menu

The Smiths - Strangeways, Here We Come (1987)

mijn stem
4,14 (698)
698 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Rough Trade

  1. A Rush and a Push and the Land Is Ours (3:01)
  2. I Started Something I Couldn't Finish (3:48)
  3. Death of a Disco Dancer (5:26)
  4. Girlfriend in a Coma (2:03)
  5. Stop Me If You Think You've Heard This One Before (3:33)
  6. Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me (5:06)
  7. Unhappy Birthday (2:45)
  8. Paint a Vulgar Picture (5:36)
  9. Death at One's Elbow (2:02)
  10. I Won't Share You (2:48)
totale tijdsduur: 36:08
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
5,0
Duidelijk één van de betere Smiths (voor zover ze mindere hebben: daar is niet eens sprake van).
Jammer dat ze zoveel "verzamelaars" hebben, dat maakt de boel toch wat onoverzichtelijk vind ik.
Dit album is helaas de "zwanenzang" van de band.

avatar van Zachary Glass
5,0
Mijn kennismaking met The Smiths - ik denk dat ik vijftien was, had op een blauwe maandag "Girlfriend in a coma" gehoord en was meteen overstag gegaan.

Kijk - de teksten die in de popmuziek gehanteerd worden, zijn géén literatuur in mijn optiek - 't zijn gewoon popteksten. Ze worden niet bestudeerd door tobberige intellectuelen in ivoren torens. En meestal stellen ze niet eens zo gek veel voor, zijn ze doordeweeks (zoals ongeveer 99 % van de dingen in het leven ), maar hoe ze gezongen worden - da's een paar ander mouwen.

Inderdaad zoals Morrissey zei in z'n interview:

Ik besefte dat ook wat me te doen stond: zingen zoals ik het aanvoelde, ook al ging ik in de ogen van kenners op m'n smoel. Zolang ik klink zoals mezelf, is het goed. It's from the heart, always has been

Wel, ik geloof hem

De zon schijnt hier nu alweer, maar de stereo suggereert een prettige regendag. Ja - wat is er in godsnaam verkeerd met een regenbui? Vraag ik me nu zo af.

avatar van gemaster
4,5
Ooh..... wat een juweeltje weer. Er staat eigenlijk geen zwak nummer op deze cd. Mijn favoriet is op dit moment 'Unhappy Birthday', omdat de tekst heel erg goed past bij een situatie in mijn leventje

I've come to wish you an unhappy birthday
'Cause you're evil
And you lie
And if you should die
I may feel slightly sad
But I won't cry



Als enige minpuntje wil ik dan graag iets aanstippen wat ik ergens anders ook al las: Paint A Vulgar Picture is een aanklacht tegen de hebberige platenmaatschappijen. Probleem is echter dat The Smiths 1001 best of compilaties hebben uitgebracht. Ook al tijdens hun actieve loopbaan, dus wat mij betreft is het een beetje hypocriet. Desondanks 4,5 dikke sterren.

4,5
Alleen Paint a vulgare picture is wat mij betreft al voldoende voor minsten 3,5 punten. Voor de rest ook nog een halfje maakt bij elkaar een prima album: 4 punten.

3,5
Last night I dreamt that somebody loved me. No hope, no harm, just another false alarm.
Arme Morrissey, wat een ellende. Bedankt.

tondeman
de smiths zelf vinden dit hun beste album, zelf kan ik niet kiezen tussen deze en de voorgaande. soms is het goed om keuzes uit de weg te gaan

avatar van johan de witt
5,0
Subliem album, wat mij betreft net zo essentieel als The Queen is Dead.

Hoogtepunten: A Rush and a Push and the Land Is Ours,
Death of a Disco Dancer, Stop Me If You Think You Heard This One Before, Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me, Paint a Vulgar Picture en I Won't Share You.

avatar van gemaster
4,5
Kortom het hele album

Marcel²
aERodynamIC schreef:

Jammer dat ze zoveel "verzamelaars" hebben, dat maakt de boel toch wat onoverzichtelijk vind ik


Mee eens, had van een kennis gehoort dat deze muziek erg goed is. Heb vandaag mijn eerste Smiths album gekocht. Dacht dat het een album was, maar dat was het niet. Hatful Of Hollow is niet een officiele album. Toch geen probleem klinkt in ieder geval erg goed. Wacht nog even met stemmen, want ik ben nog niet zo bekend met The Smiths.

avatar van Splinter
4,5
Hatful of Hollow en Louder Than Bombs, (twee verzamelaars) zijn eigenlijk maar half verzamel. Hatful of Hollow heeft veel nummers van het debuut maar die klinken alleen maar beter. Hatful of Hollow is ook een prima album om mee te beginnen.
en de nummers Handsome Devil, William it was really nothing, This Night has opened my eyes, How soon is now, Girl afraid zijn nummers die toendertijd niet eerder waren verschenen en die zijn echt geweldig.

aERodynamIC schreef:
Duidelijk één van de betere Smiths (voor zover ze mindere hebben: daar is niet eens sprake van).
Jammer dat ze zoveel "verzamelaars" hebben, dat maakt de boel toch wat onoverzichtelijk vind ik.
Dit album is helaas de "zwanenzang" van de band.


Heel goed gezegd, ben het er helemaal mee eens

4,0
En na deze plaat was het afgelopen met The Smiths. Anders dan de voorgangers en de moeite waard.

avatar van brooklyn
5,0
De ontdekkingstocht van The Smiths ging hier door. Geweldig album is dit, zal voor de anderen moeilijk worden hier over te gaan, maar misschien word ik weer verrast. Parel van dit album is : Stop Me If You Think You've Heard This One Before. Helaas een nummer die ik maar 1x mag horen

avatar van levenvergeten
3,5
Love, peace and harmony ?
Love, peace and harmony ?
Oh, very nice
Very nice
Very nice
Very nice
...But maybe in the next world


Heerlijk die cynische Morissey.
Ik moest deze CD maar eens gaan kopen.

sxesven
Als iemand me vraagt van wat ik voor muziek ik houd, of naar wat voor muziek ik luister, krab ik me altijd eens stevig achter de oren. Liefst krijgt men natuurlijk een tamelijk rechtlijnig en simpel antwoord, en ach, ik zou ook gráág even zo'n duidelijk antwoord verschaffen, ware het niet dat ik de term die de muzikale lading die mij kan bekoren degelijk dekt nog niet ontdekt heb. Om dan weer 'van alles' te zeggen is ook zoiets; er kleeft zo'n Top 40 gevoel aan dat 'van alles'. Ach ja, u bent er zo eentje, hoor ik mezelf altijd denken als iemand proclameert dat 'ie zo'n van 'alles' houdt, zo'n verdomd brede smaak heeft - zo breed als de commerciële oogkleppen toestaan, en met de diepte van een voetenbadje. Ach ja, hoor ik ú nu denken, elitaire lul - het zij zo.

Op zich luister ik verder graag 'van alles'. Ik mag best een fijn, knus folkplaatje afwisselen met een stortvloed aan kraak en piep; draai even graag een sobere Will Oldham-plaat als een knarsend Jesus & Mary Chain album. Ik luister graag góede muziek, om maar eens een classificatie tevoorschijn te trekken die ik persoonlijk wél aardig vind passen, maar inderdaad: da's natuurlijk persoonlijk, zo objectief als de T. Ik verzand meestal dus in het noemen van wat namen, iets wat soms enig effect sorteert, en vaak ook totaal niet, maar ach ja. Een band die ik echter zeker níet zal noemen is The Smiths, of het nu aha-erlebnis-fähig is of niet. Dat zit zo: ik moet er weinig van hebben, of, in ieder geval, niet genoeg.

Waar het precies misging tussen mij en The Smiths, of liever: mij en Strangeways, m'n eerste plaat van de heren? Geen idee. Die hopeloos gedateerde sound? Morrissey? De te weinig boeiende songs? Morrissey? Feit is dat ik moeite heb deze plaat (met ruim een half uurtje) helemaal uit te zitten; ergens rond Death of a Disco Dancer loopt het al spaak. Stiekem zit ik met mijn hoofd bij al die andere platen die ik zoveel beter vind, die ik zoveel liever hoor. Het is niet zo dat Strangeways geen potentie heeft, maar met enkel misschien en eventueel kom je er wat mij betreft niet. Morrissey's teksten, bijvoorbeeld, vind ik an sich vaak erg clever geschreven; de slappe voordracht (excuus, Smiths-liefhebbers) en ronduit vervelende stem (nogmaals) doen de potentie echter met verve weer teniet.

Dat is ook precies wat er nu zo drastisch mis lijkt te zijn aan het gehele Strangeways. Vaak lijkt men toch echt iets moois uit de mouw te gaan toveren - 'kom op, je kunt het!', roep ik bijna enthousiast; niet veel later ligt gaat de plaat echter alweer even glorieus onderuit. Strangeways herbergt alle kenmerken van een plaat van een band die net zijn eerste schreden zet op het muzikale vlak; dat het juist de (veelgeroemde) zwanenzang is, is des te sneuer. Een twee komma vijfenzeventig voor een band die balanceert op de rand van raak en mis, goed en slecht, voldoende en onvoldoende, vijf en nul komma vijf.

avatar van orbit
Ik ben het in deze erg eens met je recensie en je visie op The Smiths sxesven, vooral dat randje van raak/ niet-raak waarop ze voor mij balanceren, erg herkenbaar! En wederom prima verwoord! Er gaat een veelbelovend columnist in je schuil

avatar van johan de witt
5,0
orbit schreef:
Er gaat een veelbelovend columnist in je schuil


Van de Sxesven Gazette dan waarschijnlijk
En dan wel eerst je huiswerk beter doen.
Morrissey dus graag.
Verder onthoud ik me maar van commentaar.

avatar van orbit
johan de witt schreef:
(quote)


Van de Sxesven Gazette dan waarschijnlijk
En dan wel eerst je huiswerk beter doen.
Morrissey dus graag.
Verder onthoud ik me maar van commentaar.


Daar heeft de Gazette zijn eindredactie voor

sxesven
johan de witt schreef:
(quote)


Van de Sxesven Gazette dan waarschijnlijk
En dan wel eerst je huiswerk beter doen.
Morrissey dus graag.
Verder onthoud ik me maar van commentaar.

Ik geef toch vrij legitieme meningen, me dunkt. Dat ik The Smiths verder niet trek heeft niets te maken met huiswerk, meer met het feit dat ik er niet graag naar luister. Dat jij het wel prachtig vind is natuurlijk in orde, maar wel net zo in orde als het feit dat ik het níet zo prachtig vind.

Ruby1966
Ik denk dat hij met huiswerk bedoelt dat je Morrisey schrijft ipv Morrissey

sxesven
Whoops. Bij deze gecorrigeerd.

avatar van mstb
Aan de reacties te zien heb ik duidelijk het juiste album van The Smiths uitgekozen.

Het staat op nu en ik kan alleen maar bij mijn bovenstaande mening blijven.

bol.com
Erg jammer dat The Smiths ermee gestopt zijn, maar gelukkig heeft Morrissey een aantal prachtige soloalbums gemaakt. The Queen is Dead is goed, maar deze mag er ook zeker zijn. De nummers I Started Something I Couldn't Finish en Girlfriend in a Coma zijn sterke popsongs.

avatar van aERodynamIC
5,0
The Smiths was een bandje die mij in de jaren '80 eigenlijk vooral opviel vanwege de romantisering die er rondom deze band plaatsvond, alsof we met iets heiligs van doen hadden.
Saint Moz en kornuiten konden bij een klein deel geen kwaad meer doen. Ik benadruk een klein deel, omdat deze band in Nederland nooit echt heel erg groot is geweest.
Maar hoe stond ik daar tegenover dan? Die ietwat overdreven aandacht zorgde er voor dat ik naar de band ging luisteren, mijn nieuwsgierigheid was namelijk gewekt.
Ik ging er mee akkoord dat The Smiths een opvallend goed bandje was, maar de bewieroking had wat minder gemogen.
Dit laatste album van de heren is wel mijn favoriet (waar dat voor het overgrote merendeel meestal The Queen is Dead is voor anderen).
Misschien omdat het net even wat luchtiger klinkt en daardoor ook wat toegankelijker.
Rush And A Push And The Land Is Ours is daar al een goed voorbeeld van. Het is simpelweg een heerlijke popsong. Het stemt alvast vrolijk en 'ik heb er zin an'.
I Started Something I Couldn't Finish valt op door glamrock-gitaar van Marr. Huppakee die zit er gelijk helemaal in. Pop op zijn best.
Death Of A Disco Dancer gaat wel degelijk dieper. Een en al treurigheid. Morrissey jankt lekker door en dat bedoel ik nu eens niet negatief. Het is randje, maar is balanceren op randjes nu juist niet zo enorm uitdagend? Precies.
En dan de vriendin die in coma ligt. Girlfriend In A Coma. Typisch zo'n nummer waar sommigen gillend van wegrennen en waar anderen helemaal leip van zijn. Deze jongen is er dus helemaal weg van. Als je voor de ik weet niet hoeveelste keer dit nummer nog steeds uit volle borst mee wilt zingen en het nog evenveel doet met je als de allereerste luisterbeurt, dan zit het gewoon goed. Laat haar nog maar even in coma blijven liggen zou ik zeggen: knap hoe ze zo'n tekst in zo'n vrolijk deuntje weten te persen.
Stop Me If You Think You've Heard This One Before. Laten we eerlijk zijn: dit is toch gewoon een miniatuur-pareltje? Alleen al Marr op gitaar. Ook vind ik de zang van Morrissey hier op de een of andere manier milder overkomen. Het is wat minder sarcastisch of tegen het randje aan. Het geluid is wat softer. Wederom pop zoals pop behoort te zijn.
Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me is een nummer dat me altijd heel erg heeft weten te boeien. Het komt ook oprecht op me over. Iets waar ik bij Morrissey nooit helemaal zeker van ben. Dit is hemeltergend mooi. Het is elegant, stijlvol en daarmee een absolute Smiths-klassieker.
Nu ben ik bijna jarig, maar ik hoop toch niet dat iemand me een Unhappy Birthday als deze gaat wensen: 'If you should die, I may feel slightly sad, but won't cry'. Slik........ dat klinkt toch behoorlijk vernietigend.
Het sarcastische Paint A Vulgar Picture is wederom die wonderlijke combinatie van venijnige tekst gecombineerd met een geweldige manier van song schrijven. Een op het eerste gehoor luchtige popsong die wel degelijk meerdere lagen bevat en knap in elkaar steekt. Chapeau.
Death At One's Elbow is swingende rockabilly en geeft deze cd een flinke zwieper vooruit. Voor je het weet is het nummer al weer voorbij.
I Won't Share You is voor mij het enige nummer op dit album waar ik niet altijd even goed raad mee weet. Zwak is een term die ik niet in de mond ga nemen, want dat vind ik het zeker niet, maar het is er wel eentje die net even wat minder indruk op me maakt. Gelukkig is het niet zo dat dit nummer me van 5* weet af te houden.
Simpelweg een heerlijke cd en toch zeker wel mijn favoriet van deze band. Jammer dat ze niet meer bestaan? Ach, ik vind veel solo-werk van Morrissey net zo goed. Beter zo dan hierna met bagger aan komen draven nietwaar.

avatar van gemaster
4,5
aERodynamIC schreef:

En dan de vriendin die in coma ligt. Girlfriend In A Coma. Typisch zo'n nummer waar sommigen gillend van wegrennen en waar anderen helemaal leip van zijn. Deze jongen is er dus helemaal weg van. Als je voor de ik weet niet hoeveelste keer dit nummer nog steeds uit volle borst mee wilt zingen en het nog evenveel doet met je als de allereerste luisterbeurt, dan zit het gewoon goed. Laat haar nog maar even in coma blijven liggen zou ik zeggen: knap hoe ze zo'n tekst in zo'n vrolijk deuntje weten te persen.

?

De tekst is toch juist ironisch bedoeld, zodat het allemaal perfect past bij het vrolijke deuntje?

avatar van aERodynamIC
5,0
?

Dat bedoel ik toch ook: een ironische tekst in een op het eerste gehoor ietwat lullig popdeuntje. Dat is toch ook knap gedaan??!!
Hierdoor is het dus meer dan een leuk popdeuntje geworden. Wat tegenstrijdig lijkt aan elkaar is het niet.
Ik snap je opmerking dus niet zo goed.

avatar van gemaster
4,5
Ik begreep je verkeerd. Ik denk er precies hetzelfde over als jij. Ik dacht dat je de tekst serieus nam.

avatar van aERodynamIC
5,0
gemaster schreef:
Ik begreep je verkeerd. Ik denk er precies hetzelfde over als jij. Ik dacht dat je de tekst serieus nam.

En dat begreep ik dus weer wel (dat jij mij verkeerd begreep, begrijp je het nog?!): en met jouw bevestiging kunnen we beiden weer rustig gaan slapen

avatar van xrockerx
5,0
beste plaat naar mijn mening van de beste band die ooit bestaan heeft!

de plaat kwam uit nadat de smiths niet meer waren (door het vertrek van johnny marr)...

heel aparte plaat aangezien Johnny Marr wat vaker zijn gitaar inruilt voor andere arrangementen als bijv.. het keyboard of strijkers...

eerste track is meteen een gigantische hit...de grom van Morrissey is in deze track zo goed uitgewerkt dat dat alleen al het nr briljant maakt!

ik ben fan!

maarja ik vind alles briljant van the smiths

avatar van Reint
5,0
Prachtig afscheid. Ik denk dat er nog veel briljantie kon volgen na dit album, maar zo is het ook goed.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:07 uur

geplaatst: vandaag om 08:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.