Dream Theater - Images and Words (1992)

Eerlijk gezegd vind ik dat een van de mindere songs op deze plaat. Take the Time vind ik oneindig veel lekkerder.

nummer 3, 4 en 5 op repeat

Ik was indertijd in 1 klap verkocht bij het horen van deze plaat. Gek genoeg ook nog een commercieel succes in de tijd grunge het muzikale landschap had gegijzeld. Ik kon niet anders dan luisteren, luisteren en nog eens luisteren.......
Wat mis ik dat gevoel. Zou ik graag nog eens weer meemaken.

Ik luister dit album periodiek samen met Awake al vanaf dat de albums uit zijn.
Zo verschrikkelijk goed gewoon!

Favs: surrounded, learning to live

Dit hebben ze na een change of seasons nooit meer geëvenaard mi

Even 'Pull Me Under' geprobeerd... en dan wordt er bij het debuut geklaagd over de productie, maar ik prefereer toch echt het snare-geluid van de voorganger. De zanger klinkt wel een beetje als Mike Howe, wat dan helemaal niet erg is, maar hij zit wel te hard in de mix, of de gitaren te zacht. Het nummer zelf verbleekt bij het debuutmateriaal. Niet slecht, dan zal ik niet beweren, maar het lijkt er op dat elk bandlid teveel 'in het belang van geheel' aan het spelen is, terwijl op het debuut elke muzikant gewoon los ging zonder de fantastische compositie geweld aan te doen. Zonder keyboards zou het nummer mij nog wat beter bevallen zijn, denk ik.

Nee, het is weer even mooi geweest met DT post-WDaDU.
'Pull Me Under' zou van mij een krappe zeven gekregen hebben, btw.

-edit- nog een klacht van mindere orde: de Hallmark™ cover is nog beroerder dan die van het debuut, al wordt ik steeds coulanter met zulke 'kunst'uitspattingen.