menu

Frank Sinatra - Watertown (1970)

mijn stem
4,14 (111)
111 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Reprise

  1. Watertown (3:36)
  2. Goodbye (She Quietly Says) (3:06)
  3. For a While (3:10)
  4. Michael & Peter (5:10)
  5. I Would Be in Love (Anyway) (2:33)
  6. Elizabeth (3:38)
  7. What a Funny Girl (You Used to Be) (3:01)
  8. What's Now Is Now (4:06)
  9. She Says (1:54)
  10. The Train (3:28)
  11. Lady Day * (2:48)
  12. Lady Day [11/7/69] * (3:42)
  13. Watertown [Session Take] * (3:44)
  14. Goodbye (She Quietly Says) [Session Take] * (3:23)
  15. The Train [Session Take] * (3:49)
  16. Lady Day [11/7/69 Session Take] * (3:51)
  17. 1970 Reprise Radio Promo #1 * (0:59)
  18. 1970 Reprise Radio Promo #2 * (0:59)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 33:42 (56:57)
zoeken in:
avatar van EttaJamesBrown
4,5
jerome988 schreef:
Op Spotify is het hele album al in de nieuwe mix te luisteren


Dat klinkt als: Opgeschoonde versie van De Nachtwacht nu met blokkwast beschikbaar

Kan nog steeds heel mooi zijn

avatar van jerome988
5,0
EttaJamesBrown schreef:
Dat klinkt als: Opgeschoonde versie van De Nachtwacht nu met blokkwast beschikbaar
Ik wilde mijn bericht al verwijderen na het plaatsen aangezien Spotify natuurlijk niet op kan tegen cd-kwaliteit, laat staan vinyl. MuMe bleef echter hangen, dus nu zal ik er mee moeten leven Het bericht nu nog verwijderen is ook weer zo iets. Spotify is verder wel een mooie vondst trouwens, ik zou niet meer zonder kunnen.

avatar van EttaJamesBrown
4,5
Spotify is de Haarlemmerolie van onze generatie, ongeacht wat Frank daarvan vindt

avatar van gaucho
3,5
Frank vindt er niet veel meer van, en voor veel muzikanten is Spotify beslist geen Haarlemmerolie. Maar die discussie is elders al veel vaker gevoerd.
Ik heb de originele CD van dit album, maar vind die nogal mager klinken. Als die 2022-versie echt een substantiële verbetering in geluidskwaliteit inhoudt, wil ik er wel meer van horen. Want dit is een interessante plaat van 'The Voice'. Een heuse conceptplaat (maar dat was voor Frank Sinatra niet nieuw, hij is mischien wel de uitvinder ervan), waarin hij zich verplaatst in een personage dat hijzelf in het dagelijks leven vooral níet was. Hij zingt hier al niet meer op de toppen van zijn kunnen, maar compenseert dat met een inlevingsgevoel dat echt wel binnenkomt bij de luisteraar. Mooie liedjes, mooie plaat.

4,0
Dit album is een buitenbeentje in het oeuvre van Sinatra dat - nadat het aanvankelijk commercieel flopte en jarenlang een marginaal bestaan leidde in Sinatra’s omvangrijke discografie - de afgelopen jaren een merkwaardige comeback gemaakt heeft.

Het album bevat een thematisch geordende cyclus die het echtscheidsleed van een gezin in de onbeduidende Amerikaanse suburb Watertown beschrijft. Als zodanig past het in de traditie van de geroemde en beroemde conceptalbums die Sinatra in de jaren vijftig voor het Capitol label opnam. Vergeleken daarmee is het echter ook nogal van dik hout zaagt men planken, weinig subtiel en op het kitscherige af - zowel qua teksten als qua melodieën, arrangementen en geluidseffecten.

Sinatra was 53 ten tijde van de opnamesessies, maar klinkt veel ouder, vermoeid en weinig sprankelend. Tegen zijn gewoonte in, is het album niet live opgenomen maar zijn alle vocalen ingedubt nadat de muziek al opgenomen was. Dat is te horen. De chemie tussen zanger en orkest ontbreekt en het geheel klinkt nogal statisch. Het klinkt als een matig opgenomen doorsnee soft-rock album uit eind jaren zestig.

Pluspunt van originele LP is de mooi uitvoerde matte papieren klaphoes met teksten, tekeningen en een poster met een foto van Sinatra langs treinrails die een terugkerend motief op het album zijn. De originele CD klinkt matig. Van de nieuwe mix, die overal volop te streamen is, ben ik ook niet echt gecharmeerd. De beste digitale versies zijn naar mijn smaak de hoge resolutie remaster uit 2014 en de versies van deze liedjes als uitgebracht op de CD-box met alle opnamen die Sinatra voor het Reprise label maakte uit 1995.

Voor wie welwillend is, past het allemaal wonderwel bij elkaar; Sinatra’s wat moeizame zang, het matte studio geluid, de eendimensionale teksten en de cheesy arrangementen en geluidseffecten. Het raakt een snaar en past beter bij deze postindustriële en geëmancipeerde tijd dan het luchtig swingende en donker romantische repertoire waar Sinatra beroemd mee geworden is. In die zin is dit album ondanks dat het ruim 52 jaar oud is moderner en eigentijdser dan veel wat Sinatra daarvoor en daarna uitbracht. Dat verklaart vermoedelijk tenminste ten dele het recente succes van dit album.

Maar degenen voor wie dit een eerste kennismaking met Sinatra is, raad ik toch vooral aan ook naar zijn oudere albums te luisteren - te beginnen met (Sinatra sings for) only the lonely, waar een paar jaar geleden ook een fraaie remix/remaster van uitgebracht is, en In the wee small hours. Ook in zijn nog oudere werk - op Columbia in de jaren 40 met met Tommy Dorsey op RCA - is heel veel moois te ontdekken.

avatar van goldendream
Wat wordt bedoeld met 'Haarlemmerolie'?
Sorry voor de vraag, ben maar een simpele Belg.

avatar van meneer
goldendream schreef:
Wat wordt bedoeld met 'Haarlemmerolie'?
Sorry voor de vraag, ben maar een simpele Belg.

Soort Wonderolie .

Op z’n Vlaams vergeleken met een Rochefort 10’ (of een Ciney blond, ook lekker). Het is maar welke u graag ziet (of drinkt).

avatar van goldendream
geplaatst:
Wat een wondermooie en onbekende parel is dit album!

Gast
geplaatst: vandaag om 13:04 uur

geplaatst: vandaag om 13:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.