Spinvis - Tot Ziens, Justine Keller (2011)

Lijkt me dan heel verstandig. Wat wil je horen? Het is zoals het is hoor. Geen radicale koerswijzigingen t.o.v. de vorige albums. Ik kan er niet meer of minder over zeggen.

Je toevoeging 'ik ga het maar zelf luisteren' vond ik overigens bijzonder grappig

Die mag idd in het memorabele quotes topic.

Ik heb een luisterbeurt achter de rug en het valt me op dat de teksten directer zijn dan ooit. Ik moet het een beetje in me laten opnemen.


Het komt over alsof ik hem niet zou luisteren als je review wat duidelijker was. Dit had ik qua zinsbouw wat beter kunnen formuleren. Best lollig in zijn knulligheid ja.

Ik heb er echt om moeten lachen: het was best een suffe reactie waar niemand wat mee kan eigenlijk (als we het daar dan toch over hebben)

Maar even zonder flauwekul: ik kan er echt niets meer over zeggen dan ik gedaan heb (nee geen track voor track bespreking van mij). Ik vind Spinvis gewoon een genre op zich en hij heeft daar in mijn oren niet drastisch in lopen wijzigen. Het is een zeer natuurlijk vervolg op de twee vorige albums.
Niet meer of minder en volgens mij weten veel mensen dan best wat ze kunnen verwachten zonder dat ik er al te veel woorden aan hoef te besteden.

Ik ben het niet helemaal met je eens, aERo. Spinvis blijft inderdaad Spinvis en doet geen hele andere dingen dan voorheen, maar het is toch wat rustiger en lieflijker allemaal. Hier geen experimentjes als Mike Clark, of Lotus Europa en het rockt ook minder: geen Kom in de Cockpit, of Handige Tante/Jongen met Geld. Sprake van een koerswijziging is er echter geenszins.

En wat schreef ik?


Maar dat is zoals jij ook al aangeeft nu ook weer niet echt een flinke koerswijziging en gitaren zijn er heus ook nog wel te horen.

Ik kan me moeilijk enthousiast noemen na twee luisterbeurten. Never change a winning team heeft Erik inderdaad gedacht, maar hij laat het toch na om memorabele nummers te schrijven.

Hij lijkt zijn spontaniteit een beetje te grabbel te hebben gegooid en heel erg geprobeerd te hebben de goeie ouwe Spinvis weer terug te brengen. Spontaniteit was echter de troefkaart in zijn nummers en daarom raakt geen enkel nummer me écht op dit album.

Een artiest die mijn top-10 weet te vullen wil ik wel een eerlijke kans en tijd geven. Voorlopig ben ik nog niet echt onder de indruk.

Het klinkt allemaal wat gelikter dan de vorige albums. (de valse noten gelukkig weggewerkt).

Wat mij wel opvalt is de constantheid van dit album. Er zitten eigenlijk weinig slechte nummers op, maar daarentegen ook geen echte uitschieters. Maar dat kan altijd nog komen natuurlijk.

Bedankt nog. Maar maakt niet meer uit. Hijs gelekt jeej.

Ik ben wel enthousiast! Oké, het is allemaal wat rustiger en bedaarder, maar met Club Insomnia (o, wat is dat weer mooi!) en Heel Goed Nieuws is de balans er toch wel hoor!

De vraag is: gaat We Vieren het Toch een Spinvis-klassiekertje à la Wespen op de Appeltaart worden?

Jij Wint, wat mooi

Ligt het aan mij of heeft Niels deze gemist?

Wat leuk dat je dit nou net zegt... ja, ik kwam hier net achter (door het memorable quotes topic nota bene) en vraag me met de hoogst mogelijk verbazing af hoe ik dit nou weer voor elkaar heb gekregen. , en nog eens . Het is verdorie een top 10 artiest van me. Morgen maar beluisteren dan

Dit album is vanaf 7 november te koop

Ik was even bang dat ik, net als Jasper, geen hoogtepunten zou horen. Gelukkig is dit niet het geval! Eigenlijk wist ik dat ookwel het is toch onmogelijk om boos te zijn op Spinvis? De vroeg grijze zoldermuzikant uit Nieuwegein! De schoolmeester die kinderen op schoot neemt tijdens de voorleesmiddag, de vader die je nooit gehad hebt. De Alpha voorleespapa, zo je wilt. Hij kan alleen niet echt zingen. Dat botst een beetje met het "lieve gitaarliedjes" concept van dit album. De teksten leggen weer alledaagse dingen bloot die als vanzelfsprekend worden. De melodieen zijn weer boeiend. Het is niet het debuut maar het zijn wel weer echte Spinvis liedjes en dat is knap genoeg. Later meer...

Gaat er nog iemand naar de releaseparty?

Met zijn naamloze debuutalbum zette Erik de Jong aka Spinvis zichzelf op de kaart van muziekminnend Nederland en met Dagen van Gras, Dagen van Stro borduurde hij verder op het herkenbare Spinvis geluid waar hij zoveel positieve kritieken in de pers mee oogste, hoewel hij meer gebruik leek te maken van akoestische instrumenten en minder leek te vertrouwen op het geratel van zijn computer.

Helaas konden zijn verzamelalbums Nieuwegein aan Zee en Goochelaars en Geesten en uitstapjes met Simon Vinkenoog mijn interesse niet wekken. Een paar aardige nummers zoals Aap!, Wespen op de Appeltaart en Kindje van God daargelaten. Het experimentele was grotendeels weg en Spinvis begon steeds meer een ordinair popbandje te worden die al zo talrijk zijn vertegenwoordigd in Nederland.

Oostende is het eerste nummer en zorgt gelijk voor kippenvel bij deze luisteraar. Dit lijkt een return to form voor De Jong. Kom Terug is memorabel ondanks die ietwat opdringerige en cheesy synth en ook De Grote Zon en Heel Goed Nieuws weten te overtuigen. Met Club Insomnia wordt de snelheid en agressie nog wat meer opgeschroeft en op de helft wordt het nummer zelfs opgeleukt met strijkers.

Daarna verzandt de plaat in middelmatigheid zonder een doel en bestemming. Ronnie knipt Zijn Haar is een niemandalletje vergeleken bij het veel betere Ronnie Gaat Naar Huis van zijn debuutalbum. Begin Oktober, We Vieren Het Toch (zeker geen Wespen op de Appeltaart!) en Jij Wint ben je na vijf minuten alweer vergeten. Dat is ook te wijten aan de teksten van De Jong, die vaak als los zand aan elkaar lijken te hangen.

Hij herpakt zichzelf met het nummer Koning Alcohol, wat ons doet terugverlangen naar het sterke begin van de plaat, maar daarna wiegt hij de luisteraar weer zachtjes in slaap met het verder wel aardige nummer Overvecht. Het melancholische Tot Ziens, Justine Keller luidt het naderende einde in en is een prima afsluiter. Qua geluid heeft het nummer veel weg van Aan de Oevers van de Tijd, waarbij de nadruk meer lijkt te liggen op een akoestische benadering dan de lo-fi beats in laatstgenoemde.

Tot Ziens, Justine Keller is niet de plaat waar ik op had gehoopt. De genialiteit van Spinvis laat zeker weer van zich horen, maar het is niet genoeg om de plaat te behoeden van teveel middelmatige, nietszeggende popliedjes die zonder enig doel voortkabbelen. Toch blijven nummers zoals Oostende, De Grote Zon, Heel Goed Nieuws en Club Insomnia me hoop geven dat Spinvis ooit weer een regelrechte klassieker zal afleveren met een perfecte balans tussen pop en elektronische muziek.

Valt na één luisterbeurt niet tegen. Ik vind trouwens dat Spinvis in 'Heel Goed Nieuws' heel erg als Roosbeef zingt.

Na zes jaar weet je moeilijk wat je kunt verwachten van Eric, de onduidelijke projecten ten spijt. Uiteindelijk ben ik behoorlijk tevreden met dit product.

Het kent zeker een handvol zeer fijne nummers, alleen wil niet alles me bekoren. De instrumentatie is fijn sober en de productie vind ik goed. De sound is een stuk gelikter dan zijn debuut, maar ook wat minder zoekende ten opzichte van Dagen van Gras, Dagen van Stro.

Een beter nummer is wat mij betreft Oostende, die een mijmerend gevoel oproept in het refrein. Dan moet ik drie nummers wachten om uit te komen bij het intrigerende en spannende Club Insomnia, voor mij het nummer met de mooiste tekst.
Van de ingetogen nummers vind ik Jij Wint duidelijk het mooist. Het album sluit ook mooi af met een bepaald folk-sfeertje.

Kortom een prettige doch wisselvallige langspeler en vooral beter dan mijn verwachting.

Over hoogtepunten gesproken, ik zit nu naar club insomnia te luisteren. Mind = blown. Geniaal

Maanden heb ik uitgekeken naar de nieuwe Spinvis. Een aantal nummers had ik al enkele keren gehoord tijdens de theatertour ' De Weerman' . De eerste keer luisteren was daarom ook even wennen. Veelal elektronische geluiden waar de nieuwe nummers tijdens de theatertour meer organisch en akoestisch klonken.

De alcohol sijpelt door de hele cd heen. De cd klinkt (daardoor?) lichter en vrolijker dan we gewend zijn: Oostende, Heel goed nieuws, Ronnie knipt zijn haar, We vieren het toch, Koning Alcohol Een prettige luisterervaring met een lichte roes in het hoofd. Wellicht tekstueel niet zo sterk en prikkelend als we gewend zijn. Dat maakt me extra benieuwd naar de afbeeldingen van Hans Kolk.

Een Spinvis cd onthult zijn geheimen echter pas na een paar keer luisteren. Jij wint en Club Insomnia worden bij elke luisterbeurt beter. ' Kom terug' is vanaf de eerste keer luisteren een van mijn favorieten. Jaren tachtig nederpop, wat doet denken aan Kadanz.

Een groot artiest herken je naast zijn cd's en live optredens ook aan de nummers die hij niet uitbrengt. Dat prima nummers als 'de ogen van de bruid' en ' hoogachtend' niet op deze cd staan! Wat een luxe!

Nieuw Spinvis album: eindelijk!

Overvecht klinkt alvast klein mooi........

Gisteren enige malen beluisterd.

Ik vind ook dat met name het 2e deel van het album je niet direct bij de strot grijpt.
Ook het leeuwendeel van de teksten hebben hun tijd nodig.

Maar Spinvis beluister je ook niet om half negen 's avonds tijdens het spitsuur met kinderen en scheef zittend achter je computer. Daarom, in de kleine uurtjes in de huiskamer met goed geluid, en dan valt bij mij het kwartje zonder meer wel !

Cheesy as it might be ben ik vooral stuk van "kom terug" (inderdaad met associaties aan jaren tachtig nederpop zoals Splitsing en Kadanz). Klinkt wellicht niet als een aanprijzing, maar vergis je niet. Temidden van de bonte verzameling songs op deze cd krijgt het nummer veel extra lading (ik weet niet goed hoe dit beter uit te leggen). I repeat, repeat, repeat.

In meer nummers hoor ik die vage nostalgie naar jaren 70 en 80, naast de teksten ook het gevolg van typische sounds en dunne strings/orgeltjes. Geldt voor het ook prachtige "Oostende", voor "de grote zon", "club insomnia" en "tot ziens ..". Dit zijn wat mij betreft ook allemaal parels.

De teksten krijgen hun samenhang pas als je de tijd neemt ze te beluisteren en bij een paar glazen wijn. Spinvis geeft die tip trouwens ook zelf meerdere keren op dit album, drank en alcohol lijkt ene soort rode draad (wordt Erik dan ook een echte rock 'n' roll junkie?)

Is er dan niks te klagen ? Natuurlijk wel. Voor mij werkt "we vieren het toch" niet echt, maar het nummer waar mensen dit op vinden lijken ("wespen op de appeltaart") was het voor mij ook niet destijds. Kan ook van de tekst, zelfs na een halve fles wijn, weinig chocola maken. Kwestie van smaak. "Koning alcohol" doet me ook niet veel, gelukkig dat "overvecht" en "tot ziens..." de nostalgische draad oppakken en het album dus niet met een kleine kater eindigt.

Concluderend: Weer een schitterend werk van Spinvis, waarvoor je de tijd moet nemen en die je uiteraard in november ook echt gaat kopen incl. stripalbum.

Wederom een sterk album van Spinvis. Zo sterk als zijn debuut is het wederom lang niet, maar dat had ik ook niet verwacht, wat het wel is is gewoon zo'n typische en heerlijke Spinvis plaat met tal van hoogtepunten: nummers die ik waarschijnlijk nog heel lang zal blijven luisteren. Wederom nummers die vreselijk goed in elkaar steken en waarin het gebruik van electronica niet geschuwd wordt, waardoor het ook erg afwisselend wordt: van bijna folk achtige gitaarnummertjes tot electropop, maar wel allemaal typisch Spinvis. Ook tekstueel is hij weer goed te herkennen, al moet ik wel zeggen dat ik de teksten wel minder vind dan voorheen, al zijn er nog tal van prachtige zinnetjes en ook gehele songteksten te vinden. Of deze beter of minder goed is dan Dagen van Gras, Dagen van Stro durf ik niet te zeggen, ik vind dat dat album qua hoogtepunten nog net wat mooiere nummers heeft, maar dat album is wat minder constant dan deze, hier staan eigenlijk geen mindere nummers op, al zijn er wel een aantal die verder weinig opvallend zijn. Mijn favorieten zijn op dit moment Kom Terug, Club Insomnia en Jij Wint, maar er staan nog veel meer pareltjes op. Op dit moment geef ik 3,5, omdat er toch wat nummers opstaan die ik verder weinig boeiend vind, maar ik sluit niet uit dat ik dit binnenkort verhoog, want de plaat bevalt erg goed. Bedankt weer, Spinvis!

Is er iemand die me kan vertellen wie Justine Keller is? Ik denk het niet. Zelfs google weet nergens van. De enige die weet wie Justine Keller is, is Erik de Jong. Onder de naam Spinvis heeft hij ondertussen twee albums en twee verzamelaars uitgebracht. Een nieuw album liet even op zich wachten maar met de naam Tot Ziens, Justine Keller is Spinvis dan eindelijk terug.

Het oude vertrouwde geluid blijkt nooit weg te zijn geweest. Ik ben zeer content met nummers als Oostende en Heel Goed Nieuws. Titels waar je zoals gewoonlijk weer niets mee kan. Sommige nummers voelen aan als een nieuwe Kom In De Cockpit, anderen hebben de allure van Aan de Oevers van de Tijd.

Het album heeft toch een iets positievere lading dan de voorgaande albums. Een dromerig nummer als Bagagedrager is niet meer te vinden. Het nummer Overvecht is echter een fantastische vervanger. De video bij dit nummer vind ik perfect passen. Er wordt gebruik gemaakt van in totaal drie of vier verschillende beelden van de wijk Overvecht in Utrecht. Met sneeuw. Het is niet nodig om er meer van te maken.

Daarnaast is er weer een liedje over Ronnie. Vorige keer was hij, naar mijn eigen interpretatie, ontslagen uit een psychiatrische inrichting, en nu gaat hij zijn haar knippen. Het zat toch al raar. Heel leuk en vrolijk natuurlijk. Net als het recalcitrante van We Vieren Het Toch.

Het drieluik We Vieren Het Toch, Jij Wint en Koning Alcohol doen zowel kolderiek als ingetogen aan. Alledrie erg mooie nummers, maar het ontbreekt wat aan charme. Ik kan er niet zoveel mee. Als ik Overvecht en Heel Goe Nieuws luister, wordt ik blij of wat melancholisch. Bij de drie genoemde nummers voel ik veel minder de charme helaas.

Al met al ben ik wel weer erg blij met een nieuwe release van Neerlands trots als het gaat om muziek. De teksten zijn weer fantastisch en het vertrouwde geluid is gebleven. En nu maar wachten tot de release van het album 22 november in Tivoli!

klik

Waarschijnlijk afgeleid van de Amerikaanse rugbyspeler Justin Keller, anders zou ik het ook niet weten.

Justine Keller lijkt me verzonnen; de schoonheid van willekeur, net als Ronnie, Laura's moeder etc.

Of ze is een bestaand persoon, die belangrijk voor Spinvis is geweest... of dit is allemaal fictie, inclusief Justine.... of Spinvis gebruikt het hele Justine gebeuren om eigenlijk iets anders te vertellen, ik weet het niet...

Verder ben ik er nog niet uit of dit nou een concept album is, dat lijkt wel zo namelijk met die terugkerende vrouwenstem, en teksten over Justine... als je naar de losse nummers kijkt, lijken de teksten namelijk over verschillende dingen te gaan, die niet echt 1 bepaalde lijn hebben (behalve dat het wellicht allemaal gebeurtenissen zijn van een fictief persoon, dan zou het een concept album zijn over het leven van een persoon).

Het is leuk hoe Erik je aan het denken kan laten gaan...

Op zo'n manier zou ik dat niet als een talent zien. Zijn teksten moeten wel iets hebben wat me doet aantrekken.

Ik vind vooral de teksten op dit album vrij Roosbeef-ish..