Queen - The Miracle (1989)

En zo zijn we weer terug bij het album.

Queen - The Miracle

Queen had in na de Magic tour (1986) een pauze nodig. Achteraf blijkt dat de mannen het in de jaren 80 niet echt meer goed met elkaar konden vinden na de blamage van Hot Space (1982). 1983 werd vrijaf genomen en The Works (1984) was wel weer een impuls op commercieel vlak maar de plaat werd nooit gezien als een van Queen's hoogtepunten. Na de bijbehorende tour was men op een soort van dood punt. Wat nu? Weer een album en wereldtour? Queen was zoekende.
Live Aid kwam. Queen steelde de show en kreeg weer nieuwe energie en leverde meteen er na een nieuwe single in de vorm van One Vision. A Kind Of Magic kwam in 1986, hetzelfde matige tot redelijke niveau als The Works. De Magic tour was de meest succesvolle tour maar Freddie Mercury kwam erachter dat hij terminaal ziek was en maakte een plan.
Hij wilde eerst nog een paar dromen laten uitkomen en een van die dromen was een plaat maken met Montserrat Cabellé. Dat werd werkelijkheid in 1987 en Queen nam in die periode weer een pauze waar de andere leden aan hun solo carriere konden werken of simpel op vakantie gaan (John Deacon)
In 1988 ging het toch weer kriebelen bij de mannen en ook Freddie wist dat zijn dagen geteld waren. Sinds de opnames van The Miracle takelde hij lichamelijk af, zoals duidelijk te zien is in de videoclips van die periode.

Er werden blijkbaar meer dan 30 tracks opgenomen en het resultaat is The Miracle. De plaat opent met "Party", een ongecompliceerde rocker die door menig verguisd wordt maar ik vind het niet verkeerd, net als het broertje "Khashoggi's Ship" dat bijna naadloos overloopt. Een van de hoogtepunten is het titelnummer dat een naieve next heeft maar uitstekende performance van alle bandleden, Freddie klinkt fantastisch in dit nummer. De verschillende delen in het nummer zijn intelligent samengevoegd. Knap gedaan.
I Want It All is de beste song van het album. Een Queen classic op niveau van We Will Rock You en Tie Your Mother Down, allen geschreven door Brian May. Klasse.
Helaas zakt het album dan als een pudding in elkaar. Breakthrough heeft nog een veelbelovend intro maar is uiteindelijk een synthesizer pop deuntje met een drummachine, onbeduidend. The Invisible Man is van hetzelfde niveau. Het enige hoogtepunt is Brian's gitaar solo. Beide tracks klinken gedateerd.
De plaat verliest zich daarna in middelmatigheid. Rain Must Fall is een vuller, Queen onwaardig. Klinkt als een demo en heeft niets om het lijf. Scandal is pretentieus en faalt door de matige productie en het is gewoon geen goede compositie. My Baby Does Me. Skip. Wat een wanproduct. Het klinkt vreselijk en is gewoon geen goede song.
Was It All Worth It heeft een knaller riff, geweldige productie, het klassieke deel in het midden is zo idioot en het is alleen Queen die zo'n risico durft te nemen. Ik vind het een geweldige song. Zo sluit de plaat dan toch af met een goede song.
Overall gezien, een matige tot redelijke Queenplaat. Queen had ook Too Much Love Will Kill You , Hijack My Heart en Hang On In There kunnen toegevoegen, dan was het album mogelijk gered. Ik begrijp niet dat deze songs het album niet gehaald hebben terwijl ze sterker zijn dan een groot deel wat op de plaat staat. Daarom niet meer dan 3 sterren.

Zijn hier heus 30 nummers voor opgenomen? Wat is er gebeurd met de overige 15? Zijn die naar Innuendo gegaan of Made in Heaven?

Een deel idd naar Made in Heaven (My Life Has Been Safed en Too Much Love Will Kill You), een paar B kanten (Stealin', Chinese Torture, Hijack My Heart en Hang On In There) en de rest is onbekend.
Gezien het feit dat de opnames van Innuendo nog vóór de release van The Miracle begonnen (in maart 1989, terwijl de release van The Miracle pas in juni 1989 was), is het aannemelijk dat er ook songs op Innuendo terecht gekomen zijn. Het is bekend dat een versie van All God's People van Innuendo reeds in augustus 1988 opgenomen is.

Uiteindelijk is Too Much Love Will Kill You op Brian's solo album Back To The Light terecht gekomen, niet ondenkbaar dat er meerdere songs van The Miracle opnames op Back To The Light terecht zijn gekomen.

Er zijn ook een aantal onuitgebrachte nummers als bootleg in omloop zoals A New Life is Born, I Guess We're Falling Out en Dog With A Bone.

Scandal en Breakthrough vind ik allerzins aardige Queenwerkjes - zeker niet hun beste materiaal, maar er staat beroerder werk op.
Party en Khas.ship........ alle rockelementen die de band al eerder gebruikte komen hier wat clichematig samen. De lyrics zijn echt obligaat.

Het schommelt idd behoorlijk in kwalitatieve zin.
Volgens mij toch weer duidelijk een plaat die gemaakt is om een ieder in de band zijn zin te geven.
Desondanks is het beter te pruimen dan Works en Magic.
Wat dat betreft net even wat beter materiaal. Maar het blijft wat armoedig afsteken tegen hun albums uit de hoogtijdagen.

Ik heb mij achteraf altijd afgevraagd waarom er niet wat meer uitgehaald werd- dat geldt overigens ook voor Innuendo, die helaas ook wat zwakker materiaal bevat.
Toch ging het de betere kant op met Queen.

Om te beginnen vind ik de hoes fantastisch. Na The Works en A Kind of Magic maakt Queen weer een wat steviger rock album wat met een in mijn ogen typisch Brian May nummer begint. Het tweede nummer gaat over de bekende wapenhandelaar. Stevige drum maar de melodielijn raakt mij niet echt. The Miracle is afwisselend en heeft de typische ritmewijzigingen waar Queen zo goed in is. Dit nummer had ook op MR. bad Guy kunnen staan. Het nummer sluit af met een dissonant om een heerlijk samenzang verder te gaan. Jammer van de Fade-out. I Want It All kan inderdaad zo geschaard worden bij de overige meezingers van Queen als We Will Rock You en Friends Will Be Friends. Het is een geweldig drammerig nummer! The Invisible Man is toch wel leuk gedaan. Net als tijdens een concert de band wordt voorgesteld en ieder lid even zijn kunstje mag tonen, zo worden in dit nummer de namen van de leden geroepen gevolgd door een solootje. Best origineel gevonden.

Het begin van Breakthru begint heel mooi om na 3 seconden over te gaan in een zeer opzwepend tempo. Dit nummer hoor ik vaak bij radio Veronica voorbij komen. John heeft in prominente rol in dit nummer gekregen. Rain Must Fall klink in eerste instantie niet als een nummer van Queen. Een een week met zeer hoge temperaturen klinkt dit nummer best aardig. Het zal mij niet verbazen als dit een nummer uit beginjaren tachtig is wat op de plank is blijven liggen. De stem van Freddie klinkt ook minder rauw dan op de andere nummers van deze plaat. Scandal is ook weer een lekker opzwepend nummer waarin de roddelpers aan de paal genageld wordt. My Baby Does Me is net als Rain Must Fall een zomers niemendalletje. Was It All Worth It is een waardige afsluiter van een terminaal ziek mens. Het begin is supermooi om door te gaan in pure hardrock wat langzaam melodieus wordt. In dit nummer laat Queen horen muzikale trucjes zij in huis hebben. Aangezien ik Deluxe Edition draai gaat deze hierna door met de Single versie van I Want It All, The Invisible Man (demo) met andere vocalen. Roger neemt een groot deel van de vocalen op zich. Hang On In There is achteraf tragisch wetende dat het leven van Freddie er zo goed als op zat. Hijack My Heart geeft Roger weer eens de mogelijkheid op een nummer te zingen. Wat heeft Roger toch een fijne stem. Stealin is een gezellig blues getint niemendalletje en was de B kant van Breakthru. Als toegift nog de instrumentale versie van Chinese Tortoure en de 12"van The Invisivle Man. Dit album behoort niet tot mijn meest gedraaide Queen albums maar van tijd tot tijd is het toch aangenaam om er naar te luisteren. Jammer dat vaak de Fade knop gehanteerd wordt.

Ten tijde van de release van dit album gingen er al geruchten dat Freddie ernstig ziek was. Ik geloofde er niks van, en bij het zien van I want it all clip al helemaal niet. Freddie was alive and kicking.. (achteraf gezien en terugkijkend natuurlijk helemaal niet, die baard was er niet voor niks) Maar wat een kracht straalt dit album en de band uit. Ik zag het helemaal voor me, Queen had een nieuwe plaat, en aangezien ik in 1986 het concert had gemist, zou ik nu mijn kans kunnen grijpen. Helaas kondigde Freddie al snel aan zichzelf te oud te vinden om nog op tournee te gaan. Dus die droom vervloog nogal snel. Ook dit is natuurlijk een smoes geweest, maar wel een logische.

1.Party (2:24)
De titel kondigt een feestje aan, en voor mij is dat het ook. Lekker uptempo. Een tekst die ik nog niet eerder hoorde in een Queen song. Daarmee doel ik op dat "we got sex" wordt gezongen, en normaal werd daar wat meer omheen gedraaid. Lekkere start!~

2.Khashoggi's Ship (2:48)
Track 1 en 2 lopen mooi in elkaar over. Het feestje is nog niet voorbij meldt Freddie meteen. Weer woord gebruik (Kiss my ass) die ik niet hoorde in een Queen song. Muzikaal ook een erg lekker track. Slow rock, heerlijke gitaar van May. Queen zoals ik ze graag hoor.

3.The Miracle (5:02)
Een moment van mindfulness van Queen. Ze waren er al vroeg mee bezig, maar zo simpel is het. Het leven is mooi, en veel dingen die wij. de mens, als normaal zien zijn in feite bewonderenswaardig. Freddie zet me even met beide pootjes op de aarde met de tekst. Het leven is om van te genieten. Ik vind het een erg mooi nummer (leuke clip ook) maar het einde, waar de versnelling in wordt gezet stoort me. Het is een lelijke versnelling, en het moment naar het einde is gewoon erg lelijk ingemixt. Een teleurstellende afsluiting van een mooi nummer. Het hele nummer door geniet ik wel heel erg van May op gitaar.

4.I Want It All (4:34)
Een top bijdrage van May. Misschien wel een van zijn beste voor de band. Hij ging destijds door een scheiding, en dit was blijkbaar de favoriete zin van zijn (ex) vrouw. Dit nummer kwam als 1e op single uit, en ik was er helemaal lyrisch van. De single begint overigens wel anders dan deze lp versie. Ik prefereer de laatste. Een fantastische song, waar Mercury heerlijk fel zingt! (in de clip is ook goed te zien dat ie zich daar ook lekker uitleeft, want zijn speeksel vliegt lekker in 't rond) Absolute top song van de band!

5.The Invisible Man (3:57)
Toen het album uitkwam was ik helemaal gek van dit nummer. Dat is intussen wel anders. Gecombineerd met de clip zal het destijds meer indruk gemaakt hebben. Nu vind ik het wel een leuke track, maar meer ook niet. Het basloopje van Deacon (of synth??) is erg aanstekelijk. Wel een typische Taylor song. De band introductie (totaal niet nodig natuurlijk) vind ik wel een erg leuke toevoeging. Op de cd staat de remix van dit nummer als extra track. Dat vind ik serieus een draak van de hoogste orde. Van dit album zijn Scandal en Breakthru ook als extended versie verschenen, en zijn vele malen beter.

6.Breakthru (4:08)
Dit schijnt een samenvoeging van 2 nummers te zijn. Het 1e deel A New Life Is Born wat een typische Freddie sound heeft. Erg mooi intro. Ben erg benieuwd hoe het hele nummer zou klinken. De versnelling is Taylor's deel, en dat is goed te horen. Dit is een erg goed poppy nummer, en ook deze clip vond ik erg vermakelijk. Een krachtige en typische Queen song. Wederom erg genietbaar gitaarwerk van May in dit nummer.

7.Rain Must Fall (4:23)
John Deacon's muzikale bijdrage. Na de mindfulness van the Miracle, is het ook belangrijk om te realiseren dat het soms wat tegen kan zitten in het leven. Maar niet getreurd, het komt altijd weer goed. Aangezien Mercury de tekst schreef kan de gedachte me met terugwerkende kracht niet ontgaan dat dit toch gaat over zijn ziekte: You lead a fairy tale existence
But into every life a little rain must fall. Hij lijkt een soort troost te zoeken in het feit dat het allemaal voor de wind is gegaan, en dat zoiets niet altijd zonder vallen zal gaan. Muzikaal ook interessant, want ik hoor toch een soort van Latijns Amerikaanse percussie in dit nummer. Een vrolijke bas loodst me door het nummer heen. Mercury's vocalen zijn om van te smikkelen! Fijn samenspel met May op gitaar, dit nummer bevalt me erg goed.

8.Scandal (4:43)
Een kritische song naar de Britse pers. Geschreven door May, en een reactie naar alle verhalen die in de pers verschenen n.a.v. zijn scheiding en de vermoedelijke ernstige ziekte die Mercury volgens de pers zou hebben. Een zeer persoonlijk nummer dus. Het nummer wordt gedragen door de fantastische zang van Mercury. De opbouw van het nummer vind ik ook altijd erg mooi. Dit nummer is altijd een van mijn Queen favorieten geweest.

9.My Baby Does Me (3:23)
Een nummer van Deacon en Mercury, wat (mede daarom) ook doet denken aan Rain must fall. Het heeft een beetje hetzelfde sfeertje. Het is een liefdes betuiging aan de kat(ten) van Mercury: She's just a pussycat. Iets wat op Queen - Innuendo (1991) nog eens zou gebeuren met Delilah. Dat Freddie een groot liefhebber was van deze beesten was bekend, en blijkbaar was die liefde zo groot, dat hij er wat songs over schreef. Ik vind de sfeer in de song erg mooi. De tekst lijkt tot aan de bekendmaking echt te gaan over een liefdesrelatie tussen mensen. Een beetje humor en spelen met tekst van Mercury niet vreemd. Deacon en May spelen een mooie rol in dit nummer. En de uithalen van Mercury geven me kippenvel.

10.Was It All Worth It (5:46)
Misschien wel het meest indrukwekkende nummer van de plaat. Freddie blikt terug op een mooi bestaan, en trekt de conclusie dat hij het precies weer zo zou doen, als het kon. Dat is een fijne gedachte. Ten tijde van de release was nog niet duidelijk wat en of er iets aan de hand was, maar dit is toch een soort van afscheids song van de man.
Het intro maakt heel erg veel indruk, de song zelf is heerlijk rauw! De tekst is ondanks de lading toch postief. Natuurlijk ben ik de tekst anders gaan beluisteren na Freddie's dood, maar het heeft alleen maar een mooiere lading gekregen. Freddie wist dat ie dood ging, en het was goed zo...

Ik vind dit samen met Innuende Queen's beste werk. Ik geniet van Freddie's vocalen in elk nummer. De rest van de band musiceert ook fantastisch, en er zit natuurlijk een behoorlijke emotionele lading op de plaat. Die 4,5 ster zijn volledig terecht wat mij betreft.

Hoi lennon....

We hebben dezelfde liefde voor deze plaat.
Ik moet ook zeggen dat Party één van de lekkerste feestnummers van de band is.
De combi van geprogrammeerde drums en live-drums zijn ook fenomenaal. Ik wou dat ik zoiets op plaat kon zetten.

Ook weer een plaat die van begin tot eind afdraai.

Wat is overigens je mening over Hang On in There en Chinese Torture?
Ik weet dat je bonustrack niet meeneemt in je score, maar die twee songs horen al vanaf de eerste cd-uitgaves bij de collectie songs.

Geniet: Queen - A New Life Is Born - YouTube

Hang on in there heb ik altijd een erg leuk nummer gevonden. Zeker het einde, wat weer wat aan Khashoggi's Ship doet denken. En ook deze titel is natuurlijk een zeer toepasselijke...
Chinese Torture vind k een mooi stuk muziek, waar het gitaar geluid van May een mooie hoofdrol speelt. Ken de achtergrond niet van het nummer, maar ik hoor 't graag!

De b kant Hijack my heart vind ik overigens ook wel aardig, maar een terechte b-kant.

Wat is jouw mening van de 3 bonustracks?

Ik vind Hang on In There echt super-vet. Omdat ik eigenlijk altijd de cd heb gehad, ken ik de song ook erg goed. Vette riff en sterke zang. Al mis ik wel de dikke productie die de rest van de Miracle-songs wel hebben. Alsof het nog niet helemaal afgemixt is.
Dat het nummer eindigt met een Kashoggi's Ship-achtige jam, maakt wel dat de song écht bij de collectie hoort.

Chinese Torture hoort er eigenlijk ook gewoon een beetje bij. Doet wel erg filmisch aan, alsof het voor een soundtrack bedoeld is. Erg dissonante maar interessant gitaargepiel en vette sweep-picking in het eindstuk. Dikke drumsound ook van Roger.

Die klinkt aan het einde wel een beetje afgekapt. Zou er nog een langere versie bestaan? Misschien ver weggestopt in de archieven?

Dit is de enige (officiele) demo die er bestaat. Er bestaan ook neppe demo's, met drums erover, maar die zijn dus niet echt.
Misschien dat er ooit nog een langere versie boven water komt.

Wel mooi. Het doet me een beetje denken aan You take my breath away.
Ik vind dit ook wel een erg goeie en consistente plaat weer. De beste sinds Races, zonder twijfel. Alleen Invisble Man blijft voor mij een onbetwiste draak...

Ja, er zijn betere b-kantjes, zoals Hijack My Heart en Stealin' en het eerder genoemde Hang on in There.
Maar aan de andere kant, is een onzin-nummer ook weer leuk. Queen wilde altijd lekker koddig zijn, en het geeft ze ook iets jeugdigs.

Destijds de eerste cd van Queen die ik kocht in 1990. Na meer dan een kwart eeuw blijft het een fijne plaat. 'I want it all' rockt ouderwets lekker en ook de andere vier singles zijn dik in orde, waarvan vooral 'Scandal' mij goed kan bekoren. Het beste nummer van het album is echter misschien wel 'Was it all worth it', een bijna epische song. Al met al bracht dit album een beetje de sfeer van de jaren zeventig terug, iets wat de opvolger 'Innuendo' nog net iets meer zou doen. Jammer dat het daarna over was.

Voor mij is 'Was it all worth it' het hoogtepunt van dit album. De riff in dit nummer doet me altijd sterk denken aan Tony Iommi en het gitaargeluid dat hij eind jaren tachtig ten gehoor bracht in Black Sabbath. May en Iommi konden ( en kunnen) het bovendien goed met elkaar vinden. De overige nummers doen me positief terugdenken aan die tijd. Daarom 4 sterren!

Moeten ze eerst nog even Tim Staffell overhalen. Die is inmiddels binnen met zijn Thomas The Train-creatie.

Khashoggi's Ship en Was It All Worth, absoluut mijn favoriete tracks.
Ooit als laatste elpee (voordat de CD zijn intrede maakte) in de winkel gekocht.
Jaren niet meer naar geluisterd, maar ik moet zeggen ... goede plaat!

Inderdaad, best wel een lekkere plaat eigenlijk. Dit is zo'n plaat die ik te weinig draai, maar als ik hem draai ben ik er een aantal dagen of weken verslaaft aan, om hem vervolgens weer voor maanden of soms zelfs jaren in mijn kast te laten staan. Favorieten: Party/Khashoggi's Ship (Ik had hem vroeger alleen op casettebandje en kwam er pas achter dat dit twee nummers waren toen ik een jaar of 15 geleden de CD kocht) en I Want it All.
Morgenweer eens opzetten.

Ik herinner mij dat ik verheugd was toen ie uitkwam.
Ik werkte toen nog bij FRS en kon niet wachten om het te draaien.
Ik vond het rockerige karakter wel weer fijn.
Door de jaren heen blijft er voor mij een heel aardige Queenschijf over,maar zoals al eerder gememoreerd, met wat zwakker materiaal wederom.
Maar artistiek een duidelijke verbetering t.o.z van de voorgaande 80's albums.

Door de updates weer even onder de aandacht gebracht .Ten tijde van de release vond ik het een erg goed album ,maar nu vele jaren later is het toch wat minder . Geen onvoldoende maar teveel zwakke broeders . My Baby Does Me en Rain Must Fall en vooral The Invisible Man zijn niemendalletjes .Als de powerkraan open gaat dan veer ik op en hoor Queen hoe ik ze graag wil horen . De afsluiter is een prima track die alles in perspectief zet .3 sterren voor deze.

Ik keek ook uit naar deze release en I want it all vond ik al erg lekker. Helaas viel de lp mij nogal tegen. Aan latere singles kon je helaas ook niet ontkomen zoals Breakthru en The invisible man. Die klonken mij net als de rest allemaal iets te machinaal en te gelikt. De bijgevoegde clips waren ook erg gekunsteld. De band was gaandeweg de jaren 80 steeds meer de kant opgegaan van kunst naar kitch en misschien waren mijn verwachtingen net als bij hun andere jaren 80 albums weer veel te hoog geweest. Misschien was Queen mijn ding niet meer? Dat moet het denk geweest zijn en een vergelijking met hun jaren 70 materiaal niet eerlijk.

Hey, meer hardrock! Dat is me nooit echt opgevallen, maar May zal hiermee destijds wel in zijn nopjes geweest zijn. Dit album verschilt qua opbouw weinig van de twee voorgangers. De meeste songs zijn goed tot erg goed. Slechts enkele doen me weer weinig. Van de hits vind ik Breakthru nog altijd de beste. Heerlijk zomers sfeertje zit erin. Het koddige Invisible Man en naïeve The Miracle vind ik na al die jaren ook nog wel leuk. Scandal en Was It All Worth It zijn uiteindelijk ook best tof. Ik houd wel van hoe Queen hier meegaat in de jaren tachtig. Absoluut niet het beste werk van de band, maar kwalitatief best in orde. Eerlijk gezegd had ik verwacht hier 3-3,5* voor te geven.

Tussenstand:
1. Sheer Heart Attack
2. A Night At The Opera
3. News Of The World
4. Queen II
5. Queen
6. A Kind Of Magic
7. The Works
8. A Day At The Races
9. Hot Space
10. The Miracle
11. Jazz
12. The Game

Dit is echt verreweg de grootste verrassing die ik in de hele marathon heb ervaren. Aangezien de helft hit is (hitsingles), was het niet vreemd dat ik de helft ook al kende, maar dat Was It All Worth It me zo omver zou blazen had ik niet verwacht. De jaren '80 sound bevalt me sowieso al prima (zie scores voor The Works en A Kind Of Magic), maar dat dit album zo heerlijk naar binnen komt... wow. Ook de 'mindere' nummers vermaken me, helemaal met de kennis dat My Baby Does Me over katten gaat. Erg herkenbaar.

I Want It All is ook een van mijn favoriete Queen-tracks ooit. Wat een weergaloze energie. Headbangwaardig! Ook Breakthru maakt me verdomd blij en positief. Als niet-religieus persoon, maakt The Miracle me bijna spiritueel over het leven. Goed, de openingstrack is niet het beste ooit, maar als geheel kan ik niet anders dan zeggen dat ik The Miracle echt bijzonder hoog heb zitten.

Tussenstand:
1. Queen II
2. A Kind Of Magic
3. A Night At The Opera
4. The Miracle
5. Queen
6. Sheer Heart Attack
7. News Of The World
8. A Day At The Races
9. The Works
10. Jazz
11. The Game
12. Hot Space

Queen rockt weer wat meer en het is een aanzienlijke verbetering t.o.z van het werk er voor.
Voor mij de beste schijf sinds News Of The World.
Echter is Queen voor mij hier al lang niet meer de Queen die ik ooit omarmde.
De compromissen maken het voor mij toch wat onstabiel op een bepaalde manier.
Hele goede songs worden afgewisseld met discutabeler materiaal.
De samengebalde vuist is er soms, maar lang niet meer overal.
Ik vind de jaren 80 Queen gewoon niet meer zo goed als in de 70's.
Maar goed, ik ben dan ook een kind van die tijd.

Snap ik best hoor

Mijn ouders hadden de twee Greatest Hits verzamelaars en vooral deel 2 werd daarvan veel gedraaid. De eerste jaren '70 albums ben ik pas echt goed gaan luisteren toen ik vanuit mijn liefde voor heavy metal merkte hoeveel bands in het power metal genre daaruit hebben geleend (luister voor de grap eens naar een band als Blind Guardian en je zult het meteen horen in de zang), zodoende ben ik daar pas later aan gekomen. Maar de jaren '80 Queen staat bij mij garant voor uitstekende poprocksongs die bij vlagen heel erg stevig zijn en door de power vocals altijd boven andere bands zullen staan! Valt me in dat opzicht mee dat het laagste cijfer so far 3 sterren voor Hot Space is en dat ik zelfs dat album nog wel eens wil aanzetten.

Schitterend! Niet zomaar onderschatten deze plaat. The Invisible Man is wel troep. Jammer zoiets.

Op A Night at the Opera staat het nummer Death on Two Legs waarin de zin But Now You Can Kiss My Ass Goodbye voorkomt...

Toeval bestaat niet, draaide dat nummer vandaag en realiseerde me dit ook.

Dit album kocht ik als 14 jarige op casette en ik werd er door weggeblazen. Dat doet het vandaag evenzeer. Ik vind alle nummers geweldig!

Dus dit album scoort een 7-?
Als ik dat afzet tegen sommige waarderingen van nieuwe albums, dan snap ik daar weinig van.
Queen (maar ook Bowie) is echt zo'n naam die lijdt onder de tunnelvisie van sommige verstokte rock fans.
Dat blijkt no meer uit de begin jaren 80 albums waarin er wat geëxperimenteer werd met funk (of disco volgens sommigen). Ik waardeer het alleen maar dat acts met een dergelijk lange historie zichzelf bleven uitvinden. Nu geldt dat wat minder voor deze Miracle, dus ik kan dit betoog misschien beter kwijt bij een ander album.
Hier ging Queen imo juist weer terug naar de rock. Zelfs de theatrale mini opera (de eerste 2 nummers) is terug. En erg geslaagd vind ik; gelijk een hoogtepunt. Hoewel het niveau overal prima blijft. Dat kun je, ondanks de leuke experimenten, de voorgangers inderdaad wél verwijten.
De grote hits Invisible man (fun) I want i all (de power) en Breakthru (mooi intro, en zelfs zonder die clip zou ik een trein visualiseren).
Scandal en Rain must fall (maar toch wel sympathiek) en Was it all worth it zijn de iets zwakkere nummers.
My baby does me was direct vanaf release al mijn grote favoriet.