IllumSphere schreef:
Het derde album van The Beatles die ook hier uitkwam en het is nog allemaal in het stijltje van het debuut. Alweer een goed album, maar geen fantastisch album. Daarvoor is voor mij ietwat te pop geörienteerd. En eigenlijk ben ik niet echt een fan van het eerder werk en het werk voor Rubber Soul.
Tsja, The Beatles zijn altijd een popband gebleven ondanks hun experimenteerdrift. Rubber Soul zelf staat bol van de popliedjes.
Ik denk dat je bedoelt dat de stijl vanaf Rubber Soul wat diverser of eclectischer werd in onderwerpkeuze, gebruik van instrumenten en tempo van de liedjes, en dat dat je meer aanspreekt. Zoals hiervoor opgemerkt bestond het genre popmuziek nauwelijks en hebben The Beatles dat zo ongeveer eigenhandig uitgevonden. Echt sprake van een oriëntatie was er dus ook niet.
Historisch gezien is dit inderdaad een belangwekkend album omdat AHDN het eerste album was waarvan alle nummers door de bandleden werden geschreven. De liedjes van dit album zitten daarbij over het algemeen goed in elkaar, hoewel ik het niet het beste album van de vroege Beatles vind. Daarvoor zijn When I Get Home, Tell Me Why en I'll Cry Instead van een iets te zwakke kwaliteit. Hoogtepunten zijn er ook absoluut en sommige nummers als If I Fell, And I Love Her, Thing's We Said Today en I'll Be Back zijn door het ingehouden karakter en de gehanteerde mineur genrebepalend geweest. Daarnaast zijn er de perfecte popnummers als Can't Buy Me Love en A Hard Day's Night. Ten slotte zijn er de stekelige Lennon-nummers als I Should Have Known Better en You Can't Do That waarin zijn ambivalente houding ten opzichte van vrouwen voor het eerst zichtbaar wordt. Later zou hij in nummers als No Reply Run For Your Life, Girl en Norwegian Wood op dit thema verder borduren.
Pas toen Yoko Ono in zijn leven kwam nam dit af en begon hij langzaamaan begrip op te brengen voor vrouwen. Een nummer als Jealous Guy is gericht op zichzelf als jaloerse minnaar (hij legt de schuld niet bij de vrouw) en in Woman is the Nigger of the World wordt de vrouw zelfs beschreven als onderdrukte partij.