Marillion - Holidays in Eden (1991)
mijn stem
247 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI
-
Splintering Heart (6:51)
-
Cover My Eyes (3:56)
-
The Party (5:37)
-
No One Can (4:39)
-
Holidays in Eden (5:28)
-
Dry Land (4:43)
-
Waiting to Happen (4:56)
-
This Town (3:18)
-
The Rakes Progress (1:54)
-
100 Nights (6:41)
-
Sympathy * (3:30)
-
How Can It Hurt * (4:11)
-
A Collection * (3:00)
-
Cover My Eyes [Pain and Heaven) (Acoustic Version] * (2:34)
-
Sympathy [Acoustic Version] * (2:30)
-
I Will Walk on Water [Alternative Mix] * (5:14)
-
Splintering Heart [Live at the Moles Club] * (6:42)
-
You Don't Need Anyone [Moles Club Demo] * (4:04)
-
No One Can [Moles Club Demo] * (4:51)
-
The Party [Moles Club Demo] * (5:46)
-
This Town [Moles Club Demo] * (4:16)
-
Waiting to Happen [Moles Club Demo] * (5:31)
-
Eric * (2:32)
-
The Epic [Fairground) (Moles Club Demo] * (8:31)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur:
48:03
(1:51:15)
1
geplaatst: 18 mei, 11:08 uur
Briljante solo inderdaad. Maar die van Gilmour straalt nog meer autoriteit uit wat mij betreft.
0
geplaatst: 18 mei, 18:53 uur
Leptop schreef:
Briljante solo inderdaad. Maar die van Gilmour straalt nog meer autoriteit uit wat mij betreft.
Briljante solo inderdaad. Maar die van Gilmour straalt nog meer autoriteit uit wat mij betreft.
Gilmour is het origineel in dit geval.
3
geplaatst: 19 mei, 14:18 uur
Eens een keertje de 4 bladzijdes met reviews hier gelezen en dan sta ik toch wel te kijken hoe dit album becommentarieerd wordt. Het bijzondere is dan dat het album door de jaren heen verschillende benaderingen krijgt. In het begin vooral als een commercieel album, een popplaat, Genesis Jaren 80/90, ijzersterke songs, catchy, melodieus, glad maar toch proggy.
Ik vind het zelf een album waar Hogarth aan de ene kant en Rothary, Trewavas, Kelly en Mosley aan de andere kant, elkaar voor het eerst echt ontmoeten. En tsja, welke kant ga je dan op ?
Mooi voorbeeld is dan het stukje commercie van Hogarth natuurlijk met zijn 'Simons Car' van 'How we Live':
Simon's car How we live - YouTube wat in ontmoeting komt met het Progverleden van Marillion.
Je wilt aan elkaar het beste van jezelf laten zien maar ook open staan voor de ideeën van de ander. Dat geeft schoonheid maar ook kwetsbaarheid. En je wilt dit ook aan je fans laten horen want dit is het eerste product waar er geen schaduw van Fish meer is nadat het seizoen geëindigd is. Wie hou je en wie verlies je ? En is het ook niet eens tijd om de fanbase groter te gaan maken ? Onzekerheid ligt op de loer maar ook de uitdaging van een nieuwe nog te ontdekken weg. En dan levert dit album dus dan ook verschillende belevingen op van de luisteraar. Begrijpelijk.
Ik mag het album zelf graag beluisteren. Juist ook omdat het onderdeel , stuk basis, is geweest van het verdere latere werk van Marillion. Het was een nieuw huwelijk en uiteindelijk is dat een zeer goed, geslaagd huwelijk geworden met heel veel leuke kindjes ! Marillion raakt mij hier soms dieper dan eerder werk en het latere werk. Ik weet niet wat dat is maar het is, voor mij denk ik, de kwetsbaarheid hier van het elkaar ontdekken, een nieuwe weg ingaan. Ik heb hier ook absoluut niet de associatie met de jaren 90 tijd. Ik vind het zelfs wat tijdloos.
Ik vind het zelf een album waar Hogarth aan de ene kant en Rothary, Trewavas, Kelly en Mosley aan de andere kant, elkaar voor het eerst echt ontmoeten. En tsja, welke kant ga je dan op ?
Mooi voorbeeld is dan het stukje commercie van Hogarth natuurlijk met zijn 'Simons Car' van 'How we Live':
Simon's car How we live - YouTube wat in ontmoeting komt met het Progverleden van Marillion.
Je wilt aan elkaar het beste van jezelf laten zien maar ook open staan voor de ideeën van de ander. Dat geeft schoonheid maar ook kwetsbaarheid. En je wilt dit ook aan je fans laten horen want dit is het eerste product waar er geen schaduw van Fish meer is nadat het seizoen geëindigd is. Wie hou je en wie verlies je ? En is het ook niet eens tijd om de fanbase groter te gaan maken ? Onzekerheid ligt op de loer maar ook de uitdaging van een nieuwe nog te ontdekken weg. En dan levert dit album dus dan ook verschillende belevingen op van de luisteraar. Begrijpelijk.
Ik mag het album zelf graag beluisteren. Juist ook omdat het onderdeel , stuk basis, is geweest van het verdere latere werk van Marillion. Het was een nieuw huwelijk en uiteindelijk is dat een zeer goed, geslaagd huwelijk geworden met heel veel leuke kindjes ! Marillion raakt mij hier soms dieper dan eerder werk en het latere werk. Ik weet niet wat dat is maar het is, voor mij denk ik, de kwetsbaarheid hier van het elkaar ontdekken, een nieuwe weg ingaan. Ik heb hier ook absoluut niet de associatie met de jaren 90 tijd. Ik vind het zelfs wat tijdloos.
* denotes required fields.
* denotes required fields.