Ian Dury - New Boots and Panties!! (1977)

heerlijke plaat....humor en muzikale originaliteit zonder dat het melig wordt.

Het jochie op de hoes is Dury's zoon.

Baxter Dury?

Ja...Heb je d'r nog mee op school gezeten ofzo?

Nee, maar daar heb ik wel een album van , deze: http://www.musicmeter.nl/album/49283

Ian Dury, nooit geheel gezond, ik dacht een epilepticus, was een artiest die je met niemand kon vergelijken, ook al wordt ie wel eens in hetzelfde schuifje of vakje geplaatst als Joe Jackson of Elvis Costello.

Er zat altijd veel humor in zijn teksten en muzikaal klopte het gewoon altijd, veel gevoel voor ritme had de man ook.

Zéér leuk en fraai plaatje is dit.
4.5 sterren ****1/2

Ian Dury een epilepticus xD, nee dat was Ian Curtis Ian Dury was mank door polio toch?

klopt

Ian Dury werd zijn leven lang geplaagd door de gevolgen van polio, opgelopen op zeven-jarige leeftijd, naar eigen zeggen in een zwembad in Southend on Sea. Ironisch genoeg werd in 1981 zijn lied "Spasticus Autisticus", gemaakt ter ere van het Internationale jaar van de Gehandicapten, door de BBC in de ban gedaan niettegenstaande het feit dat het door een gehandicapte was geschreven. De tekst was inderdaad compromisloos:

So place your hard-earned peanuts in my tin
And thank the Creator you're not in the state I'm in
So long have I been languished on the shelf
I must give all proceedings to myself

Vertaling:

Dus gooi je hardverdiende centen maar in mijn mok
En dank de Schepper dat je er niet net zo aan toe bent als ik
Zo lang heb ik op mijn plank liggen wachten
Daarom moet ik alle opbrengsten aan mezelf geven

Yeah, Ian Dury! Was al vrij lang op zoek naar dit album en nu ik hem heb is het een groot feest. Live zijn deze nummers misschien nog wel beter, en dat zegt heel wat.

Mensen als Damon Albarn en Jarvis Cocker hebben de kunst van he humoristisch beschouwen afgekeken van Ian Dury, een man met gigantisch veel humor, cynisme, een geweldige houding en bovenal nummers die niet in een hokje te stoppen zijn.

Kwam het tegen in London en was gelijk verkocht. Heeft weken op de draaitafel gelegen. Lekker swingen op My Old Man maar de uitsmijter was altijd Blockheads met een van de meest weirde synth solo aller tijden. Schitterende teksten en een bevlogen zanger. Alles omlijst door een van de beste live bands ooit!

Ik heb deze elpee met kant twee als opener: Sex and drugs and rock&Roll. Staat niet op de hoes van de elpee vermeld. Best grappig.Maar wel lekker om dit op als verrassing op de elpee te horen.

Ja, Ian Dury (R.I.P.) and the Blockheads. Kwam met de punkgolf mee naar boven drijven, maar had daar natuurlijk niets mee te maken. Humoristische popmuziek met theatrale elementen en scherpe teksten in sappig Londens dialect gedeclameerd. Zie hem nog staan op het podium altijd druk in de weer met sjaaltjes. In 1981 nog gezien op Pinkpop. Deze elpee van de week nog eens opgezet en vond het vooral jeugdsentiment en gedateerd klinken. Daarom nog maar eens opgezet en nu valt alles al weer wat beter op zijn plaats.
Wake Up And Make Love With Me staat nog steeds als een huis. Ook de 2 ingetogen nummers My Old Man en Clevor Trevor mag ik nog graag horen. Verder het hilarische Plaistow Patricia (met een van de mooiste openingszinnen ooit) en het heerlijke herrienummer Blockheads (met synthesizerscheten). Billericay Dickie en I'm Partial To Your Abracadabra krijgen me ook nog wel aan het glimlachen.
Heeft na deze plaat nog een paar leuke albums gemaakt die echter lang niet meer zo veel succes kenden als deze.
Ik heb de originele elpee nog, dus zonder Sex&Drugs&Rock&Roll.
Maar gewoon nog steeds 4 sterren dus.

There's Nothing Wrong With It!!!

Openingstrack is errug vet en schept behoorlijke verwachtingen voor de rest van de plaat. Het is nergens slecht, maar het niveau van de openingstrack haalt het nergens meer.
3,5*

Billericay Dickie

Een geinig plaatje dit New Boots and Panties, een soort van funpunk mix. De lome met zwaar accent getinte zang van Dury i.c.m. de pretentieloze muzikale back-up, maakt het samen met de gevatte teksten een heel prettig album om naar te luisteren. Ik zou zelfs wel van een klassiekertje willen spreken. Als ik die ergens nog op vinyl tegen kom, pak ik hem mee.

Sterker nog, dit is gewoon een klassieker! De opvolger, Do it yourself, is nog beter!

Tja, wat is een klassieker precies. Daarover lopen de meningen uiteen. Maar dat dit nog steeds een zeer goed te pruimen album is, daarover zijn we het snel eens. Dat niet alle liedjes op dit album eeuwigheidswaarde hebben mag ook wel gezegd worden, maar de erg fijne begeleidende Blockheads maken heel veel goed. Vooral de drums van Charlie Charles en Chaz Jankel achter de
keyboards maken voor mij het verschil. Vier sterren.

De samenwerking met Chas Jankel was gewoon goud, Jankel schreef ook van die lekker zwalkende walsjes en de voordracht kon je gerust aan top preformer Dury overlaten.
Live was dit ook altijd een prachtige belevenis.

Ian Dury kwam op in de punkgolf en hoewel zijn muziek onmogelijk als punk door het leven ging, werd hij met open armen ontvangen door critici en publiek.
Zijn wat aandoenlijke, maar toch sterke persoonlijkheid werkte daar ongetwijfeld aan mee.
Dury kreeg al op jonge leeftijd polio en dat was fysiek natuurlijk een lastig bestaan.
Deze plaat ( nog zonder Blockheads aanduiding)
Is erg sterk.
Dury met rechterhand en mede componist Chas Jankel, toveren een heerlijke verzameling songs uit de hoed.
Doorspekt met humor en typisch brits cynisme.
Muzikaal is het evenals de follow ups, heel afwisselend.
Van rock,n roll tot funk, feestmuziek, pop en theatrale dingen.
Zeer amusante lyrics dus. Dury had dat talent en was ook een man die je als het ware in zijn schrijfsels mee trok.
De hit Sex&Drugs& Rock&Roll ontbreekt hier jammer genoeg, maar er staat genoeg fraais op om dat te compenseren.
Hele goede band ook achter hem.
Je hoort echt dat hier topmusici staan te spelen die het songmateriaal het nodige cachet geven.

1 van de betere platen uit "77".

Briljante plaat..nog altijd!

Helemaal waar. Ik heb de versie met Sex&Drugs&Rock&Roll. Schijnbaar een misprint (vinyl dus) om wat ik begrijp de titel op het label van kant B "New Boots En Panties" ipv van "...And...".
Ik draai hem nog heel regelmatig en is gewoon een must have

Veel van de berichten hierboven sluiten aan bij de positie die dit album had in de Oor jaarlijst van 1977. Het album staat daarin 6e. Ik zelf ben minder enthousiast. Het pakt mij gewoon niet. Geen album om eens lekker voor te gaan zitten.
Ik hoor in elk geval grote gedrevenheid en dat waardeer ik wel, maar ik kom toch niet verder dan 2,5*

In februari 1978 maakte ik als jonge tiener kennis met Sex & Drugs & Rock 'n' Roll. Het haalde (meen ik) #5 in mijn persoonlijke top 15, die ik wekelijks noteerde. In de Nationale Hitparade werd het #11 in maart, in Vlaanderen #12. Opgenomen van de radio, zorgde ik ervoor dat ik het bandje niet afspeelde in bijzijn van mijn ouders...
Ik wist niet dat Ian Dury al in 1975 een plaat uitbracht onder de naam Kilburn & the High Roads; wel vertelden de dj's van Hilversum 3 ons dat de hit in de ban was gedaan door de BBC, zodat het bij de Britten geen hit werd. Ook wist ik niet dat de single oorspronkelijk ontbrak op de 1977-versie van New Boots and Panties!!, wat in de 1978-persing werd "gecorrigeerd" door het de B-kant te laten aftrappen.
Mij eveneens onbekend was dat Dury met een andere non-albumsingle wel in het Verenigd Koninkrijk scoorde: What a Waste werd er in mei #9, de hoogst genoteerde single van het Stifflabel ooit.
In juli 1978 haalde albumopener Wake up and Make Love with Me als single nog eens #32 bij de NOS en #26 bij de BRT.

Hitsingles waren mijn voornaamste gids in het land van popmuziek. Maar New Boots and Panties!! is een gevarieerd en bij vlagen sterk album, waarbij de pubrocker naadloos wist aan te sluiten bij de new wave die in de slipstream van punk steeds nadrukkelijker de kop opstak.
Na Kilburn was hij nog even actief als Ian Dury & The Kilburns, waarvan werk op de 2004/2cd-versie van dit New Boots is te horen. Twee jaar na Kilburn blijkt zijn muziek een duidelijke ontwikkeling te hebben gemaakt, mede dankzij begeleidingsgroep The Blockheads, dan nog in wording. Zo schreef toetsenist-gitarist Chaz Jankel mee aan bijna alle nummers en klinkt dankzij drummer Charley Charles en bassist Norman Watt-Roy een lenige band, perfect voor Dury's originele en expressieve zang. Verdwenen zijn de West-Indische en jaren '50 jazzinvloeden van Kilburn en evenmin klinkt de groep als pubrockers die hun muziek in blues doopten.
Tegelijkertijd zet Jankel zijn synthesizer en piano even frequent in als zijn gitaar, anders dan Britse new wave in 1977 deed, The Stranglers uitgezonderd. Zoals in het dansbare Wake up, dat een eigen geluid kent. Conservatiever is Sweet Gene Vincent, een knipoog naar jaren '50 rock 'n' roll.
I'm Partial to Your Abracadabra is eveneens swingend met een rockende gitaarpartij, de herinneringen van My Old Man bevatten een lichte reggae-invloed met sterk basspel. De A-kant besluit met Billaricay Dickie, dat met zijn vaudeville-achtige aanpak teruggrijpt op Kilburn.

Clevor Trever was oorspronkelijk geschreven voor Dury's maatje Wreckless Eric, maar blijkt met zijn funk zeer passend bij deze vernieuwde Dury; in de brug wordt bijna gerapt. If I Was with a Woman lijkt een vervolg op de albumopener en Blockheads is de rocker waar Dury het schuurpapier in zijn stembanden opzoekt.
Plaistow Patricia is nog een nummer dat alleen al vanwege de scheldwoorden in de opening niet bij de BBC kon worden gedraaid, met bovendien een dansende en scheurende saxpartij van Davey Payne. Met afsluiter Blackmail Man laten Dury en zijn groep horen dat zij op de hoogte waren van de punkrevolte; dit met een gemeen knallend nummer van slechts 135 seconden.

Niet alles is even pakkend. Mijn voorkeur ligt bij de nummers waar toetsen en groove de boventoon voeren. Qua teksten is duidelijk dat Dury een uniek persoon was, de juiste man om te profiteren van hernieuwde aandacht voor kortere nummers en taal van de straat, met dichterlijk talent.

Mijn reis door punk en new wave kwam vanaf punkgroep The Boys en vervolgt in oktober '77, als het golfje punk- en waveplaten aanhoudt: op naar New York en de punk van een voormalige glamrocker: Johnny Thunders.

1977 was een fantastisch popjaar dat mogelijk meer popalbumklassiekers leverde dan welk ander jaar dan ook en welk jaar de cruciale cesuur in de popmuziek markeerde: na de wending van The Beatles' met hun Sgt. Peppers-album was pop volwassen geworden met toenemende complexiteit en even veel pretenties waarop een 'primitivistische' tegenreactie kwam in de vorm van punk. In die storm kan zelfs een klassieker als deze plaat wat ondergesneeuwd raken, temeer nu het niet echt punk is. Maar tegelijk is Ian Dury ultieme punk: de single 'Sex & Drugs & Rock & Roll' werd de ultieme punk anthem terwijl het eigenlijk een nogal soft jazzy nummer is hetgeen kenmerkend is voor de onorthodoxe stijl van Ian Dury die uniek is en subtieler dan punk maar wel de ruige uitstraling van punk heeft.

In retrorspectief doet Ian Dury - en dit is zijn beste album - me wat denken aan Beck en daarmee aan postmodernisme: het is een potpourri van stijlen (ook tekstueel lijkt het vaak een bijeen gooien van woorden) en wordt geleverd met een dikke ironische knipoog maar ondertussen is het geniaal. Daar kom je achter als je de plaat na al die jaren nog eens beluisterd en elk nummer nog steeds blijkt te staan als een huis.

Wederom jeugdsentiment! Hoe vaak komt die term niet voor op deze website..........
Snel nadat dit album uitkwam heb ik de elpee als 17-jarige gekocht. Hoogstwaarschijnlijk bij Elpee in de Huigbrouwerstraat te Alkmaar voor hfl. 15,95, want dat was meestal de prijs in die tijd.
Hoeveel geld zal ik daar wel niet naartoe hebben gebracht vanaf mijn 15e?

Heerlijk om, n.a.v. het berichtje van De Filosoof weer eens aan deze plaat herinnerd te worden.
Staat nu dan ook, na tientallen jaren bij mij in de vergetelheid te zijn geraakt, weer heerlijk door het huis te schallen (lang leve de streamingsdiensten, want de LP's en dus ook deze heb ik al heel lang niet meer).

My Old Man blijft toch heerlijk met dat basloopje. Clevor Trever, Wake Up And Make Love With Me, If I Was With A Woman, heerlijk om weer eens terug te horen op deze warme zaterdagochtend!