menu

Electric Light Orchestra - Eldorado (1974)

Alternatieve titel: A Symphony by the Electric Light Orchestra

mijn stem
3,98 (343)
343 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: United Artists

  1. Eldorado Overture (2:12)
  2. Can't Get It Out of My Head (4:21)
  3. Boy Blue (5:19)
  4. Laredo Tornado (5:29)
  5. Poor Boy (The Greenwood) (2:57)
  6. Mister Kingdom (5:29)
  7. Nobody's Child (3:56)
  8. Illusions in G Major (2:37)
  9. Eldorado (5:17)
  10. Eldorado Finale (1:34)
  11. Eldorado Instrumental Medley * (7:56)
  12. Dark City * (0:46)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 39:11 (47:53)
zoeken in:
5,0
In mijn 'mening', elders op deze site, beschrijf ik de stoffige sound van dit album. Dit wil ik nuanceren: de sound onderscheidt zich van rommelig en rammelend tot zeer geraffineerd. Er zijn passages, die zo geproduceerd en gearrangeerd zijn, dat je op het ene moment persoonlijk in contact bent met Jeff, de piano, het koor, maar direct daarop staat er een band met orkest en koor een heel auditorium te bespelen. De diverse zeer indrukwekkende en indringende soli worden onherroepelijk teruggefloten door de bombast van drums en strijkers. Prachtig! Orchestraal, intiem, kitsch en barok, lichte rock en uitstekende pop, het is waarempel een symphonie.

Fedde
Duidelijk verhaal joemoe. Indrukwekkende plaat inderdaad. (Trouwens: welkom op de site!) Ook wel wat overhellend naar bombast. Ik kom er daarom maar niet toe er een juiste waardering aan te geven. Vreemd genoeg is Jeff Lynne later wat afstand gaan nemen tot het album. Hij zei eens dat hij met het album aan zijn vader wou bewijzen dat hij ook iets moois kon maken.

avatar van muziekobsessie
4,0
probeer ook is dit ondergewaardeerde meesterwerk van jeff Lynne bandje voor elo, zwaar beinvloed door sgt pepper maar origineel genoeg
The Idle Race - The Birthday Party (1968)

4,5
Mijn kennismaking met deze groep die een synthese vond tussen rock en klassieke muziek.
Blind de Lp gekocht destijds gevolgd door die andere toppers tot en met de dubbelaar Out of the Blue. Daarna vond ik het niveau van hn afzakken en nam ook min interesse af.
Maar dit is en blijft - voor mij - een hoogtepunt in de popgeschiedenis

avatar van bawimeko
5,0
muziekobsessie schreef:
probeer ook is dit ondergewaardeerde meesterwerk van jeff Lynne bandje voor elo, zwaar beinvloed door sgt pepper maar origineel genoeg
The Idle Race - The Birthday Party (1968)


Dank voor de tip! Lynne maakte al in de jaren '60 grappige muziek!

avatar van Tony
5,0
Wel naar gezocht, nooit gevonden helaas, The Idle Race. Alleen op You Tube, beetje Beatles, beetje Kinks, grappig, niet veel meer dan dat.

avatar van muziekobsessie
4,0
bawimeko schreef:

Dank voor de tip! Lynne maakte al in de jaren '60 grappige muziek!


nou grappig zou ik t niet noemen eerder bloedmooi of geniaal! Of 10x beter dan ELO!!!!!

avatar van Tony
5,0
ELO 2 en het bescheiden succes van hitsingle Roll over Beethoven had de platenmaatschappij gesterkt in de aanname dat ze met ELO iets moois in handen hadden. Ondanks het vertrek van Roy Wood en de onzekerheid over de toekomst van de band, ging het budget omhoog. En zodoende kon Jeff voor het eerst een echt orkest gebruiken om de symfonische strijkerpassages in te spelen, zoals de Moody Blues al in 1967 hadden gedaan. En dat Jeff hier blij mee was is te horen op Eldorado. Een onbetwist hoogtepunt uit het oeuvre van ELO, in al zijn over the top bombastische pracht.

Het eerste ELO ‘concept’album ook, hoewel ik het een flinterdun concept vind; De hoofdpersoon lijdt/leidt een miserabel leven als bankmedewerker en vlucht in een droomwereld, waar hij de gevierde, geliefde en gewilde held is.

“The dreamer, the unwoken fool. In dreams no pain will kiss the brow.”

Opener "El Dorado Overture" is bizar, beangstigend en symfonisch. Jeff trekt na de vocoderstem meteen alle registers open en integreert het symfonisch orkest meteen volledig in de ELO sound. Indrukwekkend, ook hoe de overgang naar "Can't Get It Out My Head" verloopt. Een nummer zoals de Beatles graag gemaakt zouden hebben als ze nog hadden bestaan. Prachtig, melancholisch, romantisch, verhalend over hoe de droom zich langzaam ontvouwt, een dagdroom wellicht, het schemergebied tussen bewustzijn en slaaptoestand.

“Boy Blue” laat vervolgens prachtige arrangementen van piano en violen horen, afgewisseld met uptempo elektrische gitaar. De ideale combinatie van klassiek en rock.

“Laredo Tornado” is een nostalgisch nummer over de dagen dat de wereld nog niet bedekt was met plaveisel en betonnen skylines. Een prominente rol voor de synthesizer in dit nummer. Met een dramatische stem van Jeff Lynne om het verlies van ongereptheid te benadrukken. Mooi.

Op “Poor Boy” is een prominte rol weggelegd voor de piano en strijkers. De typische engelachtige backing vocals die later op bijvoorbeeld Out of the Blue prominent aanwezig zijn, lijken hier voor het eerst hun intrede te doen. De afsluiting van het nummer is magistraal, met het orkest dat op volle snelheid naar het einde van kant 1 dendert.

“Mister Kingdom” wordt vaak afgeschilderd als een rip-off van Across the Universe, maar Jeff Lynne heeft de Beatles altijd met respect gequote, zo ook hier. Het nummer is een beetje loom en zwaar geokestreerd, verhaalt verder over wat er in een droom allemaal mogelijk is en wat er aan het eind van de regenboog te vinden is, het beloofde land Eldorado.

“Nobody’s Child” klinkt als een nachtcluboptreden. Zwoel, zwaar, het ELO koortje is ook hier weer te horen en de jongeman droomt dat ie door een wat oudere vrouw wordt verleid.

De titel “Illusions in G Minor” is misleidend, want heeft niks met het klassieke thema te maken, het is een rock ’n roll kraker die Jerry Lee Lewis opgenomen zou kunnen hebben. Het minste nummer van dit album voor mij.

In afsluiter “Eldorado” wordt het album behoorlijk triest, wanhopig en dramatisch afgesloten, met een Jeff Lynne die de 3 tenoren naar de kroon lijkt te willen steken. Een van zijn meest dramatische zangprestaties in zijn hele ELO carriere. Ook symfonisch wordt nog even alles uit de kan gehaald. Aan het eind wordt onze hoofdpersoon wakker uit zijn mooie droom, ervaart de sombere realiteit en zijn onbeduidende rol in het geheel als nog deprimerender dan aan het begin van het album en zoals ik de afsluitende tekstregel interpreteer, verkiest hij de eeuwigheid van de mooie droom in Eldorado boven het aardse bestaan.

"The dreamer, the unwoken fool, high on a hill in Eldorado".

Pfff, 5 sterren

Fedde
Uitstekend verhaal, Tony !
Ik ben het met je eens dat het concept, evenals bij Time, flinterdun is. Jeff Lynne kan beter een sfeer neerzetten dan een doordacht verhaal. En sfeer heeft dit album: zwaar soms, romantisch, donker en sprookjesachtig. Later zou hij een hoop gedonder krijgen over de vermeende backward-messages op dit album. Tot Lynne's wanhoop hoorden sommige 'fundamentalisten' hier duivelse teksten in. Rubbish natuurlijk en later goed weerlegd voor de rechtbank.
Het vioolorkest op dit album is zwaar, op latere album werden die bijdragen een stuk lichtvoetiger.

avatar van Tony
5,0
Dank je!

Op Out of the Blue heeft 'ie een aantal verstopte boodschappen gezet om terug te pesten en hij zou er nog later een heel album aan wijden. Heeft 'm echt behoorlijk dwarsgezeten die valse aantijgingen. Had 'ie ook wel een beetje aan zichzelf te danken; Een man die altijd een zonnebril draagt en nooit iemand in zijn ogen laat kijken, moet wel iets duisters te verbergen hebben.

Zwaarder en donkerder dan dit Eldorado zou het inderdaad niet meer worden met ELO. Misschien ook niet beter, hoewel ik de opvolger en A World Record ook behoorlijk hoog heb zitten.

4,5
Tony schreef:
Dank je!

Op Out of the Blue heeft 'ie een aantal verstopte boodschappen gezet om terug te pesten en hij zou er nog later een heel album aan wijden. Heeft 'm echt behoorlijk dwarsgezeten die valse aantijgingen. Had 'ie ook wel een beetje aan zichzelf te danken; Een man die altijd een zonnebril draagt en nooit iemand in zijn ogen laat kijken, moet wel iets duisters te verbergen hebben.

Zwaarder en donkerder dan dit Eldorado zou het inderdaad niet meer worden met ELO. Misschien ook niet beter, hoewel ik de opvolger en A World Record ook behoorlijk hoog heb zitten.



Hier nog eentje

avatar van bawimeko
5,0
Na Eldorado maakten Lynne en de zijnen erg fijne popmuziek, maar de ''magie'' van ELO zit het toch het meest in dit album; symfonische thema's en het niet schuwen van wat bombastischer momenten. Hoogtepunt; het pompeuze ouverture die als een soort donderbui plaats maakt voor de serene akkoorden van Can't Get It Out Of My Head.

4,5
bawinenko A Worl Record doet echt niet veel onder voor Eldorado

avatar van bawimeko
5,0
Neal Peart schreef:
bawinenko A Worl Record doet echt niet veel onder voor Eldorado

Nee, klopt, maar, zoals ik al zei; het mist de magie! Ik denk dat A New World Record als verzameling liedjes pakkender is, maar ik vind het over the top-aspect van Eldorado juist zo geweldig. Er waren in die tijd meer dan genoeg bands-met-orkest, maar zelden zo meeslepend als ELO....

avatar van henk01
4,5
BAM 4,5*

avatar van bikkel2
4,5
Hier ook nog maar eens een berichtje achter laten.
Blijft een fraai uitgewerkte plaat. Tikje wollig na al die tijd, maar de combi pop/ rock / orchestraal is nog altijd bijzonder.
Natuurlijk opereerde E.L.O niet in het straatje van acts als E.L.P, Genesis of Yes.
Ik zou qua insteek eerder The Moody Blues noemen.
Ook geen band van grote virtuositeit, maar wel met een groot geluid en gevoel voor melodieusheid.
The Beatles ( Lynne's grote voorbeeld) sijpelen ook wat door, maar wat is dit knap gebracht.
Warm, emotioneel en door de orchestraties krijgt het een extra impact.
Geen album die ik regelmatig draai en dat hoeft ook niet, maar het blijft een feest der herkenning.
Een plaat die vrij constant van nivo is.
De albums die volgen blijken wat luchtiger en dan blijkt dat voorman Lynne zijn hand niet om draait voor de heersende trend.

WPE
Ik had het album beter verwacht. Secret Messages, A New World Record, en als absolute hoogtepunt Out of the Blue vind ik stukken beter. Maar...ik heb altijd een zwak gehad voor de prachtige melancholische stem van Jeff...en bijna alle albums en nummers zijn van een constant niveau en bijzonder melodieus.

avatar van LucM
5,0
Secret Messages beter?
Het is een donker en wat minder toegankelijk album dan de opvolgers maar het is een uiterst sterk uitgewerkt thematisch waarin emotie en bombast in de juiste balans staan. Out of the Blue vind ik even sterk en ook een meesterwerk.

avatar van Tony
5,0
Secret Messages wordt niet altijd even hoog aangeslagen. Onterecht wat mij betreft. Nee, niet 'beter' dan Eldorado, dat gaat me ook wat te ver, maar wat mij betreft even perfect passend in het tijdsbeeld van het moment van verschijnen. Wat dat betreft doet SM voor mij dus niet veel onder voor Eldorado.

avatar van adri1982
4,5
Prachtig album! Veel mooier en beter dan hun bekendste album: Out of the Blue, dat 3 jaar later (in '77) verscheen. Eldorado kocht ik al in 2009 of 2010 op LP in een kringloopwinkel, maar toen ik dit album afgelopen weekend (voor 5 Euro) op cd in de Mediamarkt zag liggen, besloot ik om die (samen met Never Mind the Bollocks van The Sex Pistols) ook maar mee te nemen.

Ik heb er helemaal geen spijt van. Het is zo ongeveer van het begin tot het einde mooi. De Overture is al meteen een wonderbaarlijke klassieke opener (Naar Jeff Lynn's zeggen zou dit zijn eerste opname met een Orkest), en gaat magnefique over in Can't get it out of my Head, E.L.O.'s mooiste nummer ooit, wat mij betreft. Ook de Orchestrale knip ervan in de exclusieve Eldorado Instrumental Medley, die op mijn cd-versie staat, is geweldig.
Boy Blue vind ik ook behoorlijk goed, wel wat minder, maar daarna volgt Laredo Tornado, met een heel mooi gitaarsolo erin.

De beste nummers op de B-kant van de LP/ nr 6-10 van de cd vind ik zonder twijfel: Mister Kingdom, waarin het vioolwerk langzaam wordt opgevoerd, alsof het steeds heviger wordt, en natuurlijk de voorlaatste track Eldorado.

Dit album verdient van mij (minstens) een 4,5*.

avatar van teus
4,0
adri1982 schreef:
Prachtig album! Veel mooier en beter dan hun bekendste album: Out of the Blue, dat 3 jaar later (in '77) verscheen.

Dit album verdient van mij (minstens) een 4,5*.


Mee eens
Ben in bezit van al het werk van E.L.O. ,waarvan 2 albums bij mij de 4.5 * halen ,en die kan ik Out of the Blue (nog) net niet geven,heeft wss ook met de totale tijdsduur te maken,dus totaal gehoord meestal kans op wat zwakkere tracks ,zoals ook op Out of the Blue,maar wat zeker ook een knap album is
Eldorado komt in zijn geheel inhoudelijk sterker over,maar wat vind je dan van A New World Record ? ('76) wel weer van ander karakter maar minstens van het zelfde niveau ,als ik een E.L.O bui heb luister ik deze 2 het liefst,waarvan het Eldorado album mss het mooiste meesterwerk van Lynn is
Ben ook met je eens dat Can't Get It Out My Head een van de mooiste E.L.O songs is ,maar wat mij betreft ook Livin' Thing en van geheel andere koek .....de10538 Overture ('71)

avatar van musician
4,0
Zou die orchestrale aanpak, met echte strijkers, een cello etc. tijdgebonden zijn geweest? Zou er nog een rockband bestaan die zo werkt?

Ik herinner me tot de jaren '80 nog een vergelijkbare (aanvankelijke) aanpak door het Alan Parsons Project. Maar net als bij Lynne kwam alles vanaf de jaren '80 uit de elektronisch trukendoos, werd de inbreng sowieso verminderd, de leden van het orkest de wacht aangezet, het geluid anders. Klassieke elementen die tot Out of the Blue werden toegevoegd, verdwenen.

En ik kan mij niet herinneren, dat het stokje werd overgenomen door een andere band. Dat maakt achteraf gezien de sound van Eldorado (de jaren '70 albums van ELO) vrij uniek.

avatar van bikkel2
4,5
Ik denk dat E.L.O ( Jeff Lynne) zeker iets unieks heeft neergezet.
Helemaal nieuw was de opzet niet, want The Moody Blues, Yes, Procol Harum en hardrockers als Deep Purple namen al een plaat op met orkest.
Maar dit is toch anders. Bij E.L.O kwam het structueel terug op de 70's albums.
De leden die strijkers/viool/ cello speelden hoorden gewoon bij de band.
Op dit Elderado geeft het de songs wederom die warme deken, waardoor het iets heel vertrouwd en eigens krijgt.
Symfonische rock/pop is het label wat je hier met gemak kunt op hangen.
Net als The Moodies, waren Lynne en consorten overigens niet van moeilijkdoenerij.
Goed te volgen popmuziek die Beatlesque invloeden met zich mee draagt.
Niet verrassend dat Lynne uiteindelijk bemoeienissen met de 3 nog levende Beatles kreeg.
De naturele aanpak met levensechte strijkers/ cello/ viool, is volgens mij nooit helemaal weggeweest.
In de 80' was het een poosje not done.

avatar van DeWP
4,0
Een prachtig album, in een woord. En tjonge, tjonge...wat een prachtige melancholische stem heeft Jeff toch. Iedere keer weer een genot om naar te luisteren.

4,0
Kor
Soms zit ik zomaar wat in de comentaren te lezen, en soms zoals bij dit album slaat de nostalgie dan toe. Na jaren deze plaat weer eens opgezet, en nu: " I can't het it out of my head"!
Inderdaad heeft deze plaat magie, misschien technisch gezien hebben ze later betere songs gemaakt, maar ik kan me herinneren dat El Dorado er bij mij destijds behoorlijk inhakte. Somber, donker, overweldigend door de bombastische productie. Nu na jaren weer beluisterd, en ik wist natuurlijk wat er kwam, maar toch had ik weer bijna de ervaring van toen, ik voelde me klein en verwonderd. Soms moet je een album een lange tijd laten liggen, en dan zomaar ineens weer n's opzetten. Vooral niet "grijs" draaien. Pareltjes die zo nu en dan uit het doosje mogen.

avatar van gigage
Lynne hoort niet bij de beste zangers ter wereld en klinkt vaak alleen indrukwekkend als er een hoop echo op zijn stem wordt gegooid of zoals later in een overdub modus. Het wordt wat schrijnend als hij zijn John Lennon imitatie doet bij Mister Kingdom. ( tevens het zwakste nummer van het album) . Je zult hem dan als zanger dan ook niet vaak terugzien in de toplijsten. Is dat erg? Nee, niet bepaald maar het valt wel op. Waar hij wel meester in is is in het schrijven van pakkende melodieën en arrangementen. Op dit album is er een mooie afwisseling tussen het melodramatische georchestreerde deel en de rockers. Zo wordt de aandacht van de luisteraar prima vastgehouden. Het koor wat zo nu en dan terugkomt blijf ik wel één van de meest effectieve dramatisch effect toevoeging vinden die E.L.O ooit introduceerde maar had voor mij nog wel een iets prominentere rol mogen spelen (zoals in mr blue sky) En voor je het weet is het plaatje weer voorbij. Knap gemaakt.

avatar van lennert
3,5
Ik durf het gezien de scores bijna niet te zeggen, maar ik vind El Dorado persoonlijk een beetje saai. Can't Get It Out Of My Head kende ik wel en dat vind ik oprecht een heel mooi nummer en voor de rest is het ook nergens slecht. Nee, het is zelfs allemaal best mooi. Maar toch vind ik de productie erg wollig en het algehele sfeertje veel te mellow en weinig afwisselend om echt heel intrigerend te zijn. Laredo Tornado heeft wel een fijne gitaarsound, maar de boogiewoogie/rock n roll van Illusions In G Major vind ik vooral saai. Zeker niet verkeerd, maar voor een van de hoogst scorende platen van deze groep had ik iets meer vuurwerk verwacht.

Voorlopige tussenstand:
1. Electric Light Orchestra II
2. The Electric Light Orchestra
3. El Dorado
4. On the Third Day

avatar van bikkel2
4,5
Dat wollige herken ik ook wel Lennert.
Het is wel echt een plaat van toen.
Mooi is het inderdaad, maar weinig scherpe randjes.
Ik vind het desalnietemin wel een heel stabiele plaat met de orchestraties mooi gearrangeerd.
Niet een album die ik veel luister, maar altijd weer een feest der herkenning als ie op staat.

avatar van RuudC
3,0
Hier sluit ik me weer bij Lennert aan. Eldorado is een weinig spectaculaire plaat. Dat is te wijten aan de productie, maar ook het songmateriaal zelf is wat vlak en saai. Dit album heb ik nu een paar keer gehoord en iedere keer weer gaat het redelijk geruisloos aan me voorbij. Er zijn weinig spannende momenten. Daar waar het interessanter klinkt, blijft de climax alsnog uit. Ik blijf de indruk hebben dat de heren beter kunnen, maar zich inhouden om een groter publiek voor zich te winnen. Het is geen slechte rockopera, maar er had veel meer in gezeten.

1. On The Third Day
2. The Electric Light Orchestra
3. Electric Light Orchestra II
4. Eldorado

avatar van Koos R.
4,5
Wanneer ik aan de term symfonische rock denk, schiet mij altijd heel snel het album Eldorado te binnen. Als er een album is dat heel goed klassieke muziek in de rockmuziek verwerkt, dan is dat Eldorado. Diversen willen het nog wel eens vergeten: dit is niet een album waarin nummers worden gecoverd waarbij populair een orkest is gebruikt. Dit is een album waarin op originele wijze voor nieuwe nummers een compleet orkest 'ter ondersteuning' wordt gebruikt. De verwevenheid van klassieke muziek met de rockmuziek.

Het klinkt zo makkelijk. Gewoon klassieke muziek achter de rockmuziek 'plakken'. Je zult het maar 'in je hoofd' hebben gehad en het vervolgens stapsgewijs daadwerkelijk als muziek tot leven hebben gebracht. Probeer het zelf eens om te ontdekken hoe moelijk dat is.

De overture gaat heel mooi over in Cant' Get it out of my head. Deze ballade vind ik mooi, maar niet top. Het is alsof het nummer een heel klein beetje zeurderig wordt gezongen. Daar staat tegenover dat het een mooi dromerig, bijna sprookjesachtig sfeer lijkt te hebben. Die toon wordt heel goed voortgezet in Boy Blue. Het is alsof ik enthousiast naar een Middeleeuws Kasteel of Middeleeuws dorp wordt teruggeworpen. De boodschapper is weer teruggekeerd en hij heeft iets mooi te vertellen! Laat de hoorns klinken! Dat sfeertje komt heel goed naar voren.

De wat dromerige sfeer trekt zich door het hele album. Op het eind worden we via de rock 'n roll in Illusion in G Major nog even licht wakker geschud. Een uitstekend symfonische rock album.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:13 uur

geplaatst: vandaag om 07:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.