Leuk om dit te horen, hoe de band evolueerde vanuit de vijf demo's via de EP
An ideal for living naar een eerste versie van een plaat die later in een verbeterde produktie een klassieker zou worden. Die eerste vijf nummers klinken nog vrij doorsnee-punky, niet beter maar zeker ook niet slechter dan vele tijdgenoten, en met één nummer (
At a later date, zeer catchy refrein) waarvan ik het net als
Flipman jammer vind dat het geen tweede leven op de latere albums heeft gekregen. De EP toont dan voor het eerst een eigen gezicht, en de elf nummers van
Warsaw van nog geen half jaar later zitten dan opeens barstensvol belofte. Des te verrassender dat er slechts twee daarvan op
Unknown pleasures terecht zijn gekomen – kennelijk was er in de tussentijd zóveel inspiratie voor nieuwe nummers dat ze het zich konden permitteren om van hun "oude voorraad" alleen de hoogtepunten te gebruiken. En op
Unknown pleasures kun je dan ook nog eens horen hoeveel een professionele (en zeer eigenzinnige) produktie kan schelen (hoewel ik het leuk vond om te merken dat dat "Brrrr!"-effect ook al op deze vroege versie van
Interzone aanwezig is).
Toch komt dit album bij mij maar zelden uit de kast, vermoedelijk omdat ik wel genoeg heb aan de betere of "verbeterde" versies van de tien nummers die later op
Unknown pleasures,
Still en
Substance terecht zijn gekomen. Maar ja, wat niet is kan nog komen, misschien dat ik voor dit vroege werk in de toekomst ook nog wel eens warm ga lopen,
at a later date. (Overigens, wellicht algemeen bekend, desalniettemin door niemand hier vermeld dus doe ík het maar even: de demo van
The kill die hier als bonustrack op het album staat is een totaal andere compositie dan de gelijknamige track op
Still.)