menu

Opgezwolle - Eigen Wereld (2006)

mijn stem
4,18 (1288)
1288 stemmen

Nederland
Hip-Hop
Label: Top Notch

  1. Hoedenplank (3:17)
  2. Werk aan de Winkel (3:10)
  3. Balans (3:36)

    met Josje, Shyrock en Reuben Hamburger

  4. Gekkenhuis (6:07)

    met Jawat!, Dries Bijlsma, Onno Wieten en Reinder van Raalte

  5. Nagemaakt (1:57)
  6. Eigen Wereld (4:48)

    met Maurits Boreel

  7. Elektrostress (2:08)
  8. Passievrucht / Bosmuis (6:16)

    met Duvel

  9. Made in NL (3:35)
  10. NL Door (2:00)

    met Dries Bijlsma

  11. Gebleven (2:52)
  12. Ut Is Wat het Is (3:06)

    met Raymzter

  13. Volle Kracht (3:12)

    met Winne

  14. Gerrit (2:15)
  15. Ukkie (2:01)
  16. Vroeger / Nu (3:04)

    met James

  17. Regendans (3:17)
  18. Ogen Open (4:07)
  19. Tunnelvisie (2:28)
  20. De Jug (1:55)

    met Fred Zomer

  21. Park (4:15)

    met Bert Vrielink en Dries Bijlsma

totale tijdsduur: 1:09:26
zoeken in:
4,5
Stapler schreef:
Elektrostress als opvulling?
Hoor en beleef die inhoud van dat nummer en voel de aparte beat.


Nee , dat nummer gaat nergens over, mijns inziens veel te geforceerd door die computerstem van Rico. Doe mij maar rauwe tracks als Regendans, Park en Vroeger/Nu. De perfecte beats gecombineerd met de lyrics die de echte levensgenieters vertegenwoordigen. Na een kutdag zet ik deze CD op en alles wordt genuanceerd tot 'het leven is mooi.'

avatar van JustiFicatioN
4,5
Deze cd heeft eigenlijk altijd een speciaal plekje in mijn collectie gehad, het was mijn eerste cd waar ik echt van genoot. Het is ook de enige hip hop cd die ik van het begin tot het einde uit mijn hoofd ken. Het was eigenlijk mijn eerste cd die ik altijd vanaf het begin tot het einde luisterde. Eigen Wereld heeft daarom ook een zeer belangrijk aandeel gehad in mijn verdere muziek ontwikkeling. Want na deze cd ben ik me in de Nederlandstalige hip hop gaan verdiepen en door musicmeter overgestapt op Engelstalige hip hop en andere stijlen.
Ik luister deze cd nog maar heel weinig, maar gister werd ik er mee geconfronteerd toen mijn zusje hem op had staan! Ben ik even blij dat zij (hopelijk) van de kempi/lady gaga muziek af is. Ik denk dat ik hem nog maar weinig luister, omdat ik hem zo goed ken. Ik kan alles mee rappen en ken alle bliepjes van de geniale Delic.
Maar ik heb samen met mijn zusje heerlijk zitten geniet en van dit albumm, nog steeds 4,5* waard!

avatar van vork666
5,0
Er is een tijd geweest dat ik bang was voor hiphop: vooroordelen over schreeuwende negers die krom van de blingbling staan en omgeven worden door zo goed als naakte lustobjecten spookten door het hoofd van de jonge vork666. Bloed kruipt waar het niet gaan kan: op een dag downloadde ik Hoedenplank en toen ik na enkele keren luisteren ineens snapte wat ik gehoord had, was ik om. Toch heeft het nog lang geduurd voor ik uitgebreid aan de nederhop ging: een tijd lang draaide ik vrijwel elke dag Elektrostress, Hoedenplank, Strik Je Veter (van Kubus' album Buitenwesten) en Eigen Wereld, maar dat waren dan ook de enige hiphopnummers die ik kende. Uiteindelijk ben ik toch fanatiek Opgezwolle-luisteraar geworden, Vloeistof ligt hier in de kast en Eigen Wereld zou daar eigenlijk ook moeten liggen, maar andere hiphop dan Opgezwolle heb ik eigenlijk nooit echt nodig gehad.

Eigen Wereld is dan ook een album van hoge klasse: de aanstekelijke combinatie van eclectische kwaliteitsbeats met ijzersterke teksten, Rico met Sticks, geëngageerde lyrics (Made In NL) met persoonlijke, kleinschalige situatieschetsen (Gerrit), dit alles met een flinke dosis humor, werkt gewoon heel goed.
Allereerst is daar natuurlijk Delic. De beste beatmaker van Nederland, die van een snippet al een hit maakt, steelt hier de show: waar zijn beats op Spuugdingen voornamelijk bestonden uit één elektrische piano met wat filters eroverheen en hier en daar wat drum & bass omdat dat zo leuk is voor tussendoor, klonk het op Vloeistof al heel wat volwassener (met een beat als Dip Saus werd het sowieso al behoorlijk moeilijk om hem niet serieus te nemen als producer) en op Eigen Wereld laat hij pas echt horen te weten waar hij mee bezig is. De geflipte, nerveuze bliepjes van Elektrostress, de spacende vaagheid van Eigen Wereld, de keiharde beat van Hoedenplank of de relaxte nostalgie van Park: er zijn ook buiten de hiphop al weinig albums die zoveel verschillende stijlen ten toon spreiden en toch consistent en interessant weten te blijven.
Als de beats al zo geniaal zijn, wat hebben Rico en Sticks er dan nog aan toe te voegen? Een heleboel, zo blijkt. Inhoudelijk zijn de teksten net zo gevariëerd als de beats van Delic: van teksten over een rustige vrije dag thuis (Regendans) tot diepe maatschappelijke kritiek (Gekkenhuis) tot een scherpe tekst over mafkezen die in het park rondhangen (Park). Qua tekst overtuigt, nog meer dan alle andere nummers, Elektrostress, waar het zenuwachtige gestuiter van de beat perfect wordt aangevuld door een steeds waanzinniger klinkende Rico, die tegen het einde van het nummer compleet doorgedraaid lijkt te zijn door zijn eigen paranoia ten opzichte van elektronische apparaten. Verder is vooral het gebrek aan zowel brag en boast als kinderachtig ganstergedoe een verademing, hoewel de heren op Vloeistof al bewezen dat hier en daar wat brag en boast ook origineel kan klinken.
Toch is het album niet volmaakt. De tekst van Ukkie is soms wel erg flauw (terwijl ik Rico's lyrics meestal juist geniaal vind) en de beat is ook flink irritant. Op Passievrucht/Bosmuis komen Sticks en Rico een stuk geïnspireerder dan op het vergelijkbare maar vervelende Hook Op van Vloeistof, maar vervolgens gooit Duvel met een barre featuring roet in het eten, en ook de verse van Jawat! in Gekkenhuis is niet om over naar huis te schrijven. Ook sluipt er nu er dan een regel tussendoor die echt niet klopt ("drink mijn drank, zet mijn vuilnis buiten, maak duiten, staar een beetje door de ruiten"). Missers die dit album eigenlijk niet zou hoeven hebben.

Al met al staat dit album nog steeds als een huis, ondanks die enkele (kleine) tekortkomingen. Ik ken nog steeds geen enkele andere hiphopgroep die dit niveau haalt, zowel qua beats als qua teksten. Het album is weliswaar niet perfect, maar uiteindelijk kan ik toch niet anders doen dan hier een riante 4.5* aan te geven.

avatar van niels94
4,0
Deze is nu al een tijdje in mijn top 10 te vinden, de hoogste tijd dus om eens een behoorlijke lofzang af te steken over wat dit album zo geweldig maakt.

Op Eigen Wereld staan 21 heuse composities. Het idee achter het album is hiphop maken met beats die niet bestaan uit een enkele, zich herhalende loop, maar juist het tegenovergestelde zijn: er moest iets gebeuren, het moest muzikaal interessant zijn. Dat is behoorlijk gelukt! Delic levert hier niets dan schitterende beats af die veranderen, in elkaar overvloeien, verdwijnen om even later weer de kop op te steken, opbouwen, etc. Het is hierdoor een behoorlijk vol album waarop van alles gebeurt, soms ook tegelijkertijd, maar die nergens chaotisch of overgeproduceerd aanvoelt. Ook is het verschil tussen de producties van de nummers onderling groot, ze gaan van relaxt en jazzy tot paranoïde, elektronische beats en alles daartussenin. Het gebruik van live instrumentatie wordt ook niet geschuwd, zo is er zelfs een keer een ‘zingende zaag’ te horen!

Dit alles gebeurt in vrijwel perfecte symbiose met rappers Rico en Sticks. De beats vullen de raps aan, maar ook andersom. Daarnaast vullen de rappers ook elkaar enorm aan. Al heb ik een enorm zwak en een voorkeur voor Rico, beide rappers ontlopen elkaar qua niveau niet veel en passen perfect bij elkaar, ondanks dat ze eigenlijk behoorlijk verschillend zijn. Waar Rico een enorm gevarieerde, af en toe gepassioneerde flow heeft, klinkt Sticks veel monotoner en een stuk droger. Beide hebben, elk op hun eigen manier, een vrijwel perfecte stem om mee te rappen en een ongekende flow. Dit laatste is ook te danken door het vernuftige rijmwerk dat beide heren laten horen: moeiteloos worden klankrijmen van enkele lettergrepen, soms meerdere zinnen achter elkaar, waarbij ook nog wordt gelet op zaken als alliteratie om het allemaal nog vloeiender te laten klinken ten gehore gebracht. En dan ook nog eens scherp, grappig of zinnig uit de hoek komen!

Want ja, de inhoud van dit album...… Hoe geweldig is die nu eigenlijk écht? Daar zijn de meningen nog weleens wat over verdeelt. Wat mij betreft is het ongelooflijk hoe goed deze teksten zijn, ik zal ook even proberen uit te leggen waarom. Verwacht op dit album geen filosofische, diepzinnige teksten of ingewikkelde zinnen vol moeilijke woorden; ze hebben ook nergens die pretentie. Op dit album nemen Rico en Sticks je hun wereld in, vandaar dat de titel ook zo ontzettend treffend is: elk nummer laten ze een onderdeel van hun leven of hoe zij de wereld beleven zien. Dit doen ze vrijwel perfect, bijna elke line is scherp, volledig raak en nodig om dit album te maken tot wat het is. Dát maakt deze teksten zo ontzettend goed. Simpele zinnetjes als “Van de dagen van de 3es//De flow is magisch//Een extra sok onder de lip van je Nikes” op Vroeger/Nu, waarin herinneringen aan vroeger worden opgehaald, geven in één klap de sfeer weer: je begrijpt precies wat hij bedoelt. Een line als “Vreet fruitella voor mijn dagelijkse portie fruit” op Balans doet naast de licht ironische, haast grappige inslag hetzelfde, evenals “Ik vermaak me nog steeds met één van die stokoude actueels uit de leesmap” en “Een kind download de nieuwste Nokia ringtones//Terwijl Phreako rico amper Windows inkomt”: geweldig gewoon. Op deze manier worden persoonlijke zaken weergegeven, maar ook grotere onderwerpen worden aangehaald: zo wordt op Made in NL effectief kritiek geleverd op het vaderland: “Je hebt mensen die durven en de jeugd die wat aankloot//Politiek Den Haag dat Amerika achterna loopt//Geef poot, Balkenende, niet blaffen//Aggressieve gasten op straat, wie snapt ze?//Niemand die daar zit//Beseft hoe de kern van de zaak in elkaar zit//En de gedachtegang van iemand die een jaar zonder baan zit”. Op Gekkenhuis wordt het zelfs breder aangepakt en commentaar geleverd op problemen van de complete wereld, wat prachtige lines oplevert, zoals “Ik zie het nieuws, het vliegt naar m’n keel//Op die momenten weet ik zeker dat ik geen kinderen wil//Maar, waarschijnlijk ben ik egoïst, neem ik 2 kids
en leer ze leven in het gekkenhuis dat deze wereld is” of “Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden langs de Gazastrook//Op 5 mei brandt de fakkel voor de vrijheid//Maar waar de fuck is dan die vrijheid?”.

Zo wordt meermaals een serieuze toon aangeslagen, zorgen geuit en kritiek geleverd. Waarschijnlijk hierdoor hoor je vaak dat het om een donker en erg serieus album gaat. Hier ben ik het niet geheel mee eens, in elk geval niet dat het hele album zo is. Zo worden ook de serieuze tracks regelmatig met een flinke dosis humor gebracht, met name door Rico. Ook wordt regelmatig een luchtiger toon aangeslagen, waar geweldige zinnen als “Als onze Hanzestad taxichauffeurs in de nacht//Hier een zak snoep je word thuis gebracht” uit voortkomen. Dit album bevat zelfs een erg positieve track over de mooie kanten van het leven, Regendans, met dat prachtige refrein: “Ik deed de regendans, ik kreeg de zegen van de zon//Vergeet die donkere wolken//Dit zijn de tijden dat ik blij ben dat ik leef” en ook weer die rake sfeerzettende lines als “Ik zie je later, geen zin in praten//Ik zit in een fase, voel me vis in ’t water//Fakkel in mijn hand en hangend op de bank//Sticket zonder drank, de winter in volle gang//Me voeten op tafel, regen tegen ’t raam//Ik laat eventuele problemen gaan”. Er is zelfs een track over seks te vinden: Passievrucht/Bosmuis, één van de weinige nummers over dat onderwerp die me ook echt kunnen bekoren doordat het allemaal niet zo serieus gebracht is: “Weet je nog die ene keer boven op de spoorbrug?// In het zwembad, in de stad, het was een goed feest//In het niet nader te noemen café// In de buitenlucht, vlak na het avondeten//Midden in de winter, je gaf me blaasontsteking…... maar dat geeft niet!”. Verder zijn er ook enkele van lines die inhoudelijk misschien niet zo veelzeggend zijn, maar gewoon ongelooflijk leuk in elkaar zitten en heerlijk klinken, iets waar met name Rico een koning is met lines als “Zelfs als ik kostmisselijk ben//Of me vergis rip ik het fris met me Fishermen Friends” en “Phreak en Steez en beatmaker Delic//Samen sneller dan dat je op een tafeltennistafel tafeltennist”. Verder is er nog zóveel te quoten, zóveel om aan te halen over al het voorgaande dat ik heb gezegd en de moeite waard is, maar dat wordt gewoon echt teveel. En dat alles gebeurt over die fenomenale producties van Delic die de sfeer van het desbetreffende nummer perfect weergeeft en de teksten van de rappers kracht bijzet.

Dan zijn er ook nog enkele gastbijdrages. Deze zijn doorgaans erg geslaagd, al hadden ze de bijdrages van Duvel en Jawat! van mij achterwege mogen laten. Verder voegen de gastartiesten zeker iets toe, al wordt het niveau van Rico en Sticks door niemand echt gehaald. Daarnaast zijn er heus wel wat onvolmaaktheden te vinden, zoals de eerder genoemde bijdragen, maar dit zijn kleine, weinig storende smetjes op een verder ongelooflijk sterk album dat keer op keer heerlijk is om te beluisteren, van begin tot eind. Een album met geniale producties, geweldige teksten en heerlijke flows. Het beste Nederlandse hiphop album en moeiteloos één van de beste in het algemeen.

avatar van kobe bryant fan
4,5
Opgezwolle - Eigen Wereld

Het was een groeiertje, maar als je dan eindelijk vertrouwd bent geraakt met de wereld van dit Hollands trio, blijf je er maar naar luisteren. Het heeft alles wat een goede Hip-Hop plaat moet hebben: sterke beats, geweldige teksten en wat variatie.

Hoedenplank is de gedroomde opener, sterke beat met een geweldige tekst.
Iedere tekst is hier geweldig, zo krijgen we in het meesterlijke Gekkenhuis! een tekst met kritiek op de hele wereld. Of eens wat nostalgie in Park. Maar ook kritiek op de vooruitgang van de technologie in Elektro Stress.

De beats zijn erg afwisselend, haast niets wordt herhaald buiten de drums. Onverwachte samples komen opeens uit je boxen. Zo wordt Nas gesampled in Ogen Open, en Herman Van Veen in Gebleven. Maar ook erg grappige samples zo alles de vocals "3 maal 3 is 9" in EIgen Wereld.
Sticks en Rico rappen fantastisch. Maar ook de gastartiesten doen het goed.
Winne doet het bijvoorbeeld fantastisch in Volle Kracht. Jawat komt ook goed in Gekkenhuis!

Favorieten kiezen is moeilijk, Balans is meesterlijk door de steeds veranderende beat.
En sterke raps. Gekkenhuis is donker en maakt gebruik van echte instrumenten wat erg goed klinkt. De tekst is ook fantastisch. Maar ook Park is fantastisch vanwege de schitterende sample, beats en teksten. Kortom een verdiende 5*.

avatar van Slowgaze
5,0
Bij het beluisteren van Eigen Wereld moet ik steeds denken aan een anekdote over It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back van Public Enemy. Terwijl die formatie op tour waren brouwde het productieteam, de legendarische Bomb Squad, beats die eer moesten doen aan de enorme vocale kracht van Chuck D. Het resulteerde in zinderende collages van James Brown-beats, piepende saxofoons en noise die qua intensiteit en zeggingskracht absoluut niet achterbleven op voorganger Chuck D. Naast die Public Enemy-klassieker ken ik eigenlijk maar weinig albums die zowel op gebied van beats als rappers zo’n hoog en zo’n evenwichtig niveau bereiken; vaak is één van de twee toch net wat sterker, om maar te zwijgen van platen waarop alleen de rapper deugt, of juist alleen de begeleiding.

Bij ‘Hoedenplank’ weet ik het eigenlijk al. Hoe Delic dat gedaan heeft, geen idee, maar de beat klinkt zo ruimtelijk, alsof er een enorme ruimte tussen de drumslagen zit. En zulke prachtige vondsten blijven opduiken: melancholische zigeunerinstrumentatie, steeldrums, zwaar vervormde synthesizers, tekenfilmsamples die als het ware op de gerapte tekst reageren (als Rico ‘Kijk uit, malloot, een kokosnoot’ rapt, volgt er een sample uit Ovide en zijn vriendjes), heerlijk. In elk liedje blijf ik kleine details ontdekken, van die geluidjes die me eerst helemaal niet opvielen. Maar toch, die rijke gedetailleerdheid en inventiviteit van de muziek viel me wat later pas op.

Eerst waren het namelijk vooral de teksten die me bleven boeien. Overal woordspelingen, punchlines die ik daarvoor niet gehoord had, of ik had ze al wel gehoord maar ze bleven leuk. Het is en blijft één grote explosie van taal, elk hoekje en gaatje wordt als het ware volgestopt. Bij sommige rappers krijg je om de tien regels eens een leuke punchline, hier wordt originele vondst op originele vondst gestapeld. Deze tekst wordt ook nog eens verdeeld over twee rappers waarvan beiden over een karakteristiek, donker stemgeluid beschikken. Daarnaast wordt er ook ongezouten en terechte maatschappijkritiek geleverd, zoals in het heerlijke ‘Elektrostress’ waarin Rico een bibberstemmetje opzet en paranoïde samenzweringstheorieën koppelt aan kritiek op de verdigitalisering van de samenleving. Het is wat minder leuk als het een beetje ouwezakkerig herinneringen ophalen wordt aan toen hiphop nog underground was, Extince nog helemaal te hip was en dat The Chronic uitkwam; dan wordt het soms zelfs wat belerend. Gelukkig wordt daar vaak opgevolgd door strakke punchlines waardoor het toch niet al te storend is. Daarnaast fungeren ook seksualiteit (‘Passievrucht/Bosmuis’) en de wereldpolitiek (‘Gekkenhuis’ met een fantastische bewerking van het Onze Vader) als onderwerpen.

De muziek is zelf is ook zo godsgruwelijk vet dat ik me geregeld van blasfemische taalgebruik bedien om aan te geven hoe goed het allemaal in elkaar steekt. Die zoef aan het begin alleen al en die drums, dat is al onbetaalbaar, maar er zijn ook nog veel meer prachtige muzikale vondsten terug te vinden. Ook op muzikaal vlak bleef ik details ontdekken zoals de Nas-sample in ‘Ogen Open’ of de in ‘Gekke Gerrit’ binnenvallende synthesizer die me om de een of andere reden eerst niet opviel. In de tweede alinea van dit stuk heb ik al ruwweg opgesomd waaruit het geluid op dit album bestaat, maar ook qua stijl is het album mooi uiteenlopend, van grimeachtig tot melancholisch in afsluiter ‘Park’. Toch vormt het album duidelijk één geheel waarin zwakkere punten moeiteloos wegvallen. Ik hou niet zo van het adjectief ‘organisch’, maar elk adjectief is potentieel inzetbaar om Eigen Wereld te beschrijven. Eigen Wereld is naast caleidoscopisch ook absoluut organisch: het is een orgasme dat geregeld boos is en zijn tanden laat zien, maar dat ook over een gevoel voor humor beschikt en zo af en toe ook knap melancholisch uit de hoek komt in deze imponerende hiphopsuite die moeiteloos zeventig minuten lang de aandacht vasthoudt.

avatar van WeztSide
4,0
Hét Nederlandse hiphopalbum. Delic levert de meest fantastische beats af en heeft een krankzinnig oog voor detail, waardoor bijna elke luisterbeurt iets nieuws lijkt op te leveren. Rico en Sticks hebben er duidelijk zin in: ze flowen enthousiast, vullen elkaar goed aan en ademen samen perfect de tijdsgeest van 2006 uit. Dit is één van de weinig Nederlandse hiphopwerken waar ik echt van kan genieten. M'n enige klacht is dat er best een aantal nummers weggelaten hadden gemogen, zoals de nummers met James en Raymzter, Ogen Open, Ukkie en Regendans.

avatar van RebelINS
5,0
Waanzinnig album, nog steeds na al die jaren. Ik denk voor mij ook het beste (hip hop) album van Nederlandse bodem. De productie van Delic doet het hem voor mij, zelden een hip hop album meegemaakt van 21 nummers die mij over de gehele lengte blijft boeien. Vaak heb ik daar het geduld niet voor, maar mede vanwege de beats die eenzelfde soort sfeer behouden blijf ik in trance.

De wisselwerking tussen Rico en Sticks is ook iets dat ik hierna niet meer gehoord heb van ze. Hier waren ze allemaal echt op hun allerbest. De Opgezwolle naam aan de wilgen hangen is eigenlijk ook het beste wat ze hadden kunnen doen in die tijd (al was ik destijds behoorlijk teleurgesteld).

Gelukkig zijn de heren Rico & Sticks bezig met Opgezwolle tot nu waarin aan volledig Nederland weer eens getoond wordt hoe waanzinnig goed deze gasten een optreden weg kunnen geven. Ik was er godzijdank bij in het Ziggodome en ben nog nooit zo bekaf en voldaan achteraf weer in de auto gestapt.

avatar van Reijersen
3,5
Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

De top van de Nederlandse hiphop moest dit zijn, dus tijdens de release heb ik dit album veelvuldig beluisterd. En in mijn herinneringen klopte de claim wel.
Het album trapt enorm sterk af met Hoedenplank. Die beats geven je als luisteraar ook gewoon energie. En dat gaat nog wel even door. Vooral op productioneel vlak is dit album een echte ontdekkingstocht. Er zitten zoveel leuke vindingrijkheden in op deze plaat. De raps zijn natuurlijk ook erg sterk en daarmee staat Opgezwolle nog steeds op grote hoogte in de Nederlandse hiphop. Met Gekkenhuis en Park als mijn persoonlijke favorieten van dit album.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:10 uur

geplaatst: vandaag om 14:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.