Slayer - South of Heaven (1988)

Slayer, dat waren nog eens tijden.
Dat Tom Araya tijdens een concert in Zwolle naar het publiek schreeuwde: DO YOU WANNA DIE?
En dat dan uit duizenden schorre kelen klonk: YEAH!!
Humor

Slayer deze zomer nog in het echt bezig gezien tijdens DOA voor mij redde ze het hele festival zodat ik toch nog met een prettig gevoel huiswaarts ging. Lekker ouderwets ragge dat Slayer. Altijd goed

of Tom Araya die in Nederland het nummer War Ensemble aankondigt:

Tom Araya : "Are you ready for war !? "

Publiek (massaal) : "Yeaeaeaeaeah!!!! "

Tom Araya:: 'Well, you weren't 60 years ago!"


Mijn favoriet is Ghosts of war. Grappig dat het begint met het outro van Chemical warfare.

Ik kan niet zeggen welk nummer ik het beste vind, de hele plaat is geniaal.

Van de week nog maar eens opgezet, wat eenheerlijk plaat is dit, deze plaat heeft alles wat slayer zo goed maakt, snelle thrash beukers zoals silent scream,maar ook meer dreigende nummers kortom dit is de beste plaat die slayer ooit gemaakt heeft.

Ik ben de laatste tijd weer wat meer thrash gaan luisteren (oude Sepultura en Slayer, Exodus, Anthrax) en ook dit plaatje hoort daar bij. Het is inderdaad een uitstekend album en persoonlijk vind ik het zelfs beter dan Reign In Blood (heeft mij nooit zo getrokken). Persoonlijke favorieten: titelnummer, Silent Scream en Ghosts of War.

en vergeet "Mandatory Suicide" niet, een hoogtepunt van dit album (na het titelnummer)

Absoluut, eigenlijk kent dit album geen zwakke punten. Jammer dat ze dit niveau alleen nog maar met de opvolger (Seasons In the Abyss) gehaald hebben.

inderdaad
heb ik ze dus twee keer in hun allerbeste tijd live gezien

/me is erg jaloers op ettettummu

Ik heb ze ooit gezien in Dynamo... Heb daar later nog een fijne bootleg van gescoord.
Hetgeen mij het meest bij is gebleven waren de zinnetjes: "They say the pen is mightyer than the sword, i say fuck the pen... 'cause you can die by the sword" en het voortdurende gestem van gitaren.
Een paar jaar later? zag ik ze in de Jaap Eden (echo) hal in Amsterdam, Reign in Blood was toen net uit...
Vooraf werden we gewaarschuwd: Stagediven was absoluut verboden, je raadt het al... Nog voordat de eerste tonen geklonken hadden dook er al iemand (onder luid gejuich) in het publiek!
Ik denk dat dat hun allerbeste tijd was, South of Heaven was welliswaar een waardig opvolger op RIB maar ik vond (en vind) hem ietwat te gepolijst.

Dat constant gestem van de gitaren vind ik bij slayer ook heel iritant ik heb ze een jaar of 4 terug op ozzfest gezien, na elk nummer liepen Kerry en jeff backstage omdaar vervolgens een minuut te blijven hang gewoon een andere gitaar om je nek en speel verder, reken uit, tussen 20 nummers een minnuut wegblijven dat zijn 20 minuten, hadden ze dus zo'n 3 tot 4 nummers meer kunnen spelen.

kheb ze nooit gezien, maar muziek om de zoveel tijd wel aardig

south of heaven behoorlijk ok

begin van cooked cross met na aantal akkoorden bijval 2e gitaar, subliem en hoogtepuntje

hele mooie cd, heb deze gelijk na RIB gekocht(dat was trouwens ook nog niet zo lang geleden) en heb er geen spijt van

Ik heb dit album een week geleden gekocht nadat ik heb gedownload had.Het is wel wat commencieler:(

Nouja, slayer is wel lastig commercieel te noemen als je het mij vraagt

Nadat ik Reign in Blood had gehoord (ik ging van album naar album) verwachte ik nog meer agressie, nog snellere muziek enz. Daar zat ik toch naast, in positieve zin

Tempo wat lager (hoewel er nog steeds verschillende keren nog snel gespeeld wordt), agressie blijft gewoon zoals het was en allemaal lekker klinkende nummers met voor mij geen een vullertje of wat dan ook.

Slayer heeft hier een variatie in tempo gevonden en klinkt nog steeds gewoon Slayer!

Een van mijn favoriete beukplaten ooit!

weet je wat ik me nu altijd afgevraagd heb?

Stel dat je oud genoeg bent om bewust mee gemaakt te hebben dat Reign in Blood uitkwam:
Was voor die mensen South of Heaven dan geen teleurstelling? Veel langzame nummers, minder agressief, gezapige nummers als Spill the Blood?
Ik bedoel: South of Heaven is bijv. een heel leuk nummer maar als je in die tijd nummers als Angel of Death, Jesus Saves, Alter of Sacrifice gewend was, dan was het toch wel even slikken lijkt me?

(waarmee ik niet zeg dat ik het persoonlijk een slechte cd vind)

tja er zijn maar weinig bands die op 1 wereldplaat er direct nog zoeen laten volgen..

Het was inderdaad een lichte terleurstelling maar ik denk dat Slayer er goed aan gedaan heeft Reign in blood niet proberen te overtreffen. Ik kon me niet zo vinden in de manier waarop Ararya z'n manier van zingen had veranderd t.o.v. R.I.B. Daarnaast vond ik de plaat te langzaam, hoewel dit bijvoorbeeld ruimte gaf aan Lombardo die in Ghosts of war een van z'n betere drumpartijen speelt.

Overal is de plaat een stuk softer dan z'n voorganger en dat is vloeken in de kerk, zelfs voor Slayer.

langzamer, minder hard etcetc

slayer bleef in die tijd ondanks of door wijziging van koers en andere aanpak nog steeds pionier en dat vind ik anno 2006 nog steeds

koerswijziging pakt nie altijd goed uit, maar geeft wel blijk van karakter, zoveel bands die plaat na plaat hetzelfde bakken omdat het scoort, slayer niet, geen enkele consessie

na zoveel tijd nog steeds dat eigen geluid

slayer herken je uit duizenden, geen band die er op lijkt

laat dat zo blijven

Hoe moet ik dit lezen?

In andere topics word Slayer juist verweten iedere keer hetzelfde truukje te doen.
Progressie is er nagenoeg niet!

South of Heaven was inderdaad een tegenvaller, maar nogmaals: hoe kon Slayer Reign in blood overtreffen?
-Als men nog sneller zou gaan spelen zou het nergens meer op slaan.
-Meer shockeren na Angel of Death was schier onmogelijk.

En toch zie ik SoH als het logische vervolg op RiB, er was meer nagedacht over composities en speltechnisch zat het 1 en ander beter in elkaar.

Slayer heeft zich na RiB idd heel goed gerealiseerd dat het overtreffen van die plaat op geen enkele manier mogelijk was, Het getuigt juist van zelfkennis en durf om dat te erkenne en je vervolgens dan maar te richten op een plaat die op andere fronten heel erg sterk is. Op deze manier slaagt slayer er steeds weer in om elke keer met het zelfde truuje verrassend uit de hoe te komen. Ze proberen op geen enkele plaat hun voorganger te overtreffen.

Metallica heeft dat wel 2 keer achter elkaar geprobeert, m.i. met wisselend resultaat..

South of Heaven is technisch wel interessanter dan Reign in Blood.
Ik speel zelf gitaar en op South of Heaven staan wel moeilijkere plectrum-slagjes en riffs vind ik.
Bijv 2e riff van Live Undead, pittig.

je oortjes zitten dicht (wat geheel en al te begrijpen is)als je geen progressie hoort in de muziek van slayer

misschien ben ik een van de weinige die bewust naar een band als slayer luisterd en niet in me kamertje rond sta te springen omdat die overgestuurde gitaar en dat drumgeweld aangevuld met lekkere vocalen me zo lekker opgefokt maakt en raakt tot op het bot zoat ik niet anders meer kan dan op en neer springen



zie het eens van deze kant:

een 4 mans band die het moet hebben van 1 bepaald geluid, 1 stroming, metal

knap dat je dan zoveel plaatwerk uitbrengt zonder te vervelen, het klinkt iedere keer weer als een klok

hulde!

Als 'latere Slayer-ontdekker' raak ik er maar niet uit of deze SOUTH OF HEAVEN of DIVINE INTERVENTION mijn nummer één is... (God Hates Us All & Reign In Blood strijden om de tweede plaats)...

Opener 'South Of Heaven' is al meteen genieten....'Silent Scream' zet de verder de toon, en ondertussen zijn we al goed vertrokken.... je wordt meegenomen op een trip, die jammer genoeg al veel te snel over is: de plaat duurt maar 36 minuutjes.. maar tijdens die trip wordt de luisteraar toch wel verwend, knap en volledig verantwoord gitaargeweld, alsook soli 'vals' of niet

Behalve de al eerder genoemde twee nummers zijn er nog wel enkel prachtsongs die ik tot mijn favorieten reken: 'Ghosts Of War', 'Live Undead', maar toch zeker ook 'Mandatory Suicide'! De Judas Priest cover "Dissident Agressor" is anders ook niet mis

Voor mij het beste van Slayer (jawel, ik vind hem beter dan Reign In Blood). Het tempo ligt wat lager, de songs duren iets langer en ook de zang is verbeterd (vind ik althans). Alle nummers op dit album klinken gewoon lekker, zowel instrumentaal als tekstueel. Mijn favorieten op dit album: 'South Of Heaven', 'Mandatory Suicide' en 'Spill The Blood'.

Dikke 4 sterren!

Mensen,dit album is juist veel zwaarder dan RIB.RIB is alleen maar sneller.