Nick Cave & The Bad Seeds - Henry's Dream (1992)

Ja, Freddze, respect. Volgende keer dat ik deze beluister, zal ik het boekje er nauwgezet bij houden om de teksten eens helemaal te bestuderen. Die respect-smiley is verdwenen, anders had ik 'm hier zeker bij gezet.

Mooi stukje Frederik!

Deze ligt wel in dezelfde lijn als Let Love In, maar die vind ikzelf nog stukken beter.
Voor mij is het beste nummer van dit album I Had a Dream, Joe.
Ik verwachtte van deze single zijn definitieve doorbraak naar het grote publiek.
De single ook toen gelijk gekocht.
Inderdaad, niet op The Best Of; volslagen onterecht.

Ik hoop dat het de originele plaat is.

Ligt dus aan de prijs die je ervoor betaald hebt..... de meeste (oudere) Nick Cave albums zijn helaas counterfeits (als je er een 'normale' prijs voor betaalt).
Als je het bijvoorbeeld gekocht hebt bij een zaak als Velvet, Sounds, Plaatboef of weet ik het wat voor 18 euro dan kun je er donder op zeggen dat het geen origineel is. Ik heb ze er al een aantal keer zien staan.

In Nijmegen liggen bij het Vinylarchief ook wel tientallen Nick Cave platen voor een spotprijsje. Gloedje nieuw.

Ja en dat zijn dus zeer waarschijnlijk counterfeits: waarschijnlijk deze Nick Cave & The Bad Seeds - Henry's Dream (Vinyl, LP, Album) at Discogs

Vanmiddig weer eens de elpee (origineel!) op de platenspeler gelegd. Prima plaat, maar het blijft toch een van de mindere caves voor mij. Ik vind alle nummers live toch nog een tandje beter.

When i first came to town en john finns' wife staken er vandaag bovenuit.

Zo een heb ik dus! De klank is niet om over naar huis te schrijven: geen bassen en weinig dynamiek. Miskoop

Fraaie Caveplaat, al kwam het niet al te makkelijk tot stand.
Nick was not amused met David Briggs zijn produktie.
Briggs ambieerde een "live in de studio methode" iets wat hij al eerder met Neil Young had gedaan.
Er werd achteraf nog wat her-mixed.
Henry's Dream is een conceptplaat die wat losjes is gebaseerd op verschillende karakters die elkaar overlappen.
De continuiteit is er in ieder geval.
Er is wat uitbundigere folk te bespeuren, de opener Papa Won't Leave You, Henry komt in dat opzicht lekker binnen.
Straight To You is een geweldig beladen ballad, maar Cave is op zijn best in een dreigende vorm wat mij betreft.
Hier is het 2e gedeelte van de plaat dan ook het meest boeiend.
Vanaf Christina The Astonishing is hij op zijn best en blijken The Bad Seeds toch weer de beste band in deze setting. Zo functioneel en bedienend naar Baas Cave toe.

Cave verklaarde later dat de invloed van de songs voortkwamen vanuit straatbedelaars in Brazilie die hij ooit zag tijdens een verblijf aldaar.
Trachtend te musiceren op afgetrapte gitaren met 1 of 2 snaren en weinig muzikaal. Maar uit het hart.

Sterke plaat....Wederom.

Wisselvallige plaat van Cave, met geslaagde en minder geslaagde nummers. Positieve uitschieters voor mij zijn Straight to You & John Finn's Wife. Er zijn toch heel wat betere albums die hij gemaakt heeft? Ik kan de hoge waardering dan ook niet volgen.

Ik vind het een heel compleet album, perfecte samenstelling tussen hard en zacht, dreigend en rustig, straight forward rock, folk en zijn vermogen om fantastische ballads te maken.

In dat opzicht kan ik me voorstellen dat dit als wisselvallig getypeerd kan worden, want het is in muzikaal opzicht een heel wisselend album. Maar wat mij betreft van hoog niveau.

Niet zo goed als zijn voorganger en opvolger, maar zo'n nummer als Straight To You, da's wat mij betreft het hoogst haalbare dat je als muzikant/liedjesmaker kan bereiken. Klinkt alsof het begin en het einde van de wereld zich door elkaar aan het afspelen zijn. En dat zonder ook maar een mini-beetje geforceerd aan te voelen.

De opvolger vind ik inderdaad een stuk beter.

Voor mij steken hier vooral de schuimbekkende rockers bovenuit. Brother My Cup Is Empty (niet vaak genoemd hier), I Had A Dream, Joe en natuurlijk de opener. Voor de rest prima in balans, met nog een speciale vermelding voor het zeer smaakvolle Christina, The Astonishing.

Edit: En natuurlijk het vuige Jack The Ripper!

Er zijn dagen dat ik dit Cave's beste vind ...

Er zijn dagen dat ik aan John Finn's Wife denk.

I feel you.

Now John Finn's wife was something of a mystery
In a town where to share a sworn secret was a solemn duty
I had brass knuckles and a bolo knife
Over near the bandstand with John Finn's wife

Dat vind ik gewoon elke dag

Dat is pure nostalgie las ik in jouw review....

Voordat ik me wilde gaan voorbereiden op Duesseldorf 12 oktober met de laatste albums, weer eens good old Henry's Dream opgezet.
Wat is dit verdulleme toch een gaaf stukje werk. Vooral vanaf Christina the Astonishing.
Maar moet voorzichtig zijn want elke draaibeurt vind ik opeens weer een ander nummer er een beetje tussen uit springen !!!

Henry's Dream valt bij mij een stuk beter dan The Good Son. Ten eerste voelt deze plaat veel meer als een geheel, misschien logisch want ik begrijp van eerdere berichten hier dat dit een soort conceptalbum is rond fictieve karakters. Nick Cave neemt je mee naar een (niet bestaand?) land, en vertelt een verhaal over de mensen aldaar. Het heeft iets cinematisch, en dat wordt goed ondersteund door het billboard op de hoes. Maar er staan ook simpelweg hele goede nummers op, gemiddeld genomen is de kwaliteit hier misschien wel het hoogste tot zover. Ik kan eigenlijk geen slecht nummer noemen! Ik mis wel een klein beetje dat echte rauwe, wilde element van die eerste twee albums, die zijn me toch beter bijgebleven dan ik in eerste instantie dacht! Maar hier maakt het rauwe randje zo nu en dan toch nog een verschijning, tussen de vele andere muzikale kwaliteiten van Cave en zijn band. Mijn eerste 4* voor een Cave-album en mijn favoriet tot zover.

Tussenstand:
1. Henry's Dream
2. The Firstborn is Dead
3. Your Funeral... My Trial
4. From Her to Eternity
5. The Good Son

Mooie beschrijving, Andino. Weer wat geleerd vandaag. Een sterk album, hoewel The Good Son me beter smaakt. Niet mijn favoriete plaat, maar wel duister en meeslepend.