Radiohead - The Bends (1995)

Bedankt.

Voor mij de allermooiste muziek die er ooit is gemaakt, daar was ik tien jaar geleden als 14-jarige al van overtuigd. Alleen 'Just' heeft aan waarde ingeboet.

"Verborgen" parels zijn Black Star en Sulk. Doet me denken aan Parachutes, waar de verborgen parels ook voor de afsluiter komen, namelijk (in het bijzonder) High Speed en We Never Change.

In vergelijking met het latere werk is dit toch een tamelijk no nonsens rockalbum. Wat zeker niet verkeerd is, integendeel. Er staan mooie liedjes op (Planet Telex, High and Dry, Just) en vervelende (Fake Plastic Trees, Bullet Proof) en wat steviger rockwerk dat op de latere albums zeldzamer zou worden, zoals My Iron Lung en Black Star. Maar het meeste is redelijk of goed. Invloeden van The Beatles tot R.E.M. en Nirvana. En natuurlijk is het duidelijk dat Muse goed naar dit album heeft geluisterd wat later nog tot een reeks mooie platen van die band heeft geleid. Uitstekend album dus maar iets minder bijzonder dan zijn opvolgers.

Terecht. Ik vond deze in het begin ook wauw, maar de volgende albums vertonen toch meer diepgang en creativiteit ...........

De allermooiste muziek ooit maar geen 5 op 5, vreemd wel

Haha ja, dat is zo. Vind dit dan ook niet meer de allermooiste muziek die ik ooit heb gehoord. Smaken veranderen.

En dat binnen een half jaar tijd...

Dus van 2010 tot september 2020 vind je dit de allermooiste muziek ooit.
Paar maanden later echter niet meer... Maar soit, alles kan é .

Ik wist niet dat er een minimale bedenktijd was?

Er moet ooit een omslagpunt komen hé. Is misschien ook niet zo handig om voor zo´n sterk predicaat als ´de allermooiste muziek´ te gaan. Maar om het voor jou even inzichtelijk maken: van 2010 tot september 2020 heb ik weinig muziek ontdekt en is mijn voorkeur altijd dezelfde gebleven. De afgelopen maanden ben ik veel muziek gaan ontdekken, en daar zaten vondsten bij die dit album overtroffen. Alleen maar mooi, het is ook niet zozeer een wedstrijdje allemaal.

Ik trek er ook een halfje van af. Over de afgelopen jaren toch te weinig beluisterd, en als ik het nu nog eens beluister, doet het me toch iets minder dan voorgaande keren. Vooral de tweede helft van het album dan. Is ook vergeleken met het latere werk van Radiohead iets minder mijn ding, hoewel wel iets toegankelijker en nog steeds beter dan veel tijdsgenoten van de britpop.

Zeker geen slecht album maar de 4.2 die MM nu uitdeelt is nogal overdreven. Zeker na hun veel sterkere latere albums. Ik denk dat toegankelijkheid een rol speelt. Je kunt niet van iedereen verwachten mee te gaan in de grillen en grollen van hun favoriete bendje.
Ik vind Pablo Honey helemaal en dit album achteraf wat gedateerd klinken en erg generiek. Bijna iedere ander clubje muzikanten had het gemaakt kunnen hebben. OK is een mooie overgang van het oude naar het nieuwe Radiohead. Daarna kwam de enorme explosie van creativiteit op de tegelijk opgenomen albums Kid A en Amnesiac. Het moet als een bevrijding gevoeld hebben na de toch wat dwingende keurslijf van de simpele rocksongs. Dat is mijn idee nadat ik Bends na al die jaren opnieuw hoor.

Bij het uitkomen van dit album was ik zeer enthousiast. Jaren later ben ik dit album minder gaan waarderen.
Komt misschien ook doordat Radiohead na dit album de lat hoog heeft gelegd en meer een andere koers is gaan varen.

Albums vanaf OK Computer spreken mij meer aan dan de eerste twee albums van Radiohead. Dit album is echt niet slecht, maar vind het een redelijk doorsnee "rock album".

Ik vind het nog altijd één van hun betere.
De opmaat voor het experimentelere Ok. Computer.
Het is nog gitaargericht maar het is al een enorme stap voorwaarts in alles.
Originele melodielijnen en voor mij althans, geen zwakke plekken te bespeuren.
Afsluiter Street Spirit geeft al prijs waar de band uiteindelijk naar toe wil. Had op Ok. Computer kunnen staan.
In originaliteit overtreffen de albums nadien deze misschien wel, maar ik hoor wel een heel gepassioneerde band die fel van leer trekt.
Misschien daarom is dit één van mijn favo's van hun.

Als ik Fake Plastic Trees voorbij hoor komen, dwalen mijn gedachten altijd af naar een TV registratie van een optreden in Belgie (Torhout? Werchter?) in de stromende regen, waar Tom Yorke in een knalgeel regenpak een bijna surrealistisch, maar vooral ontroerend concert gaf met zijn band. Het jaar ben ik kwijt maar het was rond dit album meen ik.

Ik zou toch zweren dat dat Pinkpop 1996 was. Maar wellicht heeft ie vaker in die outfit in de regen gezongen.

https://www.youtube.com/watch?v=5uLTP-EtdLQ