menu

Motorpsycho - Still Life with Eggplant (2013)

mijn stem
3,72 (77)
77 stemmen

Noorwegen
Rock
Label: Stickman

  1. Hell, Part 1-3 (9:47)
  2. August (4:52)

    met Reine Fiske

  3. Barleycorn (Let It Come / Let It Be) (7:18)

    met Reine Fiske

  4. Ratcatcher (17:10)

    met Reine Fiske

  5. The Afterglow (5:57)

    met Reine Fiske

totale tijdsduur: 45:04
zoeken in:
avatar van AOVV
4,0
berrege schreef:
Dit vind ik een heel zwak album. Hier luister ik niet voor men plezier naar. Stuk voor stuk slechte nummers, en de zanger is veel te poppy. Misschien was ik beter met een ander album begonnen om deze band te leren kennen? Of zijn de rest van de albums ook zo saai?


Saai is nou niet meteen een woord dat me te binnen schiet bij Motorpsycho. Maar daar kan je nog het best zelf achter komen.

1,5
AOVV schreef:
(quote)


Saai is nou niet meteen een woord dat me te binnen schiet bij Motorpsycho. Maar daar kan je nog het best zelf achter komen.

Mja, das mijn persoonlijke mening over dit album. Kan zijn dat de andere albums me beter liggen, ik weet het niet.

Smaken verschillen

avatar van Mindscapes
4,5
berrege schreef:
(quote)

Mja, das mijn persoonlijke mening over dit album. Kan zijn dat de andere albums me beter liggen, ik weet het niet.

Smaken verschillen

Vreemd vreemd, ik heb dit album zelfs geTIPt voor het blad iO Pages en we hebben nog een redelijk sterk gelijkaardige top 10, berrege. Ik ben zelf ook erg weg van Heavy Metal Fruit (al heeft het ook een tijdje geduurd).

De meest proggie-MP plaat is wel ongetwijfeld The Death Defying Unicorn (een 2 uur durend verhaal over de woeste zeebaren en een banneling die de zee wordt in/opgestuurd). Bijzonder bombastisch hier en daar, met als uitschieters The Hollow Lands en Through the Veil en algemeen een samenwerking met Stale Storlokken, enkele strijkers en blazers en het Trondheim Jazz Orchestra. Misschien moet je die eens proberen? Maar ik zeg het, erg toegankelijk is het niet meteen bij de eerste luisterbeurt. Go go go

1,5
Met toegankelijkheid of niet heb ik geen probleem hoor. De meeste albums uit men top 10 zijn ook niet erg toegankelijk bij de eerste luisterbeurt. Ik zal The Death Defying Unicorn eens uitproberen dan. Bedankt voor de tip!

Misterfool
Fikse tegenvaller na "The death defying unicorn" Het album heeft weliswaar lekker rauwe arrangementen, de composities die hierop staan zijn saai en spanningsloos.

1,5
Dan toch iemand die het met me eens is :d

avatar van Don Cappuccino
3,5
Ik heb niet echt veel de neiging gehad om deze meerdere keren te beluisteren en dat is eigenlijk de eerste keer bij Motorpsycho. Vooral Ratcatcher duurt veel te lang, er zit geen richting in. Vandaag maar weer eens beluisteren en dan beoordelen.

avatar van Mindscapes
4,5
Mijn recensie voor iO Pages

Motorpsycho staat als een monumentaal staaltje constructiewerk. Sinds 1989 heeft het Noorse drietal, met duo Bent Sæther (zanger/bassist) en Hans Magnus Ryan (zanger/gitarist) als drijvende kracht, een karrenvracht aan interessante releases voortgebracht, waarvoor enkel de benaming Motorpsycho zelf een passende genre-omschrijving is. Invloeden gaan van surfpop tot psychedelische rock, jazz fusion, hardrock, blues en vooral veel eclectische jams en improvisaties. Aan sommige tracktijden te zien – en dan heb je nog niks gehoord – past hier ook een fikse dosis progrock bij.

Still Life With Eggplant volgt nog geen jaar na het imposante The Death Defying Unicorn, een dubbelaar waarbij het Trondheim Jazz Orchestra het trio vergezelde en dit Wagneriaanse zeemansepos (en de luisteraar) naar hogere sferen tilde. De opvolger is meer rechttoe-rechtaan, gestript van het orkestrale, maar zeker niet minder gelaagd. De plaat kan gezien worden als een verlengstuk van het psychedelische Heavy Metal Fruit uit 2010. Hell Part I-III zet al meteen de stemming neer met een ruige bluesgeïnspireerde gitaarriff, gedragen door een bas die letterlijk in overdrive gaat en Kenneth Kapstad die zijn drumstel met volle kracht afranselt. Part II geeft het lied een extra versnelling en bevat ongetwijfeld de beste rock ‘n roll gitaarlijn die ik in 2013 al heb gehoord. Dit brengt je ongetwijfeld in beweging en is nog maar het begin van een helse rit.

Vijf tracks tellend en afklokkend op drie kwartier, is deze release ongebruikelijk kort voor Motorpsycho, dat qua releasetempo en -kwantiteit toch de concurrentie aankan met The Flower Kings, maar de kwaliteit van het materiaal maakt dit ruimschoots goed. De majestueuze jam genaamd Ratcatcher is met z’n 17 minuten de langste en pittigste, maar misschien niet steeds even spannende track. Er passeert veel woeste jazz – het lijkt alsof de band de plaat letterlijk naast je inspeelt.

Barleycorn is waarschijnlijk het beste dat de groep met deze release op de wereld loslaat. De interferentie elektrisch/akoestisch creëert een zeer aanstekelijke sfeer en de samenzang in de coupletten maakt het helemaal af. Rustige passages die naar een grootse climax toewerken, zowel vocaal als instrumentaal, vormen hier de ultieme aantrekkingskracht van de band. Poppareltjes August en Afterglow vervolledigen het overigens zeer diverse geheel.

Motorpsycho is uniek: het zijn meesters in heerlijk rockende riffs, ingebed in doordachte composities met schier eindeloze improvisaties, waarvan je zou wensen dat je ze zelf had uitgevonden. Dat bewijst ook dit alweer unieke werk in hun oeuvre. Prog ‘n roll van de bovenste plank.

avatar van Corporal Clegg
3,5
Hey MotorPsycho fans Vergeet dit album niet een plaatsje te geven in de 2013 TOP. Je zou het haast vergeten omdat ie "zo vroeg" kwam.

avatar van eightynine
3,5
Zo vroeg of niet, deze red de eerste 15 niet.

avatar van itchy
4,0
Idem hier, gewoon niet goed genoeg. Getekend: kritisch MP-fan.

avatar van Don Cappuccino
3,5
Nee, met 3,5 ster is dit een van de minst goede Motorpsycho-platen tot nu toe wat mij betreft. Vooral het zeventien minuten durende Ratcatcher is onnodig lang, daar had echt wel wat van af gehaald kunnen worden.

avatar van spaceman
3,5
Klopt. Die "12 inch-versie" van Ratcatcher had een stukkie korter gekund, maar dan had er nog wel een extra nummertje bij gepast. Voor deze veelschrijvers had dat geen probleem hoeven zijn. Nu ontneemt Ratcatcher mij nog wel eens de animo het (verder sterke) album op te zetten. #Jammer

avatar van herman
Berichten over het nieuwe album verplaatst naar Motorpsycho

kippenhok
ik heb de deze plaat vanochtend maar weer eens opgezet, maar ik blijf bij mijn 3 sterren.

dit klinkt voor mij een beetje als studio overblijfselen. goede iddeeen komen best voorbij, maar het blijft nogal generiek. zekere voor de standaard die motorpsycho normaal neerzet.

daarnaast is de productie werkelijk een drama. het klinkt als een grote brei waar alle instrumenten elkaar in de weg zitten, en het stereo beeld wel erg nauw is. afspelen in de 'mono' setting op mijn versterker werkt dan ook het best.

die drie sterren lijken mij dan ook prima voor de goede ideeen die er wel inzitten.

avatar van Chris de Graaf
Mooi hoe verdeeld de meningen kunnen zijn over Motorpsycho. Dit is toch wel één van mijn favoriete Motorpsycho platen.

avatar van jurado
3,0
Mijn grote helden stellen mij ook hier weer zwaar teleur. Niet slecht maar zeker ook niet echt goed.

avatar van crosskip
3,5
Teleur stellen is natuurlijk relatief bij deze band, maar het is toch vooral het gruwelijk lekkere Hell, Part 1-3 wat hier de kar trekt. Verder vind ik dit wel de minste van de Kenneth-periode.

avatar van philtuper
berrege schreef:
Dan toch iemand die het met me eens is :d
Begin maar eens bij Trust Us.
Als die je niet bevalt kun je beter op zoek naar een andere muzikale uitdaging.

avatar van lennert
4,0
Lekker weer. Dit is de sound die me helemaal bevalt. Iets vrijblijvender dan voorganger Heavy Metal Fruit, maar ik hoor weer speelse Yes-achtige songs waarbij de jazzy invloeden mooi geïntegreerd zijn in de totaalcomposities. De band excelleert ook weer met zo'n warme, zomerse track als The Afterglow. Barleycorn heeft die opzwependheid van vroegere Yes en Ratcatcher heeft van alles wat. Zo heeft de band nu een sound gevonden die me compleet bevalt en daar ben ik erg blij mee.

Tussenstand:
1. Little Lucid Moments
2. Heavy Metal Fruit
3. Trust Us
4. Still Life With Eggplant
5. Blissard
6. Phanerothyme
7. Black Hole / Blank Canvas
8. Child Of The Future
9. It's A Love Cult
10. Angels And Daemons At Play
11. Timothy's Monster
12. Demon Box
13. Barracuda
14. 8 Soothing Songs For Rut
15. Lobotomizer
16. Let Them Eat Cake

avatar van RuudC
3,5
Zo'n album wat wel weer leuk begint, maar al vrij snel doodbloedt. Hell is een leuk nummer met genoeg goede ideeën en het houdt je aandacht makkelijk vast. Dat geldt ook wel voor Barleycorn en August. Wat Motorpsycho hier doet, is iets wat je heel veel hoorde, zo rond 2012-2013: hardrock met een vette knipoog naar de jaren zeventig spelen. Motorpsycho speelt dit al beduidend langer en daarmee is deze band al invloedrijker dan ik dacht. Het is wel jammer dat Ratcatcher een vervelend chaotisch nummer is. Dat trekt het niveau van zo'n album wel echt naar beneden.


Tussenstand:
1. Heavy Metal Fruit
2. Angels And Daemons At Play
3. Little Lucid Moments
4. Phanerothyme
5. Trust Us
6. Still Life With Eggplant
7. Black Hole/Black Canvas
8. Blissard
9. It's A Love Cult
10. Lobotomizer
11. Child Of The Future
12. Let Them Eat Cake
13. 8 Soothing Songs For Ruud
14. Barracuda
15. Demon Box
16. Timothy's Monster

3,5
Heb enkel deze plaat van Motorpsycho. Niet slecht , maar eerlijk gezegd , zet ik deze veel te weinig op om hem juist naar waarde in te schatten. Maar ik heb begrepen dat Motorpscyho nog beter materiaal heeft

avatar van jurado
3,0
TONYLUNA schreef:
Heb enkel deze plaat van Motorpsycho. Niet slecht , maar eerlijk gezegd , zet ik deze veel te weinig op om hem juist naar waarde in te schatten. Maar ik heb begrepen dat Motorpscyho nog beter materiaal heeft

Het is maar wat je beter vindt, persoonlijk vind ik dit album wel één van de minst interessante. De discografie van mijn favoriete liveband is enorm divers dat er voor bijna elke muziekliefhebber wel wat tussen zit.
Metal, folk, jazz, psychedelica, indie, lo-fi, ambient, prog, country..niks is ze te gek.

avatar van itchy
4,0
Inderdaad, dit is een slechte Motorpsycho-plaat om als enige te hebben.

3,5
Toch deze nog eens beluisterd. Niet het niveau van The all is one, maar toch wel goed. Barleycorn is hier wel de uitschieter
..... zoals al eerder gezegd ga ik zeker nog materiaal aanschaffen van deze band. Een band die muzikaal hun goesting doet en toch enorm creatief is.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:28 uur

geplaatst: vandaag om 15:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.