Madonna - Confessions on a Dance Floor (2005)

Jammer dat 'Future Lovers' wordt ''afgekapt'', lijkt het haast wel. Op het moment dat de beat er echt vet in lijkt te komen op het eind is het opeens afgelopen .

Weet iemand trouwens welk nummer van Kraftwerk er gesampeld is in 'Forbbiden Love'?

Deze CD staat standaard op mijn I-Pod. Ideale muziek voor een fitness cardio workout. Op iedere punchline ga ik een tikkeltje harder vooral op het nummer "I love New York" op de bike...een ideaal spinnummer.....

Iek ben droevik

Iek ben ook droevik, dit album heeft me op een paar nummers na nergens weten te raken. Ik denk dat Madonna er goed aan doet het klooster in te gaan, voor een jaar of tien...

Niet alleen ''Ray of Light'' is een meesterwerk, maar ''Confessions on a Dancefloor'' ook

Op dit album is Future lovers een toptrack die inderdaad wat langer uitgesponnen had mogen zijn.
Verder is Push nog steeds leuk omdat het tempo hier wat terug mag naar midtempo.
Hoorde Sorry vandaag-daarom nog eens wat tracks geluisterd van dit album dat ik niet tot haar topalbums tel

Een aantal jaar geleden vond ik 't nummer geen goeie afsluiter, daar kom ik op terug. In 't nummer laat Madonna weten dat zij de baas is, en is een geweldige afsluiter van deze dance-plaat.

Dit album maakte op mij weinig indruk. Moeilijk hem helemaal uit te zitten als alles een beetje hetzelfde klinkt. Hung Up en Sorry, Let It Will Be en Forbidden Love vind ik heerlijke nummers,maar daar blijft het wel bij. De nummers zijn allemaal hetzelfde niveau,een vaste muziekstijl. Dan vind ik zo'n afwisselend album van Madonna leuker.

Een hoogtepunt in de history of Madonna dit Confessions on a Dancefloor. In een moordend tempo worden heerlijke melodieën over ons uitgegoten, In de vorm van disco in een modern dance jasje gestoken. Het voorbeeld hiervan is natuurlijk openingstrack Hung Up, gebaseerd op Abba, wat echt om van te smullen is.
Ik heb de 2 roze LP's, erg fraai om te zien. Op de eerste LP (de eerste 6 songs) zijn werkelijk alle nummers erg goed, zeker ook Sorry & I Love New York. Wat trouwens deze plaat een extra boost geeft is dat de nummers in elkaar zijn gemixt, waardoor er geen tijd voor 'ontsnappen' is. Het levert een uitstekende dance plaat op. Het zou hierna nog 10 jaar duren voor Madonna weer deels op hetzelfde niveau terug is.

Ik heb liever de ''Unmixed Version''.

Lekker album, lekker voor in de auto, alleen hung up skip ik, die heb ik iets te vaak gehoord op de radio

Ieder zijn smaak natuurlijk, maar... bijzonder. Juist dat alles in elkaar overloopt maakt het album zo gaaf. Zoals iemand anders al schreef 'er lijkt geen ontsnappen mogelijk'.
Maar, jouw mening natuurlijk en die mag er net zo zijn als de mijne.

Dit album bracht Madonna in 2005 precies daar terug waar ze thuishoort; op de dansvloer. Met stevige jaren 70 en 80 disco invloeden was dit album gewoon een ware traktatie voor zowel fans van die decennia's als van de Queen of Pop zelf.

Grappig trouwens hoe dit album ook veel kritiek heeft gekregen van niet fans, het zou goedkoop zijn, makkelijk, dertien in een dozijn. Maar hoe hadden deze zelfde mensen gereageerd wanneer dit een Michael Jackson album was geweest? De King of Pop zou geprezen zijn om zijn geweldige meesterwerk. Want vindt vooral van Madonna wat je wilt, maar dit album is wel degelijk een meesterwerkje. Zijn de lyrics allemaal even boeiend? Nee, maar dat is bij Madonna sowieso lang niet altijd het geval. Wanneer ze zich er echt aan overgeeft kan ze geweldige dingen schrijven, maar bij dit album zat ze duidelijk niet in die flow. En dat boeit ook niet, het gaat hier om het geheel. Voor de diepere lyrics verwijs ik je graag naar Like a Prayer, Erotica, Bedtime Stories, Ray of Light en van mijn part American Life. Maar Madonna is geen Kate Bush of Tori Amos en dat zal ze ook nooit worden, maar tegelijkertijd zouden die dames ook niet wegkomen met een album als Confessions On A DanceFloor.
En eerlijk gezegd stoort het mij dat men sinds zijn overlijden doet alsof Jackson alleen maar hoogstandjes heeft gemaakt en het sinds het teruglopen van Madonna's populariteit ineens in is om te doen alsof alles wat zij heeft gemaakt niet zoveel voorstelt. Er was een tijd, zeker voor het overlijden van de King of Pop dat zowel critici als het gewone publiek riepen dat Madonna misschien wel meer bijzondere dingen heeft gemaakt dan Jackson. Maar Jackson overlijdt, Madonna brengt wat mindere albums uit en ineens is het vooral in te doen alsof het allemaal niet zoveel voorstelde?
Deze vrouw is niet voor niets de Queen of Pop geworden. Ja, ze heeft (eigenlijk had) een neus voor trends creëren, ja ze omringde zich meestal met de juiste mensen, maar dat zijn vlakken die ze gemeen heeft met de King of Pop. En waar Jackson vooral na Thriller voortborduurde op de succesformule van het best verkochte album ooit, durfde Madonna het tenminste nog aan om steeds weer een nieuwe weg in te slaan. Vaak succesvol (Like a Prayer, Bedtime Stories, Ray of Light), en soms minder succesvol (Erotica; wat vooral 'flopte' door het gelijktijdig uitgebrachte boek SEX, American Life).
Natuurlijk was Confessions vooral een magistraal gecalculeerd project. Madonna werd sinds Ray of Light eindelijk écht serieus genomen als singer/songwriter en genoot daar volop van. Zo erg dat ze met American Life dieper dacht te gaan dan ze tot dan toe had gedaan. Maar het album flopte en de paniek sloeg toe. Ze moest weer op de plek belanden waar ze zo aan gewend was geraakt in haar carrière; de nr. 1 spot!
En dus riep ze de hulp in van de juiste mensen en creëerde disco heaven door een sample van ABBA te gebruiken voor lead single Hung Up. Grappig overigens, voor een vrouw die in 1995 tijdens het promoten van haar verzamelalbum Something to Remember nog riep ABBA 'boring' te vinden. Ach, een mens kan veranderen nietwaar?

Maar goed, of dit album nu een labour of love van madonna's kant was of niet, het album staat als een huis en verveelt geen moment en dat is in mijn ogen toch belangrijk voor een goed album.
Sowieso knalt de eerste helft van het album aan één stuk door. Je vergeeft haar zelfs de tenenkrommende rijmelarij in I Love New York, omdat het gewoon allemaal zo verdomd lekker klinkt.

Voor de haters, er is een reden waarom Madonna en geen enkele andere zangeres in de afgelopen veertig jaar de titel Queen of Pop heeft gekregen. Waar zou Michael Jackson zijn geweest zonder Quincy Jones of de juiste mensen uit de Motown scene? Niemand kan het alleen. Maar dat Madonna baanbrekende dingen heeft gemaakt en gedaan is een feit en dit album is één van die feiten.
Terecht uitgegroeid tot een klassieker!

Dit is een nogal gemakkelijke 'als..., dan...' redenering waarop je het antwoord nooit zult kennen.

Maar een zeer terechte gezien hoe de man die dagen voor zijn dood nogal verguisd werd na zijn dood ineens heilig is verklaard en men doet alsof iedere zucht die hij opnam een meesterwerkje was.

Vooruit, omdat je erom vraagt: als jij een vrouw was geweest, was de kans enorm groot geweest dat je hier nooit was geweest (zo weinig vrouwelijke muziekliefhebbers komen hier) - en denk ook dat we daaraan geen verlies zouden hebben geleden - afgezien van het feit dat de "als" + "dan" combinatie een voorbeeld van minder fraai Nederlands is.

In mijn boek heeft Madonna inderdaad wel betere albums gemaakt, maar ook beduidend mindere; een kniesoor die daarop let; het kan immers niet alle dagen feest + dans zijn

Als Madonna sterft...

... dan kun je wellicht op je wenken bediend gaan worden.

Wow... Getting personal. Sneu

Troost je, you're not alone: géén gevoel voor humor en slecht kunnen lezen is een combi die wel meer voorkomt op MuMe.

Geloof niet dat 'en denk ook dat we daaraan geen verlies zouden hebben geleden' grappig bedoeld was. Komt in ieder niet grappig, laat staan sympathiek over. Maar ja, dat is wat voor de meesten ook op internet op anderen reageren inhoudt nietwaar, anderen afbranden!?
Begrijp niet waarom wanneer iemand een mening/recensie schrijft, anderen op de schrijver persoonlijk moeten reageren, maar het zal jou vast een beter gevoel over jezelf geven...

Aha, een spiegeloog in de tent, zo iemand die weet hoe een ander zich voelt. Jij was degene die de bizarre what if vergelijking maakte en voor mij maakt het gewoon niet uit of een vent of een vrouw die vergelijking maakt. Als je die bizarre vergelijking de andere kant uit maakt, kan je tot de - imo - tamelijk ongewenste bevinding komen dat Ian Curtis zelf zijn einde koos om Joy Division succesvol te maken.
Verder laat ik het hierbij - zoals eerder aangestipt, binnen het oeuvre van Madonna vind ik dit album 3,25 - 3,5 *.

Ja hoor, zeker

ik vind de muziek van Madonna helemaal niks, bij vlagen zelfs verschrikkelijk. Maar deze album, ik weet niet wat het is klopt voor mij van A tot Z. Vind het al 15 jaar nu echt een geweldig album met louter goede nummers. Forbidden Love, Like it or Not, Isaac, I love NY zijn allemaal lekkere nummers en dan nog de hits erbij Jump, Sorry, Hung up en je hebt zo 3/4e van het album al genoemd. Het lijkt allemaal een beetje op elkaar en misschien is dat nu net het pluspunt. Vond de opvolger die een beetje in deze lijn lag alweer een stuk minder.

Vandaag precies 15 jaar oud. Tijd om die glimmende roze schijf weer uit de kast te trekken en het volume heel hoog te zetten. Ik had het echt even nodig. Wat blijft dit een heerlijk album!

Toch wel een hoogtepunt in het oeuvre van Madonna. Met dank aan Stuart Price is dit album een lange overdonderende flow geworden. Ongeevenaard.

Klopt het dat de mix-versie niet meer op Spotify staat? Ik kan alleen de ongemixte versie vinden

Het laatste album vanaf Ray of Light die ik heb geluisterd. Heb het altijd een beetje links laten gingen, omdat het me vroeger nooit beviel. De nummers pakte mij niet. Ik snapte niet dat iedereen het zo goed vind. Nu ik het een nieuwe kans heb gegeven en eindelijk alles heb geluisterd moet ik zeggen dat het nu in mijn top 3 zit van beste Madonna albums haha.

Favorieten zijn: Sorry, Future Lovers, I Love New York en Forbidden Love. Ook de bonustrack Fighting Spirit vind ik erg goed. Maar eigenlijk is geen enkel nummer op dit album slecht.

Nog steeds 1 van mijn favoriete Madonna albums. De 3de single 'Get Together' is ook nog steeds mijn meest favoriet.

Forbidde love vind ik een geweldig nummer