menu

Raven - All for One (1983)

mijn stem
3,69 (48)
48 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: Neat

  1. Take Control (3:24)
  2. Mind over Metal (3:31)
  3. Sledgehammer Rock (4:00)
  4. All for One (3:33)
  5. Run Silent Run Deep (5:40)
  6. Hung, Drawn & Quartered (5:19)
  7. Break the Chain (3:47)
  8. Take It Away (3:26)
  9. Seek and Destroy (3:53)
  10. Athletic Rock (4:42)
  11. Born to Be Wild * (3:30)
  12. The Ballad of Marshall Stack * (5:39)
  13. Inquisitor * (4:01)
  14. Mind Over Metal [Live 1983] * (3:30)
  15. Power and the Glory [From All for One Sessions] * (3:30)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 41:15 (1:01:25)
zoeken in:
avatar van Germ
Germ (crew)
Na dit album ging Raven op tournee met Metallica, een tour die de legendarische naam 'Kill 'em All For One-tour' meekreeg.

Vervolgens tekende Raven een contract met 'major' Atlantic en maakte onder druk van dat label het op de Amerikaanse markt geörienteerde Stay Hard.

Het veel te gladde album sloeg totaal niet aan en ook de oude fans keerden de band de rug toe.

Toen was het over met wat 4 jaar eerder nog een veelbelovende band was.
Raven bleef nog wel regelmatig albums afleveren, maar kon nooit meer aanhaken bij de snel evoluerende metal wereld.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Weeral een album uit mijn geliefde jaren tachtig, tevens een album dat fijntjes balanceert op de grens tussen Hardrock en Metal. Dit is pure onversneden metal: pompende bas, scheurende gitaar en donderende drums met hoge vocalen en ook wel de cliché-teksten van die tijd, maar dit vind ik een geweldig album en één eeuwigdurend vet feest: leg dit album op, volume op stevig niveau, vuist(en) in de lucht en masseer nadien maar de nekspieren.
Dit derde album werd opgenomen met volgende originele line-up: Mark Gallagher (gitaar), John Gallagher (bas, zang en broer van Mark) en Rob ‘Wacko’ Hunter (drums). Op de achterzijde staat de drummer met zo’n American Football helm op zijn tronie: lekker stoer.
De muziek is zeer stevig, wat zeg ik: heel stevig. Absolute hoogtepunten: Mind Over Metal, All For One, Run Silent Run Deep (mooie solo halverwege en tempoversnelling met bijhorende solo naar het einde van de song toe) en Hung Drawn & Quartered.
Ik heb deze in de jaren tachtig op vinyl gekocht en op deze originele versie staan enkel de eerste tien nummers (vijf op elke kant), dus tot en met Athletic Rock, een verzoek tot correctie heb ik ingediend. Over de nummers 11, 12 en 13 kan ik geen oordeel vellen.

avatar van Germ
Germ (crew)
Als ik me niet vergis was de cover Born To Be Wild als single uitgebracht (een duet met Udo Dirkschneider) en later als bonustrack aan dit album toegevoegd.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Affirmatief en ik ben sinds deze morgen in het bezit van de versie met al die extra nummers, dus dit album vliegt nogmaals op de lijst.

avatar van Lau1986
4,0
In 1983 komt Raven met alweer het derde album genaamd All For One. Als een van de vaandels dragers van het NWOBHM stroming slagen ze erin met dit album een ijzer sterk geheel neer te zetten.
Het rock, maar is ook nog hard genoeg om door te gaan als metal. Geniale vocalen en meezing stukken, toffe solo's krijgen we voor de kiezen. Je hoort dat de band gegroeid is sinds de vorige twee releases.

Dit is een klassieker en zeker een aanrader voor iedereen die van goede heavy metal houd.

avatar van Sir Spamalot
4,0
En wat mij nog meer opvalt, is het prima gitaarwerk van Mark Gallagher, zijn riffs en solo's zijn verduiveld goed gevonden. Geen axeshredder maar een verdomd goede muzikant. En nu geniet ik nog maar eens van deze plaat. Komaan, niet beschaamd zijn!

De tekst van nummer twee: eighties maar geweldig:

Amplifiers humming and you don't have no choice
Standing to attention waiting for his masters voice
Forward is the cry that they're screaming from the rear
Don't try to stop 'em now just get the hell right out here

Mind over metal
Mind over metal
Fist clenching
Neck breaking
Head bursting sound
High
Power
Metal

Darkness falls a mighty roar begins to fill the air
Crazy are the faces of the ones who really care
50,000 watts of power picking at each brain
Stretching every tendon they don't know it
But they're suffering from

Mind over metal
etc...

The eyes are filled with madness as the axe begins to burn
The drums are being pushed up to the point of no return
The mighty backline crashes to the ground

Mind over metal
etc...

avatar van Edwynn
Sterke, consoliderende opvolger van wervelende Wiped Out. Nog meer geproduceerd dan de voorgangers, maar met heel veel (metal)gevoel.

Raven werd altijd onder NWOBHM geschaard. Maar de invloed op de thrash is duidelijker dan bij andere NWOBHM bands. Raven verkent grenzen. Ging eerst de snelheidslimieten opzoeken en op All For One klinkt alles ook ineens allemaal een stuk heaviër. Toffe beukende riffs vliegen je om de oren. De koppeling aan Metallica was zeker geen gekke gedachte.
Deze plaat sluit het belangrijkste hoofdstuk uit de Raven geschiedenis alweer af. Hierna werd men verleid door Atlantic om voor het grote geld te kiezen. Dat ging ook ten koste van de kwaliteit, een paar goede nummers daargelaten.

avatar van jailhouserocker1
4,5
Wat mij betreft een van de (vele) hoogtepunten uit de NWOBHM tijd. Meest volwassen plaat van Raven. Heerlijke rifs en gierende solo's. Deze plaat dendert werkelijk over je heen. Ben het met Edwynn eens dat ze probeerden te vernieuwen en hun grenzen verlegden. Hierna inderdaad weer hetzelfde liedje zoals vele bands toentertijd: geld zien te verdienen in Amerika. Helaas ging het ook met Raven daardoor dezelfde kant op als met bijna alle bands die dezelfde keuze maakten.

avatar van Dibbel
3,5
Heel behoorlijke adrenalinetrip dit.
De eerste 2 van Raven had ik op een bandje opgenomen, en dit was een van de eerste CD's die ik kocht. Zit in zo'n slimcase waarvan de achterkant zacht plastic en die je dan om moet knikken en dat je dan de CD eruit kunt pakken.
Dit is inderdaad een van de hoogtepunten uit de NWOBHM-tijd. Poepruige, voor die tijd supersnelle hardrock met veel gitaarsoloos, hoge zang en goede songs die blijven hangen.
En altijd blijft het melodieus en dat is een sterk punt.
En dat met zijn drieen.
Beste nummers wat mij betreft Run Silent Run Deep, Mind Over Metal, All For One en Break The Chain, maar de rest doet er niet veel voor onder.en
Opzetten als de buren niet thuis zijn..

avatar van Sir Spamalot
4,0
Drie albums in drie jaar tijd, goed gemiddelde voor een bijzonder actieve groep want je mag niet vergeten dat dit drietal ook nog moest toeren. Opvallend is dat ze iets bedaarder zijn geworden, het gejaagde staat iets verder op de achtergrond, het manische is een beetje getemd want er werd iets meer aandacht aan zanglijnen, melodielijnen en de songs in het geheel gewerkt. Is het ook niet logisch want als muzikant groeien ze toch ook verder? Een jaar verder verscheen de dubbelaar Live at the Inferno en dan hebben ze stommiteiten gedaan en uitgebracht.

avatar van gigage
4,0
Raven kwam met deze knaller in 1983. Dit trio geeft hier zoveel energie in zowel de riffs, soloos en uit duizenden herkenbare vocals. Ik vond het toen best knap dat een opkomend bandje genaamd metallica ook zo een energiek album konden maken. Maar aangezien de vocale kwaliteiten van galagher hier beter was dan die van dat schreeuwerdje uit de us draaide ik All for one toch vaker. Achteraf houdt dit geen stand waarschijnlijk, maar heb er enorm veel plezier aan beleefd.
De vervolgplaat bepaalde de downfall van de nu nog steeds actieve band.

avatar van Lau1986
4,0
De laatste tijd deze plaat weer is gedraaid en dit blijft een topper. Heerlijke energie en drive.

avatar van gigage
4,0
Deze Seek and Detroy (aug 83) is toch veel leuker dan die van Kill m all (jul 83)?

buizen
gigage schreef:

De vervolgplaat bepaalde de downfall van de nu nog steeds actieve band.

Is dat niet met elkaar in tegenspraak?
Maar goed, als je geen mega-/gigasucces hebt bereikt als Metallica dan is het al gauw "downfall".

avatar van gigage
4,0
De creatieve downfall en zo succesvol was metallica toen nog niet. Raven koos voor de glam metal. Iets waar ze zelf altijd tegenaan schopten (sell out). Maar ja, money makes the world go round.

avatar van jailhouserocker1
4,5
Ja, gelukkig hadden ze dit zelf ook in gaten en keerden ze later terug naar hun vertrouwde geluid. Blijft een leuke band om live te zien. Dit album blijft voor mij hun meest volwassen album.

avatar van BlauweVla
3,0
Dit album heeft eindelijk een echt goed geluid, al heeft de lo-fi aanpak van "Rock Until You Drop" z'n eigen charme. Maar dit Raven album "All for One" had de grote doorbraak moeten worden denk ik. Waarom dat niet echt gebeurd is? De nummers zijn ook sterk namelijk. Misschien de love it or hate it zang..?

avatar van Pitchman
4,0
Geweldige band dit. De eerste drie platen waren erg tof. Zag ze toen op dezelfde bill optreden met Ted Nugent en Judas Priest in de Jaap Edenhal. De drummer van Raven had die avond een american football helm op zijn hoofd.

avatar van Wolfmother
3,0
Nee toch niet zo vet als de vorige, ook al vind ik Mind Over Metal het beste wat de mannen hebben gemaakt. Wat een heerlijk nummer. Echt ontzettend jammer dat ze die niet speelden anderhalve week geleden op Alcatraz.
Hij was nog wel verrassend goed bij stem trouwens.
Toch denk ik dat ik hiermee m'n laatste Raven album heb geluisterd, but who knows...

1. Wiped Out
2. All for One
3. Rock Until You Drop

avatar van RonaldjK
4,0
Vaak schrijf ik veel te lange verhalen, hier kan ik het kort houden. Verwacht ten opzichte van hierboven geen nieuwe inzichten, want: goed en zwaar geproduceerd door Michael Wagener, hakkende slaggitaren wat nieuw was in die periode, minder snel dan de voorgangers maar wel heavy, mooie hoesfoto, invloedrijk als brug tussen de New wave of British heavy metal en speed-/thrashmetal en natuurlijk véééél energie, heerlijk gitaarwerk en eigenwijze zang.
Dat de band het live waarmaakte zonder dat de gitaren konden worden gedubbeld, hoorde ik in januari 1984 bij Countdown Café met enthousiaste aankondiging van Alfred Lagarde.

In 2008 noteerde Germ nog: "Raven bleef nog wel regelmatig albums afleveren, maar kon nooit meer aanhaken bij de snel evoluerende metal wereld.". Die stelling was correct tot in 2015 ExtermiNation verscheen, gevolgd door Metal City (2020) en All Hell's Breaking Loose (2023), waar het in alle gevallen ráák is.
Goudeerlijk-in-je-smoel, de oren kietelend en hárd. Favootjes van dit album: Mind over Metal, All for One, Run Silent Run Deep, Seek and Destroy en Hung, Drawn & Quartered.

RonaldjK schreef:
Vaak schrijf ik veel te lange verhalen, hier kan ik het kort houden. Verwacht ten opzichte van hierboven geen nieuwe inzichten, want: goed en zwaar geproduceerd door Michael Wagener, hakkende slaggitaren wat nieuw was in die periode, minder snel dan de voorgangers maar wel heavy, mooie hoesfoto, invloedrijk als brug tussen de New wave of British heavy metal en speed-/thrashmetal en natuurlijk véééél energie, heerlijk gitaarwerk en eigenwijze zang.
Dat de band het live waarmaakte zonder dat de gitaren konden worden gedubbeld, hoorde ik in januari 1984 bij Countdown Café met enthousiaste aankondiging van Alfred Lagarde.

In 2008 noteerde Germ nog: "Raven bleef nog wel regelmatig albums afleveren, maar kon nooit meer aanhaken bij de snel evoluerende metal wereld.". Die stelling was correct tot in 2015 ExtermiNation verscheen, gevolgd door Metal City (2020) en All Hell's Breaking Loose (2023), waar het in alle gevallen ráák is.
Goudeerlijk-in-je-smoel, de oren kietelend en hárd. Favootjes van dit album: Mind over Metal, All for One, Run Silent Run Deep, Seek and Destroy en Hung, Drawn & Quartered.

Countdown Cafe in 1984 dat herinner ik mij nog heel erg goed met Alfred Lagarde, Kees Baars en Francis Dix. Alfred Lagarde heeft ook nog bij de VARA het hardrock programma Beton gepresenteerd op dinsdagmiddag, waar blijft de tijd. Countdown Cafe had de maand van de hardrock in Januari 1984 waar ik voor het eerst een live optreden van de Nederlandse hardrockband Bodine luisterde, ook Mercyful Fate had een optreden in Countdown Cafe in de Dynamo in Eindhoven. Allebei steen goeie optredens. Maar ik denk dat Bodine inmiddels allang niet meer bestaat. Mercyful Fate nog wel maar wel na flink wat line-up wisselingen. De albums van het King Diamond tijdperk met Mercyful Fate draai ik nog steeds. Het optreden van Raven in Countdown Cafe heb ik helaas gemist, ben toen in slaap gevallen. Ik moest de volgende dag (Zaterdag) alweer vroeg op staan voor de krantenronde. De beoordeling van jou over All for One daar ga ik een heel eind in mee. Sledgehammer Rock, Break the Chain, take it away en Athletic Rock vind ik ook goeie nummers. Dat Raven na All for One geen goed album meer hebben gemaakt ben ik niet mee eens. En natuurlijk zal er wel een paar flut albums tussen zitten in die 40 jaar. Heb gisteren 2 live albums van Raven gedraaid : Live at the Inferno (1984) en Walk Through the fire (2009) 2 goeie livealbums en anno 2023 is Raven weer helemaal terug aan het Metal Front en hoe!!!!

avatar van RonaldjK
4,0
Zo is dat!

avatar van B.Robertson
4,0
Zijn die laatste paar albums veel anders dan 'Life's a Bitch' uit 1987? Tijdje terug de 'Over the Top' box gekocht met de albums van Neat Records. Had de band eind april in Hedon, Zwolle gezien en toen stond 40 jaar 'All for One' centraal. Gegeven moment was het te ver in het geheugen weggezakt wat voor nummer ze nu stonden te spelen, dat was na 'Break the Chain', maar eind goed al goed werd er afgesloten met 'Chain Saw'.

avatar van RonaldjK
4,0
Als je met "die laatste paar albums" die vanaf 2015 bedoelt: die zijn enerzijds niet veel anders, anderzijds wel een intensere versie van de groep die herkenbaar Raven is gebleven.

avatar van B.Robertson
4,0
Zag laatst 'Nothing Exceeds Like Excess' tweedehands op CD met helaas een nogal bekraste schijf. Destijds het laatste wat ik er van meekreeg. Dat tweede livealbum lijkt me wel wat toe als samenvatting van de tussenliggende jaren, momenteel heruitgegeven in de 'Faster Than the Speed of Light'-box. Dat derde livealbum had ik vooraf dat optreden als CD in huis gehaald. Live zijn de gebroeders Gallagher idd. energiek genoeg om met Mike Heller intenser te klinken maar relatief weinig nieuw werk op 'Live in Aalborg' om nou meteen 'Metal City' op hun concert te kopen; dat was een afname van een bootleg Destroit 1985.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:46 uur

geplaatst: vandaag om 17:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.