@ Kasperbert:
Variatie is (hoewel niet zaligmakend) een groot goed, maar hier vind ik gewoon een aantal individuele nummers niet goed. Dan kan het nog zo gevarieerd zijn, maar dan heb ik toch liever het wat minder gevarieerde Train of thought waarop ik ze wel Alle Zeven Goed vind (en waar door de plaat heen ook nog wat naar een climax toegewerkt wordt).
Six degrees is natuurlijk nogal een onevenwichtig (maar wel gevarieerd!

) gebeuren, maar daarvan reiken wat mij betreft de hoogtepunten wel hoger dan die van deze plaat.
Die directe referentie aan Muse heb ik ook niet zo voor de geest, maar dat zal er ook wel iets mee te maken hebben dat ik, ondanks toch vrij herhaald beluisteren, überhaupt niet zo veel nummers van deze plaat echt voor de geest heb. Root of all evil (meteen het beste nummer), The answer lies within (toch een fraaie ballad), I walk beside you (mwah) en Octavarium (mwah) heb ik wel voor de geest, van de rest zou ik amper iets voor de vuist weg kunnen neuriën.
Zoals al vaker gezegd: mijn favoriete DT-platen zijn nog immer Images and words en Awake: platen uit een tijd waarin DT nog innovatief was in plaats van de door henzelf gecreëerde clichés invulde (een manco waar bijvoorbeeld ook Iron Maiden na verloop van enige tijd nogal last van had).
Al met al vind ik 3* niks te zuinig.