Dream Theater - Octavarium (2005)

Krijg nou wat... Ik had nog niet voor deze plaat gestemd, vreemd. Nou ja, een 3,5 voor deze dan maar. Een plaat die me bij 1e beluistering echt geweldig leek. Maar die naar meerdere beurten een verminderingen moest krijgen. Zoals al eerder aangehaald staat ie iets té vol met clichés om goed te zijn... Overigens begin ik dat eindeloze vervolg-nummer van Portnoy wel een beetje beu te worden. Verder valt Never Enough me nog op, niet omdat ie zo goed is, maar omdat ik dacht dat ik ineens een plaat van Muse opgezet had. Een gevoel dat me weer besloop bij het titelnummer maar dan met betrekking tot Floyd's Shine On You Crazy Diamond... Dat had iets origineler gekund heren!

Echt ongelovelijk dat zoveel mensen deze plaat minder vinden dan andere DT-platen Voor zover ik weet zit er meer variatie in dan Train of Thought en meer emotie dan in Six Degrees of Inner Turbulence. En het laatste wat ik snap is dat zogenaamde 'gejat'. Goed, I Walk Beside You is een U2-kloon en het enige minpuntje, maar Never Enough gelijk aan Muse Nou het zal wel aan mij liggen

Dikke 5* van mij, en in mijn ogen een comeback van de heren van DT

Het titelnummer is een muzikale (en tekstuele) ode aan enkele bands uit de jaren zeventig. Het is dan ook niet meer dan logisch dat dit nummer herinneringen oproept aan die bands. Of je dit jatwerk wilt noemen is echter een tweede.

Tja, maar je kan toch ook op een veel originelere manier herinneringen aan bands proberen op te roepen. Ik ben er zeker van dat jij genoeg bands kent die je vaak aan bands uit de jaren 70 herinneren zonder te kopiëren zoals Dream Theater hier heeft gedaan

Maar beste Waldo herinneringen oproepen is mijns inziens toch wel wat anders dan een 'ode' ten gehore brengen.

nu gebruikte ik net de zinsfrase herinneringen oproepen omdat jij ze ook gebruikte, maar kom... Je hebt daar wel gelijk in, een ode brengen is idd iets anders. Persoonlijk heb ik het niet zo voor deze manier van odes brengen aan bands eigenlijk (nu ja, liever dat dan bijvoorbeeld een cover samen met Queensrÿche gaan spelen). Maar in deze heb je natuurlijk wel gelijk, niettegenstaande dat het me toch iets té cliché klinkt & dat waren die bands natuurlijk niet.

Toch hoor ik veel liever een dergelijke ode dan een cover, maar dat terzijde.

feitelijk zei ik net hetzelfde hoor...

@ Kasperbert:

Variatie is (hoewel niet zaligmakend) een groot goed, maar hier vind ik gewoon een aantal individuele nummers niet goed. Dan kan het nog zo gevarieerd zijn, maar dan heb ik toch liever het wat minder gevarieerde Train of thought waarop ik ze wel Alle Zeven Goed vind (en waar door de plaat heen ook nog wat naar een climax toegewerkt wordt).

Six degrees is natuurlijk nogal een onevenwichtig (maar wel gevarieerd! ) gebeuren, maar daarvan reiken wat mij betreft de hoogtepunten wel hoger dan die van deze plaat.

Die directe referentie aan Muse heb ik ook niet zo voor de geest, maar dat zal er ook wel iets mee te maken hebben dat ik, ondanks toch vrij herhaald beluisteren, überhaupt niet zo veel nummers van deze plaat echt voor de geest heb. Root of all evil (meteen het beste nummer), The answer lies within (toch een fraaie ballad), I walk beside you (mwah) en Octavarium (mwah) heb ik wel voor de geest, van de rest zou ik amper iets voor de vuist weg kunnen neuriën.

Zoals al vaker gezegd: mijn favoriete DT-platen zijn nog immer Images and words en Awake: platen uit een tijd waarin DT nog innovatief was in plaats van de door henzelf gecreëerde clichés invulde (een manco waar bijvoorbeeld ook Iron Maiden na verloop van enige tijd nogal last van had).

Al met al vind ik 3* niks te zuinig.

na metropolis: scenes of a memory een paar keer geluisterd te hebben ben ik deze plaat gaan luisteren en hij maakt op mij, voornamelijk de eerste paar keren veel meer indruk dan voorgenoemde.. jammer is wel dat dit album na een tijdje (ik schat ongeveer halverwege) een beetje inzakt waardoor ik de aandacht een beetje verloor,, terwijl de opening en de eerste paar nummers echt goed zijn, pakkend, stevig en erg knap.

voorlopig een 4 , kan stijgen en dalen

nu ga ik die andere maar weer luisteren

dit is wel het meest toegankelijke DT album denk ik.
na de helft word ie voor mij juist mooier met het titel nummer als absoluut hoogtepunt, sowieso het beste DT nr.

Ik begin Dream Theather (DT kennelijk voor de kenners) net een beetje te kennen. En ik ben al onder de indruk van Octavarium ... belooft dus veel goeds!

zie ook http://www.progwereld.org/cd-recensies/dreamtheater7.htm

Nee ik vind dit niks. Het komt om de een of andere reden te makkelijk over op me. De muziek is wel in orde maar qua tekst (inhoudelijk) geeft deze plaat mij het gevoel niet zoveel voor te stellen. Maar nu ik er zo over nadenk is dat meestal wel het geval bij DT. In ieder geval, bij deze plaat stoort het me behoorlijk en daardoor kom ik niet hoger dan slechts 2,5*.

zwak album,enkel panic attack kan me bekoren.
These walls valt nog mee maar de rest is me toch wel iets te slaapverwekkend.

Leuke muziek, jammer dat die zanger zonodig ieder denkbaar tekstueel cliché moet gebruiken. Op een gegeven moment wordt het wel ongelooflijk voorspelbaar, hoe 'moeilijk' en diep je de muziek ook wilt maken.

Voor de ECHTE fans

Dit album is briljant, hoe je het ook wilt bekijken
Dit was na Home te hebben geluisterd mijn eerste DT album en ik vond het idd cliché teksten en de muziek niet zo bijzonder. Nu ik alle albums heb moet ik zeggen dat dit album briljant is, vooral tekstueel!!!!!!!!!!
Alleen de echte fan zal inzien dat elk nummer terugslaat op eerdere werken, elke tekst en elk nummer iets verbergt en dat Octavarium het hoogtepunt is. Hou je van progressive dan blaast Octavarium je weg. Somnmige stukken zijn compleet met songtitels-only geschreven.
Ook het thema 5:8 is briljant. Als echte fan wist je dat natuurlijk al, maar dit is even voor die andere wijsneuzen hier.

Voordat je dit album beoordeelt moet iedereen gewoon dit hebben gelezen:

http://images.google.nl/imgres?imgurl=http://dt.spatang.com/albumpics/octavarium_inlay.jpg&imgrefurl=http://dt.spatang.com/octavarium.php&h=796&w=1017&sz=160&hl=nl&start=5&tbnid=t4XFm-bKL5W4QM:&tbnh=117&tbnw=150&prev=/images%3Fq%3Doctavarium%26svnum%3D10%26hl%3Dnl%26lr%3D%26sa%3DG

Ik probeer de schade naar dit briljante album tenminste nog een beetje te herstellen.

echt briljant ja... zou niemand ooit zijn opgekomen, wat een originele band toch dat DT!

Grappig...

Ik ben het met je eens kaspertje, dat "Octavarium" best wel een goed album is. Het titelnummer vind ik zelfs geweldig. Een nadeel van het album vind ik echter, dat je alles na een paar luisterbeurten wel gehoord hebt. Je ontdekt (althans ik) na 3/4 luisterbeurten eigenlijk geen nieuwe dingen meer. De teksten heb ik me eerlijk gezegd nooit zo in verdiept.

Ik ken slechts 3 albums van Dream Theater ("Octavarium", "Six Degrees Of Inner Turbulence" en "Train Of Thought"), en CD 2 van "SDOIT" is mijn favoriet.

Mijn DT-top 4 (de albums die over het algemeen als de beste worden gezien, heb ik nog niet):

1. Six Degrees Of Inner Turbulence CD 2
2. Octavarium
3. Six Degrees Of Inner Turbulence CD 1
4. Train Of Thought

Voor deze 4****.

Ik rolde hier zonet ook even over grond van het lachen...

ok, ik zeg niet dat dit het beste album ooit gemaakt is ofo, maar bijv dat 5:8 wat in het tekstboekje overal terugkomt enzo en ook in de nummers is echt heel knap, iets wat ik andere bands niet zo snel zie doen. Qua muziek is het album Christ O van Vanden Plas bijv. beter. En ik ben het er ook mee eens dat dit na een tijdje gaat vervelen.
Awake blijft voor mij het beste DT album door de rauwe sfeer.

Het irriteerd mij alleen wel eens dat heel veel mensen zo'n album beoordelen zonder dat ze de achtergrond ervan weten, zoals ook vaak met ToT.

Wat overigens mijn 2e favo album van hun is

misschien was ik hierboven inderdaad wat over enthousiast maar om dan gelijk iemand in de zeik te nemen vind ik zwaar laag, stelletje ..................

net toen ik dacht dit album doorgrond te hebben...

Ik meende bijvoorbeeld ook die piano-rif van bohemian rhapsody te herkennen in octovarium, dacht dat het puur toeval was en aan mij lag, maar blijkbaar is er over nagedacht en stikt het album vol met zulke verborgen linken.
En ze komen gelukkig niet storend over, de meeste van de verborgen linken gaan zo aan je voorbij blijkbaar, zelfs al ken je het album vanbuiten. Maar eenmaal je erop gewezen word, herken je ze, en bewonder je ze.
Ze voegen echt iets toe aan de muziek en het concept.

Hiermee wordt mijn bewondering voor dit album weer eens bevestigd. Ofwel vind je er niets aan, ofwel vind je het een muzikale avontuur waar maar geen einde aan komt.

Ik zit dan duidelijk in de eerste groep...

ik begrijp mensen zoals jij echt niet!! Who cares welke teksten er gezongen worden. mensen zoals jij horen eerder thuis op www.gedichtenmeter.nl en niet om musicmeter. Het draait hier om de MUZIEK en nie om die stomme teksten.

ik begrijp mensen zoals jij echt niet!!

bro, proficiat met het schrijven van het domste bericht dat ik op deze site al gelezen heb.

Misschien dat voor jou in jouw muziekstijl teksten minder belangrijk zijn maar het is erg kortizichtig om dit te veralgemenen (en de manier waarop!)

Sommige muziek draait bijna alleen om de teksten...

en de teksten op dit album,
er staan veel prachtige teksten op, maar ik moet ook toegeven dat er soms wel een paar keer melige cliché's terugkomen.
Gelukkig weegt dit niet op tegen de rest.