Als ik de berichten hier zo doorlees valt me op dat velen dit een wisselvallig album noemen dat de overkoepelende sfeer mist die we wel terugvinden bij o.a. Faith, Pornography en Disintegration. En dat het daarom in z'n geheel een mindere Cureplaat te noemen is. Daar ben ik het dus niet mee eens. Eerst en vooral is het wisselvallige karakter van de verschillende songs niet meer of minder dan logisch. Het is een conceptplaat over de liefde en seks. En laat dat nu eenmaal een van de meest wisselvallige gevoelens in een mensenleven zijn. Het concept van dit album is volgens mij dan ook heel goed samen te vatten in 1 zin:
~
Liefde is: Pijn lijden en tegelijkertijd vragen om meer! ~
De overkoepelende sfeer is er dus wel degelijk, ook al betekent dat opgewekte nummers (die trouwens in de minderheid zijn, ook al laat de melodie soms het tegenovergestelde vermoeden) afgewisseld worden met nummers die de onaangename gevoelens en gedachten in je los maken wanneer je de pijn van de liefde ervaart. En die pijn is meerderlei. Meest voor de hand liggend is uiteraard de pijn die een gebroken relatie kan veroorzaken en de vijf stadia van rouw (ontkenning, woede, onderhandelen met jezelf, neerslachtigheid, acceptatie) die daarop volgen. Maar anderzijds beschrijft hij ook in een aantal nummers de pijn die je binnen de relatie zélf kan ervaren (van teleurstelling over vervreemding tot zelfs verstikking).
Laten we ze eens alle 17 overlopen:
(5.0*) - 1. The Kiss is weer zo'n overweldigende album opener die we gewoon zijn van The Cure. Net als de openers van Wish (Open) en Wild Mood Swings (Want) gaat het over iemand heel erg willen en je tegelijkertijd afvragen waarom in hemelsnaam dan wel. De protagonist heeft met veel moeite iemand veroverd en nu hij haar het bed in gekregen heeft wil hij niet liever dan er zo snel mogelijk weer vanaf zijn. Zijn walging voor de situatie waarin hij zich bevindt uit zich ten volle in de laatste regels:
"I never wanted this / I never wanted any of this / I wish you were dead / I wish you were dead.". Zoals vaak het geval is bij The Cure drukt de muziek dat gevoel van walging perfect uit. Het is even wennen, maar voor mij is het het bij de 4 beste nummers van de plaat gaan horen.
(4.5*) - 2. Catch. Ondanks de opgewekte melodie, is dit een nummer over afwijzing, over een onbereikbare liefde. Hij denkt er met veel pijn aan terug telkens hij weer eens iemand ontmoet waar hij een extravagante passie voor voelt (in het Engels hebben ze daar een mooi woord voor: 'a crush'), maar waarbij het niet wederzijds blijkt te zijn. Zij ziet hem hoegenaamd niet staan:
"And roll her eyes right up to heaven / And make like I just wasn't there". De vierde strofe is misleidend:
" And sometimes we would spend the night / Just rolling about on a floor". Dus zou je denken dat ze wel iets samen gehad hebben. Maar dan komt de ontnuchtering, het was slechts een droom:
"And I remember even though it felt soft at the time / I always used to wake up sore".
(4.0*) - 3. Torture... Dit gaat, nog veel meer dan The Kiss, over iemand die tegen z'n zin de liefde bedrijft. En ik weet bijna zeker dat het hier (net als in Siamese Twins, Pornography) over bezoekjes aan een prostituee gaat.
"I'm in the room without a light / The room without a view". Hij ondergaat het:
"Hanging like this / Like a vampire bat / Hanging like this / Hanging on your back", maar eigenlijk wil hij er zo snel mogelijk weer weg zijn. Hij hoopt dat het hoogtepunt zo rap mogelijk komt zodat hij snel weer huiswaarts kan keren:
"It's torture / But I'm almost there". Maar hij komt wél steeds weer terug.
(4.5*) - 4. If Only Tonight We Could Sleep is een Oosters getint nummer en heeft nogal een korte tekst. Enkele gelukkigen onder u hebben het misschien al meegemaakt... Een moment met een geliefde waarvan je denkt: "Dit is zó overweldigend dat ik zou willen dat het blijft duren". Daarover gaat dit nummer volgens mij. Mooie metaforen worden gebruikt om dat gevoel te beschrijven. Voor velen hier een van dé favorieten van de plaat.
(4.5*) - 5. Why Can't I Be You? Je kan al aan de titel zien dat dit nummer over adoratie gaat! Pure verafgoding zelfs. Typisch catchy Cure-nummer dit. Fantastisch poëtisch woordgebruik:
"I'm smitten / I'm bitten / I'm hooked / I'm cooked / I'm stuck like glue / You make me, make me hungry for you". Schitterend toch?
(5.0*) - 6. How Beautiful You Are, een nummer dat trouwens geïnspireerd is op een gedicht van Charles Baudelaire, gaat over diepe teleurstelling in je geliefde. Door een bepaalde gebeurtenis kom je tot de vaststelling dat iemand waarvan je dacht dat het je soulmate was dat toch niet helemaal blijkt te zijn. Hij beleeft samen met zijn vriendin een romantisch weekendje in Parijs. Alles gaat goed tot ze een sjofele oude man ontmoeten die twee kinderen bij zich heeft. Een klein kindje op z'n arm, een jongetje aan zijn hand. Alledrie staren ze naar zijn vriendin van kop tot teen omdat ze zo adembenemend mooi is. Hij vindt het aandoenlijk, maar zijzelf vindt het ergerlijk en zegt 'm dat ze het haat dat die bedelaars haar zo aanstaren:
"I hate these people staring / Make them go way from me!". Totaal ontzet door die reactie slaat de liefde om in haat en hij komt tot de conclusie dat soulmates niet bestaan:
"This is why I hate you / And how I understand / That now-one really knows or loves another". Zit ook bij mijn 4 favoriete nummers dit.
(3.5.*) - 7. The Snake Pit gaat over dronken de liefde bedrijven met groupies. Robert is aanwezig met de rest van de band in de kelder van een club, hij is onder invloed van drank en drugs (of beide) en hij is op een van de sofa's met een van zijn groupies aan het flikflooien. De rest van het gezelschap is ook zodanig dronken/stoned dat ze er zelfs niets van merken. Hij raakt steeds benevelder en in de auto wordt hij dan helemaal ziek. Een van de mindere nummers van de plaat vind ik.
(3.5.*) - 8. Hey You! Is een pick-up line op muziek. Hij ziet een meisje, wlk. in een discotheek ook, en hij is zo erg tot haar aangetrokken dat hij wil dat ze stante pede bij hem komt om 'm te kussen. Het nummer - een niemandalletje - heeft, terecht, de plaat niet gehaald, maar de titel van het album is natuurlijk wél hiervan afgeleid.
(5.0.*) - 9. Just Like Heaven... na deze twee mindere nummers komen we aan het beste nummer van de plaat. Het gaat over het niet goed kunnen uitdrukken van je gevoelens van liefde tegenover elkaar, nét omdat je té verliefd bent. Je stuurt de verkeerde signalen, met als resultaat dat je elkaar uiteindelijk verliest. Achteraf besef dat je de liefde van je leven mislopen bent. En wat méér is... Het arrangement van dit nummer is gé-ni-aal! De flow van dit nummer is zo mogelijk nog gé-ni-a-ler!
"Dancing in the deepest oceans / Twisting in the water / You're just like a dream". Je krijgt er koud en warm tegelijk van. En dan mijn favoriete Cure-line óóit:
"I found myself alone alone alone above the raging sea / That stole the only girl I loved / And drowned her deep inside of me".
(4.0*) - 10. All I Want (zie verder bij 12., maar dan naar mijn aanvoelen gezongen uit het standpunt van de man)
(4.0*) - 11. Hot! Hot!! Hot!!! beschrijft drie vreemde seksuele ervaringen die Robert Smith had. De ene in de kelder van een club (zie 7. misschien?), de andere op een zeiljacht, en de laatste thuis in zijn slaapkamer. Velen denken dat het over drugs gaat. Maar aangezien het op deze plaat staat, gaat over seks volgens mij. Of over een combinatie van de twee, natuurlijk. Een atypisch Cure nummer. Lowdown funk. Maar wel geslaagd, vind ik.
(4.0*) - 12. One More Time is een heel mooie en gevoelig nummer. Ook heel triest. Maar wel één waar ik me altijd iéts minder verbonden mee heb gevoeld. Naar mijn aanvoelen wordt het gezongen vanuit het standpunt van een vrouw naar een man toe. Niet dat het omgekeerd niet zo kunnen hoor, maar 't lijkt me wel sterk. Dit nummer heb ik trouwens gebruikt om een familielid fan te laten worden van The Cure. Ze was al dagen aan het huilen om een mislukte relatie en was nog volop in de ontkenningsfase en zei de klassieke dingen als: "Hij keek laatst weer zo lief naar mij! Wil hij me terug? Kon hij me nog maar 1 keer in z'n armen houden. Dat zou m'n verdriet draaglijker maken. Misschien lag het aan mij?" Ik zei haar dat ze in denial was en dat The Cure een mooi nummer geschreven daarover, One More Time geheten. Zoals verwacht ging ze toen nog meer huilen, maar van toen af is ze toch wel een verstokte Cure-fan geworden. Ik weet het, ik ben gemeen!
(5.0.*) - 13. Like Cockatoos gaat duidelijk over de bons krijgen van een geliefde. Kaketoes zijn kuifpapegaaien die voornamelijk in Australië in het wild voorkomen. Een kaketoekoppel zou, net als bv. een duivenkoppel, trouw zijn totterdood, maar hij vergelijkt dan ook de protagonisten niet met kakatoes, maar wel de nacht waarin het gebeuren zich afspeelt:
"All around the night sang out like cockatoos". En het geschreeuw van die vogels is dus... verschrikkelijk! Wat zich afspeelt die nacht is dus niet zo fijn. Het nummer is duidelijk schatplichtig aan Tomorrow Never Knows van The Beatles, maar is toch één van mijn 4 favorieten op deze plaat. Het schichtige van de vrouw die naar buiten loopt om af te spreken met de man komt zo goed uit de verf door het feit dat hij die eerste 4 strofes in 1 adem aframmelt.
(4.5*) - 14. Icing Sugar. Dé verleiding. Wederom gezongen vanuit het standpunt van de vrouw. Hij wordt verleid door een meisje dat 'm uit liefde wil opeten. Hij is even lekker als een suikerspin. En geef nu toe, daar lijkt onze Robert toch wel wat op
In tegenstelling tot veel Cure fans die dit nummer haten, vind ik dit een schitterend nummer. Die drive die de rollende drums aan het nummer geven, en die letterlijk verleidelijke saxofoon maken van dit nummer weer zo'n typisch Cure nummer waarbij tekst en muziek volledig op elkaar aansluiten.
(4.0*) - 15. The Perfect Girl. Het meest opgewekte nummer van de plaat. We hebben meteen door waarover dit gaat ; tot over je oren verliefd worden op iemand.
(4.0*) - 16. A Thousand Hours... Hier heeft hij het naar mijn aanvoelen over de zekere ontnuchtering die hij voelt nadat hij een tijdje van bloem naar bloem heeft gefladderd. Hij heeft one-night-stands om een verbroken liefdesrelatie te verwerken, maar vraagt zich tegelijk af: "Hoe lang hou ik dit nog vol? Tegenover dat klein beetje geluk dat ik af en toe ervaar staan al die pijn en teleurstellingen!". Hij verlangt weer naar de échte liefde van weleer die toch nog niet helemaal verwerkt is, zo blijkt.
(4.5*) - 17. Fight is écht wel hét nummer om op te zetten wanneer je down bent en weer eens uit die put moet zien te klauteren:
"Fight! Fight! Fight! / Just push it away / Fight! Fight! Fight! / Just push it until it breaks". Aangezien de liefde het concept is van deze plaat, heeft hij het waarschijnlijk geschreven vanuit het standpunt: Stop met treuren om haar, verlies je niet in zelfmedelijden, maar stel je weer open voor de wereld om je heen:
"So when the hurting starts / And when the nightmares begin / Remember you can fill up the sky / You don't have to give in. Heel helend nummer vind ik zelf.