BoyOnHeavenHill schreef:
Mijn eerste kennismaking met Ayreon, en ik moet oppassen in mijn enthousiasme niet té hoog in te zetten. Vooralsnog hoor ik hier een heleboel dingen in : het doet me denken aan
The war of the worlds, Rick Wakeman, Dream Theater en vette jaren-70-AOR, maar ook zijn er echo's van
Tommy, Pink Floyd, Greg Lake, Brian May en zelfs Tangerine Dream. Maar wat ik voorál hoor zijn een enorm gevarieerd instrumentarium, kleurrijke arrangementen en zeer divers klinkende gitaarpartijen in een bijzonder aanstekelijke mix van 70's-symfo en moderne rock, gebaseerd op een verhaallijn die enerzijds nogal
cheesy is maar anderzijds een perfect vehikel voor alle muzikale stemmingen en de verschillende gastzangers vormt, alles overgoten met een saus van onmetelijk plezier in de eigen inventiviteit. Een heerlijk album, waarbij ik de eerste CD wat beter vind dan de tweede vanwege de aanwezigheid van
Isis and Osiris (voor mij het hoogtepunt van het geheel) en het mooie melancholische begin van
Time beyond time, hoewel die CD ook het enige echt beroerde nummer van het album bevat (van die zeurderige melodie van "re – he-e-e-liopolis, ka-a – a-a-ananti, in the tunnel of light" word ik helemaal naar). Maar dat vlekje doet gelukkig weinig af aan hoe leuk ik dit album vind.