Iron Maiden - Live After Death (1985)

Niet meer aankomen, nu.

En dan is er nog de ingekorte versie van Running Free op de 85 cd. Nog een bonus track van maken?

Sowieso die Machtige Vinyl versie kopen lijkt me.

Niet meer aankomen nu zei Edwynn toch!?

top dit

Een live klassieker en mooie verzameling van het Maiden werk tot dan toe. Sound en sfeer zijn prettig vastgelegd en veel nummers vind ik hier live beter tot hun recht komen in vergelijk met de studio-versies.

Ik vind sommige songs als zijnde de "kale" live versies prima voor de dag komen, goed ingemixt ook, alleen bij Powerslave heb ik dat in het geheel niet. Daar prefereer ik toch de studioversie.
Verder heb ik eigenlijk nooit zo goed begrepen waarom er nou zonodig een concert in L.A. opgenomen moest worden. Bij het beluisteren van de CD bekruipt je toch het gevoel dat een deel van het Amerikaanse publiek de vroege songs maar amper kent.

Het was 1985 en kocht de LP vanwege de hoes
en de metal was in mij geboren en ouders werden gek haha

Ontzettend gave live-plaat van Iron Maiden, met een straffe tracklist. De eerste 13 songs werden opgenomen in de Long Beach Arena (Californië); de laatste vijf in de Hammersmith Odeon (Londen).

Iron Maiden is een band die ik gezien mijn huidige leeftijd (nog net geen 27) al relatief lang ken. Sinds de eerste kennismaking met de NWOBHM van deze jongens heeft de band altijd een speciaal plaatsje gehad. Zij hebben niet alleen een aantal zeer goeie studio-albums gemaakt, maar ook live zijn ze vaak hors catégorie. Op 24 maart ga ik ze aanschouwen in het Sportpaleis (een opmerkelijk feit voor mij, want ik ga zelden naar optredens e.d.), en naar aanleiding daarvan beluister ik deze en volgende maand maar een aantal live-platen, waarvan deze de spits mocht afbijten.

En wat voor plaat is me dit toch; de energie, het plezier en de bovenmaatse kwaliteit zorgen ervoor dat je je gedurende bijna zeven kwartier eigenlijk geen minuut verveelt. Veel van m'n favoriete Maiden-songs passeren de revue, waaronder 'The Trooper', 'Hallowed Be Thy Name', 'Wrathchild', 'Two Minutes to Midnight' en warempel het epische juweeltje 'Rime of the Ancient Mariner'. Deze plaat werd opgenomen tijdens de World Slavery-tour die de band ondernam na de release van het album 'Powerslave', en laat een Maiden op de top van hun kunnen horen (na deze tournee zouden ze met 'Somewhere in Time' en 'Seventh Son of a Seventh Son' nog twee fantastische albums uitbrengen).

Vaak heb ik voldoende aan het beluisteren van een live-album, maar bij Iron Maiden zie ik er ook graag beelden van. Dat komt in grote mate door frontman Bruce Dickinson, die steeds als een wildeman over het podium rent en springt, alsof hij nog steeds de kwieke wildebras in zijn twintiger jaren is die hij toentertijd was. Ik kan er alleen maar respect voor hebben.

Maar goed, nog even terug naar 'Live After Death' (toen Dickinson wel degelijk die twintiger was): veel beter dan dit kan het toch haast niet worden? Hopelijk komt 24 maart hierbij in de buurt.

4,5 sterren

Idd AOVV een geweldige live document dit!!
Heb deze op lp en cd.dit is genieten, top set list alle toppers van hun eerste 5 albums komen hier voorbij.
Maiden nog steeds een van mijn favoriete bands.
Dit een stukje muziek cultuur voor mij!! Draai de lp nog geregeld en verveelt nog geen seconde. En wat en fantastische hoes!

Daar ben ik het helemaal mee eens! Eddie ziet er groots en angstaanjagend uit, zoals hij opstaat uit de dood. Op zijn grafzerk staat overigens een tekst van auteur H.P. Lovecraft, heb ik ergens gelezen..

Jawel, Maiden England '88. Hoewel ik beiden met een 4,0 beoordeel. England '88 bijna 4,5 zullen we maar zeggen. Zuiverder, minder gejaagd, super nummers. Klaar.

Beast over Hammersmith is ook verplichte kost! Is nog met drummer Clive Burr. En die laat op dat album horen hoe de nummers van de eerste 3 albums écht gedrumd dienen te worden.

Ik vind zowel op deze plaat als op Maiden England Bruce eigenlijk bij vlagen maar matig zingen. Op Beast Over Hammersmith klinkt hij natuurlijk als een jonge god, maar daarna is het toch tot Rock In Rio wachten tot hij wat mij betreft weer echt overtuigd op een liveplaat van Maiden.

In de schuur staat onder het stof nog een draagbare Sony radio cassette cd speler waarbij de tuning knop de golflengtes in omgekeerde volgorde aangeeft. Er moest opgeruimd worden als in het moet leeg. De klep gaat nog gewoon open en na wat draaien aan de volumeknop blijken ook beide speakers nog te werken. Ik moet iets bekends draaien die de voorzien arbeid mentaal wat zal verlichten. CD 1 wordt stevig aangedrukt, klep dicht, ik verwacht alvast dat de speler wel her en der over zal slaan maar Churchill speech kan zonder haperingen worden meegebrald. Och wat een lol weer, ouwe muziek, ouwe cd speler die toch aardig wat nachtvorstjes te verduren heeft gehad, alles doet het gewoon. Ik kijk nog even naar de hoes. Een glimlach. Voor even dan toch . Bij het refrein van Aces High ga ik dan toch maar aan de gang. Terwijl de nummers in de zo niet verrassende volgorde voorbij trekken dwaal ik nog eens af met mijn gedachten naar een tijd van spijker jacks en vettig haar. Bij de Rime of the Ancient Mariner sta ik nog even stil bij de eigenaardige begin riff, toch wel knap gedaan door die mannen. Het blijft een bijzonder album waarbij het geheugen af en toe ook eens mee pleziert wordt. We worden er niet jonger op besef ik me maar al te goed. Live after death? Eerst maar eens een biertje.

Een klassiek live album van Iron Maiden waar de energie van afspat.

Ik heb deze CD al wat jaartjes in bezit en helaas maar op de één CD versie. Daardoor heb ik hem tot en met nummer 13 "Running Free".
Op zich wel jammer, omdat ik nummers 15 tot en met 18 wel gave nummers.

Verder niets te klagen over dit album en voor mij een prima aanvulling op de studio albums van Iron Maiden.

Vandaag loop ik samen met een andere collega in de werkplaats, de rest was druk en op klus. Na de middag schaft zei m’n collega (groot muziek liefhebber ook) zullen we de radio uitgooien en zelf muziek gaan draaien? Dat leek mij en prima idee, en na kort overleg, naar de auto gelopen en was de keuze op deze geweldige live registratie gevallen. Volume op standje gevaarlijk en voor we het wisten denderde Churchills speech door de loods gevolgd door en setlist met het ene topnummer na het andere topnummer, met en iron maiden in een allerbeste conditie! Vroeger al grijs gedraaid, maar deze live plaat blijft genieten van begin tot eind. De tijd vloog daardoor en voor we het wisten was het alweer koffie pauze, en zit ik dit bericht te tikken! Ik zou zeggen tegen de baas , laat de rest voortaan maar op klus, wij redden ons wel

Iron Maiden - Live After Death (Discogs - vinyl)
Iron Maiden - Live After Death (Discogs - VHS)

Vroeger was dat minder het geval, maar de laatste tijd ben ik vaker benieuwd naar de versie van een album, ik ben er zeker van dat ik deze sinds 1985/1986 in mijn bezit heb: 599 BEF of omgerekend zo'n 15 eur was de prijs van het dubbelalbum, in tijden waarin de meeste reguliere albums rond de 350 BEF / 8,50 eur zakgeld kostten. De VHS cassette heb ik ook nog altijd, daar weet ik de prijs niet meer van.

Ondanks mijn heel hoge score die daar blijft staan, is het toch een album waarmee ik soms een dubbel gevoel ervaar, misschien omdat mijn verwachtingen te hoog liggen van een groep die stilaan op het toppunt van zijn kunnen komt, maar na het zevende album volgens mijn bescheiden mening een decennium lang aanmoddert, kijk maar eens naar mijn berichten daar.

Met de verpakking / presentatie is er werkelijk niets mis mee, ik ken momenteel geen enkel ander liveabum waar én de teksten én heel veel foto's én heel veel andere informatie zo'n uitgesproken rol spelen. Met de setlist is ook niets mis, men toert voor het album Powerslave en presenteert daaruit live vier nummers, uit ieder ander album wordt minstens één nummer gekozen. Setlists zijn nog altijd voer voor discussie, dat zal nooit veranderen.

Met twee zaken worstel ik nog altijd, met de samenstelling van dit album en de prestaties van de heren muzikanten, dat laatste naargelang mijn gemoedstoestand. Op vinyl bevatten drie van de vier plaatkanten een selectie uit shows in de Long Beach Arena, kant vier bevat een selectie van optredens in de Hammersmith Odeon. Mijn voorkeur gaat uit naar één optreden op één livealbum, maar op Wikipedia kun je de redenen van deze keuze lezen.

En dan mijn tweede punt. Ook bij mij weerhouden een aantal zaken mij om hiervan ten volle te genieten. Bruce Dickinson is hier en daar minder toonvast, maar dat kan ik nog door de vingers zien, deze opnames dateren al van voorbij halverwege een lange toer die loopt van augustus 1984 (Polen) tot juli 1985 (VS). Grappig blijven zijn introducties tot bepaalde nummers, Britse humor.

Met de volgende twee zaken heb ik vaker moeite, vaker dan strikt genomen nodig is: de neiging om van het galopperend tempo te versnellen naar een te gejaagd tempo én sommige haast iconische gitaarsolo's die anders afgehaspeld worden. Trad een zekere verzadiging / vermoeidheid op door die drukke toer?

Hoogtepunten op dit album zijn voor mij de Powerslave nummers en die selectie op albumzijde vier, de opnames in Londen. Mocht men die laatste opnames nog eens in zijn volledigheid kunnen uitbrengen indien beschikbaar...

Dit blijft na bijna veertig jaren de moeite, zeker wanneer je dit op vinyl hebt en je je uren kunt verliezen in de presentatie van en informatie bij dit album, het is niet de eerste keer, zelfs niet de laatste keer, dat Iron Maiden de fan heel veel waar aanbiedt voor zijn hard verdiende of gespaarde valuta. Iron Maiden zet al galopperend het pionierswerk van de vroege jaren voort, tot op een bepaald moment in het volgende decennium het elastiekje bijna breekt.