menu

Joy Division - Closer (1980)

mijn stem
4,25 (1334)
1334 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Factory

  1. Atrocity Exhibition (6:07)
  2. Isolation (2:53)
  3. Passover (4:47)
  4. Colony (3:56)
  5. A Means to an End (4:10)
  6. Heart and Soul (5:52)
  7. Twenty Four Hours (4:26)
  8. The Eternal (6:08)
  9. Decades (6:11)
  10. Dead Souls [Live] * (4:59)
  11. Glass [Live] * (3:42)
  12. A Means to an End [Live] * (4:01)
  13. Twenty Four Hours [Live] * (4:06)
  14. Passover [Live] * (4:54)
  15. Insight [Live] * (4:01)
  16. Colony [Live] * (4:04)
  17. These Days [Live] * (4:17)
  18. Love Will Tear Us Apart [Live] * (3:14)
  19. Isolation [Live] * (4:42)
  20. The Eternal [Live] * (6:30)
  21. Digital [Live] * (3:14)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 44:30 (1:36:14)
zoeken in:
avatar van dix
4,5
dix
Rudi1984 schreef:

Grappig genoeg zullen er tekstueel juist wel overeenkomsten zijn tussen Curtis en Swift. Beide zijn (zo te horen) heel waarnemend m.b.t. hun omgeving.

Zo beschouwd zijn plots wel héél veel artiesten verwant aan Joy Division.

Rudi1984
dix schreef:
(quote)

Zo beschouwd zijn plots wel héél veel artiesten verwant aan Joy Division.


Valt binnen de pop reuze mee. Daar worden vaak algemeenheden bezongen in plaats van letterlijke verhalen (in de directe rede) op basis van waarnemingen.

Daarom wordt ze ook nog steeds vaak country genoemd, ook al heeft het daar muzikaal gezien weinig overeenkomsten mee.

Misterfool
Rare discussie. Dat krijg je als je iemands top 10 erbij pakt als hij/zij een afwijkende mening heeft. De teksten zijn verre van nietszeggend, daar wordt de plank misgeslagen. Ik kan me echter goed voorstellen dat men dit soort koude synthwaves niet kan waarderen.

avatar van Snakeskin
5,0
Joy Division is van buitencategorie. De platen staan geheel op zichzelf. De plaat is weergaloos en zeldzaam tijdloos. Het is echter wel mooi meegenomen dat je de release van de plaat ook daadwerkelijk heb meegekregen. Ik waardeer daardoor de plaat nog meer.

Misterfool
Tijdloos? Qua kwaliteit zeer zeker, maar de gebruikte synthesizers dateren dit album toch wel enigszins. Ik heb zelf de release van dit album weliswaar niet meegemaakt, maar ik waardeer het album wel. Zelfs klassiekers als Closer staan echter niet boven kritiek.

avatar van Alicia
4,0
buizen schreef:
Goh, wou hier net vragen wat ".. het kwartje valt" betekent bij dit album. Hoe iemand van eerst een 1- of 2-sterrenwaardering kan komen tot een latere 3,5 of misschien wel 4,5 sterren. Wat / hoe heb je dan (er in) gehoord wat je eerst niet hoorde. Bijvoorbeeld.
Maar er worden hier al wat antwoorden gegeven. Mooi om te lezen.
Ken het album niet (volledig, goed) overigens.


Het heeft bij mij ook best wel een tijdje geduurd. Groepen als The Sound (voorheen The Outsiders) o.a. dáár was ik onmiddellijk erg van onder de indruk en hoewel ook deze band naar zeggen JD als grote voorbeeld had, was ik lang niet zo gek op JD rond 79/80. Ik vond het maar niks. Ik weet nu wel waarom.

avatar van Snakeskin
5,0
De synthesizer versterken juist het statement dat dit album maakt. De persoonlijke wanhoop en de donkere tijd die het in 1980 weerklinken in deze plaat. Ik kan mij ook geen andere synthesizer in deze muziek voorstellen. Die zouden afbreuk doen aan het geheel.

Misterfool
Dat ben ik met je eens, maar het album is daarmee juist wel gedateerd. Qua geluid hoor ik wel dat dit album ergens eind jaren 70/ jaren 80 is opgenomen. Het album is een kind van haar tijd, net zoals de Beatles en Pink Floyd dat bijvoorbeeld ook waren. Zowel qua instrumentarium als thematiek. De emoties/verhalen die de band daarmee ter gehore brengt zijn wel in zekere zin universeel.

buizen
Wat ik niet snap is dat dazzler bij Spirit Of Eden (Talk Talk) schreef dat hij niet echt een binding met dat album kon krijgen want hij miste 'warmte'. (hoe warmer dan een saxofoon - en dan nog die dynamische drums - wil je het hebben?). En dan wel lyrisch over dit onderhavige album zijn. Het zullen de teksten zijn? Opgegroeid en meegeleefd met de release, toen?

avatar van Snakeskin
5,0
Jij pakt het aspect van de release eruit. Helaas kan een plaat niet zonder. De muziek van The Beatles is toch ook niet gedateerd vanwege de produktietechnieken die sterk afwijken vanwege wat heden ten dage voor handen is. Ik vind de plaat van JD tijdloos omdat het los staat van alle trends en niet aan de mode onderhevig is, en dat moet men Taylor Swift maar afwachten. Wel een leuke vrouw overigens.

Misterfool
Ik denk dat we hier een spraakverwarring hebben. De productietechnieken ten tijde van de Beatles maken hun muziek wel degelijk verouderd (=gedateerd). Dat staat mijn inziens los van de kwaliteit van de muziek. Voor de rest laat ik het hierbij, aangezien we onze standpunten wel duidelijk hebben, denk ik. Om mijn kant van het verhaal toch maar samen te vatten. Ik vind deze plaat bloedmooi, maar zeer zeker gedateerd: een kind van zijn tijd.
Ps. Ben overigens totaal geen fan van Swift

avatar van Slowgaze
4,5
Taylor Swift. Joy Division.

avatar van dazzler
5,0
buizen schreef:
Wat ik niet snap is dat dazzler bij Spirit Of Eden (Talk Talk) schreef dat hij niet echt een binding met dat album kon krijgen want hij miste 'warmte'.

Voor mij is Spirit of Eden een stap voorbij de pop- of rockmuziek.
Een stap die misschien iets te ver gaat om mij nog diep te kunnen aangrijpen.
Het is een goed album, maar emotioneel raakt die plaat me minder dan de voorgangers.

De zwarte (het leed aan de buitenkant) en de witte (het leed aan de binnenkant) van Joy Division
zijn de yin en yang van mijn ziel. Muzikaal perfect verteerbaar en tekstueel bangelijk autobiografisch.

Misschien mis ik inderdaad een tekstuele link met Spirit of Eden.

buizen
Dan moet het inderdaad wel iets met tekstbinding te maken hebben. Onbegrijpelijk dat Spirit Of Eden iemand minder raakt dan de voorgaande pop-elpees. Muzikaal gezien.
Bedankt voor je toelichting, dazzler.

avatar van Mjuman
5,0
dazzler schreef:
Voor mij is Spirit of Eden een stap voorbij de pop- of rockmuziek.
Een stap die misschien iets te ver gaat om mij nog diep te kunnen aangrijpen.
Het is een goed album, maar emotioneel raakt die plaat me minder dan de voorgangers.

Misschien mis ik inderdaad een tekstuele link met Spirit of Eden.


Misschien is het wel de drive om toch in de appel te willen bijten - appels (zeker die van de nieuwe religie, de technologie) zijn erg in trek; en de existentiële angst om de hof uitgestuurd te worden is voorstelbaar.

Eerlijk gezegd: ik was gisteren op het Transition-festival en daar zag en hoorde ik dit Tord Gustavsen / Simin Tander / Jarle Vespestad - What Was Said (2016) live hun album ten gehore brengen in een zaal met 750 muisstille mensen; het was een spirituele gebeurtenis - meerderen horen zeggen dat ze door de muziek en de zang diep geraakt werden - al zong zij veelal in het Bashto. Lees wat Aero erover schrijft. Ik vertel 'em nu al dat het een belevenis was, net als het concert van Ibrahim Maalouf later op de avond.

Laat muziek en klank van stem - bij Hollis is stem welhaast een instrument - op je inwerken en vind je spirituele balans.

avatar van Slowgaze
4,5
lennon schreef:
Nee zo leeg en poppy als Taylor Swift is het niet. Maar wel goed dat je t hebt geprobeerd

Gewoonweg jammere opmerking, Leo. Allereerst: ik ben een groot fan van zowel Joy Division als Taylor Swift. Swift wegzetten als (alleen maar) leeg en poppy is inmiddels cliché, en doet haar muziek absoluut te kort. Swift heeft zich tot een heel interessante artiest ontwikkeld, die uitstekende muziek maakt. En hé, Joy Division is eigenlijk niet eens zo ver weg op haar 1989: scherpe, bijna mechanische (en dat bedoel ik zeker niet negatief) muziek met emotioneel geladen teksten. Wat jij, Rudi1984?

Rudi1984
Slowgaze schreef:
(quote)

Wat jij, Rudi1984?


Ik vind de verschillen heel erg groot, maar we hebben het natuurlijk ook over mijn favoriete artiest versus iets wat ik heel erg slecht vind.

avatar van lennon
4,0
Slowgaze schreef:
(quote)

Gewoonweg jammere opmerking, Leo.


Lees maar wat verder terug . Ben hier al op terug gekomen.

avatar van Slowgaze
4,5
lennon schreef:
Lees maar wat verder terug . Ben hier al op terug gekomen.

Ah, nu zie ik het ook. Tof van je, dat moet gezegd worden.

avatar van Leeds
5,0
Ik heb zowat het gevoel dat ik hier als lulligste naar buiten zal komen. Maar echt beschaamd zal ik er wel niet voor zijn. Ik heb hier onderstaande posts gelezen en dan zie ik de vergelijking met Taylor Swift en Joy Division. Nu, voor ik mijn licht laat uitschijnen over die vergelijking heb ik wel wat informatie opgezocht over Taylor Swift. En hé, ook wat nummers beluisterd. Om eerlijk te zijn, tot voor kort dacht ik dat Taylor Swift, die naam zou ik nochtans al eens moeten horen vallen hebben, een mannelijk artiest was maar het blijkt dus idd om een vrouw te gaan. Maar goed, dat weten we nu dus ook. Dan ben je enorm bezig met muziek, deze artieste in kwestie kwam vreemd genoeg niet tot bij mij. Klein excuus: Wat er dagelijks in het commerciele muzikale gebeuren afspeeld is totaal niet aan mij besteed. Videoclips en dergelijke bekijk ik niet, noch topradio's of top 40's of top 50's evenmin. Nu, artiesten als Justin Bieber of Lady Gaga ken ik wel dus schiet me niet dood. En het goede nieuws, voor het nummer Shake it Off is dat dan, heb ik al es gehoord. Moet ik wel ergens opgevangen hebben op een of andere radio, in een shoppingwinkel of iets. Tjah, hoe gaat dat hé. Zoals eerder aangegeven heb ik enkele nummers beluisterd van deze artieste in kwestie. Naar mijn gevoel is er geen vergelijking, toch? Commerciele popmuziek in a dozen tegen over suicidale sombere, kille muziek. Maar dat zal wel door mijn zeer beperkte kennis zijn.

Hoe vreemd het leven draaien mag.

avatar van Man of Sorrows
4,5
Leeds schreef:
Naar mijn gevoel is er geen vergelijking, toch? Commerciele popmuziek in a dozen tegen over suicidale sombere, kille muziek. Maar dat zal wel door mijn zeer beperkte kennis zijn.

Hoe vreemd het leven draaien mag.


Gelukkig vergeet je er die laatste zin niet aan toe te voegen. Ookal zal het niet beletten de plaatselijke (doch uitzonderlijk strenge) muziekpolitie over je heen te krijgen.

Rudi1984
Die vergelijking is er eigenlijk ook niet, Leeds. Ze is er enkel aan haar haren bij getrokken omdat ik een negatieve reactie op JD plaatste en TS boven aan mijn top 10 staat.

avatar van dazzler
5,0
Hoe kan het dat je zo worstelt met die zware thema's en 'autobiografisch'.
'Gewoon' een basale Weltschmerz?

Joy Division - Closer (1980)

buizen

Ok. Daarin lees ik toch 'iets' persoonlijks. Dat was m'n vraag.
Life events.
Mooi hoe ontzettend uitgebreid je bij dat album stil staat. Had het nog nooit gelezen.
Mooi ook omdat je anders altijd (vaak) zo staccato in korte ferme zinnen 'toelicht'.
Maar first things first en wow wat een albumreview en beschouwing dazzler!
Dank.
En uiteraard op elementen herkenbaar.
Album misschien eens gaan luisteren.
Eerst nog even lezen.

avatar van Leeds
5,0
Rudi1984 schreef:
Die vergelijking is er eigenlijk ook niet, Leeds. Ze is er enkel aan haar haren bij getrokken omdat ik een negatieve reactie op JD plaatste en TS boven aan mijn top 10 staat.


Lol, dat Taylor Swift net Let Love In van Cave van de eerste plaats houd. En trouwens uw volste recht natuurlijk. Muziek is nu eenmaal iets persoonlijks.

avatar van Leeds
5,0
Man of Sorrows schreef:
(quote)


Gelukkig vergeet je er die laatste zin niet aan toe te voegen. Ookal zal het niet beletten de plaatselijke (doch uitzonderlijk strenge) muziekpolitie over je heen te krijgen.


Ik heb me al ingedekt met het zinnetje "lulligste naar buiten komen". Dus dit zal wel goed zitten natuurlijk.

Robertus
Vroeger vond ik opener Atrocity Exhibition de mindere song, dat is echter duidelijk veranderd. Die stuwende drum-riff in combinatie met die smerige gitaar-klanken en die tekst daar bovenop (This Is The Way, Step Inside), compromisloos!

De twee laatste tracks vind ik de beste, maar tegelijkertijd afhankelijk van mijn mood of ik me daar wel of niet aan over wil geven. Het zijn ook de songs waarvan ik het het lastigst vind om ze niet te koppelen aan het lot van Ian Curtis. Ze stralen voor mij een pijnlijk soort "rust" uit, alsof Curtis zich al verzoend heeft met de dood.

Voorganger Unknown Pleasures is wat pittiger en heeft mijn lichte voorkeur als album. Deze is dan weer wat beter geproduceerd. Ik ga ze weer eens wat vaker draaien, misschien gaat mijn score nog wat omhoog.

avatar van popstranger
4,5
Las laatst een interview met Mark Lanegan die zei dat dit een van zijn favoriete albums was met een mooie anekdote erbij. Hij deed in putje winter een of andere saaie job en onderweg luisterde hij heen en terug naar dit album in zijn auto, maanden aan een stuk. Pure noodzaak want de cassette zat klem in de speler. Hij was pas gestopt met luisteren toen hij die auto in de prak had gereden. Ook hoor ik hier wel waar Lanegan een deel van zijn mosterd gehaald heeft. Closer is ook weer zo'n ijzersterk album als zijn voorganger.

Heb het artikel in HUMO ook gelezen popstranger.
Echt geweldig om van 1 van mijn muzikale helden te zien welke albums hem gevormd hebben.
Dat verhaal over Closer was inderdaad geniaal.
Verder vond ik het ook opvallend dat een album als Five Leaves Left in zijn top-10 stond.

avatar van popstranger
4,5
Franck Maudit Lanegan is hier ook al zo een muzikale held en Five Leaves Left was samen met deze toch het album waar ik me helemaal in kon vinden om in iemands top 10 te zien staan.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:44 uur

geplaatst: vandaag om 14:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.