Belle and Sebastian - If You're Feeling Sinister (1996)

Ik heb dit album nu zo'n drie à vier keer beluisterd maar ik kan maar niet wennen aan die stem van die zanger(s) hoewel de muziek zeker niet onaardig is. Daar dit album geldt als het beste album van B & S denk ik dat de muziek van deze band gewoon niet aan mij besteed is. Ik ga daarom ook geen moeite meer doen andere albums van B & S te beluisteren en laat het verder bij dit album.

3,0*

Een aanrader voor mensen die dit album, net als ik, een van de beste popalbums ooit vinden: deze documentaire van Pitchfork. Met alle bandleden (inclusief Isobel Campbell) die in huiselijke setting op het album reflecteren. Zowel op de periode daarvoor, waarin de band werd gevormd, als op enkele nummers en liedjes. Het laat, uiteindelijk, met name zien hoe de liedjes als verzameling de bandleden als individuen overstijgen.

Prachtige documentaire!

Erg mooie docu die een goed inkijkje geeft in veel meer dan alleen het tot stand komen van dit geweldige album. Vooral de dynamiek rond het ontstaan van de band wordt mooi omschreven. Fijne rollen ook van Stuart David en Isobel Campbell. Vooral de laatste is niet altijd even positief geweest over haar rol in B&S, goed te zien dat ze nu ook weer met plezier terugkijkt op de vroegste, extreem productieve, periode van de band.

Ik was dit album helemaal vergeten totdat ik hem gisteren op musicmeter voorbij zag komen, en nu alweer een aantal keren gedraaid. Heerlijk met de eerste lentedagen van 2013

goeie documentaire, fantastische plaat!

Fantastisch tijdloos. Klinkt zo jeugdig en zo onschuldig...

Mooie kennismaking met Belle and Sebastian met deze 'If You're Feeling Sinister'. Heel mooi album met stuk voor stuk mooie nummers. Het album moet zich nog wat verder ontplooien maar voor nu een zeer mooie 4*. Ben benieuwd naar het andere werk van deze band!

Strak, boeiend indie poprock plaatje, met af en toe een paar zeer mooie mondharmonica partijen.
Hoogtepunten voor mij zijn Get Me Away from Here, I'm Dying en Judy and the Dream of Horses.

Deze plaat benadert voor mij de perfecte popplaat. Droevig en geestig, lyrisch en laidback, scherpzinnig en zachtaardig. Oorstrelende melodieën, hemelse arrangementen, en dan die knoorkapige earlymorning-stem van Stuart Murdoch. Zomerdroommuziek.

Een mooie plaat die ik al lang niet meer beluisterd had maar op zo'n dag als vandaag met een mooie nazomer het goed doet.
Heel makkelijk om hier overheen te luisteren dus het is aan te raden om zeker goed naar de teksten te luisteren en deze voldoende te laten inwerken dan heb je een mooie compagnon voor onderweg.
Alleen The Boy Done Wrong Again zorgt ervoor dat dit album blijft steken op de 4,5 wegens toch net iets te weinig beklijvend als de rest van het album. Al de rest is uitstekend met de opener en de afsluiter als uitschieters...

Ik kwam hier per toeval terecht. En daar ben ik blij mee! Deze cd zet ik even op mijn wishlist. 'Get Me Away from Here, I'm Dying' klinkt werkelijk geniaal!

De zangmelodie aan het einde van het titelnummer is praktisch gelijk aan die in These Days van Nico, rond 1:16. Fijne avond.

Ik begrijp echt niet wat dit nou het populairste album van B&S maakt. Minder nog dat Get Me Away from Here, I'm Dying zo goed scoort. Een dertien in een dozijn song op een dertien in een dozijn album.
Ik heb een aantal albums van B&S in bezit maar deze hoort daar niet bij.
Het debuutalbum 'Tigermilk' vond ik een stuk spannender net als 'Fold Your Hands Child, You Walk Like a Peasant'.
Ik blijf bij 3*.

Klopt denk ik wel dat jij het niet begrijpt

Rudi S schreef


Dat beschouw ik maar als een compliment. Dank daarvoor

Dit is hun beste en Get Me Away gewoon een 10!
Get him away

jorro wat ander dan ?

Van de reguliere albums vind ik deze ook hun beste. Sterker: ik was in die jaren erg geraakt door hun wat naïev, softe stijl en gaf het album de volle 5 sterren. Het heeft zelfs een tijdje in mijn top-10 gestaan.

Maar nu, vele jaren later, is voor mij nog altijd een lekker album, maar is het heel bijzondere er een beetje af. Halfje eraf, dus.

Na vele jaren nog eens uit de schuif gehaald. Absoluut tijdloos. Al heb ik het album wel enkele jaren moeten laten liggen om weer hetzelfde gevoel te krijgen als weleer. Toen wat grijsgedraaid...

Valt me nu pas op dat The Trial op de hoes staat.

Mmm, dames die Kafka lezen. Daar kan geen lingerie tegenop.