My Bloody Valentine - Loveless (1991)
mijn stem
734 stemmen
0
sxesven
geplaatst: 2 augustus 2013, 23:29 uur
IllumSphere schreef:
Sowieso vind ik het vreemd dat er mensen zijn die noise zien als een (sub)genre.
Sowieso vind ik het vreemd dat er mensen zijn die noise zien als een (sub)genre.
Draait toch al een tijdje langer mee dan rock, bijvoorbeeld. Je kunt het verder zowel interpreteren als op zichzelf staand genre als stijl van een bovenliggend genre. Kent verder weer legio eigen subgenres en stijlen (die overigens lang niet allemaal een zelfde oorsprong hebben) zoals power electronics, harsh noise en HNW. Afdoen als een niksterm is in ieder geval klinklare onzin.
Jammer, want verder ben ik het behoorlijk eens met je betoog. Wmb is Psychocandy echt een/de protoshoegazeplaat, die de basis heeft gelegd voor de hele stijl. Overigens is de kwalificatie 'noise' (als genre of stijl) niet van toepassing op J&MC, hoewel het verder best 'noisy' (als bijvoeglijk naamwoord) kan zijn. Noise is toch echt iets anders, en de term wordt nogal eens verkeerd gebruikt. Ik denk dat je een duidelijk onderscheid moet kunnen maken tussen noise als genre/stijl en noise als stijlmiddel; een belangrijk onderscheid dat niet consequent gemaakt wordt.
0
geplaatst: 3 augustus 2013, 08:39 uur
Ze weten allemaal een aardig potje herrie te creëren in elk geval.
0
geplaatst: 3 augustus 2013, 10:29 uur
Ik kan meegaan in het meeste wat hier gezegd wordt. Mijn punt was niet zozeer wat de kaders van bepaalde (sub)genres zijn, maar meer hoe bands (dus niet genres) elkaar beinvloeden. Vaak als bands opvallend veel als inspiratie worden genoemd krijgen ze van journalisten een etiketje kado. Beatles is 'pop' (of 'beatmuziek'), Gram Parsons countryrock,, Nirvana Grunge, Velvet Underground garagerock, Kraftwerk elektronische muziek, en Jesus & Mary Chain noise of shoegaze of noisy shoegaze.
0
geplaatst: 3 augustus 2013, 14:36 uur
Ik had mn bril niet op en toen las ik 'Gravenoise' en dacht
Das een leuke term, als ie nog niet bestaat. Doet me denken aan The Swans, als iemand dat kent. Als je twijfelt over zelfdoding maar je durft de stap niet te zetten, kan hun muziek je, ja hoe zeg ik het, het benodigde zetje geven, vermoed ik.
0
geplaatst: 3 augustus 2013, 22:40 uur
Geluiden live vanuit de grafkist: Gravenoise, voor al uw feesten en partijen.
1
geplaatst: 24 augustus 2013, 11:04 uur
Vindt niemand het jammer dat de nummers niet vlotjes in elkaar overvloeien maar zo abrupt afgekapt worden?
0
geplaatst: 24 augustus 2013, 11:57 uur
Nee totaal niet jammer. De manier waarop nummers eindigen zijn juist vrij subtiel, met hier en daar instrumental coda's, interlude's, outro's, en dan knalt er inderdaad vaak weer een muur van gitaren in. Dat houdt het spannend, fris, en zorgt ervoor dat het niet verzand in een dromerige soep. Er is ook een logische opeenvolging van nummers. En zulke krachtige liedjes als Sometimes en When You Sleep moet je helemaal niet laten overgaan in andere stukken, dan gaat t alleen maar kapot.
Interessante quote van Wiki: The album was edited on an aged machine that had previously been used to cut together dialog for movies in the 1970s. Its computer threw the entire album out of phase. Shields was able to put it back together from memory, yet when it came to mastering the album, to Creation's dismay, he needed 13 days, rather than the usual one day.
Interessante quote van Wiki: The album was edited on an aged machine that had previously been used to cut together dialog for movies in the 1970s. Its computer threw the entire album out of phase. Shields was able to put it back together from memory, yet when it came to mastering the album, to Creation's dismay, he needed 13 days, rather than the usual one day.
0
BAy4R
geplaatst: 28 november 2013, 22:16 uur
Beste album ooit gemaakt.
Dit is fout. Zoals het bericht van sander. boven mij al aanduidt zijn de interludes en outro's zo gemaakt dat de nummers niet vervelen, voldoende afwisseling en rust bieden (aangezien er maar 11 vrij luide nummers zijn) om de luisteraar geïnteresseerd te houden. Met succes. Tijdens je zoveelste luisterbeurt krijg je ietwat een adrenaline gevoel, omdat er na elk rustige moment een enorme nummer op je zit te wachten (bijv. van When You Sleep naar I Only Said). Een ware belevenis. Dit is qua productie en structuur misschien wel het meest ambitieuze album ooit wat het ontzettend spannend maakt voor én tijdens het luisteren. Het album doet erg haar best om de luisteraar te verrassen en juist wanneer je denkt dat je je begint te vervelen hoor of voel je weer iets nieuws in Loveless waarbij alles opnieuw compleet overtroffen wordt.
Letterlijk perfectie in een boeiende muzikale vorm.
Kan iemand trouwens de originele cover uploaden? En de totale duratie van 48:31 naar 48:38 aanpassen? Deze zijn namelijk fout en irriteren mij behoorlijk tot het punt dat ik gewoon geen zin meer heb om op de site te komen. Bij voorbaat dank.
Vinck schreef:
Vindt niemand het jammer dat de nummers niet vlotjes in elkaar overvloeien maar zo abrupt afgekapt worden?
Vindt niemand het jammer dat de nummers niet vlotjes in elkaar overvloeien maar zo abrupt afgekapt worden?
Dit is fout. Zoals het bericht van sander. boven mij al aanduidt zijn de interludes en outro's zo gemaakt dat de nummers niet vervelen, voldoende afwisseling en rust bieden (aangezien er maar 11 vrij luide nummers zijn) om de luisteraar geïnteresseerd te houden. Met succes. Tijdens je zoveelste luisterbeurt krijg je ietwat een adrenaline gevoel, omdat er na elk rustige moment een enorme nummer op je zit te wachten (bijv. van When You Sleep naar I Only Said). Een ware belevenis. Dit is qua productie en structuur misschien wel het meest ambitieuze album ooit wat het ontzettend spannend maakt voor én tijdens het luisteren. Het album doet erg haar best om de luisteraar te verrassen en juist wanneer je denkt dat je je begint te vervelen hoor of voel je weer iets nieuws in Loveless waarbij alles opnieuw compleet overtroffen wordt.
Letterlijk perfectie in een boeiende muzikale vorm.
Kan iemand trouwens de originele cover uploaden? En de totale duratie van 48:31 naar 48:38 aanpassen? Deze zijn namelijk fout en irriteren mij behoorlijk tot het punt dat ik gewoon geen zin meer heb om op de site te komen. Bij voorbaat dank.
0
BAy4R
geplaatst: 29 november 2013, 20:00 uur
Gedaan. Ik had geen idee dat ik het ook zelf kon doen anders had ik het wel eerder gedaan, dus bedankt.
0
geplaatst: 4 november 2014, 09:22 uur
Vandaag wordt deze geweldige plaat alweer 23 jaar. Dat wordt gevierd met een draaibeurt of 3.
0
geplaatst: 4 november 2014, 22:29 uur
rzasa schreef:
Vandaag wordt deze geweldige plaat alweer 23 jaar. Dat wordt gevierd met een draaibeurt of 3.
Vandaag wordt deze geweldige plaat alweer 23 jaar. Dat wordt gevierd met een draaibeurt of 3.
Goed idee
0
geplaatst: 22 oktober 2016, 12:16 uur
Ik heb wel meer goede albums gemist in mijn leven; Mede dankzij MM haal ik het een en ander in. Zo ook "loveless" en nieuwsgierig na al die goede reviews en score enkele maanden gekocht en teleurgesteld na eerste beluistering effe niet meer gedraaid.... Vorige week poging 2 en 3 en vanochtend wederom.... Sommige nummers - vooral de laatste - beginnen te beklijven. Maar veel hoger dan een 3.5 zal 't niet worden.
3
geplaatst: 2 november 2016, 22:30 uur
Hypnotiserende gelukzaligheid is een van de beste muzikale gevoelens die er is. In eerste instantie klinkt het als een bijeenraapt album lawaai, maar na een tijdje ontdek je dat er zich onder elke wall of sound een zoet popliedje bevindt. Er is geen enkel album die ik heb gehoord die dit niveau heeft weten te bereiken. Men zegt vaak dat Souvlaki van Slowdive in de buurt komt, maar daar ben ik het volledig mee oneens. Ook hun eigen overige albums: waar ik Isn't Anything op veel tracks nog te post punk vindt (op een paar tracks na) en waar hun nieuwste album m b v me soms nog net niet helemaal weet te pakken heeft deze het juist helemaal wel. Ik heb een hoop albums in mijn leven gehoord, maar deze is toch echt een nummer 1 met stip.
0
geplaatst: 2 december 2016, 14:47 uur
Inmiddels moet ik mijn mening een beetje bijstellen, omdat ik er toch ben achter gekomen dat Nowhere van Ride toch ook wel echt heel erg goed is.
0
geplaatst: 30 december 2016, 11:31 uur
Absolute klassieker.
Een plaat met een welhaast hypnotiserende werking die me meestal met open mond apatisch voor me uit doet kijken. De song structuren zijn vrij simpel en teksten doen er nagenoeg niet toe (zijn toch niet te verstaan) dus het is volledig de sound die zo'n impact heeft. En dat is heel bijzonder.
Een plaat met een welhaast hypnotiserende werking die me meestal met open mond apatisch voor me uit doet kijken. De song structuren zijn vrij simpel en teksten doen er nagenoeg niet toe (zijn toch niet te verstaan) dus het is volledig de sound die zo'n impact heeft. En dat is heel bijzonder.
0
geplaatst: 1 februari 2017, 12:11 uur
Ken uw klassiekers, deze plaat is als het ontspringende oog van de druivemplant die na de winter zijn groeikracht toont. Deze plaat heeft zoveel vertakkingen en bands gecreëerd in de al vele malen genoemde genres.
Of je het nu goed vind of niet. It's history, lessons need to be learned.
Of je het nu goed vind of niet. It's history, lessons need to be learned.
1
geplaatst: 13 april 2017, 07:51 uur
Deze plaat laat me zweven in roze wolken, ik bevind me in een prachtige droomwereld van buitenaardse schoonheid. Het is als balsem voor de ziel, zeer vertroostend.
Het voelt speels en onschuldig aan, maar gaat toch ook diep.
Hypnotiserend.
Het muzikale equivalent van vlinders in de buik hebben. Pure extase.
Alsof een alwijs orakel jou de antwoorden heeft gegeven van de vragen van het leven en je voortaan zonder zorgen in het paradijs leeft.
En hoewel verfijnd, geeft dit een primitief oergevoel van liefde weer.
Het heeft een drukke vibe, alle muzikanten zijn nadrukkelijk aanwezig.
Verfrissend en warm.
Ik laat me onderdompelen in bloedmooie melodieën. 5*
Het voelt speels en onschuldig aan, maar gaat toch ook diep.
Hypnotiserend.
Het muzikale equivalent van vlinders in de buik hebben. Pure extase.
Alsof een alwijs orakel jou de antwoorden heeft gegeven van de vragen van het leven en je voortaan zonder zorgen in het paradijs leeft.
En hoewel verfijnd, geeft dit een primitief oergevoel van liefde weer.
Het heeft een drukke vibe, alle muzikanten zijn nadrukkelijk aanwezig.
Verfrissend en warm.
Ik laat me onderdompelen in bloedmooie melodieën. 5*
1
geplaatst: 28 april 2017, 16:53 uur
Alsof klanken opgesloten zitten in een kist, en proberen te ontsnappen.
Bilinda Butcher probeert het beest te kalmeren met haar zachte hypnotiserende zang.
Maar bij openbaring blijkt er toch iets liefs schuil te gaan onder het donkere deksel.
De schoonheid zit diep van binnen.
Bilinda Butcher probeert het beest te kalmeren met haar zachte hypnotiserende zang.
Maar bij openbaring blijkt er toch iets liefs schuil te gaan onder het donkere deksel.
De schoonheid zit diep van binnen.
1
geplaatst: 22 juni 2017, 13:47 uur
John Doe schreef:
In dit album krijgen de meeste geluiden een onorthodoxe behandeling en afstellingsmix ten opzichte van elkaar. Er lijkt hiermee te zijn gezocht naar krachtigere emotie. Dat is er in ieder geval mee bereikt voor veel mensen. De producties klinken voor mij nu vrijwel perfect en die gedachte heb ik niet zovaak. De loops bij My Bloody Valentine zijn bijvoorbeeld van grootste klasse. Speciale sferen worden gepakt, vastgehouden en het loopt op zoeen lekkere en natuurlijke wijze. Uiterst mooie afstelling in dit geval.
De 5e luisterbeurt vond ik pas een soort ''juiste manier van luisteren'' hiernaar, de sleutel tot inzicht en plezier. Toen ervaarde ik geen één van de nummers meer als irritant of als een weinig zeggend soepje. Het viel me vanaf toen op hoe mooi het geluid is afgesteld en hoe gaaf overgangen samenhangen (waardoor het zoveel meer effect heeft). Het ervaren van het effect van overgangen kan bij veel van de nummers pas na meerdere luisterbeurten komen. Dit omdat alleen ''op het moment luisteren'' zonder kennis van het geheelbeeld een verkeerde indruk van de nummers geeft. Daarmee ervaar je tenminste niet waar de kracht van de muziek ligt in mijn ogen. Hier werken de nummers meer als pure geheelplaatjes. Het voelen aankomen van de veranderingen van akkoorden/kleur maken dit geheelplaatje. Als je gehele loops en overgangen al uit je hoofd kent kun je op de juiste manier meesurfen en volop beginnen te genieten. Als nummers nu bijvoorbeeld net starten voel ik direct al de specifieke emotie die in dat nummer zit, dan kan ik er meteen wat mee. Dit, terwijl ik bij de eerste paar keer luisteren alleen maar valserige gitaar hoor waar ik niks mee kan. Dit geldt natuurlijk niet alleen voor deze muziek, maar meer luisteren kan bij dit album over het algemeen veel uithalen.
Mijn favoriet is trouwens de afsluiter ''Soon''. Dat slepende geratel aan het begin, weer-ga-loos. Dan de inkoming van een frisse gitaar op twee (voor het nummer) trendsettende basisakkoorden waaronder prachtig mooie basses zitten en een heerlijk uitgebalanceerde beat. De volgende inkomende partij is een geloopte licht euforische viool die de identiteit van het nummer het meest zal bepalen. De klank van de viool is simpelweg geweldig en het intro-geratel wat er achter verborgen zit zorgt voor een organisch gevoel. Vervolgens vindt er een omslag plaats met het inkomen van een distorted gitaar plus vocalen in een heel speciale melodie-aanéénreiging. Erg speciale hoge en lage accenten worden gelegd om vervolgens weer uit te komen in dat prachtige viooltje plus basisakkoorden, met het gevoel ''het leven is mooi''
Dat nummer heeft voor mij echt het gevoel van de kers op de slagroom.
(quote)
Precies. Dit is alleen wel moeilijk over te brengen op de mensen die hier niet zoveel inzien. In dit album krijgen de meeste geluiden een onorthodoxe behandeling en afstellingsmix ten opzichte van elkaar. Er lijkt hiermee te zijn gezocht naar krachtigere emotie. Dat is er in ieder geval mee bereikt voor veel mensen. De producties klinken voor mij nu vrijwel perfect en die gedachte heb ik niet zovaak. De loops bij My Bloody Valentine zijn bijvoorbeeld van grootste klasse. Speciale sferen worden gepakt, vastgehouden en het loopt op zoeen lekkere en natuurlijke wijze. Uiterst mooie afstelling in dit geval.
De 5e luisterbeurt vond ik pas een soort ''juiste manier van luisteren'' hiernaar, de sleutel tot inzicht en plezier. Toen ervaarde ik geen één van de nummers meer als irritant of als een weinig zeggend soepje. Het viel me vanaf toen op hoe mooi het geluid is afgesteld en hoe gaaf overgangen samenhangen (waardoor het zoveel meer effect heeft). Het ervaren van het effect van overgangen kan bij veel van de nummers pas na meerdere luisterbeurten komen. Dit omdat alleen ''op het moment luisteren'' zonder kennis van het geheelbeeld een verkeerde indruk van de nummers geeft. Daarmee ervaar je tenminste niet waar de kracht van de muziek ligt in mijn ogen. Hier werken de nummers meer als pure geheelplaatjes. Het voelen aankomen van de veranderingen van akkoorden/kleur maken dit geheelplaatje. Als je gehele loops en overgangen al uit je hoofd kent kun je op de juiste manier meesurfen en volop beginnen te genieten. Als nummers nu bijvoorbeeld net starten voel ik direct al de specifieke emotie die in dat nummer zit, dan kan ik er meteen wat mee. Dit, terwijl ik bij de eerste paar keer luisteren alleen maar valserige gitaar hoor waar ik niks mee kan. Dit geldt natuurlijk niet alleen voor deze muziek, maar meer luisteren kan bij dit album over het algemeen veel uithalen.
Mijn favoriet is trouwens de afsluiter ''Soon''. Dat slepende geratel aan het begin, weer-ga-loos. Dan de inkoming van een frisse gitaar op twee (voor het nummer) trendsettende basisakkoorden waaronder prachtig mooie basses zitten en een heerlijk uitgebalanceerde beat. De volgende inkomende partij is een geloopte licht euforische viool die de identiteit van het nummer het meest zal bepalen. De klank van de viool is simpelweg geweldig en het intro-geratel wat er achter verborgen zit zorgt voor een organisch gevoel. Vervolgens vindt er een omslag plaats met het inkomen van een distorted gitaar plus vocalen in een heel speciale melodie-aanéénreiging. Erg speciale hoge en lage accenten worden gelegd om vervolgens weer uit te komen in dat prachtige viooltje plus basisakkoorden, met het gevoel ''het leven is mooi''
Dat nummer heeft voor mij echt het gevoel van de kers op de slagroom. Een bericht van meer dan 11 jaar oud en nog steeds precies de spijker op z'n kop!
Precies zo ervaar ik Loveless ook alweer 10 jaar, en wat zo bijzonder blijft is dat de toenemende voorspelbaarheid (je kent het album nu eenmaal) niets afdoet aan hoe hard de klanken binnenkomen. In tegendeel zelfs: alles komt sterker binnen juist door dat inmiddels overweldigend sterke perspectief.
0
geplaatst: 17 augustus 2017, 14:48 uur
Ben deze gaan beluisteren naar aanleiding van het MuMe eindspel, maar dat was toch echt een vergissing. Voor mij klinkt dit als een bak ruis met wat gemompel er tussendoor. Ansich niet zoveel mis mee, ware het niet dat elke spier in mijn lijf de gehele tijdsduur op elke mogelijke manier liet weten dit niet te waarderen.
Hier en daar klinkt het nog wel aardig, maar wat ben ik blij als die afgelopen is. En dat komt toch bijzonder weinig voor bij muziek. Een eerste luisterbeurt bracht al het gevoel dat dit het niet ging worden (heb hem niet eens in een keer kunnen beluisteren). Meerdere luisterbeurten bevestigen dat gevoel alleen maar.
Helaas maar My Bloody Valentine en ik gaan hier totaal niet samen.
Hier en daar klinkt het nog wel aardig, maar wat ben ik blij als die afgelopen is. En dat komt toch bijzonder weinig voor bij muziek. Een eerste luisterbeurt bracht al het gevoel dat dit het niet ging worden (heb hem niet eens in een keer kunnen beluisteren). Meerdere luisterbeurten bevestigen dat gevoel alleen maar.
Helaas maar My Bloody Valentine en ik gaan hier totaal niet samen.
0
geplaatst: 26 december 2017, 13:31 uur
Hoe lang hebben we gewacht op een nieuwe analoge persing op vinyl?
Hij komt eraan!!
my bloody valentine - loveless - my bloody valentine - official website - mybloodyvalentine.org
Hij komt eraan!!
my bloody valentine - loveless - my bloody valentine - official website - mybloodyvalentine.org
1
geplaatst: 30 januari 2018, 00:19 uur
Vandaag op 50 in de rotatielijst...
... en dat zónder te overlijden
... en dat zónder te overlijden
0
geplaatst: 18 februari 2018, 17:12 uur
Man man man, wat is ie mooi, die reissue. Ik ben geen echte geluidspurist maar deze vinyl klinkt serieus beter dan eerdere uitgaven op vinyl of CD.
Hetzelfde geldt overigens voor de gelijktijdig her-uitgebrachte Isn't anything.
Hetzelfde geldt overigens voor de gelijktijdig her-uitgebrachte Isn't anything.
0
geplaatst: 26 februari 2018, 16:16 uur
Vorig jaar wilde ik wel eens verder kijken dan mijn favoriete muziekgenres: gitaarpop en psychedelische muziek uit de jaren 60, de hits en de grote namen uit de jaren 70, de Britpop uit het midden van de jaren 90 en Ierse folkmuziek. "Loveless" van My Bloody Valentine leek mij, gezien de recensies op MusicMeter, een erg interessant album. Vooral omdat de meningen omtrent dit album zo verdeeld zijn. Van "een niet te beluisteren geluidsbrei" en "stofzuigermuziek" tot "muzikaal genot" en "wonderschone liedjes onder de stoflaag" die over het album zou liggen.
Ik heb het album nu enkele malen beluisterd en ik snap dat je dit album als één doorlopend geheel kunt zien: een trip. Toch vind ik dat er wel degelijk kwaliteitsverschil zit tussen de losse liedjes. Het album begint prachtig met "Only Shallow" en daarna volgen een aantal liedjes die ik wat minder vind (liedje 2, 3 en 4). Vanaf "When You Sleep" begint het feest weer. Tot en met "Sometimes" vind ik het album zelfs fantastisch! Sfeervolle gitaarliedjes, waarover een laagje ligt. Daarnaast zakt het niveau weer een beetje. Met "Blown a Wish" heb ik iets minder. Gelukkig eindigt het album weer prima met "What You Want" en het werkelijk fantastische "Soon".
Voor nu geef ik het album een waardering van 4 sterren. Sommige liedjes zijn absoluut 5 sterren waard, maar dat geldt zeker niet voor alle. Het album als geheel document heeft voor mij wel iets bijzonders. Ik zal er in de toekomst zeker vaker naar gaan luisteren!
Ik heb het album nu enkele malen beluisterd en ik snap dat je dit album als één doorlopend geheel kunt zien: een trip. Toch vind ik dat er wel degelijk kwaliteitsverschil zit tussen de losse liedjes. Het album begint prachtig met "Only Shallow" en daarna volgen een aantal liedjes die ik wat minder vind (liedje 2, 3 en 4). Vanaf "When You Sleep" begint het feest weer. Tot en met "Sometimes" vind ik het album zelfs fantastisch! Sfeervolle gitaarliedjes, waarover een laagje ligt. Daarnaast zakt het niveau weer een beetje. Met "Blown a Wish" heb ik iets minder. Gelukkig eindigt het album weer prima met "What You Want" en het werkelijk fantastische "Soon".
Voor nu geef ik het album een waardering van 4 sterren. Sommige liedjes zijn absoluut 5 sterren waard, maar dat geldt zeker niet voor alle. Het album als geheel document heeft voor mij wel iets bijzonders. Ik zal er in de toekomst zeker vaker naar gaan luisteren!
1
geplaatst: 26 juli 2018, 20:31 uur
Afgaande op mijn last.fm-statistieken en het feit dat ik deze plaat voorheen voornamelijk vanaf CD luisterde, moet ik Loveless inmiddels zeker 100 keer in zijn geheel geluisterd hebben. En nog steeds wordt hij elke keer weer beter. Wat een geniale en unieke plaat.
1
geplaatst: 5 december 2018, 21:24 uur
Erg mooi album. Dat dit me in principe moest liggen, wist ik al. Het hypnotische vind ik er zeker en vast in terug. En ik vermoed dat dit aspect nog beter tot zijn recht komt, wanneer je het nog meer beluistert. Only Shallow kende ik al, maar de rest mag er ook zeker en vast zijn. Het valt me trouwens op dat de muziek van eind de jaren '80 en begin jaren '90 me eigenlijk wel ligt.
* denotes required fields.
* denotes required fields.