Donderdag was ik bij een concert van The Zombies, live kicking en bizar fris. Ik kon vrijwel niks van de muziek, maar was na 2 uur een erg bijzondere ervaring rijker; de zanger zong ongelooflijk zuiver en zorgde door perfect samenspel met de overige bandleden voor een avondje vol meeslepende muziek. De langerekte keyboard- en gitaar solo´s waren nieuw voor me en lieten een verpletterende indruk achter. Eenmaal thuisgekomen ben ik gelijk opzoek gegaan naar het gespeelde materiaal (ik had de setlist bemachtigd
). Helaas miste ik veel live magie, waaronder de solo´s en op dat moment schoten The Doors me te binnen: ´Light My Fire´ en ´Riders On The Storm´ had ik al vaak genoeg bij vrienden gehoord en die vond ik fantastisch. Door de old-school sferen waarin ik verkeerde, heb ik maar meteen dit album en ´The Doors´ gedownload, maar wat ik hoorde ging echt nergens over: het was mij nog wel die albums met een lager cijfertje dan 1990 weigerde aandacht te schenken. En nu, een album uit 1971 en wat hoor ik, gouden melodien achter elkaar, perfect samenspel en vooral zoveel sfeer en vervrissing. Dit zorgt voor openingen, welkom 20 jaren aan nieuwe muziek. Nooit gedacht dat opa´s me nog eens meer dan fruitella´s zouden geven
.
Favorieten: ´The Changeling´, ´Love Her Madly!´, ´L.A. Woman´, ´L'America´ & ´Riders On The Storm´.
´What to do, what to do......Who´s next?´