Bruce Springsteen - Born to Run (1975)

Ik heb niets met de muziek van heer Springsteen maar zijn liedje "Trapped" vind ik geweldig. Is ook één van mijn keuzes voor de Top 2000 van dit jaar.

Her is alleen niet van hem; een Jimmy Cliff cover

Hoe dan ook, "Trapped" in de Bruce uitvoering is en blijft fantastisch.

Ik schreef ook waarschijnlijk.
Met Zappa heb ik niet veel. Maar de saxsolo in Money of in Shine On is evengoed fantastisch.

Maar de saxsolo in Jungleland ontroert me echt. Echt kippenvel. Overigens doet de stem van Bruce dat ook vaak. Ik vind het juist een geweldige zanger. Tonaal - zoals hij het zelf omschrijft - niet fantastisch, maar de warmte in zijn rauwheid en de zeggingskracht in zijn zang vind ik geweldig.

Op dit moment dendert deze klassieker weer door ons huis. Heb veel muziek wat ik in mijn mancave mag draaien van me vrouwtje , maar we hebben ook wel wat muzikaal gemeen , en dat is onder andere bruce. Biertje , wijntje voor de vrouw, en Born to run op. Prima begin van het weekend. Lees nu net pas berichten hier over Bruce z’n stem. Grappig feitje is toen hij in de band the castles zat hij altijd lead gitarist was, en nood gedwongen is gaan zingen omdat de zanger de band verliet. Hij zag zich zelf ook altijd als gitarist, maar hij dacht zelf dat hij zingen prima invulde , todat en platenbaas wat brood in hem zag , en wat tapes liet horen wat stiekem opgenomen was , en Bruce zich te pletter schrok. Ben ik dat, klink nergens naar. Dus hij had zelf al snel in de gaten dat hij (om in zijn voorbeelden te blijven ) geen Elvis blijkt te zijn. Dus is hij op zangles gegaan om zijn beperkte stem, wat hij zelf vond, zo optimaal te gebruiken. En dat is hem zeker gelukt , de gevoelige snaar weet hij altijd te raken. Die laatste uithaal van Jungleland live in New York , geweldig

Ik dacht dat she's the one een klassieker was, het nummer heeft hier maar 21 stemmen. Night vind ik ook heel mooi geschreven. Vreemd

Tja op een album als dit staan eigenlijk alleen maar klassiekers in mijn ogen.

Ben niet zo een grote Springsteen-enthousiasteling geweest. Zelf heb ik twee of drie platen in bezit gehad, maar werd er niet erg warm van. Ik denk dat ik de muziek altijd een beetje te mainstream vond. Ben ook niet zo een liefhebber van zijn zang, al kan ik niet zeggen waarom, want ik vind Springsteen ook weer geen slechte zanger. Ik vind het gewoon niet prettig om naar hem te luisteren.

Songs schrijven kan hij wel, want hier op Born to Run staan eigenlijk alleen maar goede songs. Ik vind alleen (denk ik) dat deze vorm van Heartland Rock toch niet helemaal mijn kop thee is. Bij Tom Petty en John Mellencamp veer ik toch meer op, al kan ik ook niet zeggen dat dat nou enorm favoriete artiesten zijn.

Ik weet niet, ik was van plan iets zinnigs te schrijven, maar kom niet echt verder dan dit. Goede plaat, goede artiest, maar ik raak snel verveeld en ik vind het eerlijk gezegd ook erg vermoeiend. Ook heb ik nooit echt het idee dat er muzikaal nou zoveel gebeurd. Zelfs Jungleland waar de band wel wat meer de ruimte krijgt overtuigt mij niet.

In dit album huist een ziel en Springsteen is als een magneet, als je er eenmaal aan verslingerd raakt… de magic eromheen … ik ben ook een niet al te beste fan..

Ik probeer het al 30 jaar. Er zijn van die bands/artiesten waar ik maar geen echte klik mee krijg (U2, Dire Straits zijn ook van die bands). Maar ik vind het niet slecht, maar ik ga er niet verslingerd aan raken.

Eens een liveplaat geprobeerd van Springsteen? Ik had ook nooit echt een klik met de beste man, tot ik Live 1975-85 en vooral Hammersmith Odeon '75 begon te draaien. Hoor alleen deze fenomenale uitvoering van Thunder Road!

Hammersmith Odeon, geweldige plaat. Dat is inderdaad een aanrader, een hele andere Springsteen dan de huidige.

Hammersmith is een leuk live album maar meer ook niet voor mij. '75-'85, Live in NYC en MTV Plugged luister ik liever en (veel) vaker. Zo zie je maar, voor iedereen gelden andere maatstaven

Die zijn inderdaad ook niet mis. Bruce Springsteen blijft toch altijd een lastige artiest voor mij, mocht ik ooit een top 100 met favoriete nummers maken dan staat er een hoop Springsteen in. Ik kan mij nog goed herinneren dat Mike uit Growing Pains, de sitcom uit de jaren tachtig, een poster boven zijn bed had van de hoes van Born In The U.S.A., vond ik als kind geweldig want ik had dezelfde poster boven mijn bed. Toch vind ik een heel album van Bruce altijd wat veel. Vooral de laatste twintig jaar vind ik zijn albums niet om door te komen op het Pete Seeger album na. Elk album heeft een aantal geweldige songs maar ook een hoop over the top bombastische ellende. Als ik die nummers dan weer akoestisch hoor blijken het weer prachtige nummers te zijn maar vooral wanneer de E Street band er bij komt haak ik vaak af. Ik kan Mssr Renard hier wel in volgen, ook het stukje over de zang van Bruce, het is soms weinig subtiel waardoor het gaat irriteren. Maar luister eens naar Springsteen On Broadway, zo hoor ik hem graag, prachtig...

Thunder Road en Born To Run van dit album zouden overigens dan wel weer in die top 100 komen.

Berichten verplaatst naar Bruce Springsteen