A, wat trouwens ook een geweldig album is), of een gitaren artrock album (Ok Computer), het is een euforiebui, en ontastbaar als indrukken uit een diepe droom.

Ik stem nu 5** maar de komende maanden moeten maar uitwijzen hoe memorabel dit uiteindelijk ook voor mij blijkt te zijn. Ik ben momenteel echter helemaal gepreoccupeerd door dit album wat muziek betreft, en ben de heren daar dan ook (wederom) dankbaar voor.

Nog een laatste ding over de tijdsduur; als ik alle delen van Ok Computer weghaal die ik persoonlijk gezien niks vind hou ik een album van ong 33 minuten over, en dat album staat veruit op 1 in de top 250 op deze site Ok ik ga nu snel weer verder luisteren denk ik.

5,0
Ik snap niet zo goed waarom mensen gaan lopen discussiëren over wat het beste album is. Dat is voor iedereen persoonlijk.

Ik persoonlijk vind King of Limbs een redelijk album, maar ik had ook onterechte verwachtingen. Na zo'n top album als in rainbows stel je voor jezelf gewoon te hoge verwachtingen, en je kan deze op geen manier uitschakelen.

Daarnaast heeft iedereen natuurlijk de geschiedenis van de band in zijn achterhoofd. Bijvoorbeeld Als we het op de populaire term 'fan boy' houden, is het gewoon onmogelijk om dit album objectief te beoordelen. Ik hoor persoonlijk ook zeker tot deze groep. Ik wilde gewoon dat het net zo goed of beter zou worden als in rainbows, zeker na vier jaar. Dit is het voor mij persoonlijk niet, maar des al niet te min een top album !

avatar van Cloud
Dit is wel een album waar alles pas op de plek komt, wanneer je het met een koptelefoon gaat luisteren.

4,5
Ddk
Mee eens, jammer dat mn sennheiser kapot is en ik nu een dingetje van 20 euro heb

indiegator
Werkt nog steeds niet chevy

1,5
SSS
menno-v schreef:
Ik snap niet zo goed waarom mensen gaan lopen discussiëren over wat het beste album is. Dat is voor iedereen persoonlijk.

Ik persoonlijk vind King of Limbs een redelijk album, maar ik had ook onterechte verwachtingen. Na zo'n top album als in rainbows stel je voor jezelf gewoon te hoge verwachtingen, en je kan deze op geen manier uitschakelen.

Daarnaast heeft iedereen natuurlijk de geschiedenis van de band in zijn achterhoofd. Bijvoorbeeld Als we het op de populaire term 'fan boy' houden, is het gewoon onmogelijk om dit album objectief te beoordelen. Ik hoor persoonlijk ook zeker tot deze groep. Ik wilde gewoon dat het net zo goed of beter zou worden als in rainbows, zeker na vier jaar. Dit is het voor mij persoonlijk niet, maar des al niet te min een top album !


Maar dan klopt je stem niet.

avatar van Paalhaas
2,5
Ddk schreef:
Morning mr Magpie (een soort vogel blijkbaar?)

Magpie is Engels voor ekster.

Mee eens, jammer dat mn sennheiser kapot is en ik nu een dingetje van 20 euro heb

Ik heb een Sennheiser van €20 (de HD201, die in reviews beter scoort dan veel duurdere types), misschien is dat een optie?

3,5
Ddk schreef:

Morning mr Magpie (een soort vogel blijkbaar?) laat de luisteraar weten dat de reis nu begonnen is. Het is een beetje de bodysnatchers van dit album, met zn manische beat en baswerk (dat laatste is trouwens vanaf het begin van het album subliem). De vergelijking met In Rainbows houdt daar ook wel op, aangezien dit album veel zachtaardiger en subtieler is, wat vooral uit de latere nummers blijkt.

.


Heh, heb bij mr magpie als enige nummer van het album een dubbel gevoel, vindt het een minder nummertje, het bouwt half op zonder echte climax en heeft niet echt een duidelijk idee of structuur ofzo.. lastig te verwoorden. Ik vind het zeker geen slecht nummer maar misschien de meest ontoegankelijke? Hoop dat ik er meer in ga horen

avatar van jellylips
4,0
Nog geen oordeel, maar:

1ste luisterbeurt (vrijdag): Begin van het album begint veelbelovend, maar al gauw slaat de verveling toe. Toch is meteen duidelijk dat het allemaal mooie, uitgedachte tracks zijn en dat er een logische opbouw in het album zit. Vooral in de tweede helft van het album zit overduidelijk meer leven in de muziek.

2e en 3e luisterbeurt: Steeds beter, maar toch wat teleurstelling over de stijl van de plaat en het gebrek aan gitaar. Ik hou van 'allebei' bij Radiohead als het gaat om rocken of sferisch en minimalistisch spacen. Deze plaat lijkt eigenlijk alleen het laatste te doen.

Nu, 4e luisterbeurt (zondagnacht): De teleurstelling van het gebrek aan gitaar ben ik overheen, het bevalt gewoon ontzettend goed. De sfeer is ontzettend eigenzinnig, en zo subtiel hebben ze eigenlijk nog nooit geklonken. 'Codex' kwam net ineens keihard binnen, ik ben in tijden niet zo gefloored geweest van een song. En in de andere tracks komen dat soort momenten nu ook bovendrijven.

Toch is het erg opvallend dat het song-gehalte per opvolgende track hoger wordt. Alsof je vanuit de absolute core van de inspiratievijver omhoog zwemt naar de oppervlakte waar de muziek echt vorm begint te krijgen. De laatste track heeft ook het enige catchy refrein van het album, met ook nog de tekst 'If you think this is over, you are wrong'. Die tekst en melodie met het blije gitaartje en de mooie ambient synth in 'Seperator' klinken echt als een overgang naar iets anders. Ik geloof niet in het geheime 2e album, maar ik begrijp dat 'Seperator' dat gevoel teweegbrengt. Een soort geruststelling dat de melodische kant van de band nog altijd aanwezig blijft.

avatar van west
4,0
herman schreef:
Laat ik in het gekkenhuis van deze discussiepagina's ook maar mijn eerste indrukken plaatsen. Ik volg Radiohead al vrij lang en heb ze altijd tot mijn favoriete bands gerekend.... al was mijn liefde wel wat weggezakt ten tijde van Amnesiac en Hail to the Thief. Maar In Rainbows was dan weer een return to form en misschien wel hun beste plaat. Een perfect evenwicht tussen songs en experiment.


Ook ik had lang het geweldige the Bends in mijn top 10 staan en vind de eerste drie albums van Radiohead erg sterk tot fantastisch. Maar het overdreven experiment van de albums erna deed mijn enthousiasme flink luwen. De balans tussen songs en experiment - zoals Herman het zo mooi zegt - was vaak ver te zoeken op die albums. Gelukkig was daar weer In Rainbows, hoewel ik dat album weer enigzins vond doorslaan naar meer eenvoudige maar wel mooie poprocksongs.

Daarom ben ik aangenaam verrast door dit The King of Limbs. Dit is wat minder toegankelijk dan In Rainbows wat op den duur toch wat ging vervelen. Het experiment valt op zich ook wel weer mee. Radiohead grijpt net als zo vele bands tegenwoordig terug op de electronica uit de jaren '80 en '90, waar drum 'n bass de basis vormen voor dit album. Het wordt gelardeerd met de zeurderige stem van Tom York, allerlei electronische effecten en andere instrumenten, zoals gitaren en piano. Dit alles leidt samen tot een prachtige sfeer die je door het hele album heen hoort. Het vormt de basis van dit mooie The King Of Limbs. Ik merk ook dat het mij minder interesseert naar welk nummer ik zit te luisteren: het gaat om het geheel met die bepaalde sfeer en aankleding van ruim 37 minuten.

Die sfeer, dit basale gebruik van electronica, doet me ook wel wat denken aan het laatste tussendoortje van The Gorillaz: The Fall. Een album, wat eigenlijk geen album was. Het was in 32 dagen in elkaar gezet tijdens de Amerikaanse tour. Ook dit The King of Limbs zou je enigzins zo kunnen beschouwen. Een mooi bij elkaar geflanst electronisch geheel met lardering, een samenraapsel van mooie klanken die bij elkaar passen.
En als het af is, dan is het te downloaden van hun eigen website (in beide gevallen). Revolutie in muziekland!

avatar van akira124
0,5
Wat mis ik de magie van OK Computer.

avatar van Eveningguard
2,5
En daarom maar direct een 0,5 ster...?

avatar van Chameleon Day
4,5
akira124 schreef:
Wat mis ik de magie van OK Computer.


Dat kan kloppen. Dit is ook geen OK Computer. Dit ontleent zijn magie aan The Eraser.

Weet zelf nog niet wat ik ervan moet vinden. Na 5 luisterbeurten weten alleen 'Lotus Flower' en 'Codex' echt te overtuigen. 'Bloom' en 'Little by Little' zitten nog in de wachtkamer. De andere nummers staan nog op de stoep.

avatar van akira124
0,5
Eveningguard schreef:
En daarom maar direct een 0,5 ster...?


Dat is niet mijn reden, dit album geheeld beluisterd en het boeit me totaal niet. Eerlijk gezegd word ik er zenuwachtig van. vandaar 0.5*

avatar van Forza
3,5
akira124 schreef:
(quote)


Dat is niet mijn reden, dit album geheeld beluisterd en het boeit me totaal niet. Eerlijk gezegd word ik er zenuwachtig van. vandaar 0.5*


Toch lijkt een 0.5 me niet een eerlijk cijfer. Hoort dit album echt bij het slechtste albums die je ooit geluisterd hebt? Zelf vind ik het album ook niet fantastisch, maar het is zeker wel een voldoende.

avatar van WJW
4,0
WJW
Ik vind het altijd een beetje flauw om zulke lage noteringen te geven. Als iets mijn smaak niet is, zal ik het ongetwijfeld laag beoordelen, maar ik kan ook aan mezelf toegeven dat het mijn ding niet is en gewoon in zijn geheel de stem achterwege laten.

avatar van herman
3,5
Als hij het een 0,5* waard vind moet ie die vooral geven. Die optie is er niet voor niets.

En als ik kijk naar zijn top 10 en hoge stemmen, snap ik best dat dit zijn ding niet is. Niets mis mee.

avatar van MJ_DA_MAN
Niets mis mee om een 0,5* geven, maar de onderbouwing is meer dan minimaal en het vergelijken met OK Computer is sowieso zinloos. Ook blijven mensen nieuw werk vergelijken met ouder werk en keuren zij het direct af als het niet klinkt zoals bijv. een OKC.

avatar van herman
3,5
Ach ja, er wordt door sommigen ook wel heel gemakkelijk met 5*-en gegooid die niet onderbouwd worden. Het zou fijn zijn als we het gewoon over de muziek konden blijven hebben en niet op elke slak (lage stem) een emmer zout wordt uitgestort. Je kunt altijd iemand vragen of hij zijn stem verder toe wil lichten (hier of via pm), maar het is niet iets om een halve pagina op door te gaan.

Iets anders: ik kwam vanochtend aan op mijn werk en mijn collega's zaten dit album te luisteren. Dus ik ga dit nog heel vaak horen deze week...

Bloom staat trouwens wel absurd laag bij de statistieken!

avatar van Teunnis
4,0
Grappig, hoe meer ik er naar luister, des te meer ik er van overtuigd ben dat de drie minst populaire nummers de drie beste zijn (Bloom, Morning Mr Magpie, Feral). Voorlopige tussenstand is 4*. Maar ik merk gewoon dat dit album vooral tijd (is iets anders dan luisterbeurten) nodig heeft. Vind dat dit album een stel kloten mist. Wat agressie en dynamiek had het wel goed gedaan.

avatar van Timo-otje
4,0
Vooruit dan maar, halfje erbij maar daarmee is de koek toch echt op. Halfje erbij voor het feit dat ze toch weer iets origineels en iets totaal anders proberen. Tevens is hij toch wel een stuk beter geworden sinds de 1e luisterbeurt.

avatar van Deren Bliksem
3,5
west schreef:
Dit alles leidt samen tot een prachtige sfeer die je door het hele album heen hoort. Het vormt de basis van dit mooie The King Of Limbs. Ik merk ook dat het mij minder interesseert naar welk nummer ik zit te luisteren: het gaat om het geheel met die bepaalde sfeer en aankleding van ruim 37 minuten.


Ik ben geen held in recensies schrijven, maar dit is wel ongeveer kort samengevat wat ik van dit album vind.

avatar van Timo-otje
4,0
Dat is nou juist de point van alle Radiohead albums zoals West het schets hierboven. Treefingers en zo ook Fitter Happier snijden weinig hout als ze apart gedraaid worden maar als geheel van een album heeft het hele grote waarde. Elk album heeft een aparte sfeer en de nummers zin en stuk minder als ze los gedraaid worden maar als je het album draait komen ze goed tot hun recht.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:58 uur

geplaatst: vandaag om 05:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.