Ha
musician, dit roept om een goed gesprek bij een goede kop koffie / glas bier / o.i.d! Want ik volg je volkomen en tegelijkertijd is dat gesprek zo leuk!
Als aanzet daartoe de antwoorden op je vragen:
1.
Is alles uiteindelijk te herleiden naar new wave en/of punk? Antwoord: neen, uiteraard niet.
2.
Is het een zoektocht naar de bevestiging dat punk/new wave de allerbeste muziekstroming is/was? Neen, wave is (met andere genres) de muziek van mijn tienerjaren oftewel een persoonlijke favoriet; maar wie ben ik om te bepalen wat de allerbeste stroming is? Dat is immers een kwestie van smaak.
Omdat ik van die muziek houd, maakte ik in 2020 afspeellijsten met punk en wave, met mijn favoriete nummers. Vanuit die lijsten ben ik sinds kort de albums achter de singles en albumtracks aan het beluisteren, voor zover mij onbekend.
Dat betekent dat ik er per album extra op let of er relevantie in zit voor de punkers en wavers die vanaf '76-'77 opdoken. Waar luisterden zij naar in hun tienerjaren? Met die specifieke focus beluisterde ik ook dit
The Human Menagerie, waar ik echter vanuit een andere invalshoek specifiek folk en klassiek had kunnen belichten.
I.t.t. wat de punkrevolte claimde ('Dit is het jaar 0 in de pop, weg met de dino's, we bouwen een nieuwe wereld') was dat uiteraard "slechts" een volgende generatie, beïnvloed door hun voorgangers.
Diverse Britse namen kwamen voort uit de pubrock en waren dus niet kersvers, zoals The Stranglers. Of menig Amerikaanse band was beïnvloed door New York Dolls.
Meer hierover valt te lezen in het boek
Yeah Yeah Yeah van Bob Stanley, die alle populaire muziekstijlen in hun historische context zet, met de namen die jij ook noemt.
Dan je derde vraag:
"Omdat Bryan Ferry zal zeggen dat hij zijn inspiratie vaak haalde uit de crooners van de jaren '50 waar hij in zijn tijd naar op de radio luisterde, is dan vervolgens ook de conclusie dat punk voortvloeit uit de crooners van de jaren '50?". Alweer neen als antwoord: zijn ingetogener croonstijl klinkt bij de latere Roxy Music op
Avalon en op zijn solowerk. Maar de generatie punk en wave groeide wel op met de artrock van de eerste helft jaren '70, de "wilde" Roxy Music met Ferry, Eno en de anderen.
Iedere generatie beïnvloedt een volgende. Qua punk hoor ik bijvoorbeeld een lijn van MC5 en Stooges eind jaren '60, via New York Dolls in '73 naar Ramones in '76, naar Dead Kennedys in de jaren '80.
Twee andere voorbeelden tot besluit: Gary Numan en Bono Vox luisterden op hun tienerkamers naar de albums van David Bowie om vervolgens iets nieuws te creëren, waarin diens invloed hoorbaar was en qua imago zichtbaar; zeker op hun eerste albums.
Die lijnen benoem ik vanuit mijn afspeellijst met de aanloop naar punk en wave, de jaren 1971-1975. Mijn visie in deze is vanzelfsprekend niet de enige ware. Mede daarom is een forum als MuMe zo leuk.
Dank nogmaals voor je reactie, hopelijk snap je mijn invalshoek nu beter!