Counting Crows - August and Everything After (1993)

Deluxe edition tracks toegevoegd. T/m nummer 17 staat op de eerste cd en de rest op de tweede. Het jammere daaraan vind ik dat de originele cd dan niet meer eindigt zoals hij voor mij hoort te eindigen maar er een paar nummers aan vastgeplakt zitten. Ik heb de extra nummers nog niet gehoord.

Deze plaat is echt een mijlpaal. Helemaal grijs gedraaid. Ze hebben dit ook nooit meer overtroffen. Alles klopt gewoon, elke noot, elk stuk tekst...prachtig.
Jammer dat die drummer weg is want die was veel subtieler dan die nieuwe.....

Beste nummer? er staat geen slechte op...... Anna dan maar.

Even het gemiddelde omhoog werken want dit album is wat mij betreft 1 van de betere debuutalbums aller tijden.
Echt een pareltje,geen vrolijke plaat,hoeft ook niet,want de mooiste albums zijn vaak melachoniek en hebben een herfstachtig sfeertje.
Ik draai deze nog heel vaak en elke keer ontdek je weer nieuwe dingen.Eigenlijk klopt alles op dit album.het musiceren is top en de produktie,ondanks dat het van Amerikaanse leest is,heel puur en scherp in de mix.
Lijkt me een behoorlijke klus voor de groep om deze topper nog te overtreffen.

Ik ben nieuw op MusicMeter, en ga dan meteen naar August and Everything after om die te beoordelen, want dit is toch het beste album dat ik ken (ken er dan ook nog niet zo heel veel, ben 13 jaar, de release van dit album was nog voor mijn geboorte ). Ik hou van rustige rock, en daarvan vind ik dit album het beste.

Anna Begins vind ik de beste track van dit album, en daarmee ook van de Counting Crows . Blijft gewoon heerlijk. Verder kan ik de rest, behalve Round Here, omdat die toch wel heel erg mooi is, niet specifiek beoordelen, want die vind ik allemaal gewoon even goed.

5* (hoe krijg je zo'n sterretje in de linkerbovenhoek?)

Onder de cover van het album staat het stemgemiddelde afgebeeld met het aantal stemmen erbij. Daaronder staat er een selectievakje met "mijn stem:" naast, daar kan je je punten geven en die komen dan boven je berichtje bij dat album.

Welkom op musicmeter!

bedankt

anna begins is misschien wel het mooiste liedje dat ik ooit gehood heb.

Anna Begins, ja geweldig nummer. Ooit gecoverd toen ik in een bandje zong en die hele lap tekst dus van buiten geleerd, nog steeds een heerlijk nummer om mee te bleren.
Dit blijft verreweg mijn favoriete album van CC.

Voor een debuut was August and everything after werkelijk ijzersterk. Voor een eerste nummer is Round Here meteen al volledig Counting Crows zoals we ze later hebben leren kennen. meeslepende composities, erg goed gespeeld ejn geproduceerd en de intrigerende stem van Adam Duritz, die iemand hieronder een stem met een snik noemt. Er zit ontzettend veel emotie in die stem, soms ook pijn, maar ook af en toe heerlijk tegen de maat en de melodie in.
Ik zou niet weten wat ik het beste CC-album vindt, maar misschien wel dit album. Hoewel Recovering the satellites en hard Candy op ongeveer gelijke hoogte staan. Omdat ik Hard Candy net iets vaker gedraaid heb toen ie uit was heb ik die een plaatse in mijn top tien gegeven, maar het had ook August kunnen zijn eigenlijk

Geweldig debuut van Counting Crows dat door de band niet meer geëvenaard is, al hebben ze nog goede albums uitgebracht.
Maar dit is een melancholiek meesterwerkje met pakkende melodieën en teksten, sfeervol en puur klinkend en niet te vergeten de prachtige aparte stem van Adam Duritz.
"Mr. Jones" is een klassieker, "Round Here" en "Rain King" zijn ook voorbeelden van perfecte popsongs.

De laatste platen doen mij helemaal niets meer, maar deze parel blijft bijzonder. Ook van de deluxe-edition heb ik geen moment spijt. Heerlijk

Inderdaad niet meer overtroffen, ondanks dat ik later werk ook erg kan waarderen. Mooie Deluxe Edition, behalve dat extra tracks zijn toegevoegd aan originele cd, waardoor de cd als geheel toch een andere luisterervaring meekrijgt. Maar goed... details....

beste cd van een goeie groep die later alleen maar op de zenuwen zou werken met dat triestige stemmetje van die fake zanger

half mee eens beaster: wel de beste cd van de CC, niet met de zenuwen die hij kennelijk met zijn stem bij je oproept. Ik vind het een mooie, karakteristieke stem, beetje neurotisch inderdaad maar daar hou ik wel van. net als David Byrne op zijn manier ook een beetje neurotisch kan overkomen

Werkelijk voortreffelijk album. Hoewel ik zelf ook gek ben van This desert life (is niet iedereen het mee eens) is dit album net iets beter. Melancholisch van begin tot eind met pareltjes als Raining in Baltimore en Anna Begins. Zonde dat de Couting Crows niet altijd de credits krijgen die ze verdienen. Voor mij is dit gewoon een topband!

david byrne vind ik niet de beste zanger aller tijden , maar hij zat wel in de beste groep aller tijden ( talking heads ) en ja , vooral in de film ' stop making sense ' is zijn stem niet alleen neurotisch , maar heel byrne is één en al neurose , wat ik fantastisch vond , want ik heb ze zeker een keer of 6 , 7 live aan het werk gezien , maar er is nog altijd een verschil tussen het neurotische geniale manneke byrne en dat echt zaagachtig stemmetje van die zanger van counting crows , hier charmeert het nog en heeft het wel iets maar op latere albums waar ze soms echt met een probleem zitten om songs te schrijven ( zonder ziel ) alleen maar zeuren , ja, dan zegt het mij niks meer .

Zo, nu heb je op één dag alle CC-albums lekker afgekraakt. Ze hebben ook nog een nieuwe cd, voor als je er nog niet genoeg van hebt.
Het spreekt vanzelf dat ik het in het geheel niet met je eens ben. Adam Duritz teksten, composities en stem vind ik een van de meest doorleefde en authentieke van de hele popmuziek in deze tijd. De vergelijking met Byrne gaat mank omdat de TH een totaal ander soort band waren met een typisch jaren 80 geluid. Ook een topband overigens

Jaja...ik ben ook nieuw op Musicmeter en dien mij ook bij dit album even te laten horen daar het in mijn Top 5 aller tijden staat. Ben het met velen hier onder eens en wat me verbaast (hier en ook bij andere albums) is dat er veel mensen zich heel negatief over een band of zanger kunnen uitlaten. Als je niet positiefs te melden hebt waarom houd je dan niet gewoon je mond. Bij platen en bands waar ik helemaal niets mee heb laat ik me niet zien...waarom de sfeer bederven? Smaak is persoonlijk en wat mij betreft is er niets bekrompener dan andermans smaak afkraken. Kritiek mag...maar afzeiken is wat flauw.

Toch!?

Leuk om te zien dat iemand van 13 deze plaat ontdekt! Goed man! Er ligt een enorme schat aan muziek op je te wachten die je allemaal nog kan gaan ontdekken!!! Veel plezier!

Ik ontdekte Adam en de zijnen in 1997. Een collega haar vader had in het verleden zelfmoord gepleegd en zij luisterde destijds veel naar deze plaat. Geeft meteen wel een beetje aan wat de sfeer van de plaat is. Melancholie, (liefdesverdriet), het leven valt zwaar op en noem het maar op. Maar oh! wat heeft Adam daar prachtige teksten over weten te schrijven en wat kon hij zijn gevoel goed met zijn stem door die prachtige muziek heen rijgen.
Neem alleen alleen al de opener ROUND HERE. Inmiddels uitgegroeid tot een publieksfavoriet eerste klas. Fans gaan er dan echt voor zitten om te luisteren wat Adam nu allemaal weer te vertellen heeft. En vaak worden andere (Crow) songs verweven in het eindstuk. Bijvoorbeeld Goodnight Elisabeth (van Recovering...), Come Pick Me Up - Ryan Adams of zelfs Thunder Road van Springsteen. Als dat gebeurt zie je Counting Crows aan het werk in optima forma.
Wat 'August...' zo goed maakt en dus zo geliefd bij zoveel mensen is denk ik vooral het feit dat de plaat helemaal op zichzelf staat. Er gebeurt iets wat je niet vaak hoort op andere platen en daarom is dit album ook zo moeilijk te vergelijken met andere platen van andere artiesten. Adam zingt anders en verhaalt anders. Natuurlijk zijn er de invloeden van Van Morrison, Bob Dylan, Springsteen, The Cure, Graham Parsons en vele, vele anderen maar toch hebben Duritz en zijn mannen hun eigen geluid weten te creeren. Nietemin dankzij de karakteristieke stem van Adam Duritz, die helaas door velen als zeurderig bestempeld wordt.
Het raakt je of het raakt je niet. Mij hebben ze geraakt en ik denk niet dat ik ooit van deze heren af kom. Zou het ook niet willen ook!
FL

Ach zo heb ik de mening dat wanneer je ergens lyrisch over mag zijn je ook iets tot de grond toe mag afbranden en als ik iets gewoon heel slecht vind dan meld ik dat ook gewoon. De stelling dat als je niet positiefs te melden hebt je dan beter helemaal niets kan zeggen, daar heb ik helemaal niets mee (anders zouden alle populaire albums hier de hoogste cijfers hebben, omdat je dan immers alleen mag stemmen als je het leuk vindt). Een beetje gedoseerd met negativiteit omgaan kan geen kwaad, zo vind ik Snow patrol nog steeds een hele slechte band, maar ik ga niet alle albums een 1 geven, gewoon om het een beetje te doseren. En door af en toe wat kort door de bocht stellingen te deponeren ontstaan er wel grappige situaties.

Maar goed ook mijn mening is slechts een mening, dat is het fijne van meningen; iedereen heeft er 1.


Verder dit album: nog steeds prachtig en Ana begins blijft mijn absolute topper.

Anna Begins nog eens beluisterd, maar ik kan die zanger niet verstaan. Waar heeft hij het over?????

Anna Begins, ja schitterend nummer! Ik heb dat nummer ooit nog eens gezongen als cover met een bandje. Best een lap tekst:

My friend assures me, "It's all or nothing."
I am not worried, I am not overly concerned.
My friend implores me, "For one time only,
make an exception." I am not worried.
Wrap her up in a package of lies,
Send her off to a coconut island.
I am not worried, I am not overly concerned with the status of my emotions.
"Oh," she says, "you're changing."
We're always changing...

It does not bother me to say this isn't love.
Because if you don't want to talk about it then it isn't love.
And I guess I'm gonna have to live with that.
But I'm sure there's something in a shade of grey,
Or something in between,
And I can always change my name
If that's what you mean.

My friend assures me, "It's all or nothing."
But I am not really worried, I am not overly concerned.
You try to tell yourself the things you try to tell yourself
To make yourself forget. To make yourself forget. I am not worried.
"If it's love," she said, "then we're gonna have to think about the consequences."
But she can't stop shaking and I can't stop touching her and...

This time when kindness falls like rain
It washes her away. And Anna begins to change her mind.
"These seconds when I'm shaking leave me shuddering for days," she says.
And I'm not ready for this sort of thing.

But I'm not gonna break and I'm not gonna worry about it anymore.
I'm not gonna bend, and I'm not gonna break. And I'm not going to worry about it anymore.
It seems like I should say, "As long as this is love..."
But it's not all that easy, so maybe I should
Snap her up in a butterfly net and pin her down on a photograph album.
I am not worried cuz I've done this sort of thing before.
But then I start to think about the consequences,
And I don't get no sleep in a quiet room and...

This time when kindness falls like rain
It washes me away. And Anna begins to change my mind.
And everytime she sneezes I believe it's love and,
Oh lord, I'm not ready for this sort of thing.

She's talking in her sleep.
It's keeping me awake. And Anna begins to toss and turn.
And every word is nonsense but I understand and,
Oh lord, I'm not ready for this sort of thing.

Her kindness bangs a gong,
It's moving me along. And Anna begins to fade away.
It's chasing me away. She disappears, and
Oh lord, I'm not ready for this sort of thing.

Misschien toch eens die gehoorbeschermers die de wet voorschrijft proberen?

In 1993 gekocht voor mijn lief haar verjaardag. Voor dat ik de cd heb kunnen geven, had ze het uitgemaakt. Een geluk bij een ongeluk. De cd grijs gedraaid. CC blijven volgen. Hun opvolgers gekocht. Live gezien op Rock Werchter jaren geleden. Dit album wordt door mij nog regelmatig gespeeld. De andere albums ook. Het blijven waanzinnige mooie teksten die op een manier worden gebracht zoals ze alleen door A.D. kunnen worden gebracht.

Als ze had geweten dat ze die cd zou krijgen had ze het nooit uitgenaakt.

Echte groeiplaat. met elke luisterbeurt wordt 'ie beter.
Net iets beter dan hun 2e plaat, daarna werd het helaas wat minder.

Enne, wat is Sullivan Street (met Maria McKee) toch een mooi nummer !

Ook weer gedraaid. Blijft inderdaad een geweldige plaat waarmee Adam Duritz en zijn band de muziekwereld destijds zeer overtuigend binnen kwamen. Dat het daarna wat minder werd was onvermijdelijk na zo'n debuut. Maar ook de opvolger Recovering the Satellites en Hard Candy mogen er zijn. maar de nieuwste, Saturday nights and sunday mornings, vind ik inderdaad hun minst goeie tot nu toe

Tja, na 16 jaar nog steeds tijdloos en ontroerend. Ik denk dat hem weer eens uit de platenkast trek en even opzet. Blijft tijdloos, al vond ik de opvolger ook errug mooi.

Edit: na lange weer opstaan. Het blijft een fantastisch album .

Counting Crows heb ik eigenlijk betrekkelijk laat ontdekt maar zijn er wel mede voor verantwoordelijk dat ik ook de 'goede' pop-muziek erg ben gaan waarderen. Desalniettemin blijft dit een van mijn favorieten op dat gebied en weet de plaat me iedere keer me weer te boeien.

Het album begint meteen goed, beter gezegd: Round Here is zonder twijfel het hoogtepunt van de plaat. Adam Duritz dringt hier mijn hart in, op een zodanig directe manier dat ik er niet omheen kan. De tekst is gewoonweg subliem en het gevoel wat hij hier dan nog eens in kan leggen. Dat heb ik hem niemand ooit nog na zien doen. Ook hijzelf heeft dit niveau meer bereikt.
Vooral het stuk van:
I can't see nothing, nothing
Round Here
Won't you catch me if I'm falling
Won't you catch me if I'm falling
Won't you catch me cause I'm falling down on you

See I'm under the gun round here
Oh man I said I'm under the gun round here
And I can't see nothing, nothing round here.
bezorgd me iedere keer weer kippenvel. Gewoonweg perfect.

Natuurlijk is het dan lastig dat niveau vast te houden, onmogelijk is misschien zelfs een beter woord. Maar het lukt ze in enige mate toch. Omaha is een prachtig nummer geworden. Ja, het is van mindere kwaliteit dan Round Here, maar dat is ook niet te evenaren. Toch heeft ook dit nummer iets. Iets moois natuurlijk. Het is een mooie brug van Round Here naar Mr. Jones en misschien doe ik het daar wel te kort mee. Maar gezien de score van 5* voor dit album denk ik dat dat niet het geval is. Het past gewoonweg in het plaatje.
Zoals ik al zei, de brug naar Mr. Jones, het volgende nummer dus en wellicht het bekendste nummer van de band. En niet voor niks. Ook dit is weer een waar pareltje met een tekst om 'U' tegen te zeggen. Een tekst als:
Mr. Jones and me tell each other fairy tales,
and we stare at the beautiful women:
"She's looking at you. Ah, no, no, she is looking at me."
Smilin' in the bright lights.
Comin' through in stereo.
When everybody loves you, you can never be lonely.
is toch gewoon niet slecht te vinden? Het spreekt gezelligheid, vrolijkheid en blijdschap uit. En dat is ook wel eens hard nodig. De sfeer die het nummer uitstraalt is voor mij er eentje die veel te weinig wordt belicht (dit kan natuurlijk ook aan mijn muzieksmaak liggen), namelijk die van de blijdschap en kom me dan aub niet met 'Shine' aan. Nee, dit zit gewoon wél goed in elkaar.

Maar er komt ook een tijd voor een iets ingetogener nummer. En die is nu aangebroken, in de vorm van Perfect Blue Buildings. Uit het nummer blijkt een drang naar verandering van jezelf. En het contrast met Mr. Jones kon dan ook niet groter zijn. Toch, en waarschijnlijk komt dit mede door de titel van het nummer, is het niet storend en is het eigenlijk wel prettig. Even een pas op de plaats en nadenken over wat je nu bereikt hebt. Een moment van zelfreflectie zou ik het noemen. '

Anna Begins vormt samen met Time and Time Again een blok van twee nummers over liefde. Het gaat om een vrouw die de persoon in kwestie heeft afgewezen en alle problemen die daarbij komen kijken. Het zijn twee prachtige, ingetogen nummers geworden die een zekere wanhoop uitstralen. Het snakken naar liefde en deze niet beantwoord zien worden, staat hier centraal en dat maakt de nummers gevaarlijk. Met gevaarlijk bedoel ik hier het feit om te vervallen in clichés.Gelukkig gebeurd dat hier echter niet. Het blijft interessant en niet voorspelbaar. En dat is positief, zeer positief.

Rain King dan is het meest droevige nummer van de plaat. Blijkbaar zakt de plaat steeds meer weg in miserie, aangezien dit nummer gaat over iemand met een depressie. Door de melodie echter wordt de algemene tendens van het nummer er eentje van verwarring. De opgewekte melodie met de depressieve tekst doen het erg goed bij mij. Het resultaat is deze speciale, verwarrende sfeer die is gecreeërd.
Sullivan Street heeft in ieder geval de opgewekte melodie niet. De tekst is er echter niet veel lichter op geworden. Het lukt me niet helemaal om de tekst te doorgronden, maar voor zover ik weet gaat het over mensen die gebruikt worden door anderen. Ook al niet zo een licht onderwerp. Daar komt verandering in met Ghost Train. De tekst wordt weer opgewekter en het 'dipje' hebben we gehad. Ghost Train is een prachtig nummer. De pit uit de eerste nummers is hier intussen niet meer in te vinden en ook in de nummers hierna zullen we die niet meer terug kunnen vinden. Uit Raining In Baltimore spreekt verlangen en wanhoop en A Murder Of One is het meest zwarte nummer op de plaat. Regels als:
All your life is such a shame
All your love is just a dream
Open up your eyes
You can see the flames of your wasted life
You should be ashamed
zijn niet bepaald opgetogen, maar het past allemaal.

August And Everything After vormt zo namelijk een geheel. Een erg mooi geheel welteverstaan. Een verhaal over het leven van een man, die langzaam maar zeker steeds meer wegzakt in zijn eigen problemen. En later met weemoed terug zal kijken en zich af zal vragen waar het mis is gegaan.

5*

Weer zo'n album dat ik compleet grijs gedraaid heb, en zal blijven doen. Absoluut hun beste album, en 1 van de beste ooit gemaakt.
De teksten van Adam Duritz zijn briljant, en hij weet de emotie goed te vertolken op dit meesterwerk.
Ik heb dit album 3 keer in de kast staan. 2 x origineel ( waarvan 1 door de band gesigneerd is... en dus afblijven ! )
Mocht mezelf gelukkig prijzen met een '' meet & greet ''
En uiteraard heb ik ook de Deluxe Edition in de kast staan, met dat waanzinnige concert in Parijs.