Queensrÿche - Frequency Unknown (2013)

Op zich vind ik ook die heropnames, die iedereen over de hele wereld beschrijft als 'tenenkrommend', ook niet slecht hoor. Geoff klinkt natuurlijk wat ouder, maar echt verschrikkelijk is het niet. Na 'The Weight of the World' heeft 'I Don't Believe in Love 2013' zelfs ook nog een soort zwanenzang-achtig karakter, zo van: dit tijdperk is nu voorbij, laten we nog even de greatest hits naar voren brengen. Als een soort van flashbacks. Ze lijden alleen zo onder die mix...

Nee, ik vind de uitvoeringen van vooral Jet City Woman en Empire zwak. Muzikaal gaat het allemaal wel, maar qua zang zit Tate toch enkele malen tegen het valse aan. Ik vind het ook helemaal niet nodig dat deze opnieuw uitgebracht worden, wat is de meerwaarde hiervan?

Verder, ik heb het album nu veel gedraaid en ik moet zeggen dat ik het een goed album vind.

Eerste indruk: meer metal dan Queensryche sinds jaren heeft geklonken. Maar het klinkt ook in de verste verte niet als Queensryche.

Dus toch een soloplaat. Met prima drumwerk, prima gitaarwerk, lekkere riff/solo's.
Meer een soort powermetal plaat. Moet wel zeggen dat Tate lekker fel klinkt maar steeds minder goed als vroeger.

En wow, die remakes klinken slecht.
Hij zet zichzelf wel erg voor schut hier. En wat is de productie slecht van de remakes. Tate zingt zo ontzettend vals en de koortjes nog meer.

Dit ga ik niet eens afluisteren. En het tempo van Don't Believe is belachelijk. Rockenfield drumt het veel beter. Het is potdorie een halve ballad.

Die remakes kosten gewoon een halve punt.

De eerste bezetting van Motörhead was die van Lemmy, Larry Wallis en Lucas Fox. Te horen op 'Lost Johnny' van het later uitgebrachte album 'On Parole'. Fox werd vervangen door Phil Taylor en daarmee werd 'On Parole' verder opgenomen. (Als je het mij vraagt drumt Fox ook op 'City Kids').
'On Parole' werd niet als debuut uitgebracht. Lemmy nam Eddie Clarke als extra gitarist aan, maar Wallis voelde zich er niet gelukkig mee en vertrok. Het resterende trio nam in '77 het officiële debuut 'Motörhead' op. Clarke vertrok 'vijf jaar later en Taylor hield het zeven jaar na het debuut voor gezien. In 1984 werd er een compleet nieuwe bezetting van Motörhead geformeerd waar Phil Campbell nog steeds deel van uitmaakt. Het geval Lemmy valt te vergelijken met Tom Angelripper van Sodom; ook een driekoppige band met één origineel bandlid. Queensrÿche heb ik gevolgd tot 'Hear in the Now Frontier'. Geoff Tate vond ik het 'boegbeeld' van de oude formatie. Axl Rose nam toch ook een plaat met compleet nieuwe bandleden op, en Napalm Death heeft een bezetting zonder originele bandleden. Loudness heeft bestaan met alleen Akira Takasaki, het kan allemaal. 'Cold' vind ik wel goed.

De nieuwe Thin Lizzy plaat wordt toch echt onder een andere naam uitgebracht. Dat dan weer wel.

Precies Ozric, de echte Queensryche sound (of misschien beter gezegd, Queensryche sfeer) ontbreekt. Maar daarom is het nog geen slechte plaat (op de remixes na dan).

Ik heb de gecensureerde versie : het woord "fuck" in Dare is verdwenen.... hoeveel versies zijn er in omloop vraag ik mij dan af. Men kan trouwens je aankoopbon scannen en een mail sturen naar Cleopatra records en dan krijg je de juiste versie zonder extra kosten thuis gestuurd.

Deadline Music/Cleopatra Records is making available the "new and improved" mixes of "Frequency Unknown", the new album from the Geoff Tate-fronted version of QUEENSRŸCHE, to any customers who have purchased the original mix version and are dissatisfied with the audio. Simply e-mail the label a scan of your actual receipt for the physical CD to [email protected] and they will happily send you a replacement disc — at no charge whatsoever. No questions asked!

En je noemt het nu toch gemakshalve 'nieuwe Thin Lizzy.'

Maar goed als je ergens overspannen fans aan kan treffen dan is dat wel bij bands met dode boegbeelden. Dus in die zin is dat verstandig van die gasten. Mijn gok is dat de hoesjes niet zonder stickertjes in de schappen komen te liggen.

Een paar rare ontwikkelingen omtrent deze plaat.

1) Positief. Wie niet tevreden is met de mix kan Cleopatra Records een mailtje sturen met daarin de scan van de bon van aankoop, en je krijgt gratis de remix thuis gestuurd. Heb uiteraard een mailtje gestuurd, maar nog niks gehoord. Op youtube kun je wel het verschil horen tussen het origineel en de remix, en ik moet zeggen dat het een wereld van verschil is.
YouTube - Queensrÿche - Frequency Unknown [Mix Comparison]

2) Apart. Alle 'haters' van het album mogen mee doen aan een afzeikwedstrijd. Ga voor je camera zeggen hoe zeer je FU haat, zet het op youtube en als je wint kun je een meet & greet met Geoff winnen. Moet zeggen dat ik deze actie niet snap. Oh ja, en voor je ideeën krijgt, je moet wel in de VS wonen hiervoor. Mag de winnaar met Geoff Tate matten of zoiets?
Dit gaat er dus zo uitzien: YouTube - QUEENSRYCHE / GEOFF TATE - FREQUENCY UNKNOWN RANT!

Humor heeft hij in ieder geval wel. Voor de rest ben ik nog steeds benieuwd naar de het album in zijn volledige remix. Die youtube link laat wel horen dat er behoorlijk wat verbetering in zit - klinkt in ieder geval al niet meer naar een goedkope onafgewerkte demo. De zang zit gelukkig al niet meer zo irritant
vooraan/luid in de mix.

Gold's Gym - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org (ik kan me tenminste een shirtje van hem - GT - met deze tent erop herinneren). Ook de / een favoriete plek van Schwarzie, en nu ik wiki check, ook van J. Morrison. Geinig. Wie nog meer? Check de link.

Haastig in elkaar gezet plaatje, om er maar voor te zorgen dat zanger Geoff Tate na de breuk met de overige bandleden de eerste zou zijn met een nieuw album. Vreemd genoeg zijn de songs best oké (plus best stevig, vooral qua gitaarwerk) en is dit eigenlijk al met al één van de sterkere Queensryche-albums van de laatste jaren. Niet dat dat zo'n prestatie is gezien de matige kwaliteit van de meer recente albums, maar toch. Jammer van de brakke produktie en de soms te ver naar achteren gemixte zang van Tate, waardoor één en ander niet helemaal uit de verf komt. De vier remakes van klassieke Queensryche-tracks hadden tevens absoluut achterwege mogen blijven, die klinken nergens naar.

Nou ben ik nooit een echt grote queensryche fan geweest en leek de band al jaren in een negatieve spiraal te zitten maar al de drama rond het "ontslag" van Tate maakten me toch wel nieuwsgierig naar dit album.

Tate heeft de publieke opinie behoorlijk tegen zich en ik vind zijn gedrag op het podium altijd wat arrogant overkomen maar ergens heb ik wel een zwak voor deze man. Ik vind zijn voormalige bandgenoten wel erg in de slachtofferrol kruipen, alsof het kleine kinderen zijn die jaren gepest zijn door hun oudere broer. Hoe dan ook Tate lijkt niets goed meer te kunnen doen volgens veel mensen en deze mensen lopen de plaat ook al bij voorbaat af te kraken op het internet. Doet me een beetje denken aan toen chinese democracy uitkwam. Veel mensen wilde die plaat ook gelijk met de grond gelijk maken maar bleek gewoon een behoorlijk goed album te zijn.

Dat vind ik dus ook van Frequency Unknown. Ik zal de bonustracks niet meerekenen want die zijn inderdaad overbodig en ik vermoed dat er een juridisch idee achter zit. Het echte album heeft in mijn opinie geen zwakke nummers, ik heb immers nooit de behoefte een nummer te skippen. Cold is een pakkende opener en heeft zoals alle nummers op deze plaat een sterk refrein. Soms gaan de teksten wat te opvallend over zijn vorige bandleden maar echt storen doet het me niet. Slave is voor ryche begrippen behoorlijk heavy en In the hands of god en The weight of the world vind ik pareltjes van nummers. Verder vind ik de zang erg goed al zal hij het live niet meer waar kunnen maken. Het refrein van Everything zullen sommige mensen misschien wat te catchy vinden maar mij bevalt het wel.

Met de produktie/mix heb ik ook geen probleem maar ik verbaas me al langer over het geklaag hierover bij andere bands/albums. Iedereen lijkt ineens een audiofiel te zijn en over elk dingetje te vallen, al zullen de meeste mensen elkaar wel gewoon napraten.

Ontsloeg de band nu Tate of is het andersom? Aan het einde van het jaar wordt het vast duidelijk.

Eigenlijk vind ik de vergelijking met Axl Rose niet helemaal op zijn plaats. Die man heeft de publieke opinie niet echt tegen. Het was meer lachwekkend geworden hoe vaak Chinese Democracy wel niet uitgesteld werd. Buiten dat vind ik het helemaal geen goed album. Maar dat is perceptie.

Inhoudelijk ben ik het voor wat betreft Frequency Unknown wel met je eens. Het is een prima album. Geen verrassend album ook geen album dat flinke deuken in het rocklandschap zal slaan. Gewoon een redelijk album met enkele aardige songs.

Dat iedereen hier elkaar maar zou napraten is overigens ook niet meer dan een aanname. Ik houd niet zo van met beoordelingen zwaaien, maar een gemiddelde van 3,50 voor Frequency Unknown maakt wat mij betreft direct korte metten met de suggestie dat de publieke opinie jegens Geoff Tate gelijk staat aan het met de grond gelijk maken van de muziek door users hier op MuMe.

Ik ben zo te zien de enige die echt met een lage score voor deze plaat komt.

Ik vind het dan ook echt een erg slechte plaat. En dat heeft niets te maken met het verhaal achter de plaat. Ik vind het gewoon een zielloze en overbodige plaat. Ik zal het dan ook niet echt vaak opzettten.

Je bent niet de enige hoor, maar wel de enige die hier zijn motivatie geeft. Moet eerlijk zeggen dat ik er stiekem een halfje heb afgehaald nadat ik nog eens Kings & Thieves heb opgezet, en je moet eerlijk blijven naar jezelf.

Ik vind anders dat je verrassend gul bent met je 2,5 - zeker voor iets dat je omschrijft als een 'erg slechte plaat'.

Maar goed, ik ben zelf ook geen echt grote fan van 'Frequency Unknown', en al helemaal niet meer van het heerschap Tate. 'Medelijden' is inderdaad het gevoel dat me meermaals bekruipt bij het beluisteren van het album - de cd is werkelijk een lange klaagzang geworden van een zielig figuur die totaal de pedalen kwijt is en met regelmaat woedend om zich heen slaat. Toch vind ik het niet compleet waardeloos moet ik eerlijk zeggen. Er staan een handvol songs op die goed genoeg zijn om te beluisteren - dat zijn voor mij Cold, In the Hands of God, Life Without You en Weight of The World. Dit zijn de nummers die voor mij het meest 'compleet' aanvoelen.

De overige tracks hebben allemaal wel iets dat me compleet tegenstaat. Aanvankelijk vond ik bvb Slave wel aardig klinken (in een eerste passage) - maar na enkele keren merk je dan dat het niet erg veel om het lijf heeft, Tate's 'Slave' refreintje is op het irritante af, dan is er het saaie, futloze drumwerk en tot overmaat van ramp gooit iemand er 3/4de van de lengte nog eens een totaal misplaatste en nietszeggende poging tot een gitaarsolo tegenaan. En met name dat laatste is iets dat me wel vaker opvalt - regelmatig hoor ik 'solo's' langskomen die krampachtig in een nummer worden verwerkt zonder echt iets toe te voegen - het is vaak wat zielloos gepiel dat nergens toe dient en totaal geen indruk achterlaat. emotie opwekt of zelfs maar ten dienste van het nummer staat. Met name Running Backwards en Fall worden hierdoor volledig ontsiert.

Verder staat ook de hele mix van het album me tegen - met name Tate's zang en rotkoortjes staan zo ver naar voor in de mix dat het gewoon irritant wordt na een tijdje. Zo af en toe doet het me zelfs eerder aan een goedkope demo denken dan aan een compleet afgewerkt product. Maar goed - ik neem aan dat dit met de remix wel verholpen wordt (althans daar lijkt het wel op als ik de samples zo hoor). Uiteindelijk kan ik dus niet bijster veel met 'Frequency Unknown' in zijn huidige vorm. Het is een voor mij een hoop voornamelijk middelmatige muziek met af en toe een beloftevol moment, afgewisseld met hier en daar een degelijk nummer. Uiteindelijk wordt het voor mij ook een 2,5 - ik vind het beter dan Tate's solo werk of Dedicated to Chaos - maar ook niet meer dan dat.

Sorry het was mijn bedoeling om toe te voegen dat van het napraten op dit forum inderdaad geen sprake is, ben ik simpelweg vergeten. Ik had het meer over andere internetmedia waar het album door de gebruikers de grond wordt ingeboord terwijl het nog niet uitgebrachte werk met de nieuwe zanger alvast omhoog geprezen wordt.

Ik deel zelden of nooit cijfers onder de 2* uit. Ik vind dat eigenlijk erg lullig. Omdat muzikanten toch altijd hun best doen.

Ik vind het een staaltje 'beste stuurlui staan de wal' om platen helemaal af te zeiken en de grond in te boren.

Mijn 1e Queenryche-plaat en waarschijnlijk ook mijn enige. Tuurlijk, de sound zal vroeger veel anders geweest zijn enzo, maar dit is heel mat. En dan hoor ik mensen zeggen dat dit soms on-Queensryche stevig is. Met andere woorden: ik word niet nieuwsgierig naar het oude werk. Tis gewoon niet mijn ding denk ik......

Zo de recensies lezende, gaat deze het dus niet worden voor mij...

@wolfmother: je doet jezelf tekort. Tip: Operation Mindcrime beluisteren en als je de band dan alsnog terzijde schuift prima. Kan het me echter niet voorstellen en denk dat je omver geblazen gaat worden.

Precies, zo is het!

Hele logische redenering na 1 plaat die niet echt representatief is voor Queensryche.
Doe jezelf inderdaad een plezier en verdiep je eerst in oudere platen en een band voordat je iets niet je ding noemt. Daar is Queensryche echt te goed voor.

Wie wil gaan vergelijken, de andere Queensrÿche brengt ook een plaat uit en er zijn al twee nummers bekend: Queensrÿche - Queensrÿche (2013)

zie trouwens dat MuMe een voorschot op de gerechtelijke uitspraak neemt en deze bocht alvast onder Queensryche (II) heeft geschaard.

Niet alleen MuMe, maar ook Metal-Archives.com, en daarnaast is het ook logisch omdat Tate eerst eruit werd gezet, voordat hij besloot een nieuwe Queensrÿche op te richten.

Alle toestanden rondom de band hebben Tate in ieder geval alert gemaakt. Dit album bevat weer wat van de scherpe kantjes die bij de band passen. De gezapigheid van de voorganger heeft zo plaats gemaakt voor een energieke aanpak. Het ontbreekt hier en daar wel wat aan melodie, maar momenten als In the Hands of God en vooral The Weight of the World mogen er zijn.

Tegenover je fans is het wel erg fout om vier van zulke bonus tracks te presenteren....

Blijkbaar is dat echter iets waar Tate zelf ook heel erg tegen was maar de platenmaatschappij stond er op dat hij dit deed ivm de rechten op de songs.

Is er trouwens al iemand die de remix gehoord heeft of in huis heeft? En gaat dat uiteindelijk ook nog gewoon op de markt gegooid worden of is dat plan van de baan?