sierrra schreef:
Door Radiohead te beschrijven als: neuzel-miezel muziek, verdrietige bleekschetenmuziek voor de vrijdagmiddag, indie-superneuzelaars, griebelige, groezelmuziek voor gneufmansen met groeismuizen, ontiegelijk neuzel-peuzel-treuzel gedreutel, is het hoge woord niet meer nodig. Iedereen zal snappen dat Radiohead en dit album niet jouw ding is. Dat het bij Radiohead echter meer om de dingen eromheen draait dan om de muziek zelf vind ik echter grote onzin.
Pollens - je hebt de moeite genomen om een query te doen op mijn breinsels bij dit album - ik voel me vereerd
Ok, daarom zal ik het in alle openheid uitleggen, waarop mijn relatieve afkeer gestoeld is. Even voor alle duidelijkheid: ik heb meerdere Radiohead-albums in huis en ik ben niet echt afkerig van hun muziek.
Op de eerste plaats heeft Chameleon Day hierboven een aantal punten al aangestipt - correct herleid, van zijn kant. Voor mij is dit album na een radiostilte van een aantal jaren een
relatieve tegenvaller, maar dat komt wel vaker voor: ook de laatste Massive Attack vond ik een fikse koude douche.
De grote belangstelling hier op de site en de waardering hier zet me ook op het verkeerde been. Het is echt geen revolutionair album. Het is imo niet meer dan een een poging, een schetsmatige aanzet tot een nieuwe richting, geëxperimenteer dat - opnieuw imo - zijn uiteindelijke vorm nog moet aannemen. Ik ben dan ook verbaasd over/met deze release, die ik zie als een Work in Progress. De vergelijking dringt zich bijna op met de laatste Gorillaz, ook schetsmatig (deels gemaakt mbv de iPad) en lang niet zo af als Plastic Beach.
Datzelfde ervaar ik ook bij dit album van Radiohead in vergelijking met
In Rainbows. Last but not least, ervaar ik tegenwoordig regelmatig een toenemende afkeer van de stem van Thom Yorke - dat kan aan ook aan de draaimomenten liggen.
En ja die opmerking over neuzel en indie etc. (ik zal niet alle kwalificaties herhalen) is niet aardig, maar mede ingegeven door het feit dat ik op dat moment wellicht behoefte had aan iets meer expressie en
Sturm und Drang in muziek. Hetzelfde zou ik overigens - op een verkeerd moment - ook kunnen zeggen over de laatste Elbow, terwijl ik dat een goede plaat vind.