Het meest vervloekte Queen album denk ik? Het 10e album, toch een soort jubileum plaat zou je denken. De disco had zijn hoogtij al gevierd, en new wave was hot. Maar Queen maakte een disco achtige plaat. Er was al eens geflirt met dit genre, maar een hele plaat met dit genre was er nooit gemaakt. Past ook niet in het straatje van Queen de rockband. Als je bedenkt dat het nog geen 10 jaar is na de 1e Queen plaat. Wat een wereld van verschil! Het getuigt ook wel van lef om zo'n extreme draai te maken, maar dat je kritiek gaat krijgen is een zekerheid. Zelfs nu, 33 jaar later is de plaat nog onderwerp van gesprek. Ik ken de achtergrond van deze plaat niet helemaal, maar kan me indenken dat dit vooral een wens en project van Mercury was. Wellicht had hij er verstandig aan gedaan dit te bewaren voor een solo project.
Freddie Mercury - Mr. Bad Guy (1985) ligt iets in het verlengde, maar bevat eigenlijk meer Queen klinkende nummers, dan dit album.
1.Staying Power (4:10)
Blazers, een funky gitaartje en bas. Disco is the word. de zang van Mercury maakt het nummer boeiend. De climax met de blazers is wel erg funky. Verder een niet echt hoogstaand nummer.
2.Dancer (3:47)
Dit nummer heeft ondanks de (toen) moderne sound, gelukkig toch nog wat oude Queen invloeden. Een fijn gitaar geluid, en de drum (machine?) klinkt ook lekker. Dit nummer vind ik echt wel ok!
3.Back Chat (4:33)
Een toegankelijke Deacon compositie. Weer vind ik het geen slecht nummer. Mooie vocalen van Mercury doen het nummer veel goed. De relaxte sfeer die de synth meegeeft bevalt me ook erg goed. Gewoon een goed nummer.
4.Body Language (4:32)
Dit nummer is echt nietszeggend. Weer is de zang van Mercury die de song redt, maar anders had ik dit nooit van mijn leven beluisterd. Een solo van May is hier echt niet te vinden.
5.Action This Day (3:32)
Bij de 1e tonen is het duidelijk dat het om een Taylor song gaat. Het rockt wat meer, maar Mercury neemt de hoofd vocalen voor zijn rekening. Dit nummer komt samen met Put out the fire het dichtstbij de oudere Queen sound, en dat zegt eigenlijk genoeg over de rest van de plaat. Ik vind dit nummer wel aardig, maar wordt er niet warm van.
6.Put Out the Fire (3:18)
Nog een song die terug doet denken aan de oude sound. May schreef het nummer, en deelt de vocalen met Mercury. Het lijkt erop dat het 1e deel van de tekst over de dood van Lennon gaat. Logisch dat dat impact op de mannen had. Mooi dat ze hun eer betonen op dit album. Ik hoor ook eindelijk weer een heuse gitaar solo! Lekker nummer.
7.Life Is Real (Song for Lennon) (3:31)
Leuk gedaan deze ode aan John Lennon. De muziek klink als Lennon, en de tekst
Lennon is a genius spreekt genoeg waardering uit. Heel erg mooi gezongen, muzikaal echt in orde, beste nummer van de plaat.
8.Calling All Girls (3:52)
Een simpel nummer, gecomponeerd door Roger. Ik heb er weinig mee.
9.Las Palabras de Amor (The Words of Love) (4:29)
Na Teo Torriatte (Let Us Cling Together) van
Queen - A Day at the Races (1976) opnieuw een soort waarderings uiting van May aan zijn fans. Deze keer aan de Zuid Amerikaanse. Het is een weer een aardige song, maar geen klassieker
10.Cool Cat (3:28)
Een laid back zomer nummer. Nile Rodgers had zo het gitaartje kunnen beroeren. Mercury zingt met zijn kop stem. Ik vind het een aangenaam nummer. In de originele opname was ook David Bowie aanwezig, maar die wilde er vanaf omdat hij ontevreden was.
11.Under Pressure (4:03)
Een vreemde eend in de bijt. Muzikaal gezien vind ik m niet passen op dit album. Afgezien van dat is dit nummer nooit een favoriet van me geweest. Bowie en Queen samen is natuurlijk een mooie combinatie, maar voor mij werkt het nummer niet. Ik vind het wat traag. Ik prefereer zelfs de remix op
Queen + - Greatest Hits III (1999). Simpelweg omdat deze meer kracht in zijn donder heeft. De zang van Bowie is overigens erg goed, net als die van Mercury.
Het probleem op dit album is voor mij niet de invloed van disco, of dat Queen van de rock sound af stapt. Ik vind dat gewaagd, en kan dat wel waarderen. Het probleem voor mij persoonlijk is dat teveel nummers onder het gemiddelde Queen doorglippen. De Middelmaat regeert op dit album en dat maakt het een 3 sterren plaat voor me. Het is net als op Freddie's solo plaat: ik vind het goed omdat hij zijn vocalen er op heeft gezet. Zonder zijn bijdrage zou deze plaat echt nergens in de kast staan bij mensen. Ik zet 'm zelden op, niet omdat ie zo enorm slecht is, maar omdat ze veel betere platen hebben gemaakt.