een groeiplaat, zo kan je tkol na iets meer dan 1 jaar noemen.
net zoals kid a duurt het hier ook even voor je mee bent.
Kid a is ondertussen met favoriete radiohead album en 1 van de all time favorits
persoonlijk vind ik niet dat je kid a met tkol kan vergelijken zoals vele het wel proberen.
misschien dat de echte schatten op dit album pas later opduiken ( bij motion picture soundtrack duurde het ook enkele jaren voor die viel)
met bloom begint de plaat meteen redelijk "moeilijk", geen nummer dat meteen opvalt/ meevalt bij de eerste luisterbeurten.
het drumpatroon is me iets te ééntonig, het nummer sleept zich naar het einde, maar dan barst het open en hoor ik radiohead zoals ik ze graag hoor, de drum valt minder op, de blazers doen hun werk, de kleine subtiliteiten vallen meer op. 3,5
morning mr magpie is zeker al 10 jaar oud, de stem valt me eerst wat tegen, mooie zang en zangmelodie in het refrein wel , ook hier gaat het nummer in stijgende lijn. het er eerder gezegd meer van verwacht, 3,5
little by little valt me wel meteen op, lekkere percussie, leuke zang, het nummer sleept niet aan;
Ik vind niet meteen iets dat me tegensteekt zelfs de zang van Yorke staat me zeer aan.
eerste hoogtepunt van de plaat 4,5
feral doet me meer als bloom, echt een nummer zoals elke radiohead plaat er wel één heeft, de één haat het de andere vindt het de beste van de plaat. een minuutje korter was beter geweest. 4
lotus flower vind ik schitterend van opbouw, met die verschillende geluidjes en ritmes, mooie zang van yorke, hoor hem graag zo hoog zingen.
echt niet normaal wat je allemaal hoort in dit nummer, spreekt me zeer aan.
de break op 3:45 is geniaal en dan gaat hij door waar hij gebleven was 5
codex is een nummer zoals we die kennen van radiohead, zie pyramid song, sail to the moon of videotape. persoonlijk vind ik deze "naakte" nummers meestal de beste.
de eerste woorden doen me vreemd genoeg aan liam gallagher denken, gelukkig gaat dit snel over. prachtige melodie en piano, een nummer zoals enkel yorke/ greenwood ze kan maken.
hoogtepuntje 5
give up the ghost is men persoonlijke favoriet, aan akoestische gitaar bij radiohead, dat we dat nog mogen meemaken. de live solo versies waren al prachtig en dit gaat nog wat verder. de uithalen van thom yorke gaat echt door merg en been. echt alles zit goed bij dit nummer.
was bij de eerste luisterbeurt men favoriet en is dit gebleven. 5
separator is zoals het gehele album : een groeier.
vind het eerst wat onopvallend als afsluiter maar achteraf komt toch ook hier de klase boven.
het ritme staat me niet echt aan, de gitaar in het tweede deel staan me zeer aan.
eigenlijk een zeer toegankelijk nummer dat niet echt opvalt achteraan de plaat maar zoals meestal bij radiohead staan daat de groeiers. 4
conclusies: persoonlijk een betere tweede helft van de plaat vergeleken met de eerste, minder als in rainbows, beter als HTTT
daily mail en vooral staircase hadden deze plaat nog beter gemaakt maar horen er misschien niet echt thuis.