menu

John Lennon & Yoko Ono - Double Fantasy (1980)

mijn stem
3,44 (159)
159 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Geffen

  1. (Just Like) Starting Over (3:56)
  2. Kiss, Kiss, Kiss (2:41)
  3. Cleanup Time (2:58)
  4. Give Me Something (1:35)
  5. I'm Losing You (3:57)
  6. I'm Moving On (2:20)
  7. Beautiful Boy (Darling Boy) (4:04)
  8. Watching the Weels (3:59)
  9. Yes, I'm Your Angel (3:09)
  10. Woman (3:31)
  11. Beautiful Boys (2:55)
  12. Dear Yoko (2:34)
  13. Every Man Has a Woman Who Loves Him (4:02)
  14. Hard Times Are Over (3:22)
  15. Help Me to Help Myself * (2:37)
  16. Walking on Thin Ice * (6:00)
  17. Central Park Stroll (Dialogue) * (0:17)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 45:03 (53:57)
zoeken in:
avatar van kort0235
4,0
Double Fantasy vind ik over het geheel genomen een goed album.
Er staan wat mindere nummers op zoals Cleanup time, Hard times are over.
Maar ook zeer goede nummers zoals Woman (wonderschoon!) , Starting over, Beautiful Boy en Watching the wheels.
Ja zelfs van Yoko Ono een paar leuke ( goede ) nummers: Give me something, Everyman has a woman who loves him en Kiss kiss kiss.
Ach, de plaat heb ik op een beurs gekocht voor 2 euro en ik ben er ondanks de mindere kritieken blij mee!

Stijn_Slayer
Vorig jaar ook voor €2,50 meegenomen, en de plaat staat dan leuk in de collectie. Ik draai 'm nooit, want op LP skipt het nogal lastig, en ik heb geen zin om om het nummer steeds het geluid weg te draaien.

De Lennon nummers draai ik wel vanaf een verzamelaar.

3,5
Heb deze cd nog steeds niet, gewoon omdat ik geen zin heb die nummers van Yoko Ono te moeten skippen. Snap ook echt totaal niet dat John na 5 jaar met zo'n plaat kwam. Natuurlijk zijn nummers zijn erg goed, maar die van Yoko dat kan toch gewoon niet.
Als John niet vermoord werd had dit album waarschijnlijk wel een flop geworden en mindere kritieken gekregen. Nu is zo'n laatste plaat toch heel speciaal geworden, met een hele andere lading.

avatar van Ducoz
3,5
Yes, Im your Angel van Ono gaat nog wel, alleen dat Tralalala is super irritant.
Ze heeft haar accent ook niet mee, als ze een westerse stem had gehad, had het misschien nog we aardig geklonken

5,0
De "Stripped Down" versie wordt eigenlijk nooit besproken. Jammer, want die klinkt toch wel veel verfijnder. De stem van Lennon komt in ieder geval beter naar voor.
Dus Duco, vergelijk het eens. En dat tralala is niet veranderd, maar ach elk album heeft zijn "dingetjes". Zie het in het tijdsgewricht en omstandigheden. grtz!

avatar van Ducoz
3,5
Ik zal daar binnenkort eens aan beginnen.
Wel kan ik zeggen dat de stripped down versie iets langer duurt omdat voor ieder nummer word afgeteld of nog wat word besproken en laten het daarom als Demo's klinken.
Nummers die daardoor veel sterker zijn zijn Dear Yoko en Watching The Wheels(ondanks dat de opstuwende achtergrond weg is). Later meer

avatar van devel-hunt
4,0
" Stripped up' is wel een leuke poging om anders naar Double fantasy te luisteren en opnieuw onder de aandacht te brengen. Weg is de toch wat gladde productie van Jack Douglas. Leuk is wel dat diezelfde Jack Douglas de ' Stripped up' versie heeft geproduceerd.
Wel blijft mijn voorkeur uitgaan naar het origineel, zoals deze toentertijd door Lennon zelf was bedoelt en gemaakt en door zijn oren is goedgekeurd om op de markt te brengen.

avatar van Ducoz
3,5
Sorry John, misschien is het wel hard tegen de nummers van John. Maar ik vind hem toch niet zo sterk en heb er 1 punt afgehaald.
Dear Yoko vind ik wel een heel lekker nummer

avatar van Madjack71
Bij het Uur van de Wolf een mooie documentaire gezien over de aanloop naar dit album. Ben wel gevoelig voor een mooi verhaal achter een plaat. Naast een aantal turbulente jaren om te mogen blijven in New York en de hereniging met zijn Yoko, is dit eigenlijk een liefdevol document van twee zielsverwanten. Daarnaast ben ik ook wel anders tegen Yoko aan gaan kijken. 1* erbij.

Bijzonder album. Leuke combinatie van de mooie ballads van John en de absurdistische tracks van mevrouw Ono. Die nummers en haar stijl doen me een beetje aan Grace Jones denken (luister maar eens naar Give me something, track 4). Mooiste nummer van de plaat zonder twijfel Woman, het visitekaartje van dit album en de reden dat ik de plaat heb gekocht om verder te verkennen.

avatar van pintjebier
4,0
Ik heb deze plaat met sinterklaas gekregen in 1980...

avatar van rkdev
4,0
Zojuist weer gedraaid (alleen de Lennon nummers ) en eigenlijk is die 3,5 * niet helemaal eerlijk.
De John nummers zijn namelijk allemaal van uitmuntend hoge kwaliteit.
Als ik dus alleen de nummers van John zou moeten beoordelen zou dit best wel eens een 4,5 * opgeleverd kunnen hebben. Ik verhoog daarom naar 4.

avatar van devel-hunt
4,0
Op het door Yoko Ono georganiseerde Meltdown festival, wat twee weken duurde traden een paar hele fijne artiesten op. Naast Ono zelf gaven Patti Smith, Siouxsie Sioux, Iggy Pop, Alva Noto en Ryuichi Sakamoto een hele goede performance.
Op de laatste avond werd voor het eerst Double fantasy live gespeeld, alle nummers door verschillende artiesten die op het festival een optreden hebben gegeven.

YouTube - Double Fantasy Live, featuring Patti Smith 1/2 @ Royal Festival Hall, London 23.06.2013

YouTube - Double Fantasy Live, featuring Siouxsie @ Royal Festival Hall, London 23.06.2013

avatar van dennisversteeg
3,5
Zes jaar (!) na mijn recensie hier (ergens op pagina 2 geloof ik) ben ik het nog steeds eens met wat ik toen ook vond: gewoon heerlijke, vooral rustige nummers Lennon-nummers die bijzonder met mij resoneren (ik ben nu net iets ouder dan Lennon ooit is geworden..) en Yoko nummers die het album pit geven en verrassend luisterbaar zijn.

avatar van pmac
4,0
De nummers van Lennon zijn echt goed. Hij klinkt geinspireerd en de melodieën zijn sterk.Dat het wordt afgewisseld met de Ono nummers doet daar weinig aan af. Ik geef het niet graag toe maar Yoko is hier best redelijk te pruimen. Tel nog op dat dit het laatste was wat we van hem zouden horen (buiten alle postmortum releases) en je hoort dan een genietbare en memorabele lp.

avatar van bikkel2
3,5
Naar aanleiding van de Lennondocu afgelopen Zaterdag, deze maar eens beetgepakt.
Double Fantasy nooit op waarde kunnen schatten.
Kort na ziijn tragische dood begon ik The Beatles te ontdekken en kreeg ik een verzamelaar van Lennon met enkele songs van dit album.
Ik heb mij eigenlijk nooit meer verdiept in deze plaat.
Wellicht ook omdat Yoko ook een prominente rol speelt hier.
Haar bijdragen zijn op zijn minst apart en natuurlijk contra de songs van haar ega.
Het ene komt wat beter uit de verf bij haar dan het andere. Kiss, Kiss, Kiss is een antwoord op de heersende New Wave, en was destijds het b-kantje van ( Just Like) Starting Over.
Yoko is geen natuurtalent van huis uit, maar in vergelijking met haar avant-garde periode uit vroegere tijden is dit redelijk door te komen.

Maar hoe brengt Lennon het er zelf vanaf.
Vrij goed eigenlijk.
Hij is nu echt volwassen geworden. Hij schopt niet meer tegen het systeem en zijn huisvaderschap heeft 'm hoorbaar milder gemaakt.
Dat betekent echter niet dat de scherpe randjes er niet meer zijn.
Watching The Wheels en I'm Losing You ( vermoedelijk een song die hij schreef in de tijd dat hij weg was van Yoko) zijn sterk en Beautiful Boy is een prachtige ode aan zijn zoon Sean.
Lennon goes McCartney, maar het pakt voortreffelijk uit.
De 1e single ( Just Like) Starting Over is duidelijk een moderne Elvis persiflage, maar het nummer klopt, is fris en Lennon is hoorbaar blij dat ie terug is.
Een genietbare plaat. Een prettige warming up voor meer Lennonplaten..........niet dus.

Hij kreeg er de kans niet meer voor.
Het enige wat we kunnen constateren is dat hij in een gelukkige periode zat, de inner demons buiten de deur had gezet en klaar was voor een herstart.
Dat is de grote kracht van dit album.

Het blijft wrang dat hij er al 35 jaar niet meer is.

avatar van teus
Heb de Lennondocu zaterdag ook gezien,dit album nog es onder de loep genomen,ben best wel een liefhebber van zijn werk...maar heb nooit zo veel met dit album gehad ,en dat is eigg nog zo
Meest bekende track hierop (Just Like) Starting Over,geen slecht nr trouwens, maar raakt me gewoon niet echt
3* is van mijn kant voor een Lennonalbum is vrij laag,maar ik kan er niet meer van bakken
Wel mooi ...I'm Losing You / Watching the Weels ,en sowieso Woman... die raken me dus weer wel

avatar van bikkel2
3,5
Het is zeker geen topalbum......mee eens.
Maar het heeft een sympatieke vibe, mede omdat Lennon er weer zin in had.
En zijn meeste bedenksels hier zijn onderhoudend tot prima.
Een herstart die wellicht had kunnen leiden tot sterkere albums. We zullen het nooit weten.

Stijn_Slayer
Eigenlijk veel sterker dan ik me herinnerde. Lennon is hier nogal een softie geworden, maar wel een met een goed gevoel voor melodie. Ono's stem blijft een issue, maar haar songs zijn eigenlijk eigentijdser en gelaagder dan die van Lennon.

avatar van LucM
3,0
Inderdaad nog een redelijk album in zijn geheel (3* lijkt mij billijk), weliswaar niet de scherpte van weleer (het lijken mij meer McCartney-songs) maar John Lennon heeft zijn gevoel voor goede songs inderdaad niet uit het oog verloren. Bovendien is de 'zang' van Yoko draaglijker dan anders (Kiss, Kiss, Kiss en Walking on Thin Ice vind ik niet onaardig).

avatar van bikkel2
3,5
We zullen het nooit weten, maar ik acht het niet onwaarschijnlijk dat Lennon uiteindelijk wel weer met iets had gekomen dat qua insteek en boodschap feller had geweest.
Dit was zijn huis, tuin en keukenbijdrage, terwijl Yoko wel iets uitdagender en zeker beter dan voorheen te werk ging.
Een warming up voor John, maar aan de echte wedstrijd kwam hij niet meer toe.

avatar van devel-hunt
4,0
De echte opvolger van Double Fantasy is niet zoals vaak beweerd Milk & Honey maar Season of Glass. DF maar zonder Lennon. De sfeer, hoewel bedrukter door de situatie, ademt nog steeds die van DF uit. Dezelfde muzikanten, dezelfde producer, het zelfde platen label, Geffen records en dezelfde opname studio, the record plant in New York. Als je Yoko hier kan waarderen, ik doe dat zeker, maar ben blijkbaar de enige, valt Season of glass zeker niet tegen, een hele mooe plaat van een geknakte vrouw.

avatar van Film Pegasus
3,0
Het laatste album van John Lennon voor zijn overlijden. Ik vraag me af of dit zonder zijn plotse overlijden wel zo'n succes zou hebben. Anno 1980 misschien nog wel, omdat het toen al 5 jaar geleden was dat hij nog een album had uitgebracht. En het album Rock 'n' Roll in 1975 waren ook alleen maar covers. Als je Double Fantasy tegen zijn repertoire van The Beatles of solo begin jaren '70 houdt, is dit toch een teleurstelling.

Met starting over en Woman heeft hij nog wel twee hits te pakken. Leuke popnummers met een nostalgische sound. De (muzikale) revolutie is niet meer te horen. Het beetje creativiteit met ironisch genoeg van Yoko Ono komen, die niet bepaald een sterke zangeres is. En het blijft bij goeie pogingen, maar ook niet memorabel. Bij Yes, I'm Your Angel moest ik meteen denken aan Makin' Whoopee. Toch maar even opzoeken en blijkt dat ze inderdaad werd aangeklaagd voor plagiaat, maar het buiten de rechtbank werd afgehandeld.

Terwijl Paul McCartney gaandeweg een nieuwe richting heeft gevonden met zijn muziek (al is het meer pop dan we gewoon waren van The Beatles) hoor je aan de sound van Lennon dat die toch wat in de 60's is blijven hangen. We zullen nooit weten wat hij nog had kunnen maken als hij langer had blijven leven. Tenslotte was het ook al 5 jaar geleden dat hij nog iets had gemaakt en was hij in die jaren ook niet echt met muziek bezig. Het album klinkt als een valse start, maar de man is helaas nooit veel verder meer geraakt...

avatar van teus
Ik heb/had Lennon in die pakweg 10 jaar na de Beatles nooit zo hoog staan als die van McCartney (ter vergelijking dus in die periode t/m 1980)
Kan natuurlijk ook onder invloed van persoonlijke smaak zijn
Maar bij Mind Games begon het al in te zakken
Met als dieptepunt dit album Double Fantasy
Goed hij had ook enkele rust jaren
Maar dan nog...
Zet er in die periode eens bv Ram..Band on the Run..Venus and Mars tegenover
Dan weet je toch genoeg?
Wat ik al eerder hier schreef, enkele tracks zijn op die laatste Lennon albums wel de moeite waard,maar het zijn gewoon geen uitschieters zoals (O.T) ....bv op dit album ...Woman of Watching the Wheels

avatar van Dibbel
Zo, ook maar weer eens uit de hoes gehaald en gedraaid. Op een of andere manier heb ik deze dubbel.
Maar ook deze dubbele is in nieuwstaat, Duitse persing en ooit gekocht bij Disco Danser in Maastricht, maar niet door mij.

Starting Over (nr. 8 in december 1980) en Woman (nr. 21 in april 1981) waren de hits van dit album en zijn nog steeds goed. Ook Watching The Wheels was meteen weer mooi.
En ja, die liedjes van Yoko... Ik vind haar af en toe een beetje klinken als Lene Lovich.
Nog maar een paar keer draaien binnenkort.

avatar van devel-hunt
4,0
teus schreef:

Met als dieptepunt dit album Double Fantasy
Goed hij had ook enkele rust jaren
Maar dan nog...
Zet er in die periode eens bv Ram..Band on the Run..Venus and Mars tegenover
Dan weet je toch genoeg.


Maar zet daar dan imagine, plastic ono band en walls and bridges weer tegenover, want die komen echt uit dezelfde periode als de mccartneys die jij noemt. Als het over periodes gaat? Vergelijk double fantasy met McCartney 2, die komen echt uit dezelfde periode Dan weet je toch genoeg

avatar van teus
devel-hunt schreef:
(quote)

Maar zet daar dan imagine, plastic ono band en walls and bridges weer tegenover, want die komen echt uit dezelfde periode als de mccartneys die jij noemt. Als het over periodes gaat? Vergelijk double fantasy met McCartney 2, die komen echt uit dezelfde periode Dan weet je toch genoeg

Dan houden we toch maar ook op mijn voorkeur voor Mccartney (ook binnen de Beatles)
De albums die jij ter verdediging aanhaalt...mijn visie of mening hierover...
Bv Imagine ,Walls and Bridges vind ik (niet alleen ikke) voor de helft gewoon niet meevallen
Voor iemand als Lennon na 10 jaar Beatles toch wel teleurstellend
Band on the Run en vooral Ram...geen zwakke momenten dus ja....

avatar van devel-hunt
4,0
teus voor mij staan band on The run, imagine, Ram en plastic Ono band alle vier op gelijkwaardig en hoog niveau, ik heb geen voorkeur voor lennon of McCartney, het zijn beide giganten. Maar ik kan wel begrijpen als mensen McCartney meer waarderen, hij is vaak minder grimmig, je weet wat je er aan hebt, met Lennon wist je dat niet, minder stabiel.

Double fantasy, de verwachtingen waren heel hoog gespannen na jaren van afzondering van lennon, maar die verwachtingen werden niet ingewilligd, te tam, en teveel Yoko, maar na zijn dood, drie weken na de release, werd het een meesterwerk genoemd, staat altijd in de top 10 van de beste Beatles solo platen, waarom is voor mij altijd een raadsel gebleven.

avatar van echoes
Draai deze plaat nu voor het eerst en vind de Yoko nummers helemaal zo slecht nog niet. De Lennon songs zijn prachtig.

avatar van pmac
4,0
Je zou kunnen zeggen dat de helft geslaagd als je Yoko niet trekt. Dan nog is het een heel behoorlijk album. Vrijwel alle Lennonnummers mogen er zijn. Het is een plaat waar de pamfletsongs wegblijven en ruimte is voor melodie. En ach, die Yokonummers gaan eigenlijk best.

avatar van Ssst
4,5
Een plaat van John en Yoko samen waarin de songs een dialoog met elkaar aangaan: als geheel werkt het voor mij heel goed, beter dan de songs apart. De plaat klinkt erg 1980, en ook dat is (achteraf) een van zijn charmes. Een nieuwe start voor John Lennon die nooit een vervolg heeft mogen krijgen...

avatar van dominicano fonso
3,5
Een wisselvallig album. De liedjes van John Lennon zijn zeer goed maar ik vind de songs van Yoko Ono niet zo goed.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:08 uur

geplaatst: vandaag om 17:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.