menu

The Doors - Strange Days (1967)

mijn stem
4,15 (819)
819 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Elektra

  1. Strange Days (3:09)
  2. You're Lost Little Girl (3:03)
  3. Love Me Two Times (3:16)
  4. Unhappy Girl (2:00)
  5. Horse Latitudes (1:35)
  6. Moonlight Drive (3:04)
  7. People Are Strange (2:12)
  8. My Eyes Have Seen You (2:29)
  9. I Can't See Your Face in My Mind (3:26)
  10. When the Music's Over (10:59)
  11. People Are Strange [False Starts & Studio Dialogue] * (1:57)
  12. Love Me Two Times [Take 3] * (3:19)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 35:13 (40:29)
zoeken in:
fredpit
Wat mij blijft storen aan dit album zijn de tracks nr 4, 5 en in mindere mate 9. Mede door deze opvulling (meer kan ik er echt niet van maken) mist het de eenheid van het debuutalbum en L.A Woman

Voor de overige tracks zou ik zonder problemen 4,5*/5* over hebben...nu echter 4* (een dikke ...)

Harald
Horse Latitudes is de eerste song ooit die Jim Morrison heeft geschreven. Er dringt geleidelijk een diepe angst voor verdrinking en de liefde voor de natuur door.
Horse Latitudes is een gebied in de oceaan tussen de 30e en 35e breedtegraad waar normaal gesproken kalm water en een lichte wind voorkomt. 18e Eeuwse zeelieden gooiden paarden overboord als ze in deze 'horse latitudes' zeilden om de lading te verlichten en eten en water uit te sparen. Jim Morrison heeft van dit verhaal een beeld in een boek gezien en dan deze song geschreven.

fredpit
Harald schreef:
Horse Latitudes is de eerste song ooit die Jim Morrison heeft geschreven. Er dringt geleidelijk een diepe angst voor verdrinking en de liefde voor de natuur door.
Horse Latitudes is een gebied in de oceaan tussen de 30e en 35e breedtegraad waar normaal gesproken kalm water en een lichte wind voorkomt. 18e Eeuwse zeelieden gooiden paarden overboord als ze in deze 'horse latitudes' zeilden om de lading te verlichten en eten en water uit te sparen. Jim Morrison heeft van dit verhaal een beeld in een boek gezien en dan deze song geschreven.


mooi verhaal, maar het liedje wordt er niet.....maar bedankt voor deze, voor mij, nieuwe info

avatar van Paalhaas
4,5
fredpit schreef:
Wat mij blijft storen aan dit album zijn de tracks nr 4, 5 en in mindere mate 9. Mede door deze opvulling (meer kan ik er echt niet van maken) mist het de eenheid van het debuutalbum en L.A Woman

Voor de overige tracks zou ik zonder problemen 4,5*/5* over hebben...nu echter 4* (een dikke ...)

Zoals in mijn recensie is te lezen, zijn ook voor mij track 4 en 9 de zwakke broeders. 5 daarentegen is een voltreffer wat mij betreft. 't Zal daarom zijn dat ik een halfje hoger uitkom.

Feeder
Gisterenavond heb ik deze parel nog eens aan een grondige luisterbeurt onderworpen en ik wil even aandacht besteden aan de opener. Jesus F*cking Hell hoe goed kan een album beginnen? Iedereen is altijd vol lof over Break on Through op hun debuut (en terecht!) maar deze 'strange days' steekt er toch nog boven uit. Geen kans om er in te komen mijnheer, u wordt zonder enige pardon opgezogen in 1967

avatar van orbit
5,0
Paalhaas schreef:
(quote)

Zoals in mijn recensie is te lezen, zijn ook voor mij track 4 en 9 de zwakke broeders. 5 daarentegen is een voltreffer wat mij betreft. 't Zal daarom zijn dat ik een halfje hoger uitkom.


Ik vind geen van die nummers zwak, vandaar dat ik gewoon op de volle 5* uitkom die deze plaat verdient

avatar van Paap_Floyd
4,5
Unhappy Girl vind ik nog best leuk. Net als Fredpit heb ik ook moeite met Horse Latitudes, hoe geweldig die ook moge zijn. Het kwartje wil nog niet zo vallen.

avatar van LeRoi
4,0
Mooi album, voor mij van het gelijke 'niveau' als 'Waiting for the sun'.
Favo-nrs: 'Love Me Two Times' en 'People Are Strange'.

avatar van gijs van e.
El Duderino schreef:
Oh, ik vergat er nog bij te vertellen, dat je dit album dus ECHT experimenteel kan noemen.


Tja, ze gingen dan ook van 4 sporen in de opnamestudio naar 8 sporen, ergens een interview met Ray Manzarek gelezen en die zei dat hij dit album het beste vond omdat het zo expirimenteel was, ook die vooruitgang in sporen gaf ook een enorme vrijheid.

Wolfgang1975
Prachtig 2e album dat in mijn ogen het debuut overtreft. Ik vind Unhappy Girl niet zo sterk, maar de rest... Je valt van de ene verbazing in het andere. Het effect van Morrison's stem in Strange Days (een Flanger?), het vrolijke (!) Love Me Two Times, een bizar gesproken gedicht (Horse Latitudes) tot een waar epos (When The Music's Over). Het niveau van deze plaat werd vervolgens benaderd met Morrison Hotel en overtroffen met L.A. Woman.

avatar van Lexicon Devil
4,5
Als je bekijkt dat in 5 jaar tijd 6 topalbums zijn gemaakt door de band valt al mijn negatieve kritiek in een grote pot met stront. Daar zouden sommige jullie misschien ook een voorbeeld aan kunnen nemen.....
Nu heeft een band 2 tot 3 jaar nodig voor een fatsoenlijke plaat en dan maar hopen dat de volgende ook leuk klinkt. Daar kunnen ze geen puntje aan zuigen nee, daar moeten ze een hele vlagenstok voor naar binnen slurpen.

avatar van OmeWillem
3,5
Toch niet zo goed als the doors en L. A Woman. De plaat is sfeervol dat is duidelijk, maar geen sfeer waarin ik mij thuis voel. 4* voor de moeite.

avatar van orbit
5,0
Deze is wel wat donkerder dan die twee platen ja.. daarom ook mijn vaste Doors nummer 1

Feeder
Strange Days had m'n favoriete Doors cd kunnen zijn, absoluut. Ware het niet dat ik When the Music's Over niet echt fantastisch vind. Het is natuurlijk alles behalve een slecht nummer maar ik heb altijd hetzelfde gevoel bij deze afsluiter: b-kantje van The End. Ik veronderstel dat de meerderheid het niet met me eens is maar dat verandert m'n gevoelens tegenover Strange Days niet: überzalige cd, jammer van het einde. Maar ik blijf proberen en langzaam maar zeker zie ik het wel goed te komen.

Ja lap zeg, zie ik opeens dat I Can't See Your Face In My Mind helemaal laatst staat in de statistieken. Is potverdikke m'n favoriet van deze geweldige cd.

orbit schreef:
Deze is wel wat donkerder dan die twee platen ja.. daarom ook mijn vaste Doors nummer 1

Nou donkerde dan the doors? Echt niet, daarbij is dit gewoon te zonnig maar wel weer een geweldige plaat van hun.

Feeder
Zonnig? Deze cd? Volgens mij heb je er geen sikkepit van begrepen

avatar van James Douglas
Dat is maar net hoe je dingen ervaart. Dat is de kracht van muziek dat het op verschillende mensen ook een verschillende uitwerking kan hebben En ach.. ergens klinkt ‘People are Strange’ misschien ook wel zonnig. Maar dit wordt voor mij volledig teniet gedaan door de woorden die Jim tot mij brengt. Ik voel mij ook wel eens ‘when you’re strange’.
Met andere woorden, ik vind ´Strange Days´ donkerder in de zin van ´depressiever´ dan The Doors. Maar niet beter of minder, slechts anders.

Feeder schreef:
Zonnig? Deze cd? Volgens mij heb je er geen sikkepit van begrepen

Wel. Ja natuurlijk zonnig zal het nooit worden in huize Morrison maar toch ligt het tekstueel toch wat minder dik erop dan bij the doors .

avatar van orbit
5,0
De teksten worden hier gewoon veel duisterder en dubbelzinniger gebracht dan op het debuut. You're Lost Littele girl, Unhappy Girl, het geniale titelnummer.. heeft allemaal wat dreigenders in zich dan "come on light my fire" Het debuut kenmerkt zich juist door een opbeurende energie en een soort van "hier zijn wij" statement. Alleen met The End zit er iets duisters in.. hier heb je die sfeer al vanaf het begin.

avatar van LucM
4,5
Opvolger "Strange Days" kwam in hetzelfde jaar 1967 uit en ligt in het verlengde van hun ongenaakbaar debuut. Alweer een ijzersterk en klassiek album dat net zoals het debuut even romantisch als donker en mysterieus klinkt, al vind ik het een ietsje minder vanwege "Horse Latitudes" dat mij niet kan bekoren. Maar de rest is gewoon geweldig en het beste hebben the Doors weer voor het laatst bewaard : "When the Music's Over".

when the music's over......... turn out the light.


wat een nummer !

avatar van Schizophrenia
4,5
Minstens zo goed als het vorige album.
Daarom ook dezelfde score. En zoals al vele hier boven mij zegen:
When the music is over is toch wel de echte uitschieter!
Net zo goed als The End

avatar van orbit
5,0
Teveel nummers hier om op te noemen, de titeltrack is nog steeds het speciaalst. Maar ik kan deze plaat nog steeds net zo geboeid afluisteren als 20 jaar geleden.

Father McKenzie
Een stukje weirder dan hun debuut en niet over heel de lijn even sterk vind ik, maar de titelsong, People Are Strange, My Eyes Have Seen You en voornamelijk het prachtige When The Music's Over maken dit toch tot een onvergetelijke plaat.

avatar van gijs van e.
Voor de liefhebbers: foto's van de sessies voor Strange Days vind je hier

http://www.crystal-ship.com/images.php?fld=1967%2FSessions+d%27enregistrement+de+Strange+Days

LocoHermano
Goed, maar wel een tegenvaller in vergelijking met de andere plaatjes die ik al van ze had (debuut, LA Woman en Waiting For The Sun)

4,0
Een stukje minder dan het debuut. Dat zeker. Maar toch een erg vermakelijk album. Hoogtepunten vind ik Strange Days, You're Lost Little Girl, People Are Strange en de afsluiter. Ik vind toch niet dat When The Music's over een herhalingsoefening is van The End. Het is sowieso al een vrolijker klinkend nummer. Het duurt alleen lang en werkt toe naar een climax, net als The End. Gewoon erg lekker, met name als Morisson zegt; now? NOW! en vervolgens de muziek losbarst.

avatar van Droombolus
5,0
Father McKenzie schreef:
Een stukje weirder dan hun debuut


Waardoor ik SD dus nèt even lekkerder vind dan hun debuut, dat en de aanwezigheid van een echte bassist laten het allemaal wat zwaarder klinken waardoor er meer diepte in hun sound komt. Ook het zelfvertrouwen van de heren lijkt hier groter waardoor ze nòg wat meer klinken alsof ze rechtstreeks uit de krochten van de onderwereld komen. Kortom, SD is mijn Doors fave geweest sinds de dag dat ik mijn eerste vinyltje er van kocht 40 jaar geleden en die positie is eigenlijk nooit meer in gevaar gekomen .......

avatar van Madjack71
Mooie hoes om mee te beginnen en Strange it is dit album met het woordje Strange in twee titels.
Srange Days/Love me two times en het magistrale People are Strange, zet daarnaast ook nog When te music's over er naast en je hebt hier een heel degelijk, experimenteel, album dat naast L.A Woman m.i tot hun beste hoort.
Trouwens People are Strange is ook nog mooi uitgevoerd door Echo and the Bunnymen in the film The Lost Boys.

stuart
Ik ben de Doors weer eens even aan het 'proberen' en heb deze meermalen beluisterd; ik vind het toch wel een aardig stukkie minder dan de debuutplaat, maar zeker wel (ruim) voldoende. Misschien was een 2e plaat in 1967 toch wat te snel voor ze, hoewel de debuutplaat ook moeilijk te overtreffen was (denk ik). Ik houd het maar bij een verzamelaar van The Doors.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:44 uur

geplaatst: vandaag om 10:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.