Deze is nu al een tijdje in mijn top 10 te vinden, de hoogste tijd dus om eens een behoorlijke lofzang af te steken over wat dit album zo geweldig maakt.
Op Eigen Wereld staan 21 heuse composities. Het idee achter het album is hiphop maken met beats die niet bestaan uit een enkele, zich herhalende loop, maar juist het tegenovergestelde zijn: er moest iets gebeuren, het moest muzikaal interessant zijn. Dat is behoorlijk gelukt! Delic levert hier niets dan schitterende beats af die veranderen, in elkaar overvloeien, verdwijnen om even later weer de kop op te steken, opbouwen, etc. Het is hierdoor een behoorlijk vol album waarop van alles gebeurt, soms ook tegelijkertijd, maar die nergens chaotisch of overgeproduceerd aanvoelt. Ook is het verschil tussen de producties van de nummers onderling groot, ze gaan van relaxt en jazzy tot paranoïde, elektronische beats en alles daartussenin. Het gebruik van live instrumentatie wordt ook niet geschuwd, zo is er zelfs een keer een ‘zingende zaag’ te horen!
Dit alles gebeurt in vrijwel perfecte symbiose met rappers Rico en Sticks. De beats vullen de raps aan, maar ook andersom. Daarnaast vullen de rappers ook elkaar enorm aan. Al heb ik een enorm zwak en een voorkeur voor Rico, beide rappers ontlopen elkaar qua niveau niet veel en passen perfect bij elkaar, ondanks dat ze eigenlijk behoorlijk verschillend zijn. Waar Rico een enorm gevarieerde, af en toe gepassioneerde flow heeft, klinkt Sticks veel monotoner en een stuk droger. Beide hebben, elk op hun eigen manier, een vrijwel perfecte stem om mee te rappen en een ongekende flow. Dit laatste is ook te danken door het vernuftige rijmwerk dat beide heren laten horen: moeiteloos worden klankrijmen van enkele lettergrepen, soms meerdere zinnen achter elkaar, waarbij ook nog wordt gelet op zaken als alliteratie om het allemaal nog vloeiender te laten klinken ten gehore gebracht. En dan ook nog eens scherp, grappig of zinnig uit de hoek komen!
Want ja, de inhoud van dit album...… Hoe geweldig is die nu eigenlijk écht? Daar zijn de meningen nog weleens wat over verdeelt. Wat mij betreft is het ongelooflijk hoe goed deze teksten zijn, ik zal ook even proberen uit te leggen waarom. Verwacht op dit album geen filosofische, diepzinnige teksten of ingewikkelde zinnen vol moeilijke woorden; ze hebben ook nergens die pretentie. Op dit album nemen Rico en Sticks je hun wereld in, vandaar dat de titel ook zo ontzettend treffend is: elk nummer laten ze een onderdeel van hun leven of hoe zij de wereld beleven zien. Dit doen ze vrijwel perfect, bijna elke line is scherp, volledig raak en nodig om dit album te maken tot wat het is. Dát maakt deze teksten zo ontzettend goed. Simpele zinnetjes als “Van de dagen van de 3es//De flow is magisch//Een extra sok onder de lip van je Nikes” op Vroeger/Nu, waarin herinneringen aan vroeger worden opgehaald, geven in één klap de sfeer weer: je begrijpt precies wat hij bedoelt. Een line als “Vreet fruitella voor mijn dagelijkse portie fruit” op Balans doet naast de licht ironische, haast grappige inslag hetzelfde, evenals “Ik vermaak me nog steeds met één van die stokoude actueels uit de leesmap” en “Een kind download de nieuwste Nokia ringtones//Terwijl Phreako rico amper Windows inkomt”: geweldig gewoon. Op deze manier worden persoonlijke zaken weergegeven, maar ook grotere onderwerpen worden aangehaald: zo wordt op Made in NL effectief kritiek geleverd op het vaderland: “Je hebt mensen die durven en de jeugd die wat aankloot//Politiek Den Haag dat Amerika achterna loopt//Geef poot, Balkenende, niet blaffen//Aggressieve gasten op straat, wie snapt ze?//Niemand die daar zit//Beseft hoe de kern van de zaak in elkaar zit//En de gedachtegang van iemand die een jaar zonder baan zit”. Op Gekkenhuis wordt het zelfs breder aangepakt en commentaar geleverd op problemen van de complete wereld, wat prachtige lines oplevert, zoals “Ik zie het nieuws, het vliegt naar m’n keel//Op die momenten weet ik zeker dat ik geen kinderen wil//Maar, waarschijnlijk ben ik egoïst, neem ik 2 kids
en leer ze leven in het gekkenhuis dat deze wereld is” of “Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden langs de Gazastrook//Op 5 mei brandt de fakkel voor de vrijheid//Maar waar de fuck is dan die vrijheid?”.
Zo wordt meermaals een serieuze toon aangeslagen, zorgen geuit en kritiek geleverd. Waarschijnlijk hierdoor hoor je vaak dat het om een donker en erg serieus album gaat. Hier ben ik het niet geheel mee eens, in elk geval niet dat het hele album zo is. Zo worden ook de serieuze tracks regelmatig met een flinke dosis humor gebracht, met name door Rico. Ook wordt regelmatig een luchtiger toon aangeslagen, waar geweldige zinnen als “Als onze Hanzestad taxichauffeurs in de nacht//Hier een zak snoep je word thuis gebracht” uit voortkomen. Dit album bevat zelfs een erg positieve track over de mooie kanten van het leven, Regendans, met dat prachtige refrein: “Ik deed de regendans, ik kreeg de zegen van de zon//Vergeet die donkere wolken//Dit zijn de tijden dat ik blij ben dat ik leef” en ook weer die rake sfeerzettende lines als “Ik zie je later, geen zin in praten//Ik zit in een fase, voel me vis in ’t water//Fakkel in mijn hand en hangend op de bank//Sticket zonder drank, de winter in volle gang//Me voeten op tafel, regen tegen ’t raam//Ik laat eventuele problemen gaan”. Er is zelfs een track over seks te vinden: Passievrucht/Bosmuis, één van de weinige nummers over dat onderwerp die me ook echt kunnen bekoren doordat het allemaal niet zo serieus gebracht is: “Weet je nog die ene keer boven op de spoorbrug?// In het zwembad, in de stad, het was een goed feest//In het niet nader te noemen café// In de buitenlucht, vlak na het avondeten//Midden in de winter, je gaf me blaasontsteking…... maar dat geeft niet!”. Verder zijn er ook enkele van lines die inhoudelijk misschien niet zo veelzeggend zijn, maar gewoon ongelooflijk leuk in elkaar zitten en heerlijk klinken, iets waar met name Rico een koning is met lines als “Zelfs als ik kostmisselijk ben//Of me vergis rip ik het fris met me Fishermen Friends” en “Phreak en Steez en beatmaker Delic//Samen sneller dan dat je op een tafeltennistafel tafeltennist”. Verder is er nog zóveel te quoten, zóveel om aan te halen over al het voorgaande dat ik heb gezegd en de moeite waard is, maar dat wordt gewoon echt teveel. En dat alles gebeurt over die fenomenale producties van Delic die de sfeer van het desbetreffende nummer perfect weergeeft en de teksten van de rappers kracht bijzet.
Dan zijn er ook nog enkele gastbijdrages. Deze zijn doorgaans erg geslaagd, al hadden ze de bijdrages van Duvel en Jawat! van mij achterwege mogen laten. Verder voegen de gastartiesten zeker iets toe, al wordt het niveau van Rico en Sticks door niemand echt gehaald. Daarnaast zijn er heus wel wat onvolmaaktheden te vinden, zoals de eerder genoemde bijdragen, maar dit zijn kleine, weinig storende smetjes op een verder ongelooflijk sterk album dat keer op keer heerlijk is om te beluisteren, van begin tot eind. Een album met geniale producties, geweldige teksten en heerlijke flows. Het beste Nederlandse hiphop album en moeiteloos één van de beste in het algemeen.