Vampire Weekend - Modern Vampires of the City (2013)

Waarom jammer? Ik was juist aangenaam verrast eigenlijk.

Ik vind dit nummer gewoon inspiratieloos klinken. Het klinkt gewoon anders dan de eerste 2 platen! Misschien niet melodieus genoeg? Ik weet het niet! Misschien groeit het nog wel!

Het klinkt zeker anders, maar daardoor vind ik het juist wel spannender. Net even een wat ander geluid, wat grauwer ofzo. Ik mag het wel.

Ik vind het ook wel een lekker nummer. Alledrie de nummers bevallen mij weer uitstekend. Ik vind ook knap hoe het geluid van Vampire Weekend elk album lichtelijk verschuift, zonder geforceerde pogingen tot vernieuwing. Ik vond al knap hoe ze op Contra met dezelfde ingrediënten als het debuut een hele andere plaat qua gevoel en sfeer wisten te maken. Hier lijken ze dat weer te doen. Dat heb ik liever dan die geforceerde pogingen tot een nieuw geluid van veel bands.

Inderdaad erg knap. Inspiratieloos is wel het laatste dat ik het zou noemen. Zowel Step als Diane Young vind ik geweldig. Inventief en melodieus. Leuk ook dat klavecimbel in Step. Als dit maatgevend is voor de rest van het album, zou dit er wel eens eentje voor de jaarlijstjes kunnen worden. En dan te bedenken dat ik hier vooraf helemaal niet benieuwd naar was, omdat ik dacht aan hun vorige twee albums (hoe leuk ook) wel genoeg te hebben.

Ik hoor ook wat subtiele electronic-invloeden, dat zal de invloed van het Baio-project wel zijn.

Vampire Weekend is een band waar ik liefhebber van was in de tijd dat dit zo'n beetje het minste bekende type band was dat ik kon vinden. En nog altijd vind ik het leuke muziek. Ik ben dan ook benieuwd naar deze, die het met zomers weer ongetwijfeld weer goed gaat doen, hier.

Inderdaad dat viel mij ook al op. Tegelijkertijd lijkt het met Step en Unbelievers nog meer naar een soort ouderwetse, klassieke pop te gaan.

En er is weer 'n nieuw nummer te beluisteren. Althans, voor mij is 't de eerste keer dat ik 'm tegenkom. Klinkt weer goed! Chipmunks!

Kan overigens echt niet wachten tot deze plaat er is, wordt fantastisch

Van Yah Hey ben ik nog niet onmiddelijk weggeblazen. Die chipmunks zijn maar vreemd en irritant.
Doet me een klein beetje denken aan Atlas van Battles. (wat ik dan wel weer een goed nummer vind.)

Hm, irritant vind ik het niet echt. Vreemd is het natuurlijk wel, maar daar houd ik wel van. En 't heeft inderdaad wel wat weg van Atlas!

Step behoort tot het beste wat Vampire Weekend al heeft geproduceerd.

Diane Young vind ik dan weer ietsje minder.

Ik was blij verrast door de singles. Dit beloofd een gevarieerd album met een ander geluid dan de vorige. Contra is best goed, maar heeft een houdbaarheidsdatum. Dit wordt duidelijk geen Contra II.

't heeft effe geduurd voor ik mee was met 'step'. meer van hetzelfde, maar verrevan crap natuurlijk. integendeel, de sound van deze band blijft toch vrij uniek.

Step heeft zich in ieder geval snel in mijn oor gewurmd.

Is het vloeken in de kerk als de drie nummers hun beste nummers vind?
Oh nee ik zie gelukkig dat Herman het al met me eens is

Ben het niet met je eens, maar van mij mag je de drie nummers hun beste nummers vinden, hoor. Ik prefeer eerder een A-Punk of een Cousins.

Ter info: release datum 6 mei klopt niet meer: zie hun website: "VAMPIRE WEEKEND'S UPCOMING ALBUM MODERN VAMPIRES OF THE CITY WILL BE RELEASED ON MAY 13, ONE WEEK LATER THAN ORIGINALLY ANNOUNCED DUE TO UNANTICIPATED DELAYS IN THE PRODUCTION OF PHYSICAL COPIES OF THE RECORD (...)".

Ik vind hem sterk. Veelzijdig en behoorlijk gedurfd.

Ben ik de enige die bij Step toch een beetje moet denken aan Welcome to the Black Parade van My Chemical Romance?

YouTube - Vampire Weekend - Ya Hey (Official Lyrics Video)

Ya Hey

Ik heb net mijn eerste luisterbeurt gedaan en dit album bevalt mij echt heel goed. Step en Diane Young vond ik al leuke nummers om te horen, maar dit album heeft nog veel meer te bieden dan dat. Wat opvalt is dat Vampire Weekend toch meer voor wat rustigere nummers gekozen heeft, vergeleken met de vorige albums. Ik lees op Last.FM al veel reacties van mensen die het album drie keer niks vinden omdat het 'vrolijkheidsgehalte' van het album veel minder is dan de vorige albums. Ik vind dit zelf juist totaal niet erg. De vrolijke nummers van Vampire Weekend zijn erg leuk en catchy, maar er zit een houdsbaarheiddatum op. Een rustiger nummer als Taxi Cab, van Contra, is bij mij veel langer blijven hangen.

Dit album is meer in die stijl en dat bevalt mij. Dit wordt zeker weten een van mijn meest beluisterde albums van het jaar. Gelukkig maar, want na veel tegenvallende albums afgelopen tijd kan ik dit wel heel goed gebruiken.

In 2010 werden beide Vampire Weekend albums onverwacht favorietjes in de autorit naar Italië: die vrolijke, zomerse sound vormde een perfecte soundtrack daarvoor.
Als er aan albums zulke persoonlijke herinneringen kleven is het lastig om daar nog overheen te gaan en misschien is dat een reden dat ik toch wat voorzichtig probeerde te zijn in het uitkijken naar Modern Vampires of the City (wat natuurlijk niet lukte). Zou dit weer zo'n perfecte zomersoundtrack worden? Iedereen heeft het wel over de nieuwe Daft Punk in dat geval maar ik heb dan toch net even meer met Vampire Weekend.

Vrolijke albums duiken altijd wel weer op en vorig jaar was het King Charles die voor een portie blijheid zorgde (en verdomd veel op Vampire Weekend leek) en nu mag de band het zelf dus overnemen.
Zijn ze er in geslaagd?

Ja en nee. Drie keer met hetzelfde op de proppen komen werkt niet en dat doen ze ook niet: het tempo is over het algemeen wat omlaag geschroefd maar de herkenbare sound is gebleven alsof ze wat meer de diepte in wilden gaan zonder al te serieus te worden.
Een zelfde band kweken als met de twee voorgangers lijkt onmogelijk of het moet komende zomer eenzelfde rol gaan vervullen maar dan op weg naar Zuid-Frankrijk alleen kun je zoiets niet forceren dus die kans is klein.
Dan maar gewoon vooruit met 12 nieuwe, uitstekende nummers die wat minder vrijblijvend lijken en dat mag een plus genoemd worden. Of je daar op zit te wachten zal voor iedereen verschillend zijn.
Ze zullen er niet heel veel nieuwe fans mee winnen en de oude liefhebbers zullen ze niet al te veel van zich vervreemden. En zo mag best geconcludeerd worden dat ze hun status consolideren op deze manier.

Als een enorme fan van Vampire Weekend, heb ik tijden uitgekeken naar de opvolger van Contra (die onterecht als teleurstellend werd beschouwd). Diane Young is het uithangbord van het album, maar persoonlijk ben ik nooit weg van de lead singles van deze band (A-Punk en Cousins) en ook Diane Young kan mij niet helemaal bekoren, het is geen slecht nummer maar het probeert te overduidelijk een commercieel nummer te zijn, Vampire Weekend is nou eenmaal niet ubercommercieel. Hierna werd Step uitgebracht. Dit is een briljant nummer waarin de band hun lyrische talenten tentoonspreidt. Ya Hey klinkt bombastisch en heeft een geniale refrein die lang in je hoofd blijft spoken.

Het album start erg gemoedelijk met Obvious Bicycle, een rustig nummer die aan de luisteraar vraagt om goed te luisteren, een advies om zeker op te volgen want wat volgt is ongetwijfeld het beste album van 2013 tot op heden en zeker Vampire Weekend's meest consistente album.
Don't Lie, Everlasting Arms, Unbelievers en Finger Back zijn zeer sterke nummers waarbij Everlasting Arms en Unbelievers als zuster-liedjes beschouwt kunnen worden. Don't Lie heeft door de orgel op de achtergrond een hypnotisch werking en werkt door zijn plaatsing na Diane Young goed als tegengewicht omdat het met zijn mid-tempo een goede overgang is naar Hannah Hunt.
Hannah Hunt en Hudson zijn slow burners maar in deze momenten op het album neemt de band een pas terug en tonen aan dat hun sterkte niet altijd in de chaotische en bombastische nummers ligt. Finger Back is catchy en de plezier waarmee dit nummer wordt gespeeld is erg aanstekelijk. Worship You heeft iets weg van een Ierse limerick en Ezra toont hierin zijn vocale talenten door de coupletten in sneltempo te zingen zoals alleen hij kan. Young Lion is de afsluiter van het album, het is een soort nursery rhyme, iets wat je een kind zou toespelen om hem in slaap te sussen, in tegenstelling tot alle andere nummers van Vampire Weekend tot op heden zingt Rostam hier de lead vocals, de instrumentale piano-stukjes zijn prachtig, dit nummer doet erg Bon Iver-achtig aan en het is een gewaagde stap om Rostam hier te laten zingen maar een die werkt omdat het niet geforceerd klinkt.

Dit album klopt gewoon tot in de perfectie, ik beoordeel een album vaak op hoeveel nummers er op staan die ik zou skippen en dit album kent geen zwakke schakels.

Met dit album heeft Vampire Weekend zichzelf heruitgevonden. Ezra heeft in een interview aangegeven dat er meer dan 50 instrumenten op het album voorkomen. Het is erg indrukwekkend hoe zo'n jonge band al zo'n volwassen album kan produceren.

Als ik drie stand-out (must-listen) tracks moet benoemen zijn het trouwens:
- Ya Hey
- Step
- Don't Lie
(in willekeurige volgorde)

slowchat verwijderd.

Even wat leuke achtergrondinformatie over 'Step':

Het is een herinterpretatie van de 90's hit van Souls Of Mischief's 'Step To My Girl', Vampire Weekend heeft de hook gesamplet en een deel van het refrein, de zin 'Everytime i see you in the world, you always step to my girl'

YouTube - Souls of Mischief - Step to my Girl

Rolling Stone Magazine geeft het album 4.5 uit 5 sterren. Het laatste album die dit wist te bereiken bij Rolling Stone was Radiohead - In Rainbows.

Bron: VAMPIRE WEEKEND : contra costa | contra mundum, Modern Vampires of the City Review by Rolling Stone Magazine: 4.5/5 - teamvampireweekend.tumblr.com

Normaal vind ik je reviews altijd vrij en helder Aero, maar het wordt me toch niet duidelijk wat je zelf van deze plaat vindt? En ook niet waarom je 4 sterren geeft.

Net eenmaal geluisterd en dat klonk weer prima. De komende week eens wat vaker opzetten.

Onzin, Rolling stone geeft 5/5 aan zowat alles wat Bruce Spingsteen, Bob Dylan & U2 uitbrengen. Wrecking Ball, Tempest en No Line on the Horizon kregen bijvoorbeeld allen de volle pot.

Best een aardig album trouwens, in zekere zin wat Contra (wat toch wel een heel moeilijke tweede was voor deze band) behoorde te zijn. Step en Hannah Hunt zijn wel een pak beter dan de rest en bijwijlen saboteren ze helaas zichzelf door er een laag geforceerd hippe studio-effectjes over te gooien. Beste voorbeeld hiervan zijn die totaal onnodige gepitch-shifte vocalen in Ya Hey die zowat eigenhandig dit nummer verknallen. Album zakt ook wat in vanaf Everlasting Arms maar Hudson maakt veel goed.