The Smiths - The Queen Is Dead (1986)

Deze plaat vind ik erg goed en krijgt van mij vier sterren. Er staan helaas net te veel nummertjes op die ik beschouw als minder, zoals Never Had No One Ever en Vicar in a Tutu, maar de nummers die goed zijn, zijn ook echt top, zoals Cemetry Gates en Bigmouth Strikes Again (die twee heb ik aangekruist als favorieten).

Helaas net te laat, maar alsnog een gelukkige 35e verjaardag gewenst voor The Queen Is Dead

Mijn eerste kennismaking met The Smiths. Schandalig laat eigenlijk, want ze zijn me al tig keer aanbevolen en gelden zelfs als één van de voornaamste invloeden op The Killers; al sinds jaar en dag de band die me het meest weet te raken.

Dan maar meteen beginnen met een pronkstuk in hun discografie: The Queen Is Dead. De eerste luisterbeurt moest ik even erin komen, maar vanaf de tweede zat het eigenlijk wel goed. Er staat genoeg moois op en het is leuk om zowel op de songtekst als de muziek te letten. Morrissey blijkt een begenadigd songwriter en de bandleden komen allen sterk naar voren. Naast het gitaarwerk van Johnny Marr verdient ook de ritmesectie het om in het zonnetje te worden gezet. De zang zelf vind ik nog wat wisselvallig. Soms bevalt het me erg goed, soms wat minder.

Prijsnummers vind ik het titelnummer (geweldige manier om je album te openen), Bigmouth Strikes Again en There Is a Light That Never Goes Out, al mag Some Girls Are Bigger Than Others daar eigenlijk ook aan toegevoegd worden, want die sluit mooi aan op zijn voorganger. De liedjes op tweede kant van de plaat beklijven wat beter dan die op de eerste kant, maar tijdens het luisteren zal ik geen nummer skippen.

Sfeervol. Dat is misschien nog wel de beste omschrijving voor dit album. Bij vlagen is het grimmig (mag ook wel met zo'n titel), maar ik kan soms ook een grijns zeker niet onderdrukken tijdens het luisteren.

4*

Je moet never up given...

Binnenkort geeft Rick Astley een aantal tribute shows met enkel covers van The Smiths. Die zag ik even niet aankomen...

Rick Astley & Blossoms Perform The Songs Of The Smiths

Rickie

Hier meer info.

23 valt me toch een beetje tegen voor zo'n epic!

Misschien dat Rick Astley het nog een boost kan geven

https://mobile.twitter.com/johnny_marr/status/1438842357177274369

Zijn enthousiasme is wel aandoenlijk

en dan die comment van Johnny erbij

Op zijn beurt gaat Johnny Marr Never Gonna Give You Up van Rick coveren en verkrachten

In ieder geval heeft Rick wel een Mozzy shirt aan

En meer kuif dan Moz nu heeft

Die comment er onder is ook wel aardig (aardig gevaarlijk in ieder geval )

was way better than the last time I heard Johnny play it.

Achterlijke gladiool

Prima setlist

Rick Astley Concert Setlist at O2 Forum Kentish Town, London on October 9, 2021 | setlist.fm

Hij mist id wel een bosje gladiolen in z'n achterzak

Ik mag toch aannemen dat hij wel stiekem ergens 1 van zijn eigen hits tussen heb gesneakt! Iets van een mash up ofzo

William, I'm Never Gonna Give You Up
Together Forever Around the Fountain
Whenever You Need Barbarism

Dankzij Poek eindelijk in bezit en erg mee in mijn nopjes. I Know it's Over moet wel een van de mooiste liedjes zijn ooit geschreven en vooral gezongen. Te vroeg om te scoren maar het moet gek lopen wil dit niet tussen de 4 en 5 sterren eindigen voor mij. Blij mee dus!

Fok, wat een baas is dit. Never Gonna Give You Up niet eens als toegift. Tupac en ArthurDZ, letten jullie op? Dit is pas die thuglife.


Dat is het zeker wel ja. Zeker als je hebt gezopen, maar ook nuchter hoor.

Tsja een van de vele mooie albums die over ons heen werden gegoten in de magische jaren 80. Prachtig album en met de Smiths op een absoluut hoogtepunt. Ik heb nog steeds een zwak voor het nummer Some Girls Are Bigger Than Others. Superfraai zoals dat basje door het nummer heen loopt met de tokkelende gitaar er overheen gedrapeerd. Eigenlijk staat er geen slecht nummer op dit album. Mooi geproduceerd ook door Stephen Street en verpakt in een mooie gatefold sleeve is dit een van de jaren 80 klassiekers die iedereen verplicht in zijn/haar verzameling zou moeten hebben.

Don't come knocking on my door...ik voldoe heel netjes sinds reeds 1986 aan deze verplichting.

Fijn de ouderlingen van de NWC (new wave church) kunnen dus met een gerust hart langs komen en aanbellen voor een bijdrage.

Was er bij toen single This Charming Man uitkwam - deed 'em weg toen de debuut-lp er was, om tot m'n ontzetting erachter te komen dat de single er niet op stond (en gegeven is nou eenmaal gegeven)

Ai... dat zijn pijnlijke zaken...