menu

Spinvis - Tot Ziens, Justine Keller (2011)

mijn stem
4,03 (635)
635 stemmen

Nederland
Pop
Label: Excelsior

  1. Oostende (6:04)
  2. Kom Terug (3:50)
  3. De Grote Zon (3:15)
  4. Heel Goed Nieuws (3:37)
  5. Club Insomnia (6:29)
  6. Ronnie Knipt Zijn Haar (2:28)
  7. Begin Oktober (3:18)
  8. We Vieren het Toch (5:40)
  9. Jij Wint (4:42)
  10. Koning Alcohol (4:09)
  11. Overvecht (2:44)
  12. Tot Ziens, Justine Keller (4:28)
totale tijdsduur: 50:44
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Begin Oktober een nieuwe Spinvis..... Heel Goed Nieuws vond ik dat want het is immers al weer een behoorlijke tijd geleden dat Dagen van Gras, Dagen van Stro het levenslicht zag.
Dat de release vervolgens naar begin november opgeschoven werd mag de pret niet drukken; er bestaat vanaf nu de mogelijkheid om het album te beluisteren en de bestelling is al weer geplaatst.

Justine speelt een rol op dit album en Ronnie keert terug, geknipt en al.

Spinvis is Spinvis. Verrassend is het niet meer te noemen maar dat is bijna altijd wel het probleem bij vrij uitgesproken artiesten. Tot Ziens, Justine Keller biedt niets voor de mensen die er in het verleden al niks mee konden en het is wederom een aangenaam nieuw album voor de liefhebbers.
Natuurlijk heeft ieder zo zijn favoriete album (we kunnen nu kiezen uit 3 reguliere), maar zelf heb ik niet echt een duidelijke voorkeur. Spinvis is immers Spinvis. Bijna een genre op zichzelf.

Kneuterige, halfbakken artistiekerigheid of pure genialiteit? Menigeen zal ook deze keer weer over elkaar heen buitelen.
Zelf zal ik daar rustig tussendoor fladderen, genietend van mooie liedjes als Kom Terug met een ietwat fout jaren '80 synthesizer geluid in combinatie met dromerige zang.
Ik heb blijkbaar wel wat met Nederlandstalige frutselknutselpop als die van Spinvis, Roosbeef of Eefje de Visser.

Voor mij zijn dit kleine, lieve miniatuurtjes waar de nadruk op droevigheid en liefde ligt. De teentjes van anderen zullen weer ernstig gaan krullen bij zijn teksten. Het is niet anders.

Voor de echte liefhebbers zal dit album ook op vinyl verschijnen en ook als prenten-album waar Hanco Kolk de tekeningen zal verzorgen.
Een leuk initiatief voor liefhebbers van bijzondere releases. Ik ben al blij genoeg met 12 nieuwe Spinvis liedjes.
Niks nieuws onder de zon en dat is prima zo: We Vieren het Toch.

Welkom terug!

4,5
Gisteren enige malen beluisterd.

Ik vind ook dat met name het 2e deel van het album je niet direct bij de strot grijpt.
Ook het leeuwendeel van de teksten hebben hun tijd nodig.

Maar Spinvis beluister je ook niet om half negen 's avonds tijdens het spitsuur met kinderen en scheef zittend achter je computer. Daarom, in de kleine uurtjes in de huiskamer met goed geluid, en dan valt bij mij het kwartje zonder meer wel !

Cheesy as it might be ben ik vooral stuk van "kom terug" (inderdaad met associaties aan jaren tachtig nederpop zoals Splitsing en Kadanz). Klinkt wellicht niet als een aanprijzing, maar vergis je niet. Temidden van de bonte verzameling songs op deze cd krijgt het nummer veel extra lading (ik weet niet goed hoe dit beter uit te leggen). I repeat, repeat, repeat.

In meer nummers hoor ik die vage nostalgie naar jaren 70 en 80, naast de teksten ook het gevolg van typische sounds en dunne strings/orgeltjes. Geldt voor het ook prachtige "Oostende", voor "de grote zon", "club insomnia" en "tot ziens ..". Dit zijn wat mij betreft ook allemaal parels.

De teksten krijgen hun samenhang pas als je de tijd neemt ze te beluisteren en bij een paar glazen wijn. Spinvis geeft die tip trouwens ook zelf meerdere keren op dit album, drank en alcohol lijkt ene soort rode draad (wordt Erik dan ook een echte rock 'n' roll junkie?)

Is er dan niks te klagen ? Natuurlijk wel. Voor mij werkt "we vieren het toch" niet echt, maar het nummer waar mensen dit op vinden lijken ("wespen op de appeltaart") was het voor mij ook niet destijds. Kan ook van de tekst, zelfs na een halve fles wijn, weinig chocola maken. Kwestie van smaak. "Koning alcohol" doet me ook niet veel, gelukkig dat "overvecht" en "tot ziens..." de nostalgische draad oppakken en het album dus niet met een kleine kater eindigt.

Concluderend: Weer een schitterend werk van Spinvis, waarvoor je de tijd moet nemen en die je uiteraard in november ook echt gaat kopen incl. stripalbum.

4,0
Is er iemand die me kan vertellen wie Justine Keller is? Ik denk het niet. Zelfs google weet nergens van. De enige die weet wie Justine Keller is, is Erik de Jong. Onder de naam Spinvis heeft hij ondertussen twee albums en twee verzamelaars uitgebracht. Een nieuw album liet even op zich wachten maar met de naam Tot Ziens, Justine Keller is Spinvis dan eindelijk terug.

Het oude vertrouwde geluid blijkt nooit weg te zijn geweest. Ik ben zeer content met nummers als Oostende en Heel Goed Nieuws. Titels waar je zoals gewoonlijk weer niets mee kan. Sommige nummers voelen aan als een nieuwe Kom In De Cockpit, anderen hebben de allure van Aan de Oevers van de Tijd.

Het album heeft toch een iets positievere lading dan de voorgaande albums. Een dromerig nummer als Bagagedrager is niet meer te vinden. Het nummer Overvecht is echter een fantastische vervanger. De video bij dit nummer vind ik perfect passen. Er wordt gebruik gemaakt van in totaal drie of vier verschillende beelden van de wijk Overvecht in Utrecht. Met sneeuw. Het is niet nodig om er meer van te maken.

Daarnaast is er weer een liedje over Ronnie. Vorige keer was hij, naar mijn eigen interpretatie, ontslagen uit een psychiatrische inrichting, en nu gaat hij zijn haar knippen. Het zat toch al raar. Heel leuk en vrolijk natuurlijk. Net als het recalcitrante van We Vieren Het Toch.

Het drieluik We Vieren Het Toch, Jij Wint en Koning Alcohol doen zowel kolderiek als ingetogen aan. Alledrie erg mooie nummers, maar het ontbreekt wat aan charme. Ik kan er niet zoveel mee. Als ik Overvecht en Heel Goe Nieuws luister, wordt ik blij of wat melancholisch. Bij de drie genoemde nummers voel ik veel minder de charme helaas.

Al met al ben ik wel weer erg blij met een nieuwe release van Neerlands trots als het gaat om muziek. De teksten zijn weer fantastisch en het vertrouwde geluid is gebleven. En nu maar wachten tot de release van het album 22 november in Tivoli!

klik

avatar van midnight boom
4,5
Bijna tien jaar na het geweldige debuutalbum 'Spinvis' komt Erik de Jong met 'Tot ziens, Justine Keller'. Na uitstapjes met Simon Vinkoog en een b-kantjes album is er, na even wachten, een nieuw studioalbum van Spinvis. Heel Goed Nieuws voor de Spinvis fans. Niet veel nieuws onder De Grote Zon, maar Jij Wint, Spinvis is weer terug. En ook al is 'Tot zien, Justine Keller' niet verassend of heel vernieuwend: We Vieren Het Toch.

Verassend is Spinvis niet meer te noemen. Niet veel nieuws onder de zon. Spinvis klinkt als Spinvis anno 2011. Liefhebber zullen hun vingers weer aflikken bij Tot Ziens, Justine Keller. Mensen die niks met de muziek van 'de Jong' hebben zullen er nog steeds weinig mee hebben.
Waar 'Dagen van gras, dagen van stro behoorlijk experimenteel was, klinkt 'Justine Keller' redelijk poppy. De muziek is wat rustiger dan voorheen, wat meer gelikt en soms wat overgeproduceerd. Erg is dit niet. Het derde Spinvis album staat vol met twaalf mooie popliedjes, die goed zijn uitgedacht, en evengoed zijn uitgewerkt. Bovendien bevat het album een heel constant niveau. Elk nummer is eigelijk van hetzelfde niveau en er staan geen missers op Tot ziens, Justine Keller. Iedereen zal wel weer een ander persoonlijk hoogtepunt hebben. Mijn persoonlijk hoogtepunt is 'Oostende'. Prachtig, kippenvel. Geweldig nummer.

De teksten zijn nog steeds bijzonder te noemen, maar doen me vooralsnog minder dan vroeger. De Nederlandse teksten zijn iets minder abstract dan vroeger, maar nog steeds bizar en zeker niet alledaags. Nog steeds doet het denken aan Poëzie. Soms zingt 'de Jong' wel redelijk Roosbeef-achtig. Maarja het is natuurlijk hetzelfde genre en Spinvis was natuurlijk de eerste van de (tja...) 'Spinvis' muziek. Muziekaal is het weer allemaal bijzonder fraai. Erik de Jong mag weer trots zijn op het resultaat.

Erik de Jong noemt 'Tot ziens, Justine Keller een schaamteloos romantisch popalbum. Daar zit wat in, maar ik vervang 'romantisch' even door 'lekker', dan heb je mijn conclusie. Spinvis is terug. Hoezee.

van: http://daanmuziek.blogspot....

avatar van west
4,0
Ik wist niet wat ik hoorde toen ik het debuutalbum 'spinvis' hoorde. Ik werd gegrepen door de authentieke originele lieve trieste mooie muziek uit de muziekkamer van Erik de Jong uit Nieuwegein (of all places). Ook Dagen Van Gras, Dagen Van Stro was raak. Wat er daarna volgde met live opnames, samenwerkingen en soundtrack vond ik niet altijd even geslaagd. Ik was dus erg benieuwd naar het derde 'echte' album van Spinvis.

En ja hoor, Tot Ziens, Justine Keller heeft weer heel wat van die fraaie mooie lieve liedjes als op die eerste twee albums. Daarbij weet Erik weer zo'n dromerige fijne sfeer te creeëren, iets wat je zelf eigenlijk alleen lukt in je hoofd je als lekker ontspannen bent. De flarden teksten lijken wel hersenspinsels op muziek.

De teksten zijn wat beter te volgen dan op het debuut, maar gelukkig niet altijd goed te plaatsen. De hele mooie maar toch lekker vlotte opener Oostende bijvoorbeeld gaat toch echt over die Justine Keller. Wie is dat eigenlijk? De plaat wordt niet saai, er zit ook genoeg afwisseling in. De tweede song Kom Terug bijvoorbeeld heeft een mooi synthesizer basis. In de tekst hoor je hier ook de zee in terug. En het derde nummer De Grote Zon heeft weer een akoestische basis. Wat mooi zeg: 'en alles is ok'.

Heel Goed Nieuws lijkt een beetje op Stiekem Met Je Gedanst van Toontje Lager. Een wat vlotter tempo dus en een mooi orgeltje. Club Insomnia is één van de hoogtepunten: wij bevinden ons nu vol verbazing in een slapeloze nachtclub, inclusief dreunende synthesizer bas en band waar het moeilijk klappen voor is. Opvallend is het lekkere gitaartje. 'Het oogcontact van het eenzaamste soort...'.

Ronnie is er weer en Knipt Zijn Haar en houdt van chocola. Heel mooi. Begin Oktober zou dit album eigenlijk uitkomen, maar ik luister het toch begin November. 'Zoals je weet, praat ik soms in mijn slaap'. Ja, dat horen we: allemaal droomgeluiden.

Dan gaan We Het Toch Vieren en verandert de droommuziek in rijk aangeklede vrolijker popmuziek. Op Jij Wint staat de piano in de 'zachte stand', ik had dat vroeger ook thuis: een pedaal waardoor de piano doffer en zachter klonk voor de buren. Zie je: ik word weer nostalgisch door Spinvis. Hij Wint weer.
Koning Alcohol is ineens een 'gewoon' popliedje. Het is wel aardig, vooral het orgeltje, maar toch ben ik blij dat Spinvis niet het hele album zo heeft gemaakt. Het groovy einde is wel weer leuk.
Ik kom uit Utrecht en ken het grijze Overvecht met de rijzige flats. Geeft Spinvis hier een sfeerimpressie van de wijk? Het is in ieder geval een opmaat naar de mooie titelsong met fraaie strijkers.

Wat is dit weer een mooie plaat geworden, waarmee Spinvis mij na al die jaren weer regelmatig bij de lurven pakt en meeneemt op een fraaie reis door zijn wereld en ook een beetje door die van mijzelf.

avatar van Kaaasgaaf
3,0
In mijn wekelijkse radio-rubriek 'De Keuze van Kas' op AmsterdamFM heb ik gisteren dit album besproken, beluister het hier.

4,5
Geweldige cd!

avatar van Slowgaze
4,5
Tot Ziens, Justine Keller was zo’n album van een oude held waarvan ik bijna vergat om er naar te gaan luisteren. Wat gaat dat snel; op mijn zestiende, zeventiende als een gek naar Spinvis en Tom Waits geluisterd; van die laatste heb ik Bad Like Me nog steeds niet geluisterd. Gelukkig maar dat Justine Keller toch nog bij me op bezoek kwam, eigenlijk nadat we elkaar leerden kennen in een Zwols studentenkamertje. Mocht je allergisch zijn voor allerlei sentimentele anekdotes die weinig met Spinvis, maar meer met de recensent in kwestie te maken hebben, dan kun je met een gerust hard heel wat van deze bespreking overslaan.

Het begon met mijn toenmalige vriendin die me zeker drie keer heeft verteld dat ‘Oostende’ haar zo deed denken aan ons uitstapje naar Den Haag, waar we na een bezoek aan het Gemeentemuseum wodka gingen drinken op het strand. Afijn, een paar weken later luisterden we dus samen naar de nieuwe Spinvis. Als ik het me goed herinner waren het liedjes als ‘Heel Goed Nieuws’ en ‘Club Insomnia’ die me destijds enorm verrasten, op tekstueel vlak vooral. Conclusie: deze moest ik nog snel op station Zwolle kopen voor ik weer naar huis zou gaan, de laatste week van december was al begonnen en dit was eindlijstmateriaal. Afijn, die cd was er dus niet. Daarna is het er gewoon ook niet meer van gekomen.

Nu de cd uiteindelijk toch in bezit is en mijn langeafstandsrelatie al een paar maanden geleden implodeerde, werd het een mooi excuus voor een melancholisch vooruitzicht op de zomer en de daar geregeld mee gepaard gaande alcoholconsumptie. Er is al heel wat geschreven over alcohol op deze plaat en telkens wordt er één specifiek zinnetje aangehaald. Die ga ik nu niet aanhalen, maar ik krijg er verdomd zin in tequila van. ‘Koning Alcohol’ is zelfs nog een liefdesgeschiedenis in iets meer dan vier minuten, een liefdesgeschiedenis tussen een ‘ik’ en de drank. Hij was overal bij, maar ze blijven ook graag thuis in de keuken zitten.

Ondertussen klinkt Spinvis tegenwoordig bedaard, al zijn ‘Club Insomnia’ en vooral ‘Heel Goed Nieuws’ nog behoorlijk uitbundig. In ‘De Grote Zon’ zit Spinvis zelfs dichter tegen Leonard Cohen aan dan ooit. Ook op tekstueel vlak is alles wat minder onstuimig, maar concreter en verhalender. Er zitten nog wel briljante tekstvondsten in (‘Ik scheer me in bad zoals een cowboy doet/met een spiegel in mijn hand en een fles op de rand’), maar het blijft eenvoudigweg overzichtelijk, al is het nog steeds niet altijd duidelijk wat er nu eigenlijk gebeurt.

Ronnie keert terug, maar heeft ingezien dat de maan niet van zilver is. Het hele album is doortrokken van dit soort melancholie, dit soort berusting na een toch vrij pijnlijke ontdekking van hoe het leven in elkaar steekt. Mocht je dat nog niet helemaal begrijpen: ‘Kom Terug’ is een handzame handleiding voor het leven. Het titelnummer is ook een soort lijstjesliedje, maar dan vol wensen. Vooral als het refrein aanzwelt ben ik gewoon verliefd op Justine, al heb ik nu nog steeds geen enkel idee van wie ze is. Maar dat is het mooie van verliefd zijn op iemand die je niet kent: op haar kun je van alles projecteren.

Tot Ziens, Justine Keller is geloof ik een ode aan de waanzin van de liefde of andersom, of er is vast iets met melancholie. Ja, er is zeker iets met melancholie: de vriendelijke Spinvis-gekte werd steeds meer en meer ingeruild voor een traditionelere aanpak, die misschien niet echt meer deed en doet verbazen, maar ontroeren en gewoonweg mooi zijn des te meer.

avatar van Maartenn
4,5
Maartenn (crew)
Halfje erbij. Dit album blijft me iedere keer weer grijpen. Spinvis in topvorm wat mij betreft.

avatar van otherfool
3,5
Dagen van Gras viel me destijds nogal tegen maar deze derde van Spinvis is weer behoorlijk spot on! Met Oostende als typische Spinvis geniale woordenbrei, De Grote Zon als ultieme wegdromer, Club Insomnia als stampend meesterwerk, een fijn weerzien met Ronne en dan We Vieren het Toch als vrolijke apotheose (want hierna worden de nummers toch wat minder).

avatar van brandos
5,0
Hij heeft diverse tekstfragmenten waarvan ik denk: Hoe weet hij dat van mij? Dat vind ik ongeloofelijk knap, om tegelijk zo persoonlijk en zo algemeen invoelbaar te zijn.
Uit 'Kom Terug':
"Bewaar een steen in je tas
Uit het land waar je sliep
Waar je de wonden opliep
Waar een koninkrijk verging"

Ik was in 1993 – studie net klaar, net uit militaire dienst, bij mijn broer op bezoek die stage liep op de landbouwhogeschool van Iraklion - Kreta. Ik besloot een paar dagen alleen te gaan reizen in zuidwaartse richting. Ik liep daar op een niet zo commerciële archeologische site rond – waar ik nu de naam niet meer van weet, maar er waren overblijfselen van één van de oudste kerken te bewonderen. Rondlopend tussen de olijfbomen zag ik overal brokstukken van eeuwenoude pilaren. Ik overwoog zo’n stuk in mijn tas te stoppen, maar deed dat toch maar niet. Het hoorde daar thuis. Zo’n herinnering komt bij zo’n tekstfragment als een boomerang terug.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Moeilijk om te zeggen of ik dit nou beter of slechter vind dan de eerste twee Spinvissen (de enige die ik nu ken), want hoewel het allemaal uit dezelfde koker komt verschilt het tegelijkertijd ook weer duidelijk van elkaar. De arrangementen zijn voor mijn gevoel wat organischer geworden, de melodieën en de algemene overheersende sfeer van dit album lijken me melancholischer, en hoewel het procédé van de teksten hetzelfde lijkt te zijn gebleven (het doet denken aan verhaaltjes waar sommige gebeurtenissen of passages uit zijn weggeknipt, zodat ik het idee heb dat alles een logische samenhang heeft zonder dat ik die samenhang en die overtuiging verstandelijk kan beredeneren) zijn de invalshoeken toch elke keer weer zó apart en zó treffend dat elk nummer weer verrassend is, ook na vele malen draaien. Bovendien blijft de combinatie van standaardfrasen uit de spreektaal ("dus daar moet het dan maar mee", "god wat een dag het verkeer heel de tijd", "wat krijg je van mij") met intieme details en zeer persoonlijke overdenkingen ("geschiedenis herhaalt zich nooit maar rijmt altijd een keer", "zijn geluk raakt op en zijn geheimen nemen toe", "ik word stil ik word milder en ik ben liever alleen") op nog altijd unieke wijze schrijnend raak, alsof Erik de Jong zegt wat ik alleen maar vaag voel.
        "straks is het oorlog en kijk dat ben jij op een dag met in je armen je kleine soldaat", die regel is het afgelopen jaar een pijnlijk actueel nachtmerriescenario geworden.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:04 uur

geplaatst: vandaag om 15:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.