The Beatles - With the Beatles (1963)

Wat maakt het uit of iets vals is gezongen, voor zuivere zang kan je beter naar Pavaroti of Mariah Carey luisteren.
Het gaat wat mij betreft om de hartstocht, het enthousiasme, de gretigheid, de muzikale zeggenschap, vernieuwingsdrang, de authenticiteit en de bedoelingen dan om dat loepzuivere. Vals en schor zegt soms meer.

Hmm, dit album zorgt ervoor dat ik het vorige album van The Beatles verlaag met een half sterretje. De nummers die op dit album staan zijn meer volwassen, rocken meer en er stellen minder nummers teleur dan op het vorige. 4*

Een bijzondere dag, voor dit album vandaag. 50 jaar oud.

Ik ben nu de vinyl versie aan 't draaien die uit de blauwe vinyl box van eind 70's komt, en tot mijn verbazing hoor ik iets nieuws wat ik nog niet eerder hoorde op andere versies die ik heb

voordat All My Loving start hoor ik 3 aftel tikken op de hi-hat van Ringo, en dan start de versie die iedereen kent. Ik heb t net nog even een keer geluisterd, want misschien hoorde ik t wel fout, maar het is echt zo.

Ik zal vast niet iets bijzonders hebben, maar ben benieuwd of dit op bepaalde persingen staat, en bewust is weggelaten van andere?

Is het de Duitse persing (blauw odeon label)? Het is in ieder geval een mix die sporadisch voorkomt. De Beatles hadden dat ook met de mompel-opening op "I Feel Fine" die op sommige persingen en compilaties al dan niet opduikt....

Bedankt voor de uitleg. Begrijp ik dat het toch enigszins zeldzaam is?
Nee het is een parlaphone uitgave in deze box

Interessant...de "BC13" is sowieso een puike collectie. Het lastige is dat in veel Nederlandse versies platen zitten van een andere herkomst. Als je het label op de plaat bekijkt zou je kunnen ontwaren waar deze geperst is (in mijn NL-Beatles-box zitten platen van Zweedse herkomst, bijvoorbeeld) en in de 'deadwax' staan de matrijsnummers ge-etst. Ik ken eigenlijk alleen deze variatie op Duitse persingen en op andere compilaties...

Ik heb alleen maar Nederlandse labels van Parlophone in mijn box zitten. (Please Please me heeft ook een Nederlandse reclame uiting over 100 jaar grammaphoon op de hoes geprint staan)

De matrix nummers op mijn album zijn: YEK 111 en verderop 04181-8--36580-3Y

Het blijft een beetje een raadsel... al Googelend kwam ik terecht op het feit dat er af en toe 'stampers' werden gebruikt uit verschillende landen voor sommige her-persingen. Kant één zou dan een Nederlandse persing zijn, kant twee een Duitse. In een forum kwam ik deze tegen voor With The Beatles:


In die tijd (midden-eind jaren '70) waren elpees natuurlijk een massaproduct en moest men soms wat kunstgrepen verrichten om de spullen bij elkaar te krijgen voor een herpersing. Al met al levert het voor jou een aardige collector's item op!

Altijd interessant zulke details. Nu is de vraag natuurlijk hoeveel zijn er dan in deze vorm. Op discogs is dat ook moeilijk te specificeren.. Ga er toch eens wat dieper in duiken!

Sowieso vind ik die blauwe box een enorm leuke verzameling!

De blauwe box is de ultieme 'startersset' voor de Beatles op vinyl; nog goed te vinden en meestal in goed staat op de kop te pikken voor 150 euro. De heilige graal is de UK-versie met hier en daar wat betere persingen, maar je hebt een boven-modale set hebben om dit te horen. Bij The Beatles kun je er enorm diep induiken voor wat betreft de persing-informatie; vaak irrelevant en soms opzienbarend.

Net als het debuut van The Beatles, vind ik ”With the Beatles” een aardig album. De liedjes luisteren lekker weg en passen uitstekend in de typerende rock & roll van die tijd. Het onderscheidende vermogen vind ik nog wel erg beperkt en er staan, zeker in vergelijking met hun debuut, best veel covers op ”With the Beatles”. Wel spat de jeugdigheid, energie en gedrevenheid ervan af, en dat is te horen. Ik hoor op ”With the Beatles” nog niet de grootsheid terug die ze later terecht zouden opeisen, maar genietbaar is het zeker wel.

Moeten wij nu werkelijk anno 2014 nog gaan bakkeleien of kissebissen over een album uit 1963?!

De keuze om te kissebissen of te bakkeleien ligt bij jou. Ik geef slechts mijn mening. Dat is toch wel het kenmerk van een site als deze, toch? Of zullen we alle albums van uit 1963 maar verwijderen?

Ben het helemaal met Ronald5150 eens. Laat je niet door buizen uit je tent lokken. Prettig weekend.

Buizen lijkt een.probleem te hebben met.oude muziek. Bij the stones roept ie.ook dit.soort onzin.

Je eigen top 10 is anders ook stok en stokoud, dat komt wel erg tegenstrijdig over lieve Buizen, en bovendien wat maakt 50 jaar uit als het product nog fris en fruitig is.

Bij de zoveelste herbeluistering moet ik weer eens constateren, dat dit een bijna volmaakt album is.
Het is een van de beste beat-albums die ik ken, en ik de meeste heb ik waarschijnlijk wel gehoord.
Het enthousiasme spat ervan af, en de kwaliteit van de songs die ze voor dit album schreven,
vertoont een stijgende lijn. It Won't Be Long, Not A Second Time, Litte Child en All I've Got To Do vind ik schitterend. Mijn favoriet van het album is Don't Bother Me , een prachtige Harrison-song, en Harrison zingt het uiteraard ook (stem dubbel opgenomen).

Er staan helaas ook twee nummers op die ik wat minder vind. Hold Me Tight vind ik een zwakke song, en ook I Wanne Be Your Man vind ik niet echt een succes (de Stones maakten er wel iets moois van trouwens).

Net als op Please Please Me vind ik John Lennon hier vocaal heel sterk. Hij zingt zeer gepassioneerd. Paul McCartney vind ik hier geleidelijk beter zingen dan op het eerste album.
Zoals hij Till There Was You zingt, dat kan niet stuk.

De covers op dit album vind ik uitstekend gedaan. Roll Over Beethoven blijft natuurlijk superieur in het origineel van Chuck Berry, maar Money vind ik wel wat toevoegen.
De cover van Devil In Her Heart (van de damesgroep the Donays) is ook niet mis, al blijft het origineel (en dan heet het natuurlijk Devil In His Heart) lang niet misselijk.

De gretigheid knalt uit je speakers. Beter dan het debuut. Kwaliteit plaat uit 1963. Hold me tight en I wanna be your man zijn inderdaad wat minder. Zijn er nog 12 toppertjes over. It won't be long is het beste nummer en vreemd genoeg nooit een single geweest. De binnenhoes van Hot space (Queen) lijkt wel ergens op de cover van deze lp. Bewust gedaan? Leuk om daar nu eens over te kissebissen of bakkeleien of niet natuurlijk. Hot space komt ook alweer uit 1982.

Het tweede Beatles album en ook het tweede in 1963 is net iets minder dan het debuut. Het is ook weer een echte rock 'n roll plaat, gevuld met heel wat aardige en enkele goede songs, maar het pakt me net wat minder. Minder is Hold Me Tight, beter de sterke opener It Won't Be Long, de mooie single All My Loving, het rustiger Don't Bother Me, de sterke cover Roll Over Beethoven en het fraaie You Really Got A Hold On Me. Maar zelfs de minste Beatles plaat is nog altijd zeker leuk om te horen.

Ik vind nummer 2 en 3 altijd verborgen klassiekertjes. 7 is ook goed gedaan. 1 is echt uitmuntend. De nummer 1 hit die het nooit is geworden.

Nummer 3: All My Loving is toch best bekend? Prachtig nummer inderdaad.

Not a second time vind ik ook echt geweldig, Ik vind With the beatles wel iets beter dan Please please me.
Wel twee platen die de gehele muziekbusiness een complete schop onder zijn reet gaf.

Betere productie en muzikaal iets meer vuur, maar daar blijft het ook bij. Ben blij dat er muzikaal in ieder geval nu meer gebeurt: vooral de baspartijen zijn bij vlagen best goed en Lennon's stem is beduidend minder irritant dan op het debuut het geval was. Goed vind ik het nog steeds niet. Roll Over Beethoven vind ik zelfs een van de mindere varianten die ik ooit van dit nummer heb gehoord, helemaal door het stuntelige gitaarintro. Blijkt overigens wederom dat ik Ringo Starr de beste zanger vind, want ondanks het feit dat het nummer me nog steeds niet kan bekoren vind ik I Wanna Be Your Man wel fijn gezongen. Devil In Her Heart krijgt de prijs voor meest irritante nummer van het album. Ik lees op internet dat John Lennon zingt op Not A Second Time, maar dat hoorde ik er echt niet uit. Klinkt beduidend steviger dan hoe hij eerder klonk in ieder geval.

Al iets beter, maar gewoon nog steeds niets waar ik blij van wordt.

Voorlopige tussenlijst:
1. With The Beatles
2. Please Please Me

Deze valt mij eigenlijk weer tegen. De sound lijkt toegankelijker te zijn dan op Please, Please Me het geval was. Van de veertien songs is er eigenlijk ook geen die blijft hangen. Het is allemaal wat braafjes en teksten als die van Please Mister Postman zijn dan ook echt niet goed. Het is de Beatles sound die het overeind houdt en het zangwerk is goed, maar verder is het eigenlijk helemaal niet boeiend.

Tussenstand:

1. Please, Please Me
2. With The Beatles

Ringo Starr de beste zanger van the Beatles? De eerste keer dat ik dat lees (maar op MuMe kun je alles verwachten).

Geen nummer blijft hangen? Blijkbaar met oordopjes beluisterd!

Toen ik dit gisteren op werk vertelde tegen een fervent Beatles-fan kreeg ik een vergelijkbare reactie

Vind 'm op "Good Night" wel mooi zingen. Verder, well..

Niet te vergelijken met al het geniaals dat nog zou volgen, maar al bij al wel gewoon een leuk album. Niet meer, maar zeker ook niet minder.

Favorieten: All My Loving, It Won't Be Long, Roll Over Beethoven

3,5*

Weinig bijzonder album van The Beatles en net als op het debuut voor de helft covers. Die klinken over het algemeen wel beter dan het eigen werk, met name Till There Was You en Please Mister Postman. Van de originele nummers vind ik eigenlijk alleen All My Loving en Don't Bother me aardige nummers.