Roxy6 schreef:
De som der delen is in dit geval vele malen meer dan de individuele uitgaven.
Ja, dat ben ik wel met je eens. Afzonderlijk van elkaar hebben ze ook wel een aantal goede platen gemaakt. Hodgson: Eye of the storm, Open the door, en de band: Brother where you bound en in mindere mate Some things never change. Die laatste hadden ze wat moeten trimmen; op LP zou dat een topzware dubbelaar geweest zijn.
Maar ze hebben er allebei ook een paar die nogal wisselend van kwaliteit zijn. Vind je Free of a bird echt de moeite waard? Met uitzondering van de alleraardigste titeltrack kan ik daar weinig hoopgevend materiaal vinden. Hun laatste is ook niet geweldig. Daarnaast vind ik het veelzeggend dat het toen al jaren oude Land ho, daterend uit de begintijd van Supertramp, het sterkste nummer bleek op Rogers tweede soloalbum Hai hai. Die is kwalitatief overigens nog best te doen, maar lang niet zo goed als de betere Supertramp-albums.
Ik denk inderdaad dat, wanneer ze bij elkaar gebleven waren, nog met enkele zeer sterke Supertramp-platen op de proppen hadden kunnen komen. Denk je een combi in van nummers van bijvoorbeeld Eye of the storm en Brother - al zijn die klankmatig wel verschillend, dus dat zou dan meer in evenwicht egbracht moeten worden - en je hebt een album dat ver boven het niveau van hun laatste samenwerking (...Famous last words...) uitstijgt. Ook een combi van nummers van Open the door en Some things never change zou een sterke plaat kunnen opleveren. Maar dat is allemaal wensdenken, we weten allemaal dat het niet zo heeft mogen zijn.
Back on topic: dit album, Crime of the century, illustreert precies waar die twee elkaar naadloos aanvullen. Elk met hun eigen inbreng van karakteristieke songs creëren ze hier een meesterwerk waarop de nummers, juist door hun afwisseling, een volmaakte eenheid vormen. Zo goed zou het nooit meer worden, al kwamen de drie opvolgers, ondanks hun verschillende karakters, aardig in de buurt.