menu

The Doors - L.A. Woman (1971)

mijn stem
4,23 (1357)
1357 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: Elektra

  1. The Changeling (4:21)
  2. Love Her Madly (3:20)
  3. Been Down So Long (4:41)
  4. Cars Hiss by My Window (4:41)
  5. L.A. Woman (7:53)
  6. L'America (4:38)
  7. Hyacinth House (3:12)
  8. Crawling King Snake (5:00)
  9. The WASP (Texas Radio and the Big Beat) (4:15)
  10. Riders on the Storm (7:15)
  11. Orange Country Suite * (5:45)
  12. (You Need Meat) Don't Go No Further * (3:41)
  13. The Changeling [Alternate Version] * (4:50)
  14. Love Her Madly [Alternate Version] * (3:57)
  15. Cars Hiss by My Window [Alternate Version] * (4:40)
  16. L.A. Woman [Alternate Version] * (8:49)
  17. The WASP [Texas Radio and the Big Beat) (Alternate Version] * (5:34)
  18. Been Down So Long [Alternate Version] * (5:06)
  19. Riders on the Storm [Alternate Version] * (9:08)
  20. She Smells So Nice * (3:23)
  21. Rock Me * (5:56)
  22. The WASP [Instrumental] * (4:22)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 49:16 (1:54:27)
zoeken in:
avatar van lennon
4,5
Dat dus...

avatar van jurado
5,0
lennon schreef:
Dat dus...
Nee "dat dus" niet. Ik lees terug vanaf Lau1986's bericht en jouw antwoord daarop én vervolgens jouw antwoord op het bericht van Johnny Marr.
Naar mijn mening laat jij het doen lijken of Lau1986 dit een perfect album vindt maar dan toch maar 4* uitdeelt. Dat volg ik niet helemaal, volg jij het nog wat ik bedoel? ?

Uiteraard is dit een geweldig album waar het ultieme Doors geluid tot volle wasdom komt.
Alle albums mét Jim Morrison, met uitzondering van The Soft Parade, zijn in mijn optiek meesterwerken.

avatar van Lau1986
4,0
lennon schreef:
En dan toch maar 4 sterren?


Klopt, ik vind het een goed album, maar voor mij persoonlijk is het (nog) geen top favoriet.

avatar van Maartenn
4,5
Maartenn (crew)
Jaren geleden kocht op toen nog Koninginnedag voor wel 2 euro een dubbel-LP van The Doors in topconditie. De plaat heet Two Originals of The Doors, met de eerste titelloze LP en het album Strange Days. Strange Days draaide ik zelden, de eerste plaat vond ik een absoluut meesterwerk.

Omdat ik Strange Days nooit draaide, was het alsof The Doors voor mij na hun eerste plaat waren gestopt met bestaan. Ik heb derhalve nooit veel interesse gehad in andere muziek die ze maakten. Tot ik afgelopen Koningsdag L.A. Woman tegenkwam in de platenbak. Vaag herinnerde ik me dat mijn huisgenoot van lang geleden deze plaat op cd had (een cd-doosje met afgeronde hoeken) en dat we die nog weleens draaiden thuis. Ik durfde de gok van 15 euro voor de eerste Duitse persing dus wel aan.

Toen ik de plaat thuis opzette viel ik van mijn stoel van verbazing. Wat een geniale plaat is dit. Natuurlijk zijn de hits Love Her Madly en Riders on the Storm hier ook wel bekend, maar deze hele plaat is van een constant hoog niveau. Jim Morrison zingt weliswaar wat meer staccato dan op de eerste plaat, maar een vreemde manier past dit perfect bij dit van blues doorspekte album. L.A. Woman - wat een track!

Op dit moment ligt Strange Days op de speler. Waarom ik die plaat zo lang links heb laten liggen, is me op dit moment een raadsel. Ik ga met terugwerkende kracht heel veel plezier beleven aan het herontdekken van The Doors.

avatar van RuudC
3,5
En toen waren we al aangekomen bij de laatste plaat met Jim. Ik twijfel nu of ik deze als eerste had of het debuut. Deze lp heb ik in elk geval al heel lang, maar in de eerste jaren dat ik deze in bezit had, moest ik nog aan een pickup zien te komen. De arme student die ik toen was, haha.

Tot voor kort kende ik dit album eigenlijk alleen vanwege Love Her Madly en Riders On The Storm. Ik ben er nooit echt dol op geweest, zoals dat met de eerste twee platen het geval was. Ik vind Jim nooit op zijn best wanneer hij die lage, zware stem opzet. De vele bluessongs die op dit album staan, hebben me eveneens nooit kunnen boeien. Goed uitgevoerd, dat wel, maar beduidend minder interessant dan wat de band een paar jaar ervoor deed. Love Her Madly staat dan ook niet meer genoteerd als favoriete track naast Riders On The Storm. Er zijn echter wel twee songs die het hier super doen. Riders Of The Storm uiteraard. Kalm, maar toch stuwend. Veilig, maar ergens toch heel onheilspellend. De onweersbui is een sublieme toevoeging. Ik wil verder toch vooral aandacht voor l'America dat met minimale middelen eveneens onheilspellend wordt gebracht. Wederom een psychedelisch pareltje. Het drumritme tilt het tot grote hoogten. Deze twee songs behoren tot de beste die de band uitgebracht heeft.


Tussenstand:
1. The Doors
2. Strange Days
3. Waiting For The Sun
4. L.A. Woman
5. Morrison Hotel
6. The Soft Parade

avatar van jurado
5,0
RuudC schreef:
En toen waren we al aangekomen bij de laatste plaat met Jim. Ik twijfel nu of ik deze als eerste had of het debuut. Deze lp heb ik in elk geval al heel lang, maar in de eerste jaren dat ik deze in bezit had, moest ik nog aan een pickup zien te komen. De arme student die ik toen was, haha.

Tot voor kort kende ik dit album eigenlijk alleen vanwege Love Her Madly en Riders On The Storm. Ik ben er nooit echt dol op geweest, zoals dat met de eerste twee platen het geval was. Ik vind Jim nooit op zijn best wanneer hij die lage, zware stem opzet. De vele bluessongs die op dit album staan, hebben me eveneens nooit kunnen boeien. Goed uitgevoerd, dat wel, maar beduidend minder interessant dan wat de band een paar jaar ervoor deed. Love Her Madly staat dan ook niet meer genoteerd als favoriete track naast Riders On The Storm. Er zijn echter wel twee songs die het hier super doen. Riders Of The Storm uiteraard. Kalm, maar toch stuwend. Veilig, maar ergens toch heel onheilspellend. De onweersbui is een sublieme toevoeging. Ik wil verder toch vooral aandacht voor l'America dat met minimale middelen eveneens onheilspellend wordt gebracht. Wederom een psychedelisch pareltje. Het drumritme tilt het tot grote hoogten. Deze twee songs behoren tot de beste die de band uitgebracht heeft.


Tussenstand:
1. The Doors
2. Strange Days
3. Waiting For The Sun
4. L.A. Woman
5. Morrison Hotel
6. The Soft Parade


Ben het met het grootste gedeelte oneens, ik hoor hier de perfecte mix van blues en psychedelica op een grandioze manier gebracht.
Luister alleen al naar de track L.A Woman, dat is gewoon de ultieme roadmusic, wat een tijdloze song.
De drankstrot van Jim past perfect bij de muziek.
Het is natuurlijk onmogelijk om The Doors uit de geniale beginperiode te vergelijken met de in mijn optiek eveneens geniale laatste periode.
Met de laatste zin in je post ben ik het dan wel eens ?
Jammer dat het niet helemaal je ding is RuudC wat Jim en kornuiten hier hebben afgeleverd.

Meesterwerk #4

avatar van lennert
4,0
Mmm... Ik en blues hebben een haat-liefde-verhouding.

L.A. Woman: goede blues.
Cars Hiss By My Window: laat het alsjeblieft ophouden!

Tussen deze twee uitersten op blues-gebied gebeurt er een hoop. Daarbuiten staat L'America. Ik weet niet hoe de band met deze proto-doommetal aan is komen zetten, maar potverdrie als het niet enorm bevalt. Dat Riders On The Storm ook nog steeds enorm bevalt was geen verrassing, naargeestiger en duisterder dan dit lied kan bijna niet.

Daarbuiten hebben we met Love Her Madly nog een fijne single en is The WASP een voorbeeld van hoe blues wel kan werken. Als geheel is dit album prima, maar ik ben gewoon meer fan van de vroegere sound en experimenten. Wel een paar ijzersterke tracks weer.

Tussenstand:
1. The Doors
2. Waiting For The Sun
3. Strange Days
4. L.A. Woman
5. Morrison Hotel
6. The Soft Parade

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
lennert schreef:
Cars Hiss By My Window: laat het alsjeblieft ophouden!
Ik weet niet precies welke versie je hiervan hebt gehoord? Op de oorspronkelijke LP was Cars hiss by my window een lekker puntig bluesje met een mooie tekst, speelduur 4'10. De door Bruce Botnick opgepimpte versie uit 2006/7 (te herkennen aan het toegevoegde "Whee-oo!" helemaal aan het begin) is opeens driekwart minuut langer geworden met een extra couplet ingevoegd. Ik had er ook niet om gevraagd, echt jammer.

avatar van milesdavisjr
4,0
De 'laatste' van de heren in de samenstelling met Jim, maar voor mij de afsluiter van The Doors. Jim zingt nog wat zwaarder wat zeker te maken zal hebben met de drankinname van die tijd. Het is een goed album maar de hoge score is wat mij betreft wel aan de hoge kant.
Enkele uitschieters tillen de plaat naar een hoger niveau, Love Her Madly, The Changeling, L.A. Woman en de laidback klassieker Riders On the Storm zijn heerlijke nummers. Echter songs als Been Down So Long, Cars Hiss By My Window, Hyacinth House, komen maar niet op gang en vind ik ronduit saai. De blues die een bedwelmende invloed zou moeten hebben hoor ik maar ten dele terug. Een nummers als L'America is sfeervol, maar het ritme in samenwerking met het orgeltje wekt ook irritatie op. Kortom, zeker een plaat met enkele toppers maar over de hele linie genomen weten de heren het niveau niet vast te houden.

4,0
Mmm, nogmaals maar eens gedraaid. Samen met Morrison Hotel is dit toch wel het beste van The Doors.

D'Ouwe Nelis
Het debuutalbum is ook een prima plaat, die voor mijn gevoel niet onder doet voor Morrison Hotel en LA Woman. Maar niets is zo persoonlijk als smaak.

Muziekverslaafd
Fantastisch album! Voor mij is dit het beste album van The Doors. Veel variatie. Een goede combinatie van Rock en Blues met een een hoop Psychedelic invloeden. The Changeling en Riders on the Storm zijn mijn favoriete tracks van dit album.

avatar van milesdavisjr
4,0
De laatste met Morrison en daarmee komt er ook een einde aan het tijdperk met een van de markantste frontmannen die de rockmuziek heeft gekend. De superlatieven voor dit plaatje kan ik maar ten dele begrijpen. Het is zeker geen slechte schijf, en kent in Riders on the Storm zelfs het beste Doors nummer ooit gemaakt. L.A. Woman herbergt wel enkele toppers; The Changeling, Love Her Madly en de titelsong zijn heerlijk. Een aantal andere nummers zijn weliswaar bluesy van aard maar ontberen net de fijne groove of inventieve details die andere nummers wel kenmerken.
Desalniettemin lijkt deze worp wel de gemoedstoestand van Jim het beste weer te geven op dat moment, het songmateriaal is net wat gruiziger, rauwer en cynischer van aard dan veel andere platen van The Doors. Een fijne afsluiter van de periode met Jim.

Eindstand:

1. The Doors
2. Morrison Hotel
3. L.A. Woman
4. Waiting for the Sun
5. Strange Days
6. The Soft Parade

avatar van rider on the storm
5,0
L.A. Woman toch wel een van mijn all time favoriete
albums...

Ik hou van de Doors, ik hou van de Blues...dus als mijn favoriete band een blues georiënteerd album maakt dan wordt ik daar heel blij van.

Begrijp me goed, elk album van de Doors kan mij
bekoren maar op deze staat het nummer dat mag worden gedraaid als Rider het tijdige voor het eeuwige verwisseld. Is gelijk duidelijk waar mijn nick name vandaan komt.

Een album met als opener the Changeling, daarna verder gaat met Love her Madly en dan moeten Cars hiss by my window, LA Woman en Riders on the storm nog komen.

Riders on the storm, alleen de songtitel is al pure poëzie, onweer/regen en dan die fraaie
tingelende toetsen ...die stem van Morrison. Ogen dicht en genieten.

Voor mij is dit een album dat de perfectie benaderd,
ontzettend sfeervol, avontuurlijk en spannend. Een tijdloos album.

Een album dat voor mij even de wereld stil doet staan.

5-sterren.

avatar van dumb_helicopter
4,0
Van The Doors enkel nog maar het titelloze debuut integraal beluisterd en dan vind ik dit album beduidend beter. Dit is vooral te wijten aan de hogere consistentie van kwaliteit doorheen de plaat. Uiteraard zijn er met het titelnummer en Riders on the Storm ook twee uitschieters die me doen opveren. Voorlopig starten met een 4* maar ik voel dat hier wel potentiële groei nog in zit.

avatar van Stella Erikson
4,5
Het beste album van The Doors. Terechte klassiekers L.A. Woman en Riders On The Storm staan hierop maar ook de tragere en minder bekende nummers zoals Hyacinth House zijn top. Die zware lage stem van Jim Morrison heeft mij altijd weten te boeien.

avatar van Spoelworm
5,0
dumb_helicopter schreef:
Van The Doors enkel nog maar het titelloze debuut integraal beluisterd en dan vind ik dit album beduidend beter. Dit is vooral te wijten aan de hogere consistentie van kwaliteit doorheen de plaat. Uiteraard zijn er met het titelnummer en Riders on the Storm ook twee uitschieters die me doen opveren. Voorlopig starten met een 4* maar ik voel dat hier wel potentiële groei nog in zit.

Ik zou tegen je willen zeggen, je gaat nog heel wat moois ontdekken
Echt heel veel verkiezen de eerste plaat boven de rest en dat is terecht een goede plaat. Ik vermoed dat de populariteit mede zit in de legendarische macht van nummers als the End of the Crystal Ship. Maar als je het over consistentie hebt ga je hier zelfs nog meer genieten. Staat er überhaupt één slecht nummer op deze plaat? King Snake vind ik iets ondergeschikt aan de rest, maar dit is the Doors op top niveau. Dit zit naar mijn mening beter in elkaar als het al prachtige debuut. Veel plezier dus met de ontdekkingsreis !


Why did you throw the jack of hearts away?
It was the only card in the deck that I had left to play.

avatar van metalfist
Ik twijfel altijd welk album van The Doors nu eigenlijk mijn favoriet. Sowieso hebben ze in hun Morrison periode geen slechte albums gemaakt, ik heb me nooit aan Other Voices en Full Circle gewaagd, maar zowel hun titelloze debuut en deze L.A. Woman zijn zo onweerstaanbaar goed. Het titelnummer met die hypnotiserende "Mr. Mojo Risin" (wat natuurlijk een anagram is van Jim Morrison), het beukende Been Down So Long of het sublieme Hyacinth House.. Het zijn allemaal nummers waar maar weinig op is aan te merken en dan moet het meest bekende nummer van de plaat nog komen: Riders on the Storm. Een nummer dat de inspiratie is gaan halen bij het bekende Ghost Riders in the Sky - dat ik eigenlijk vooral in de Johnny Cash versie kan appreciëren - maar waar in de loop der jaren veel mystiek aan is gehangen. Het was namelijk het laatste nummer dat werd uitgebracht terwijl Morrison nog leefde en het was meteen ook het laatste nummer dat de band in deze hoedanigheid heeft opgenomen. Ik heb de twee bonustracks bij mijn digitalisatie dan ook weggelaten, hoewel (You Need Meat) Don't Go No Further nog wel een vermakelijk B-kantje is van de Love Her Madly single. Ik hou er wel van dat het album eindigt met Riders. Misschien zeg ik morgen iets anders maar voor vandaag: L.A. Woman boven!

avatar van Hans Brouwer
Stella Erikson schreef:
Het beste album van The Doors. Terechte klassiekers "L.A. Woman" en "Riders On The Storm" staan hierop...
Laat ik voorop stellen dat ik The Doors erg hoog heb staan en 95% van het oeuvre van The Doors zeer kan waarderen. Alleen het nummer "L.A. Woman", ik vind het helemaal niks. Niet des Doors zal ik maar zeggen. Ben ik daarmee een uitzondering op de regel?

avatar van jurado
5,0
Hans Brouwer schreef:
(quote)
Laat ik voorop stellen dat ik The Doors erg hoog heb staan en 95% van het oeuvre van The Doors zeer kan waarderen. Alleen het nummer "L.A. Woman", ik vind het helemaal niks. Niet des Doors zal ik maar zeggen. Ben ik daarmee een uitzondering op de regel?

Ik denk het wel Hans, ik vind het nummer L.A Woman een vette klassieker en de meeste Doors-liefhebbers met mij verwacht ik.
Maar ach, smaakdingetje, prima toch?

avatar van bikkel2
4,5
jurado schreef:
(quote)

Ik denk het wel Hans, ik vind het nummer L.A Woman een vette klassieker en de meeste Doors-liefhebbers met mij verwacht ik.
Maar ach, smaakdingetje, prima toch?


Sorry Hans, maar ook hier een duim omhoog voor de titeltrack. De ultieme roadsong eigenlijk.
The Doors zat behoorlijk in een bluesrock vibe, de psychedelische rock was achtergebleven in de 60's. Anders? Zeker, maar geen drastische achteruitgang. Het debuut en het voortreffelijke Strange Days blijven mijn favo's, maar ik heb een zwak voor elk album van The Doors.

avatar van Hans Brouwer
bikkel2 schreef:
Sorry Hans, maar ook hier een duim omhoog voor de titeltrack. De ultieme roadsong eigenlijk.
bikkel2, sorry zeggen is echt niet nodig. Als kennelijk één van de weinigen heb ik helemaal niets met het nummer "L.A. Woman". Ik kan er echt niets aan doen, hoe graag ik het ook anders zou willen...

avatar van milesdavisjr
4,0
L.A. Woman en Riders on the Storm vormen niet alleen de bekendste songs op deze plaat maar zijn ook tevens de beste 2 tracks van de plaat. De laatste vormt zelfs voor mij het ultieme Doors nummer. Wat een sfeer, de subtiele baslijn en het zoemende hammond orgeltje gaan hand in hand en maken het tot een fenomenale song.

avatar van ricardo
4,5
Hans Brouwer schreef:
(quote)
Laat ik voorop stellen dat ik The Doors erg hoog heb staan en 95% van het oeuvre van The Doors zeer kan waarderen. Alleen het nummer "L.A. Woman", ik vind het helemaal niks. Niet des Doors zal ik maar zeggen. Ben ik daarmee een uitzondering op de regel?
Riders On The Storm ( 430 stemmen) en LA Woman (394 stemmen) zijn verreweg de 2 best beoordeelde tracks van dit album hier op mu.me Voorkeurstrack nummer 3 ( Love Her Madly) komt maar tot 160 stemmen. Volgens de statistieken ben jij dus inderdaad een uitzondering op de regel wat het nummer LA Woman betreft

avatar van Niek
3,5
Deze plaat begint geweldig met de grote knaller Changeling en daarna het aangename Love her madly. Daarna blijft het niveau hoog tot de titelsong en vooral L’America alle energie eruit halen. Ik kan echt niks met die hysterische tracks. Ontzettend jammer want ze kunnen ontzettende lekkere tracks maken. Met Crawling King Snake komt er weer wat energie terug maar het momentum is weg. The WASP is matig waardoor ik voor het op zich mooie Riders on the storm eigenlijk geen geduld meer heb. Ben al een beetje Doorszat tegen die tijd. Jammer. De debuutplaat blijft wel boeien tot het eind (waarbij ik The End zelf dan weer niet zo boeiend vind maar dat terzijde). Meer dan een ruime voldoende zit er niet in van mij.

Edit:
Hans Brouwer schreef:
Als kennelijk één van de weinigen heb ik helemaal niets met het nummer "L.A. Woman". Ik kan er echt niets aan doen, hoe graag ik het ook anders zou willen...
Niet de enige dus Hans

avatar van Johnny Marr
5,0
Onbegrijpelijk


avatar van jorro
3,5
Halfje er af. Ik vind dit album toch wat minder interessant dan een paar van de voorgangers. Behoudens natuiurlijk Love Her Madly, L.A. Woman en Riders on the Storm. Maar met nummers als The Changeling en L'America kan ik niet zo veel. Van de overige meer blues georiënteerde nummers spreekt Crawling King Snake me nog wel aan, maar de rest is matig. Hyacinth House is ook wel prettig luisteren.
Op plaats 8 in de 100 Greatest Albums of 1971 en momenteel op 9 in de Best Ever Albums van dat jaar.

avatar van WelvE
4,0
Op 3 december komt de 50th Anniversary Deluxe Edition uit van dit album, met zo te zien een flink aantal nog niet uitgebrachte nummers uit de opnamesessies van destijds.

The Doors' L.A. Woman Gets 50th Anniversary Deluxe Edition - consequence.net

Hmmm, $80,-!!??
https://store.rhino.com/l-a-woman-50th-anniversary-deluxe-edition.html

avatar van Johnny Marr
5,0
Pffff, altijd weer die reissues. Om doodmoe van te worden.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:30 uur

geplaatst: vandaag om 03:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.