Marillion - Holidays in Eden (1991)

Briljante solo inderdaad. Maar die van Gilmour straalt nog meer autoriteit uit wat mij betreft.

Gilmour is het origineel in dit geval.

Eens een keertje de 4 bladzijdes met reviews hier gelezen en dan sta ik toch wel te kijken hoe dit album becommentarieerd wordt. Het bijzondere is dan dat het album door de jaren heen verschillende benaderingen krijgt. In het begin vooral als een commercieel album, een popplaat, Genesis Jaren 80/90, ijzersterke songs, catchy, melodieus, glad maar toch proggy.

Ik vind het zelf een album waar Hogarth aan de ene kant en Rothary, Trewavas, Kelly en Mosley aan de andere kant, elkaar voor het eerst echt ontmoeten. En tsja, welke kant ga je dan op ?

Mooi voorbeeld is dan het stukje commercie van Hogarth natuurlijk met zijn 'Simons Car' van 'How we Live':
Simon's car How we live - YouTube wat in ontmoeting komt met het Progverleden van Marillion.

Je wilt aan elkaar het beste van jezelf laten zien maar ook open staan voor de ideeën van de ander. Dat geeft schoonheid maar ook kwetsbaarheid. En je wilt dit ook aan je fans laten horen want dit is het eerste product waar er geen schaduw van Fish meer is nadat het seizoen geëindigd is. Wie hou je en wie verlies je ? En is het ook niet eens tijd om de fanbase groter te gaan maken ? Onzekerheid ligt op de loer maar ook de uitdaging van een nieuwe nog te ontdekken weg. En dan levert dit album dus dan ook verschillende belevingen op van de luisteraar. Begrijpelijk.

Ik mag het album zelf graag beluisteren. Juist ook omdat het onderdeel , stuk basis, is geweest van het verdere latere werk van Marillion. Het was een nieuw huwelijk en uiteindelijk is dat een zeer goed, geslaagd huwelijk geworden met heel veel leuke kindjes ! Marillion raakt mij hier soms dieper dan eerder werk en het latere werk. Ik weet niet wat dat is maar het is, voor mij denk ik, de kwetsbaarheid hier van het elkaar ontdekken, een nieuwe weg ingaan. Ik heb hier ook absoluut niet de associatie met de jaren 90 tijd. Ik vind het zelfs wat tijdloos.

Nou laat die 4* maar komen meneer

Ik rond na vele jaren nu toch ook naar boven af. De goede nummers zijn eigenlijk best wel, echt goed, zeg maar.

Ik vind alleen het titelnummer niet zo heel erg fantastisch. Verder luister ik deze plaat graag.

Het enige album waarop Marillion klinkt als een boyband.

De spijker op zijn kop!!

Ik wist niet dat Boybands zo gaaf waren. Tips?

voor welke boyband is dit compliment bedoeld?

Gezien de oorsprong van de naam van (Sil) Marillion zal dat deze boyband zijn:

Song of the Dwarves from The Hobbit - YouTube

Die is gewoon k u t , de rest is van aardig tot magistraal

Jeetje wat een taal.
Marillion probeerde gewoon ook wel eens te rocken. Maar daar ligt hun kracht gewoon niet. Al blijf ik Incommunicado ijzersterk vinden.

Hoe dan ook, waren de rockers met Hogarth vaak wel de minst gewaardeerde songs. This Town (en Paper Lies trouwens ook) hebben een functie, waardoor het wel okay is. De afsluitende drie tracks zie ik als 1 lange song, daarom zal ik This Town nooit afvallen. Maar niet iedereen zal het met me eens zijn.

vigil gebruikt het acroniem voor kwalitatief uitermate teleurstellend.

Ook die nummers hebben soms hun fraaie momenten.

Het einde van This Town:
The morning breaks and I watch you awake
This town takes you down away from me again

Het tussenstuk van Holidays in Eden:
You wake up one morning
Wondering who you are
There's a map of a new country up on the wall.