Het Zesde Metaal - Ploegsteert (2012)

Kijk er ook al naar uit! Op een van hun concerten speelde hij een nieuwe song, zonder versterkers slechts begeleid door akoestische gitaar en de zaal was muisstil. Een lading kippenvel was ook mijn deel, ik dacht dat de song ip m'n knieën heette en voor z'n vrouw was geschreven… Tijdens dat schitterende optreden was Roos Rebergen er ook bij en ook Tom Pintens deed mee dus het was iig een verzameling van topmuzikanten… Gewoon eerlijke, oprechte muziek die meer aandacht verdient!

10 november a.s. verschijnt het nieuwe album Nie voe kinders op het kwaliteitslabel Unday Records, waarop onlangs ook het solo-album Strand van frontman Bert Dockx van Dans Dans verscheen.

Best Wannes,

Gij zijt van Wevelgem (niet zo erg ver van Ploegsteert) en ik ben van Ardooie. Van hier tot aan de cultuurkapel de schaduw en weer, tot daar gaat onze band. Je hebt tenslotte dit album in de schaduw opgenomen. Hier in het dorp was het rap gekuist, maar het gevoel dat is gebleven, dit album voelt zich thuis (hier bij mij).
Ik wil een voorschrift voor ziektecongé met u. Een cd en een boekje. je zei: „Het is een win-win situatie”. En weer hou ik mij van de dommen en leg ik uw album op. Het is weer om te blèten, en weeral gaat het er niet van komen, dat ik dit album beschrijf, en weer ga ik het niet goed genoeg vinden. Er is geen plan, alleen genieten wat me overkomt. Niet dat ik niet functioneer. Het is niet te opereren. Laat het gerust, laat het gerust.

Het was voor de Kunst dat je die dag in Wevelgem werd geboren. Lang voor dat je praatte kon je al met de woorden spelen. Je was als kind al fan van Willem Vermandere maar het was Flip Kowlier die u het West-Vlaams aanwees.
En voordat je het wist had je een schrijversblok. De radio’s negeerden uw debuutalbum bijna volledig. Alleen sommige pers zei: ik wist van niets maar God is van ons land en maakt muziek.
Ondertussen waart ge samen met uw Ijslandse vriendin en had je 2 zonen. Die zorgden ervoor dat de pen weer begon te vloeien. Je had ondertussen uw maten laten zitten voor professionals, maar je zei: „Ik Haat U Nie". Je had een biografisch nummer geschreven over een wielrenner uit Ploegsteert en opeens was je wereldnieuws. Ze pakten u dan mee van de laatste show tot andere shows en de camera’s plakten aan uw vel: „Het lijkt wel de nieuwe Willem Vermandere”. Het volk zei: „Kijk hier komt de man, het talent druipt er in dikke vloeistof van”. Ze pakten u mee als Antwerpenaar. Je zei: „Dat ben ik niet. maar ik kom weer, ik ga er staan. Ik ga niet ontgoochelen.”
De woorden kleinkunst klinken hard in iedere taal. Het is kleineren zonder het te weten. Dat ze uit de mond komen van uw maten. Waar had je het verdiend? Het is zo niets ontziend. Je kon er ondanks alles van genieten maar zonder pen en papier. De muziek waar je nog mee samenhing, was het gedaan. Uw maten zeiden: Ga niet weg, we blijven fan. Ga niet weg, we blijven fan.
De schepper had geen compassie je kreeg geen MIA en God zei: „Er zit een reukje aan, er zit zelfs doping in zijn pen”, ik wist dat hij een MIA had verdiend.

Een warm album wordt niet afgestraft. Het volk brult en toont zijn macht. Het prijst en het regent lofbetuigingen. Ook vanwege mij. Met veel woorden en lawaai. De muziek tokkelt binnen, uw woorden vallen binnen. De nummer 1 is nog niet binnen, maar hij is op komst, ik ga het niet tegenhouden, als deze review af is, is het zover. Ik heb het namelijk in de hand. Als je stilstaat ga je achteruit, tijd voor vernieuwing aan de top. Het leven stokt, al doet het zijn best, je glipt niet door de mazen, je bent erkend. Ik weet dat je het niet anders had gewild. Je kunt mij de duivel aandoen, maar de waarheid is ik laat mij doen. Hier bij u, hier bij u is het goed.

Broer, het is niet dat ik niet content ben met u, maar ik maakte het u altijd lastig. Ik pakte uw kamer in. Ik weet het nog altijd beter. ik speelde met uw benen. Ik maakte alles kapot dat je bouwde simpel weg omdat je het opnieuw zou kunnen bouwen maar deze keer beter. Je belette me van ‚k vraag het aan’ te schrijven. De Fixkes waren mij namelijk voor. En met de tijd, zal ik niet te ver van u wonen. Wat je bent een broer voor het leven, echt en wel gelukkig maar.

Broer, het is niet dat ik niet content ben met u, maar ik had altijd last van u, aan mijn been soms. Ik moest mijn kamer delen. Je wist het altijd beter maar ik wist wel beter. Je liep vlot over mijn weg die ik zo moeilijk geplaveid had. Ik hou u in de gaten als we niet samen dwaze dingen doen. Ik stelde hem voor aan mijn maten maar dat doet hij ook. Ik leerde hem de binnenbaantjes kennen. Met de tijd in het verschiet vervaagt het verschil, kruip niet te ver van mij. Want je bent een broer voor het leven, echt en wel gelukkig maar.

Ouders, ze zijn zoveel verouderd. 1 voor 1 maakten we brokken. 1 voor 1 gaan we vertrekken. We zullen er zelf voor kiezen. We zullen er niet vanonder uit kunnen muizen want al wie kwam is niet gebleven. Alles is om af te geven. De grote ziektes van het leven daar zijn we niet van gespaard gebleven. Ge kunt er namelijk niet vanonder muizen.

Ik krijg het niet uitgelegd. Ik zou u mijn beste review ooit willen geven maar mijn hart is hier graag thuis. Ik moet 2 keer durven peinzen voordat ik iets beslis. Je gaf me een fantastisch album maar ik had al een nummer 1. Ik wist: „het is een kwestie van tijd. Onvermijdelijk. gelijk achteraf.” Toon ik aan Portishead berouw? Kan ik hen daarin vertrouwen. Uw ogen vroegen of ik u graag zie. Ik zeg „ja”, maar eigenlijk is het zo simpel niet. Ik krijg het nog altijd niet uitgelegd. Dat het mijn schuld ging zijn wist ik al van de 1ste dag. Zeg dat je het niet wist, dat je zo’n mooi album hebt gemaakt. Ik geloof u wel.

Mijn leven is een quiz, ik ken uw vragen ondertussen al van buiten. De antwoorden laten op zich wachten, het is multiple choice, veel te multiple choice. Uw leven staat op stelten, als je niet tourt met uw groep, dan doe je het alleen of doe je theater. Je bent altijd bezig, kwestie van niet stoppen en als je toch stopt: ga op reis, je hebt het verdiend.
Ik vrees dat je uw beste teksten al hebt verspild. Keek je misschien wat scheel, toen je dit album hebt gemaakt? Naar uw eigen situaties? Het is herkenbaar, ik geloof alles van wat dat je zegt want jij leeft in het echt. Uw vragen zijn echt. Het ligt dus niet aan u. Je bent niet ziek, Je leeft op deze planeet en dit album is de afspiegeling van de vragen over het leven van een gewone mens.

Ik probeer u te vergeten, maar ik weet nog perfect hoe het nummer gaat. Men zocht naar uw woorden, maar de teksten staan in het Algemeen Nederlands. Ik had dit niet zien aankomen. Ik heb uw woorden oneindig veel beluisterd. Ik kan het nog moeilijk geloven. Heb ik iets misdaan? Dat het vuur maar niet kan doven. Ik kan er niet tegen die vragen waarom? Het is vissen naar redenen hoe dat het komt.
In het begin twijfelde ik nog tussen uw andere nummers. Een beetje als kiezen tussen goede maten. Tot mijn spijt heb ik ondervonden, dat dit toch echt wel mijn favoriet is. De tijd is een genezer maar ons trok hij nog meer naar elkaar. Gasten gelijk Wannes Cappelle zijn verrezen, maar ik speel dat niet klaar.
Als het voorkomt dat ik toch nog genees, dat ik een ander nummer heb. Dat ik uw nummers niet meer luister, wat je nooit geschreven hebt. Gaan we dan eens naar een optreden? Zeggen dat we het verstaan? En samen vergeten, ons laten gaan?
Ik zwijg omdat ik dingen niet kan benoemen of uit geluk. De woorden zijn met veel te veel, ik krijg ze niet door mijn keel. Ik zwijg omdat ik dingen niet kan benoemen of omdat ik de muziek voor zich laat spreken. Ik zoek naar redenen om het te verstaan. De piano, de viool, uw woorden, maar oplossingen zijn zo simpel niet.

Ik ga u niet bij naam noemen, omdat dat de mensen stoort. Niet waarom dat jij gegaan bent, maar wel hoe, dat zeggen ze voort. Hoe is het mogelijk? Blijkbaar stond het in de gazet, maar ik weet het via mijn broer. Hoe is het Mogelijk?
Zaten er spoken in uw hersens? Had uw peinzen een platte band? Zat er sleet op de formule? Zat er stof op uw verstand? Werd je gepest of was het een vrouw die je niet krijgen kon? Of was het ander lijfelijk lijden waar dat je nu van zijt verlost? Hoe is het mogelijk?
Hoe is het mogelijk dat ik u niet hielp. Ik heb u nooit echt graag gehad, ge had dat ook wel in de gaten. Maar nu dat je er niet meer zijt, tel ik u toch gelijk bij mijn maten. Graag gezien zijn door de mensen, kreeg je nooit onder de knie. Onderzoek heeft uitgewezen: er zijn teveel gasten gelijk gij.
Had ik u moeten helpen toen je iets vroeg aan mij paar dagen ervoor? Ik had het te druk, ik vraag me nog altijd af wat indien ik u toen had geholpen. Waart ge toen gebleven? Was het dan wat uitgesteld? Was dat de druppel? Ik hoop oprecht dat de volgende keer mij iemand zoiets vraagt dat ik tijd ga maken. Ik weet het niet meer zeker, maar toen ik dit nummer voor het eerst hoorde paar maanden nadat ik het vernam, heb ik toen geweend?

Ik ben benauwd voor het witte blad, ik ben benauwd om iets op te schrijven over dit nummer. Dus ik maak niks af. Ik leef in het klad. Ik heb gebluft, ik heb gelogen, ik liet iedereen in de waan. Ik kan niet anders dan ontgoochelen. Ik heb het mezelf aangedaan. Ik heb nooit mijn recensie afgewerkt van dit prachtige album. Met wat woorden op een wit blaadje en wat noten in mineur. Ben ik nu een vogel voor de kat, een mug op een witte muur? Soms krijg je knikkers voor uw parels van teksten, soms krijg je geld voor mindere teksten. Vraag dat maar aan Wannes Cappelle. Voor jullie gaan vragen aan mij. Hoe, Waarom of wat? Ach, ik vul ook gewoon maar mijn dagen met muziek van Het Zesde Metaal.

Mijn wereld is gestopt met draaien rond jullie, ik ben er nog dronken van en zie nog niet klaar voor ogen. Ik kon het eerst niet geloven, ik deed het voorzichtig en wou nog niet teveel stoefen, Je weet nooit wat ze onthouden. Van nu voort heb ik 3 albums die er bovenuit steken.
Dit gaat zo verder, het wordt moeilijker. Ik volg mijn gevoel, het heeft weinig zin maar ik doe het toch in mijn gedachten. Is dit album nog niet wat te jong?
Ik wist het direct, ik was enthousiast, ik kon niet wachten om het te zeggen tegen jullie maar dit is het grootste werk dat ik ken. jullie vroegen mij: „Ga je het liever zien dan ons”. Ik zei: „Ik weet het niet, maar vanaf nu zijn jullie met drie.”

Dank u Wannes, het is een album die geholpen heeft met de verwerking. en het nog altijd doet. Het is een album die me tot tranen toe kan bedwingen en het nog altijd doet. Na zoveel luisterbeurten. Het is een album waar ik veel levenswijsheid en inspiratie uit haal. Het is een album waar ik mezelf in terug kan vinden. Hoe is het mogelijk dat een album die puur over Wannes leven gaat zo iemands leven kan weerspiegelen maar op een andere manier bekeken? Oe ist meuglijk?

Prachtige recensie, jassn.

Diepe buiging voor jassn!

Zo, die gaat nog eens op deze namiddag, tnx Jassn!

Complimenten jassn voor dit huzarenstukje! Heel fijn om te lezen.

Heb hem ook nog eens opgelegd, gevolgd door de nieuwste en moet zeggen dat deze toch de beste is! Wat een album en complimenten voor jassn zijn recensie!

Ook al ben ik afkomstig uit het dorp waar Briek Schotte is geboren, ik heb totaal geen affiniteit met wielrennen. En toch komt het titelnummer van deze bijzondere plaat keihard aan. Ja, dat was me wat, de dood van Frank Vandenbroecke. Eerst de held van de natie, dan keihard uitgespuugd om vervolgens eenzaam te sterven, ver van huis in een Afrikaanse hotelkamer met enkel een goedkope prostituee aan zijn zijde.

Zijn rise and fall wordt zo mooi gevangen op Ploegsteert dat ik er spontaan een brok in mijn keel van krijg, ook al heb ik niks met het veld waarin hij beroemd is geworden. Als je een eerbetoon schrijft aan iemand, doe het dan zo.

De rest van dit plaatje is ook mooi, maar valt voor het moment nog 'in't niet' bij het titelnummer.

Ik ga helemaal akkoord met je, ArthurDZ. Ook ik heb totaal niks met wielrennen, maar 'Ploegsteert' pakt me 'bie min klootn'.

Kvin daj da schoone gezeid èt!

Niks tegen Ploegsteert, maar Ge Zwiegt en Benauwd zijn echt nog zoveel mooier.

Al zal het niet helpen dat ik wielrennen pas ben gaan volgen na de laatste goede jaren van VDB.

Ier Bie Oes, Verhus en Met Drie wil ik daar ook nog aan toevoegen.

Merci voort compliment Marre!

Ja, er staan nog wel meer krakers op dit album, maar Ploegsteert is voor mij het grootste pareltje. Hij mag nog wel een paar zo'n mooie eerbetonen schrijven van mij.



Helpt waarschijnlijk ook niet dat je van Nederland komt. De thematiek is namelijk ontzettend Vlaams. Die typische manier van reageren op publieke figuren (blind meegaand als het goed gaat, overdreven cynisch als het tegenzit), trots zijn op de held van je parochie, terughoudend reageren op mensen die het dankzij faam en rijkdom beter hebben dan jij, en natuurlijk het wielrennen zelf, het zit allemaal verwerkt in het nummer. Ja, de Vlaamse mentaliteit komt heel subtiel goed naar voren in Ploegsteert.

Eigenlijk komt de hele Vlaamse mentaliteit perfect naar voren gedurende het hele album. Dit blijft een van de betere albums van eigen bodem. Hier worden met ogenschijnlijk simpele woorden grote gevoelens en levensfasen treffend verwoord. Heb zelf ook weinig met het wielrennen maar als je mij met een thema waar ik weinig mee heb zo kunt ontroeren ben je een grote.

docu vdb

misschien eens deze documentaire bekijken. Ik ben trouwens altijd fan gebleven van Frank ook in zijn mindere jaren.

Ploegsteert is nu ook officieel een klassieker. Voor het eerst primus in de 100 op 1 op Radio 1.

Het talent drupt er in dikke druppels af.

Deze week op mooi doorzichtig vinyl gekocht, wat een parel. Stiekem ook fijn om de teksten erbij te hebben, verstond nét niet alles van dit mooie dialect. Pijnlijk mooie poezie, de teksten van Wannes Capelle.

Eindelijk heb ik dit album eens beluisterd en ik heb direct de teksten meegelezen. Wat een poëzie! Wannes Capelle schrijft ontzettend rake teksten, soms met een vleugje humor en altijd erg scherp. Ploegsteert vertelt sowieso al een heftig en filmwaardig verhaal, maar dan nog is het een kunst om het zo mooi uit je pen te krijgen als hij hier doet.

De muziek is nog niet echt op me ingewerkt en heeft zo op het eerste gehoor een ondergeschikte rol. De teksten en het fijne dialect zijn de belangrijkste ingrediënten van dit album, maar in o.a. Ier Bie Oes en Benauwd heb ik toch al een paar zeer fraaie stukken muzikale begeleiding gehoord.

Grofweg de eerste helft van het album maakte duidelijk meer indruk dan de rest, maar voor een eerste luisterbeurt vond ik het toch een indrukwekkend mooie trip.

In het begin vond ik de eerste helft ook de beste, maar met de luisterbeurten groeide de rest mee. Nu overtreft het trio Ge Zwiegt - Oe est meuglijk - Benauwd alles wat ik ken in de Nederlandstalige muziek. Zowel instrumentaal als tekstueel.
Het album ineens in mijn top 10 gezet, waar het thuis hoort!

Nou ja, 'Nederlandstalig'...

Oe Est Meuglijk heeft een indrukwekkend sterke tekst, ja. Bij het eerste couplet vraag ik me nog af waar het over gaat, bij het tweede krijg ik mijn vermoedens, bij de derde is het ineens pijnlijk duidelijk. De laatste zinnen zijn confronterend goed: Het vreemde gevoel dat wanneer iemand zich van het leven beroofd het ineens heel 'dichtbij' voelt, terwijl je die persoon eigenlijk nauwelijks hebt gekend. Een vreemde en ietwat hypocriete reactie eigenlijk, maar zo zit de mens schijnbaar in elkaar.

Live in amsterdam

Zesde Metaal - Ploegsteert @ Paradiso

Zesde Metaal - Ier bie oes @ Paradiso

Ah, dan was jij dus diegene met de compactcamera die vlak voor El Ninjo mij stond. Ik heb ook een paar filmpjes gemaakt die ik nog ga delen. Ze waren geweldig gisteren, beste concert dat ik van ze zag!

Dank voor het delen! Met Record Store Day geven ze een paar instores (o.a. in Bergen op Zoom en Breda) en ik ben van plan ze die dag te gaan bekijken. Hopelijk spelen ze daar ook wat oud werk zoals deze twee toppers, maar dan wel de originele versie van Ploegsteert graag, dus zonder dat keyboard.

Moedig het nog wat aan...

In de matig gevulde Waalse kerk in Leeuwarden vorig jaar speelde een kale bezetting (enkel Wannes en Tom Pintens) ook Ploegsteert en Ge Zwiegt. Was erg, erg mooi.

Ben je er al uit of je naar de Waterput of de Velvet gaat? Als ze zowel Ge Zwiegt, Ploegsteert als Bouwt Ip Mie spelen is mijn RSD al geslaagd.

De Waterput.
Die drie nummers in een setje van een half uur, terwijl ze net een nieuw album uit hebben? Die kans acht ik klein, maar ik zou het wel mooi vinden. Met Ier Bie Oes in plaats van Ge Zwiegt neem ik ook genoegen.

Dit album staat echt bol van de mooie tekstregels. Ik heb Ier Bie Oes weer eens opgezet (als ik moet kiezen zou ik dit als favoriet noemen) en daar blijft vooral de zin "De zon schijnt, maar schijn bedriegt" me intrigeren. Ik vind het echt een prachtige vondst, zowel binnen als buiten de context van het liedje.

Als deze regel van Blof of Volumia was geweest had ie op de snijtafel gelegen.

Dat zou best eens kunnen, al zegt dat denk ik meer over de reputatie van Bløf en Volumia dan over de zin zelf. En het zegt natuurlijk iets over de mensen achter die snijtafel.